• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Jake Samuel McAlister - TheRumIsGone
    • Jacob Russell Brand - Tisiphone
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Jaelle Mai Fletcher - Space
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    • Ilsa Minnie Macke - Mombasa
    Nog 1 mannelijke cipier.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Courtney Valentina Ferguson - Password
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
    • Chayenne Sharona Lopez - NightShot
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
    • Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
    • Luca Jones - Assassin
    • Jayden Jason Bright - HurtedHeart
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 1 mannelijk gevangene.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.

    Cell Division.
    Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
    Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
    Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
    Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    "Zal ik maar weer eerlijk zijn? Ik ben niet opzoek naar macht. Als ik jou in mijn macht zou willen had ik dit totaal anders aangepakt. Dan had ik mezelf wat naar achteren gehouden, iets meer aan de zijkant en ongemerkt jouw aandacht getrokken. Dan had ik dit hele spel niet eens hoeven te spelen. En als je ook maar éénmaal je gevoel laat zien ben je niet zwak. Je bent niet zwak bij verdriet, absoluut niet. Een echte zwakheid bij de mens ligt bij woede. Dan doe je dingen die je niet wilt. Je zal dit nogmaals ontkenning dat weet ik maar dat doet er niet toe. Beau, ik wil je niet breken. Hier heb ik daar niet aan en voor dat triomfgevoel doe ik dat niet. Ik geef toe dat gevoel had ik heel even daarnet maar ik word er niet beter van. Integendeel." Zijn woorden brengen me in de war en het liefst blijf ik glashard ontkennen die optie heeft hij helaas doorgestreept door het te voorspellen
    'Welk spel,' onderbreek ik hem ruw. Dus toch als ik het niet dacht alles fake. 
    "De gevangenis vind ik niet bepaald een plek om mezelf te uiten. Dat zal niet in mijn voordeel werken,' snauw ik.
    'Ik kan het helemaal niet, ik heb geen gevoelens die ik kan laten zien en als ik dat zou doen. Je zou er misbruik van maken maakt niet uit wanneer ooit zul je het tegen me gebruiken. Iedereen hier,' zeg ik zacht en ik draai me van hem weg waarna ik uiteindelijk toch mijn hoofd op m'n armen laat zakken


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Maya Juliëtte Adams
    Een luide gil ontsnapte uit mijn mond toen ik een zwaar gewicht op me voelde, en daardoor op de grond viel. Direct draaide ik me om, en zag hetzelfde meisje van net. Fijn..
    Ik zag dat ze een scherp voorwerp in haar handen had; waarschijnlijk een stuk van een bord. Ze bracht die naar mijn keel, maar ik wist haar arm nog net weg te duwen, waardoor ik nu een diepe snee in mijn borstkas had. ''Verdomme!'' riep ik, en duwde het meisje van me af waardoor ze met een harde klap tegen de muur kwam. Ik voelde het bloed mijn topje in druipen, maar schonk er even geen aandacht aan. Ik trapte haar tussen haar ribben, waardoor ze voor een moment geen adem meer had.
    Doordat ze even haar concentratie op mij had verloren, sloeg ik haar tegen haar slaap waardoor ze bewusteloos op de grond lag. Goed, daar waren we ook wel even van af.. Ik veegde wat bloed weg, maar ik smeerde het zo alleen maar uit dus ik liet het maar rusten.
    In mijn ooghoeken zag ik Delphine woedend schreeuwen tegen een persoon, en grijnzend liep ik er naartoe. ''Ook lekker bezig, zie ik?'' mompelde ik, en ik grinnikte even, de prikkende pijn negerend.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Delphine Sarah Parker

    'Ook lekker bezig, zie ik?' hoor ik ineens achter me. Maya. Ik weet niet wàt me overkomt, maar als ik haar grijnzende gezicht herken vlieg ik haar in de armen. En dan besef ik me... dat ik ongerust om haar was. Mijn doorweekte topje plakt tegen dat van haar, omdat het hare bedekt is met bloed. Bloed? Meteen begin ik met haar hoofd te onderzoeken, maar daar lijkt niets mee aan de hand te zijn.
    'Wat is er gebeurd?' vraag ik en krijg de bezorgdheid niet uit mijn stem. Verdomme.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Victor Söderberg

    "Welk spel? De gevangenis vind ik niet bepaald een plek om mezelf te uiten. Dat zal niet in mijn voordeel werken. kan het helemaal niet, ik heb geen gevoelens die ik kan laten zien en als ik dat zou doen. Je zou er misbruik van maken maakt niet uit wanneer ooit zul je het tegen me gebruiken. Iedereen hier."
    Ik zacht zachtjes en haal een hand door mijn haren.
    "Welk spel?" herhaal ik haar eerste vraag met een spottende ondertoon.
    "Je weet dondersgoed welk spel ik bedoel. Het spel van zwakte en sterkte. Jezelf breekbaar en sterk maken, dat is het spel," verklaar ik haar.
    "En ik maak geen misbruik van gewonen gevoelens. Ik maakte misbruik van hopeloosheid, liefde en aandacht. Daar speelde ik op in maar uiteindelijk had ieder van de meiden een eigen keuze maar ze waren te verliefd daar kon ik niets aan doen."
    Ik haal simpel mijn schouders op.
    "Ik zeg niet dat ik volledig te vertrouwen ben maar je moet stoppen met dit spel. Ik zal er doorheen prikken en misschien is dat nog erger is."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Drew.

    Ze bijt op haar lip, maar ondanks dat blijven de tranen over haar vangen lopen. Het kan twee betekenissen hebben; Ze huilt om het feit dat ze verkracht wordt of het doet pijn. Helaas zal ik niet stoppen.
    Ik pak haar bij haar heupen vast om er nog meer kracht achter te zetten, terwijl ik met mijn andere hand met haar clitoris speel.
    Het moment van mijn hoogtepunt komt snel dichterbij. Na een paar ruwe stoten trekt er een geweldig gevoel door mijn lichaam.
    Rustig haar ik mijn lid uit haar en stop hem in mijn boxer. Ik sta op en pak haar polsen weer vast.
    "Luca, you're turn," Mijn stem is zwaar en ik hijg nog na.

    Maya Juliëtte Adams
    Delphine omhelsde me, wat me even liet grinniken. ''Ja lieverd, ik heb jou ook gemist.'' grijnsde ik, en ze keek me onderzoekend aan. Waarschijnlijk door het bloed, wat zij nu ook op haar lichaam had. ''Wat is er gebeurd?'' vroeg ze, en ik grijnsde even. ''Een meisje, die van net, had iets scherps.'' mompelde ik, en gebaarde naar het bewusteloze meisje tegen de muur, en haalde mijn schouders op. ''Het valt wel mee.''


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Nicole Joy Eastwood
    Drew pakt me met één hand bij mijn heupen beet waardoor het stoten harder wordt. Met zijn andere hand speelt hij met mijn clitoris en voordat ik het door heb is er al een zachte kreun mijn lippen ontsnapt.
    Niet veel later komt hij klaar en voel ik zijn witje goedje in me komen.
    Ik hou mijn ogen stijf dicht geknepen terwijl Drew weer uit me gaat.
    'Luca, your turn,' zegt hij met een zware en hijgende stem.
    Ik bijt op mijn lip en druk mijn benen voor de derde keer weer stijf tegen elkaar. Zonder dat ik het door heb krimp in een beetje in elkaar en krul ik mijn benen op.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau- 

    "Welk spel? Je weet dondersgoed welk spel ik bedoel. Het spel van zwakte en sterkte. Jezelf breekbaar en sterk maken, dat is het spel. En ik maak geen misbruik van gewone gevoelens. Ik maakte misbruik van hopeloosheid, liefde en aandacht. Daar speelde ik op in maar uiteindelijk had ieder van de meiden een eigen keuze maar ze waren te verliefd daar kon ik niets aan doen. "Ik zeg niet dat ik volledig te vertrouwen ben maar je moet stoppen met dit spel. Ik zal er doorheen prikken en misschien is dat nog erger is." Bij zijn woorden over zijn pleziertjes betrekt  mijn gezicht en ik weet dat er enkel een en al walging en afkeer op te zien is maar hij kan het niet zien aangezien mijn haren voor mijn gezicht vallen als een gordijntje en ik mijn handen er ook nog voor hou 
    'Jij bent anders ook erg goed in dat spel ik weet niet wie echt is of allebei,' zeg ik zachtjes maar beschuldigend.
    Ik slik bij het horen van zijn laatste woorden. Een zwaar gevoel bekruipt me en ik duw mijn handen tegen mijn ogen. De lucht en mensen rondom me lijken langzaam weg te vallen en een verstikkende duisternis omhult me. De stilte gonst in mijn oren en het volume blijft maar toenemen. Matt verschijnt in mijn gedachten en voor het eerst ook Scarlett. Ik voel een golf van misselijkheid door me heen trekken en knijp mijn ogen dicht. Haar negen jarige verschijning paradeert vrolijk in het rond. Onwetend wat er komen gaat rent ze door de duistere steegjes, een mes in haar jaszak zoals ik weet. Ze glimlacht en blaast een kusje naar me als ze zich omdraait. Achter haar verschijnt een donkere schaduw.
    'Nee!' piep ik angstig terwijl ik de tranen in mijn hand voel druppelen. 'stop alsjeblieft. Stop,' stamel ik paniekerig mijn gezicht nog steeds in mijn handen. Ik krimp in elkaar en een rilling loopt over mijn rug maar het beeld heb ik verjaagd met mijn stemgeluid. De eetzaal is weer terug en als een hoopje ellende zak ik in elkaar 'Ik wil niet meer,' fluister ik gesmoord en haast onhoorbaar.

    [ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 22:40 ]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Luca Jones

    Het meisje huilt en stribbelt zelfs nog tegen, maar alleen met zwakke woorden die ons niets meer doen.
    Drew pakt haar bij haar heupen en zet meer kracht, als snel komt hij klaar na een paar ruwe stoten, ik herken de manier waarop zijn lichaam reageert.
    Op zijn gemak haalt hij zijn lid uit haar en stopt hij hem terug in zijn boxer, waarna hij op staat en haar polsen van me overneemt.
    "Luca, you're turn." Zijn stem klinkt zwaar en hij hijgt nog.
    Grijnzend sta ik op waardoor mijn broek automatisch afzakt, aangezien die al open was. Ik stap er snel uit duw haar benen een stukje uit elkaar, zodat ik er tussen kan.
    Het is niet moeilijk om nu nog opgewonden te zijn, het was net alsof ik naar live-porno zat te kijken. Iets wat je hier in de gevangenis sowieso niet hebt, porno. Drews vocht loopt nog uit haar maar ik negeer het gewoon.
    Ik haal mijn geslachtsdeel uit mijn boxer en duw hem ruw in haar, dit is geen tijd om zacht te doen en hoogstwaarschijnlijk voelt ze het al amper. Het genot overweldigd me voor een moment, het is al lang geleden dat ik dit gevoeld heb.


    Your make-up is terrible

    Delphine Sarah Parker

    Ik hoor Maya grinniken en sla mijn ogen neer. Ik hecht me echt zo snel aan mensen die ik amper ken, dat het bijna ongemakkelijk wordt.
    'Ja lieverd, ik heb jou ook gemist.' zegt ze met die eeuwige grijns van haar. Als ik naar beneden kijk, zie ik dat mijn -inmiddels doorzichtige- topje ook bedekt is met Maya's bloed.
    'Een meisje, die van net, had iets scherps.' legt ze uit en wijst naar een bewusteloos meisje tegen de muur.
    'Het valt wel mee.' zegt ze, quasi-nonchalant. Ik lach en boks mijn vuist tegen de hare.
    'You go girl.' dan pas herinner ik me het meisje dat nog steeds achter me staat.
    'May, dit is ... ik weet haar naam nog niet, maar ze wordt nog een echte bad-ass. En nu kan ze het leren van de beste.'
    De grijns die mijn gezicht siert wordt gekopieerd op die van Maya.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [Ik ga slapen. Tot morgen x]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Maya Juliëtte Adams
    Ik lach even. ''Aangenaam kennis te maken, eh-'' ik haalde mijn schouders op. Ik wist haar naam niet, dus besloot haar maar gewoon 'meisje' te noemen. Ik bekeek Delphine even, en schudde even grinnikend mijn hoofd. ''Sexy, hoor.'' lachte ik, en zwiepte even mijn haren naar achteren voordat er bloed in zal komen.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Mallory Tracy

    Ik bekijk het tafreel waar het meisje van net zich in stort, een bloederige, sociale knuffel, iets waar ik me niet aan zou willen wagen. Ze wisselen enkele woorden, waarvan ik niet weet waar het over gaat maar toch overduidelijk meeluister. Het maakt mij niet veel uit of ze het merken of niet. Tot mijn verbazing wilt het meisje me voorstellen.
    "May, dit is ... ik weet haar naam nog niet, maar ze wordt nog een echte bad-ass. En nu kan ze het leren van de beste." Ze grijnst.
    "Mallory." antwoord ik alleen langzaam na een korte stilte.


    Your make-up is terrible

    [slaap lekker X. Ik ga ook ]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Nicole Joy Eastwood
    Ik krimp in elkaar als Luca zijn geslachtsdeel ruw in me duwt. Het doet meer pijn dan net bij Drew.
    Ik bijt op mijn lip en merk dat ik begin te trillen. Ik wil smeken of hij het alsjeblieft niet wil doen maar het is toch zinloos.
    Uiteindelijk open ik toch mijn mond en doe ik mijn ogen ook weer op. 'Doe het alsjeblieft niet,' zeg ik zo zacht dat het nauwelijks hoor baar is. 'Ik smeek het je,' voeg ik er nog zachter aan toe en ik kijk met mijn blauwe ogen in zijn kille donkere ogen. Hij zou ergens haast net een robot kunnen zijn. Zijn ogen stralen geen enkele emotie uit.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered