[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

Frodo schreef:
(...)

[Ik wil wel, heb toch niets anders te doen en ik heb zo'n zin om te schrijven!]

Your make-up is terrible

Delphine Sarah Parker

Ineens zie ik Maya op iemand afstormen en op haar gezicht slaan. Zelfs vanaf hier kan ik zien dat het hard was en grijns. Eén punt voor Maya bad-ass.
Dan zie ik een meisje aan de andere kant van de eetzaal. Ze kijkt wat paniekerig rond zich heen, maar ook wel gedurfd. Alsof ze op het punt staat om iets te gooien, wat me erg aanstaat. Net als Maya nog een kommetje ontwijkt, pak ik mijn dienblad en gebruik dat als schild, precies zoals ik een ander meisje heb zien doen. Mezelf beschermend tegen het voedsel dat door de lucht wordt gegooid, loop ik naar het meisje toe en gebaar dat ze hetzelfde moet doen.
Dit zou nog wel eens leuk kunnen worden...

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 20:13 ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Password schreef:
[Grmpf.. wachtend op mensen.
Kan ik iets met Courtney doen? Ben een beetje inspiratieloos..]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
(...)

[Er is een voedselgevecht aan de hand dat Courtney gestart heeft leef je uit? ]

Mallory Tracy

Een meisje komt mijn richting op gelopen, met haar dienblad als bescherming omhoog gestoken. Ze gebaard iets naar me en ik kan eruit opmaken dat ze bedoeld dat ik hetzelfde moet doen. Ik frons even maar grijp dan toch een vrij dienblad dat ik een stukje optil, net op tijd. Als ik het niet had gedaan, zat ik nu onder het eten. Een vieze drab druipt van het dienblad af.
Ik knik even als een bedankje naar haar en til mijn andere dienblad dat volstaat met vies eten, waaronder de drab die net tegen mijn dienblad aangekomen is, op. Ik kijk even langs mijn dienblad om te kijken wie het eten naar me gooit, verderop staat ee lange jongen. Ben ik zo kinderlijk om terug te gooien? Ik twijfel.

Your make-up is terrible

[Eindelijk eens wat leven in de zaak!]

Delphine Sarah Parker

Net op tijd houdt het meisje haar dienblad omhoog. Met een hoop gekletter vliegt er een bord met witgele drab tegen de oppervlakte. Ik zie dat ze lichtjes verschoten is, maar dan knikt ze me toe.
Vanaf haar dienblad-schild kijkt ze naar de plek waaruit de schutter vandaan kwam. Als vanzelf pakt ze een bord. Toch zie ik de twijfel in haar ogen.
Meteen loop ik op haar af terwijl ik nog steeds het dienblad voor me houd.
'Wat is er?' vraag ik grijnzend. 'Gewoon gooien, niemand zal je er raar voor aankijken.' zelf pak ik ook een bord dat nog op tafel stond en smijt het in een willekeurige richting.
'Het is niet zo moeilijk.'

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Dakota Moore.
De jongen was volgens mij nieuw, want ook hij leek verbaasd. "‘Niet dat ik weet, zolang ben ik hier nog niet dat ik dit al eens heb meegekregen," antwoordde hij en ik knikte enkel kort. Een plannetje ontvouwde in mijn hoofd. Een voedselgevecht betekende dat er flink wat bewakers aan de pas moesten komen om het zootje ongeregeld hier weer in toom te krijgen, in andere woorden, als ik weg wist te komen kon ik vast wel even het gebouw rond om te bekijken waar nou precies de camera's hingen en nog meer van die dingen die nog wel eens van pas konden komen. Er gleed een sluw glimlachje over mijn gezicht. "Ik ga weg hier," ik keek de jongen kort aan. Wat mij betrof mocht ie mee als hij wilde, hij kon ook nog wel van pas komen.. Ik richtte me weer op het zogenaamde slagveld voor me, ik was snel en lenig, dus met een beetje geluk kon ik hier wel vandaan komen. 3.. 2.. 1! Ik kwam onder de tafel vandaan en zette het meteen op een rennen, de uitgang was voor me neus. Niks en niemand stond me in de weg, totdat iemand besloot mijn weg te blokkeren. Gauw ontweek ik het lompe kind terwijl ik ook wegdook voor het eten dat ze gooide. Uiteindelijk rende ik de eetzaal uit en op de gang bleef ik even staan, na vluchtig om me heen gekeken te hebben concludeerde ik dat het veilig was. Ik keek naar mijn arm waar ik blijkbaar toch geraakt was en trok een vies gezicht. "Eeuw, gatver," mompelde ik chagrijnig terwijl ik het afveegde aan de muur. Ik zette het maar meteen van me af en begon door de gangen te lopen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Mallory Tracy

Het meisje dat me eerder geholpen heeft door het schild aan te wijzen, loopt op me af, met het dienblad voor haar hoofd.
"Wat is er? Gewoon goiien, niemand zal je er raar voor aankijken." Ze grijnst en pakt een bord om het ergens heen te smijten. "Het is niet zo moeilijk."
Ik haal mijn schouders kort op.
"Moeilijk niet nee, maar nuttig?" Ik kijk weer bedenkelijk naar die jongen en dan naar mijn dienblad. Misschien werkt het wel therapeutisch. Ik pak het bord op en smijt het naar die jongen, het raakt hem op zijn rug en hij draait zich om, waarna ik me achter het dienblad verstop en naar het meisje kijk.
"Ik vind het eerder beangstigend." antwoord ik.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Drew trekt één mondhoek omhoog en schuift mijn slipje verder naar beneden. Zijn vingers glijden langs de binnenkant van mijn benen en drukt ze uitelkaar.
'Nicole, dit kunnen we op twee manieren doen. Je werkt mee of het doet allemaal nog meer pijn.' zegt hij.
'Je eigen keuze,' grinnikt Luca. Daarna haalt hij zijn hand weg en knoopt hij zijn broek open als hij daar klaar mee is legt hij zijn hand weer terug.
Ik voel de tranen in mijn ogen springen en schud wild mijn hoofd. 'Ik wil niet,' protesteer ik zacht. Ik bijt hard op mijn lip en voel dat er een traan over mijn wang glijdt. Met mijn benen probeer ik Drew weg te drukken waarna ik ze weer stijf tegen elkaar druk.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ghehe, sorry voor de vele post, het is al eventjes geleden dat ik heb kunnen schrijven]

Delphine Sarah Parker

Het meisje -wiens naam ik nog steeds niet weet- haalt haar schouders op en zegt: 'Moeilijk niet nee, maar nuttig?' nuttig is het inderdaad niet, maar het vrolijkt de boel wel een beetje op, bedenk ik me terwijl ik zachtjes grinnik.
Wat het ook is, toch lijkt het meisje ineens over gehaald. Ze grijpt een bord vast en werpt het naar de jongen die haar eerder ook aanviel. Hij draait zich woedend om en het meisje kruipt achter haar dienblad weg.
'Ik vind het eerder beangstigend.' zegt ze met een klein stemmetje. Ik lach voluit en geef haar een high-five.
'Hoe meer je het doet, hoe makkelijker het gaat. Oefening baart kunst.' Ik buk me voorover en pak een tweede bord, waar het voedsel nog maar half op ligt.
'Hier, leef je uit.'

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Mallory Tracy

Ze lacht en geeft me een high-five. Ineens voel ik me zeer volwassen en realistisch. Snapt ze dan niet hoe snel je hier in elkaar getimmerd word voor zoiets?
"Hoe meer je het doet, hoe makkelijker het gaat. Oefening baart kunst." Ze buk en pakt nog een halfvol bord. "Hier, leef je uit."
Aarzelend kijk ik ernaar, maar ik pak het niet aan.
"Gooi jij het maar, ik kijk wel toe." zeg ik tegen haar.
Ik ben niet van plan om die klappen te riskeren. Ik heb tot nu toe alles kunnen ontwijken, net zag ik hoe een meisje behoorlijk geraakt werd door de vuist van een ander meisje en dat wil ik graag voorkomen, met mijn veertig kilo ben ik nou niet bepaald een partij voor iemand.

Your make-up is terrible

[ben er weer & Beau komt spoedig met antwoord ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Delphine Sarah Parker

Met mijn ogen gericht op haar twijfelachtige gezicht, blijf ik wachten met het bord nog steeds in mijn handen.
'Gooi jij het maar, ik kijk wel toe.' zegt ze. Ik haal mijn schouders op. Misschien is ze toch niet de persoon die ik dacht dat ze was. Met een kreet gooi ik hem naar een meisje die ik nog nooit eerder heb gezien. Ik zie dat ze heftig schrikt van de klap en voel me even schuldig... ik dacht dat iedereen hieraan meedeed en iedereen het even leuk vond. Ten slotte had ik het ook nog maar twee keer meegemaakt en de eerste keer stelde niet zoveel voor.
Ik knik het meisje toe en loop verder, op zoek naar Maya. Die zal wel zin hebben in een heftig voedselgevecht.
Toch blijft er vanbinnen iets sudderen. Er klopt iets niet... waarom zijn de cipiers er nog niet? Het kan toch niet dat ze het niet gehoord hebben - het kletteren van de borden, het geroep en geschreeuw. Waar blijven ze?

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Merylle Aurelie Virginie Isabelle Blanche -Beau-

"Wat heb ik nu verkeerd gedaan" zijn stem klinkt geïrriteerd, Tuurlijk dit is duidelijk niet het antwoord wat hij horen wil dat verklaart zijn reactie voor mij. Ik schuif zijn hand van de tafel, het tikken van zijn vingers tegen het tafelblad irriteert me al snel. 
'Soms krijg je niet het antwoord wat je wil hebben Vic en dat vind jij niet leuk natuurlijk jij bent zeker gewend te krijgen wat je wil maar we weten allebei dat zoiets niet altijd opgaat of niet soms?  Verder kan ik je aanraden om je oren eens uit te laten spuiten. Ik heb niet gezegd dat je iets verkeerd deed en daarom snap ik ook niet waar je dat vandaan haalt want ik weet niet of de mogelijkheid al in je is opgekomen dat ik gewoon zo ben,' zeg ik grijnzend en ik besef me dat het laatste misschien niet heel overtuigend overkomt. Ik weet de neiging om te zuchten mijn hoofd in m'n armen te leggen op tijd te onderdrukken maar bijt in plaats daarvan even op m'n lip. Een baan als actrice is vermoeiend en dan te bedenken dat er nog een hele dag voor me ligt. Ik kijk rond en vervolgens leg ik mijn handen voor me op tafel. Het zal niet lang duren voor ik Victor weggejaagd heb en ik hier alleen zit. Is dat iets positiefs?

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 20:44 ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Je eigen keuze," Grinnikt Luca, haalt zijn hand van haar lichaam en knoopt zijn eigen broek los. Wanneer hij daar mee klaar is, legt hij zijn hand terug.
Ik werp een blik op Nicole's gezicht en zie dat haar ogen waterig worden. Ze schud wilt haar hoofd, alsof ze alle problemen weg wil schudden.
"Ik wil niet," Haar stem is nog zachter. Ze bijt op haar lip en er glijd een traan over haar wang.
Ik buig voorover en veeg de traan van haar gezicht.
Nicole probeert me met haar benen weg te trappen, maar het heeft geen zin.
Ik pak haar beide benen bij haar knieën vast en druk de ruw uit elkaar. Met één hand haal ik mijn lid uit m'n boxer, schuif naar boven en stoot dan mijn lid in haar vagina.
Rustig, maar dan steeds harder beweeg ik heen en weer.

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 20:47 ]