[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau- 

Ik hoef geen arts te zijn om te zien dat het niet goed gaat zo. Peilend laat ik mijn blik over zijn gezicht glijden, bleek dat vooral. Hij lijkt in de war.
'Wat benauwd,' zegt hij en ik zie hem haast verder afzwakken. Een hap meer niet heeft hij gegeten. Ik hurk naast hem en knijp zachtjes in z'n arm.
'rustig in ademen ja en drink wat,' zeg ik snel waarna ik een bekertje water in z'n hand duw die op mijn dienblad stond. Ik ben bang dat hij dadelijk flauw valt of moet overgeven en durf hem daarom niet echt aan te raden om nog wat te eten. Ik kijk om me heen, van de cipiers hoef je hier geen hulp te verwachten. Ik blijf naast hem zitten en hou hem goed in de gaten. 
'waardoor komt het?' vraag ik misschien weet hij het zelf niet zou me niets verbazen. 
'het gaat wel over oké,' stel ik hem gerust.

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Benjamin Söderberg

Braafjes nip ik aan het glaasje water. Het verlicht me, alleen nu op een goede manier. Het wakkert die grijze massa een beetje op zodat het denken wat beter lukt.
"Waardoor komt het? Het gaat wel over oké," stelt ze me gerust.
Ik kan het niet laten maar toch moet ik zachtjes grinnikend.
"Nee," zeg ik wat dramatisch.
"Het komt nooit meer goed. Ik zal hier sterven."
Dat laatste is trouwens niet gelogen. Sterven zal ik hier doen. Dit zal de laatste plek zijn wat ik zou zien. Deze grijze muren die beangstigend snel op je afkomen. Misschien niet vandaag of morgen maar als de dag daar is zal ik er wel vrede mee hebben. Wat heeft de wereld mij nou nog te bieden? Wat heb ik de wereld überhaupt te bieden? Maar één ding: mijn werk. Zonder slecht is er namelijk geen goed. Het klinkt misschien wat cru maar zonder ons - de gevangenen- is er geen goed in de wereld. Dan zou iedereen gelijk zijn, plat. Oke. Stop. Terug. Ik kuch weer zachtjes en geef haar het glaasje water. Al voel ik me nog steeds benauwd had ik het vocht wel nodig. Het maakte alles wakker. Ik kijk haar aan en zucht zachtjes.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Maya Juliëtte Adams

Ook ik liet mijn blik op het meisje vallen, en grijnsde. Ik zag dezelfde kerel zitten die mij een bloedlip had veroorzaakt, en keek toen naar mijn kommetje met zooi. Als ik die naar hem gooi, kan ik een blauw oog verwachten.. Ik haalde mijn schouders op, en gooide mijn kommetje zijn richting op. Met een hard geluid kletste die kapot op zijn kale hoofd. Direct keek ik de andere kant op, alsof er niks was gebeurt; in mijn ooghoeken stond hij op, en keek grommend om zich heen.
''Ik denk het ook niet.'' grijnsde ik naar Delphine.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Ik ga mijn bedje opzoeken. Morgen weer -een soort van- school, weltrusten.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Luca Jones

"Absoluut. Laat mij maar even," Zegt hij nadat hij geknikt heeft, met een grijns en kijkt naar Nicole. Ze drukt haar beneden stijf tegen elkaar aan.
"Flikker allebei gewoon op!" Ze snauwt niet en ze sist niet. Het is enkel pure angst.
Zonder verder iets te zeggen klim ik van haar af en hou ik haar polsen vast. Ja, ik ben wel zo aardig om te delen maar dan schiet het tenminste even op nu.
Drew gaat nu op haar benen zitten en buigt voorover om haar t-shirt en bh uit te trekken. Ik kijk even verlangend naar haar borsten, het ziet er goed uit, zeker voor een gevangene. Drew grijnst en laat zijn handen vanaf haar zij naar haar heupen glijden om ze daarna te laten spelen bij haar slipje. Hij trekt even aan het elastiek en laat zijn vinger langs de randen glijden.
Nu hij daar bezig is, hou ik haar handen weer vast met mijn ene hand, mijn hand is nu wel weer voldoende uitgerust. Vervolgens laat ik mijn linkerhand over haar linkerborst glijden, haar huid voelt zacht aan onder mijn ruwe hand. Het is een perfecte vorm en als ik er zacht in knijp, voelt hij zacht aan.

Your make-up is terrible

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau- 

'Nee. Het komt nooit meer goed. Ik zal hier sterven' zegt hij melodramatisch en ik schiet in de lach en geef hem grijnzend een duwtje. 'Je liet me schrikken gek,' zeg ik nu zogenaamd beledigd. Deze wending van het gesprek, wisseling van de sfeer staat me niet echt tegen. Het is bekend voor me, zelf wissel ik ook altijd snel van tactiek als ik er eenmaal achterkomt dat de huidige niet werkt. Het is het beste zo snel mogelijk te veranderen anders verpest je de kans. Ik kan alleen maar hopen dat dit geen tactiek is. De Beau die hier zit os ontdaan van haar schulp en alle zekerheden. Ik sta voor hem open en niet eens vrijwillig, hij zal niet veel moeite hoeven te doen om me te breken, te laten instorten. Misschien is dat juist wat ik verdien omdat ik ontelbare keren met andermans gevoelens heb gespeeld. Ik zwoer om mezelf nooit zo te laten gebruiken maar ik kan geen weerstand bieden. Het voelt goed bij Vic op een of andere manier voel ik me vrijer in alles wat ik doe, hoe ik beweeg wat ik zeg en zelfs in wat ik denk. Alleen mijn eigen kwetsbaarheid tegenover hem, het is zo gevaarlijk, zo riskant en ozo angstaanjagend. Ik vertrouw hem niet maar ik kan er niets aan doen, ik denk aan net toen ik weg gelopen was en slik. Een paar seconden had hij nodig om me weer terug te laten komen. Ik weet dat het beter is om uit zijn buurt te blijven. Beter voor mezelf.

Hij lijkt weer ver weg te zitten met zijn gedachten. Die blik in zijn ogen alsof er een waas voortrekt, mist glinsterende minuscule druppeltjes vocht die het licht schijnen te weerkaatsen dat in deze zaal aanwezig is. Ik vraag me af waar hij aan denkt, Mary waarschijnlijk. Hoewel ik het idee heb dat hij eerlijk antwoord geeft op al mijn vragen kan ik nog steeds geen vat op hem krijgen. Mysterieus. Hij kucht weer en geeft me het glaasje water. Ik neem het aan en draai mijn hand zodat ik het weg kan zetten. Ik kom langzaam overeind het beklemmende gevoel dat ik heb sinds Vic zonder enige moeite mijn schild heeft doorboord neemt af maar mijn angst blijft. Zonder moeite niet helemaal, hij heeft eerst tot het uiterste moeten gaan zijn meest pijnlijke herinnering moeten herbeleven. Ik zucht hij was wel heel eerlijk geweest het is en blijft een dubbel gevoel.  Hij kijkt me aan en zucht. Nu laat ik mijn blik over zijn gezicht glijden, hij heeft zoiets dieptriests over zich alsof hij teveel van de wereld weet. Natuurlijk is dat ook zo en hij zal de enige niet zijn maar toch.
'waar zit je toch met je gedachten,' vraag ik timide. Ik speel met een lok van m'n haren en ga op de stoel zitten. Ondertussen begin ik de lunch naar binnen te werken zonder ook maar een keer te kokhalzen of ook maar een teken van afkeer te laten zien. Dit blijft mijn principe je houdt het langer vol met voldoende voedingsstoffen

[ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 23:54 ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Mallory Tracy

Ik heb de lunchbel genegeerd, pas een klein kwartiertje later sta ik op om door de gang naar de eetzaal te lopen. Het is nog steeds een vieze boel en volgens mij word het er ook niet beter op. Op mijn dooie gemak loop ik rond om wat te eten te pakken en in ik ga naast iemand anders zitten. Ik laat duidelijk merken dat ik er ben, niet door iets te zeggen maar door mijn dienblad op de tafel te laten vallen met een luide klap. Ik ga zitten en beging luid en asociaal op iets te kauwen, zonder gedag te zeggen tegen die persoon. "Wat een vieze boel." merk ik op.

[Naast wie is Mallory gaan zitten? :'D]

Your make-up is terrible

[slaaplekker ik ga ook maar eens langzaamaan slapen ofzo]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Nicole Joy Eastwood
'Absoluut. Laat mij maar even,' grijnst Drew.
Luca klimt van me af en pakt mijn polsen vast terwijl Drew op mijn benen gaat zitten.
Als hij voorover buigt stribbel ik tegen maar hij heeft mijn shirt en bh al uitgetrokken.
Ik walg van de blik die hij en Luca op mijn borsten werpen.
Drew grijnst en zijn handen glijden van mijn zij naar mijn heupen. Hij trekt aan de elastiek van mijn slipje en zijn vingers glijden langs de randen.
'Hou op!' ik probeer het er fel uit te krijgen maar het is slechts een fluistering.
Luca pakt mijn handen in één hand. Met zijn linkerhand glijdt hij over mijn linkerborst. Zijn hand voelt ruw aan. Hij knijpt er zachtjes in en ik bijt hard op mijn lip zodat er geen zachte kreun ontsnapt. Want ondanks dat ik het absoluut niet wil voelt het best wel fijn aan.
Ik begin wat heen en weer te bewegen in een poging zijn hand van me af te laten vallen. 'Stop gewoon,' zeg ik weer fluisterend.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Drew.

Ik werp een blik op Luca en zie dat hij Nicole's borsten aan het verwennen is. Net mooi.
Mijn lust neemt toe. Ik voel hoe mijn wil me overneemt. Ik kan niet meer goed helder denken. Het is ik, Nicole en Luca.
"Hou op!" Roept ze angstig. "Stop gewoon," Vervolgd ze slechts fluisterend.
Mijn ademhaling wordt zwaarder en met een vrije hand knoop ik mijn broek los. Er is geen weg meer terug. Later zal ik er spijt van hebben, maar het kan niet anders.
Ik trap mijn broek uit en trek mijn trui over m'n hoofd. Ik draag nu enkel nog een grijs hemd en een zwarte boxer. Er is een bobbel in mijn onderbroek te zien.
Ik laat mijn vingers dit keer over haar intime plek glijden en streel dat zachtjes. Zachtjes schuif ik haar slipje een stukje naar beneden.
Ik kijk naar Luca. "Jij of ik eerst?" Grijns ik.

Luca Jones

"Hou op." Haar stem klinkt enorm angstig en ze bijt op haar lip. Daarna probeert ze mijn hand van zich af te schudden maar daardoor grijp ik hem steviger vast. "Stop gewoon." fluisterd ze, totaal hulpeloos.
Voordat ik het echt doorheb, heeft Drew zich half uitgekleed, zijn trui is uit, evenals zijn broek. Mijn ogen fixeren zich even op zijn lichaam en glijden naar beneden, al snel blijven mijn ogen hangen op de bobbel in zijn boxer. Zijn handen glijden over haar geslachtsdeel en schuiven daarna haar ondergoed een stukje naar beneden maar daar let ik nu niet op.
"Jij eerst of ik eerst?"
Zijn woorden trekken mijn blik weer los en ik zie dat hij grijnst. Even kijk ik verward maar ik trek mijn gezicht weer snel in de plooi. Verdomme Luca, get yourself together! Ik haal mijn schouders op.
"Zeg het maar." Hij is immers wel de cipier hier.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Drew's ademhaling wordt zwaarder en hij knopt zijn broek los waarna hij die uittrekt en zijn trui over zijn hoofd trekt.
Ik slik een paar keer als ik de bobbel in zijn onderbroek zie.
Hij glijdt met zijn vingers over mijn gevoelige plekje en streelt daar even. Ik kan een zachte kreun van genot niet onderdrukken maar dat gevoel is gelijk weer weg als hij mijn slipje een stukje naar beneden trekt.
'Jij of ik eerst?' grijnst hij naar Luca.
'Zeg het maar,' zegt Luca schouderophalend.
'Doe het alsjeblieft niet,' zeg ik zachtjes smekend en ik druk mijn benen weer stijf tegen elkaar.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Mij topics.

Morgen komt er een post.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Mijn topics en kan iemand me een samenvatting teven wat er gebeurt is zodat ik morgenmiddag (na het leren) kan inspringen?

[eeehm oké ik weet niet hoeverre je hebt meegekregen
- het is nu lunchtijd en alle gevangenen mogen naar de eetzaal
- vanmorgen zijn er twee nieuwe gevangenen bijgekomen (Delphine en Dakota) en Nick is de nieuwe cipier.
- Het ontbijt is enorm uitgelopen door een voedselgevecht veroorzaakt door Maya en Delphine die daarvoor naar hun cel zijn gebracht. In de cel had Delphine een goed gesprek met Drew
- op dit moment is Luca in zijn cel bezig met het misbruiken van Nicole en heeft daarbij hulp gekregen van Drew
- Sommige andere gevangenen en cipiers zijn op dit moment met elkaar aan het praten en Courtney probeert een opstand tegen het vieze eten in gang te zetten
Dit is er globaal gebeurd misschien ben ik iets vergeten zet het er maar bij dan]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-