[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

Delphine Sarah Parker
''Aangenaam kennis te maken, eh-' Maya zwijgt even en haalt dan haar schouders op. Ik hoor de zachte stem van het meisje en maak wat rare bewegingen met mijn hand. 'Mallory dus.' grijns ik.
Ik zie Maya's ogen over mijn bebloede topje gaan en hoor haar sarcastische stem:
'Sexy, hoor.' ik knik en doe eventjes alsof ik op een catwalk rond loop. Op het eind zwaai ik mijn natte, rode haren in het rond en kijk met mijn zwoelste blik hun kant op.
'Ik kan toch zo de magazines in, niet?' vraag ik lachend maar ook hengelend naar een complimentje.

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Drew.

Luca staat grijnzend op, terwijl hij zijn broek uittrekt. Zijn handen drukken Nicole's benen uit elkaar. Hij haalt zijn lid uit zijn onderbroek en duwt hem ruw in Nicole.
Ik grijns en hou haar polsen strak vast. De bobbel in mijn onderbroek is er nog steeds.
Ik buig me over Nicole's gezicht, lik langs haar hoofd en druk dan ruw mijn lippen op de hare.
Haar borsten bewegen mee in het ritme en ze zien er aanlokkelik uit. Met een hand pak ik een van de twee vast, knijp erin en masseer zachtjes.

Luca Jones

Ze bijt op haar lip en ik voel haar lichaam onder me trillen. "Doe het alsjeblieft niet. Ik smeek het je." zegt ze zachtjes. Ze kijkt me aan en ik kijk kil terug. Er trekt een grijns over mijn gezicht en ik schud kort mijn hoofd en daarmee heb ik genoeg gezegd.
Ik pak haar ruw beet en begin te stoten, van rustig naar steeds harder en sneller. Mijn nagels dringen diep door in de huid van haar heupen, ik hou geen rekening met haar want nu draait het gewoon om mij. Mijn ademhaling versnelt zich en ik stoot nog iets sneller.
Ondertussen heeft Drew zijn lippen op die van haar gedrukt en grijpt haar borsten vast om die te masseren.

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 22:27 ]

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
Ik ril als Drew langs mijn hoofd likt en zijn lippen ruw op die van mij drukt.
Een zachte kreun kan ik niet onderdrukken als hij een van mijn borsten vastgrijpt, er in knijpt en die vervolgens masseert.
Luca pakt me ruw beet en ik voel zijn nagels in mijn huid drukken. Ik hoor dat zijn ademhaling versnelt en hij begint sneller en harder te stoten.
Er ontsnappen weer een paar zachte kreunen mijn lippen zonder dat ik het wil.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik ga slapen. Morgen weer een reactie.]

[Ik ga ook maar eens slapen... tot morgen iedereen.<3]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Slaap lekker.]

Your make-up is terrible

[slaap lekker iedereen ik heb Mijn laatste reactie nog even aangepast maar nu ga ik toch echt eens slapen]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Maya Juliëtte Adams
Ik glimlachte eventjes naar het meisje die zich zojuist had voorgesteld als Mallory, en keek toen weer naar Delphine die een soort catwalkloopje deed. ''Ik kan toch zo de magazines in, niet?'' vroeg ze lachend, en ik grinnikte. ''Zeker wel.'' grijnsde ik, en keek toen een beetje de eetzaal rond. De drukte was íéts minder, al moesten we af en toe wel een klodder voedsel ontwijken.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Victor Söderberg


"Jij bent anders ook erg goed in dat spel ik weet niet wie echt is of allebei."
Ik leun achterover en kuch opnieuw.
"Je hebt het er zelf wel naar gemaakt," zeg ik hees.
Ik grijp naar het bekertje water en nip de transparante vloeistof naar binnen. Met mijn hand op mijn schoot bekijk ik haar nauwkeurig. Ze lijkt diep in gedachten verzonken. Misschien is het niet eerlijk wat ik zeg. Natuurlijk is mijn gedrag niet helemaal haar schuld maar de doet iets vreemds waardoor ik dit wel moet vertonen. Daarbij toont zij precies het zelfde gedrag dus is er voor mij geen andere optie.
"Nee! Stop alsjeblieft. Stop. Ik wil niet meer," hoor ik haar zachtjes piepen.
Voorzichtig leg ik mijn hand op haar schouder en knijp er geruststellend in.
"Hè, wat is er?" vraag ik iets wat bezorgd.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Iemand beschikbaar? Dakota zwerft door de gangen, feel free to disturb her

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Iemand beschikbaar? Dakota zwerft door de gangen, feel free to disturb her

Kylian Scott Hayes
Nog een tijdje keek ik naar he voedsel gevecht. Dit kwam zeker nog van pas, maar hoe mijn plan zou uitpakken merkte ik zo wel. Dit was de kans om uit de kantine te komen en misschien nog wel iemand tegen het lijf te lopen waar ik wat tijd mee zou kunnen vullen. Hier was toch geen ene moer te beleven en kijken naar een voedselgevecht was niet echt leuk. Klaarblijkelijk had het meisje naast me het zelfde idee, ofja dat maakte ik uit, uit haar woorden. ‘Ik ga weg hier.’ Was zeer duidelijke taal, voor de meeste dan.
‘Goed idee, ik kom ook,’ mompelde ik nog, maar ze was al weg. Niet veel later zag ik haar de deur naar de gang door gaan. Dit was ook mijn kans om te ontsnappen. Zij was de enige die tot nu toe tegen me gepraat had en die kans wou ik niet voorbij laten gaan. Nog een keer keek ik naar de mensen en stormde de kantine door. Eenmaal in de gang zag ik het meisje een eind verderop lopen. Snel ontdeed ik me zoveel mogelijk van alle zooi die op mijn kleren was blijven plakken, toen ik door het slagveld rende. Daarna trok ik een snel sprintje in haar richting. Toen ik langs haar was, liep ik op haar tempo mee.
‘Ook enigszins ongedeerd door het slagveld gekomen zie ik,’ zei ik. ‘Ik heb nog geen tijd gekregen om ernaar te vragen, maar hoe heet je eigenlijk?’ Schijnbaar wist et meisje waar we naar toe gingen, want ik volgde haar blindelings. Natuurlijk lette ik wel op waar we langs kwamen. Op een gegeven moment herkende ik de omgeving en de celnummers.
‘Nog vijf deuren, vier, drie, twee en hier slaap ik,’ mompelde ik, deels voor mezelf.

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau- 

Hij kucht 'Je hebt het er zelf wel naar gemaakt' Zijn stem klinkt hees,  ik hoor hem een slok nemen van iets waarschijnlijk water. Ik voel iets van bezorgdheid een plaats innemen maar durf mijn hoofd niet op te tillen. De tranen glijden over mijn inmiddels vochtige en wangen en druppelen door mijn vingers op tafel. Dan voel ik zijn hand op mijn schouder. Ik verstijf even en slik, mijn gezicht is betraand als ik praat zal hij het snikken in mijn stem horen hier is geen ontkomen aan.
Ik wil wat zeggen maar mijn mond voelt droog en mijn lippen lijken op elkaar vast gelijmd. Een rilling trekt door mijn lichaam. Hij heeft gelijk, ik kan het niet meer ik ben op, ik zit erdoorheen. Ik ben te moe om me tegen hem te verzetten.
'Scarlett,' fluister ik voordat ik besef dat dat wel het domste is wat ik zeggen kan.
Haar naam klinkt nog altijd zo vrolijk maar heeft een totaal andere uitwerkingen want bij het horen van mijn eigen woorden krimp ik nogmaals in elkaar. Ik ben me geheel bewust van Vic's aanwezigheid en zijn hand die op mijn schouder ligt als een gloeiend en zwaar ballast.

[ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 16:16 ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Söderberg

Haar tranen druppelen op de tafel.
"Scarlett."
Ze krimpt ineen en wordt nog kleiner dan ze was. De bezorgheid neemt me over. Ik pak voorzichtig haar hoofd vast en draai haar naar me toe. Met mijn duim wrijf ik de tranen uit haar gezicht.
"Hé," fluister ik zachtjes. "Wat is er?"
Ze ziet er beroerd uit. Deze keer kan ik niet blij zijn met mijn kraking. Het troimf gevoel is ver te zoeken. Heel ver. Bezorgheid is nu mijn nummer één gevoel. Nou, niet helemaal het eerste gevoel. Een ander misselijkmakend gevoel overheerst nog altijd het meeste. De neiging om haar geruststellend tegen me aan te drukken moet ik met veel moeite weerstand. Bezorgd kijk ik hem aan.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."