[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ mag, maar hou de details voor je.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
• Nicholas Boq Mead - Escritura
• Jake Samuel McAlister - TheRumIsGone
• Jacob Russell Brand - Tisiphone
• Nessarose Denise Scribe - Escritura
• Jaelle Mai Fletcher - Space
• Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
• Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
• Ilsa Minnie Macke - Mombasa
Nog 1 mannelijke cipier.

Prisoners: (Totaal 14)
• Courtney Valentina Ferguson - Password
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
• Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
• Chayenne Sharona Lopez - NightShot
• Delphine Sarah Parker - Frodo
• Dakota Moore - Endure
• Mallory Tracy - Assassin
• Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
• Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
• Luca Jones - Assassin
• Jayden Jason Bright - HurtedHeart
• Kylian Scott Hayes - Aotearoa
Nog 1 mannelijk gevangene.

Topic's.
Rollen [1].
Rollen [2].
Story.
One.
Two.

Cell Division.
Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

Daily Schedule.
8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.

Have fun!

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Hij draait mijn hoofd voorzichtig zijn kant op en ik voel zijn duim over mijn wangen strijken. Ik voel me klein en kwetsbaar nu ik mijn tranen niet meer kan verstoppen achter m'n handen en ze blijven stromen, vormen kringetjes op mijn shirt. 
'He wat is er?' fluistert hij zachtjes. 
'Ik kan het niet meer. Ik kan het niet vertellen,' breng ik fluisterend uit. Ik kan en wil niet meer aan haar denken of praten maar de brieven blijven herinneringen ophalen hoewel ik gestopt ben met het lezen ervan. Hij kijkt me bezorgd aan en ik gluur heel even naar zijn gezicht, zorgelijk bleek. Ik draai mijn hoofd een klein beetje weg en voel vervolgens weer een vlaag misselijkheid opkomen. Ik hap naar adem en voel de tranen weer over mijn wangen glijden. Totaal uitgeput laat ik me tegen hem aanzakken. Mijn wang tegen zijn borstkas die rustig op en neer gaat. Ik probeer mijn gejaagde ademhaling onder controle te krijgen en aan te passen aan zijn rustige ademhaling maar het lukt niet. Ik sluit mijn ogen. Dit is zo'n moment dat ik eruit wil stappen alles achter me laten.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Söderberg

"Ik kan het niet meer. Ik kan het niet vertellen."
Bezorgd haal ik een hand door haar haren. Ze draait haar hoofd een beetje weg en hapt naar adem. Dan laat ze zich, tot mijn grote verassing, tegen mijn borst aanvallen. Een warm gevoel gaat door mijn aderen. Ik sla mijn armen om haar en trek haar tegen me aan. Ik fluister sussende woordjes in haar oor terwijl ik over haar rug wrijf.
"Als je het niet kan, moet je het niet doen," fluister ik zachtjes.
Mijn misselijke gevoel wordt groter. Ik hef voorzichtig haar hoofd op en veeg haar tranen weer weg.
"Misschien moeten we niet hier blijven," zeg ik zachtjes. "Te veel mensen."

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

hmm, beetje crap.. Sorry D;

Dakota Moore.
Plots hoorde ik voetstappen achter me, gauw keek ik wie het was. De jongen van daarnet.. Ik ontspande weer en keek weer voor me uit, vanuit mijn ooghoeken kon ik zien hoe hij naast me kwam lopen. "Ook enigzins ongedeerd door het slagveld gekomen zie ik," merkte hij op en ik keek hem kort aan. "Beter dan jou zo te zien," zei ik, met een lichte spottende ondertoon in mijn stem terwijl ik de vlekken op zijn shirt bekeek. Ik was lenig en snel, ontwijken was dus geen groot probleem voor me geweest. Hij vroeg naar mijn naam en ik haalde mijn schouders op. "Dakota." Naar zijn naam vroeg ik niet, het interesseerde me vrij weinig. Grote kans dat ik hem na vandaag niet meer zou spreken. Ik hoorde hem zacht iets tegen zichzelf mompelen, toen ik opzij keek zag ik dat hij doelde op de cellen. Hmm, hier sliepen dan waarschijnlijk alle jongens. Misschien dat ik daar ook nog eens wat lol kon trappen. Ondertussen keek ik goed rond, vooral naar waar de camera's hingen en als ik het goed inschatte dan waren er wel wat dode punten. De truc was enkel om van de ene dode punt bij de ander te komen, zo snel mogelijk, je kon het best snel mogelijk weer uit beeld verdwijnen.
Ik vroeg me af of we nog cipiers tegen zouden komen, ik had geen flauw idee hoe streng ze hier waren wat dat betrof. Of eigenlijk was het niet de vraag óf we ze tegen zouden komen, maar wanéér. Het was immer enkel een kwestie van tijd, het voedsel gevecht zou niet eeuwig duren en ze zouden alles weer snel onder controle hebben. Als de lunchtijd voorbij was moest iedereen terug in zijn cel zijn als ik het goed begrepen had, dus dan zouden ze vast wel komen zoeken. Ik moest dus snel op onderzoek uitgaan als ik meer over het gebouw te weten wilde komen, want ik wist niet of ik daar de kans nog eens voor kreeg. Wat zou ik gaan zoeken? Ik was benieuwd naar het ene kamertje met allerlei beeldschermen waarop beelden te zien waren die werden opgenomen door de beveiligscamera's. Er zat vast zo'n dikke, luie bewaker achter, net zoals in films, eentje die de hele dag door koffie dronk. Ik zag niet veel verderop een deur die niet toebehoorde aan een cel en liep er nieuwsgierig heen. Gauw keek ik om me heen, maar behalve de jongen was er verder niemand te zien en ik duwde de deurklink omlaag. Met een triomfantelijk gevoel duwde ik de deur open toen ik merkte dat hij niet op slot zat. Waarschijnlijk vergeten door een suffe cipier. Of hij vond het niet belangrijk genoeg, bedacht ik me toen ik de deur open gedaan had. Het was een simpele bezemkast, een emmer, wat schoonmaakspul.. "Helaas, niks bijzonders," mompelde ik, "alhoewel!" Ik klonk wat enthousiaster en dat alles was te danken aan een klein rolletje plakband dat ik zag liggen. Dat kon nog wel eens van pas komen bedacht ik me. Een oude truc uit detective films, een klein plakbandje over het slot van een deur, op die manier kon hij niet in het slot vallen en was je vrij om te gaan en staan waar je wilde. Of het werkte bij de celdeuren betwijfelde ik, maar het was wellicht te testen en anders kwam het vast ergens anders bij van pas. Met een glimlach liet ik het rolletje in mijn zak glijden en sloot de deur toen, waarna ik de jongen aankeek. "Dus, waar zullen we heen?" Mijn humeur was al stukken beter nu ik deze vondst had gedaan. Al vreesde ik dat de rest van de deuren wel op slot zouden zitten, vooral de deuren waarachter wel wat belangrijkere spullen stonden.

[ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 17:15 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Plots voel ik zijn warme en veilige armen om me heen als een reddingsboei. Voorzichtig neem ik zijn geur in me op fris en veilig, een gevoel van veiligheid overspoelt me en ik wrijf mijn tranen nogmaals weg met de rug van m'n hand. Zijn hand beweegt over mijn rug en ik voel de plaats waar zijn hand contact maakt licht tintelen onder zijn aanraking.
'als je het niet kan moet je het niet doen' fluistert hij zachtjes waarna hij mijn kin een stukje omhoog lift en de tranen van mijn wangen veegt. Ik kijk hem even aan en bijt op mijn lip. Zijn woorden had ik niet verwacht maar ze stellen me wel gerust. 
'misschien moeten we niet hier blijven, teveel mensen' 
Ik knik en kijk snel om me heen iedereen is gillend met eten aan het smijten. Ik slaak een diepe zucht.
'waarheen?' vraag ik zachtjes omdat ik me zo snel niets kan bedenken. 

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Söderberg

"Waarheen?"
Voorzichtig laat ik haar los en kijk ik haar aan.
"Ergens naar achteren bij de lege cellen. Daar is niemand dan kan je even rustig worden."
Ik haal nogmaal mijn haar door haar kastanje bruine haren. Een gevoel van geluk gaat door mijn lichaam. Een gevoel wat ik helemaal niet wil voelen. Ik veeg de laatste tranen weg en sta voorzichtig op. Even draai ik mijn hoofd weg om te kuchen.
"Kom," zeg ik zachtjes en ik loop de eetzaal uit richting de lege cellen.
Ik werp een blik achterom om te kijken of ze me volgt.

[Ik ben even douchen.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[is goed dan zal ik voor Beau een langere post schrijven]

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[Dan ga ik ook mijn best weer doen voor Victor hoor :')]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Ik ben er weer, sorry dat het zolang duurde. Ik was bij mijn oma op verjaardag.]

[ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 17:29 ]

[Is er nog iets speciaals gebeurd?]

Endure schreef:
Iemand beschikbaar? Dakota zwerft door de gangen, feel free to disturb her

[Is en nu iemand bij Dakata? Anders kan ik Courtney op haar afsturen.]

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Doe het alsjeblieft niet. Ik smeek het je,"
Ik schud mijn hoofd. Het heeft geen zin. Ik kan aan alles zien dat Luca haar voor geen goud zal laten gaan. Hij maakt zijn klusje af.
Alleen moet ik Nicole wel nog zover krijgen dat ze haar mond houdt.
Luca zet zijn nagels is haar huid. De afdrukken zijn duidelijk zichtbaar, wanneer hij ze even verschuift.
Nicole kreunt zachtjes. Come on, babe. Als ik dit hoor kan ik toch niet meer geloven dat ze het niet fijn vindt?
Ik laat mijn vingers over haar borsten glijden en speel met haar tepels. Deze meid is fantastisch.

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Wanneer hij me loslaat zet ik een hand tegen zijn schouder en duw me voorzichtig overeind. Vic zal een plek wel weten, hij zit hier al een tijd en moet dit gebouw beter kennen dan wie dan ook. Ik vang zijn blik en glimlach even kort. Ook al voel ik me totaal ingestort ergens diep van binnen voel ik me ook schoon, ik heb me laten gaan omdat ik overliep en nu ben ik leeg. Het voelt zowel raar en eng als veilig en fijn
"Ergens naar achteren bij de lege cellen. Daar is niemand dan kan je even rustig worden." ik voel zijn hand door mijn haren gaan en knipper even met mijn ogen. De tranen zijn op en zijn hand veegt de laatste weg, ik slik nog even en sta dan op. Vic draait zijn hoofd weg en kucht daarna loopt hij me voor om nog een keer om te kijken. Verdwaasd kijk ik hem na en loop vervolgens achter hem aan. De gangen zijn groot en liggen in strakke rijen naast elkaar, je kunt ze makkelijk overzien omdat er geen bochten ofzo in zitten. Ik buig mijn hoofd als we een paar anderen passeren en loop vlug door. Eenmaal achterin de gang aangekomen zie ik een behoorlijke nis achter de radiator, ik pak Vic bij zijn arm en trek hem voorzichtig naast me. Langzaam laat ik me op de grond zakken. De radiator tegen mijn rug straalt maar weinig warmte uit en het lijkt hier wel te tochten, in ieder geval kan men ons hier niet zo snel zien. Ik kijk even opzij en leg voorzichtig mijn hoofd op z'n schouder 
'Sorry Vic, voor alles,' fluister ik zachtjes. Mijn handen wrijven over mijn armen om ze warm te houden en trek mijn benen op. Mijn hoofd is leeg en mijn hand glijdt naar de brief in mijn zak en blijft daarop liggen.

[ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 18:01 ]

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Luca Jones

Ik hoor haar kreunen, hoe kan ze toch blijven smeken om op te houden terwijl ze het blijkbaar lekker vind? Ik snap het niet.
"Je vind het wel lekker, je kan het nu niet meer ontkennen schatje." hijg ik.
Ik stoot stevig door, om op te bouwen naar mijn hoogtepunt. Als ik er bijna ben, stoot ik nog iets dieper even even later komt er een luide kreun over mijn lippen. Ik stoot nog een paar keer terwijl ik mijn goedje in haar spuit. Hijgend trek ik me terug en stop ik mijn lid weer terug in mijn boxer en kom ik tussen haar benen vandaan.

---

Your make-up is terrible

[En bij het voedselgevecht wachten we nog steeds op een cipier. Ik begrijp echt wel dat Drew bezig is, maar de andere 8 dan?]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Password schreef:
(...)

[Is en nu iemand bij Dakata? Anders kan ik Courtney op haar afsturen.]

Mag je alsnog wel doen ^^ Kylian is er ook bij, ze zijn op de gang.
Dakota heeft net rolletje plakband uit bezemkast genakt die niet op slot zat ;p

Frodo schreef:
[En bij het voedselgevecht wachten we nog steeds op een cipier. Ik begrijp echt wel dat Drew bezig is, maar de andere 8 dan?]

PB/GB ze zou ik zeggen.


En mensen, het is toch niet nodig tussen haakjes te praten als je elke keer naam boven stukje RPG tekst zet? ;p

[ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 18:01 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.