[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

Victor Benjamin Söderberg

"Waar zit je toch met je gedachten?"
Ik wrijf met mijn handen over mijn blote armen en kijk haar met een klein lachje aan.
"Bij mezelf," zeg ik rustig wetende wat ik helemaal niet zo over komt als dat ik wil.
"Bij mijn leven," verduidelijk ik mijn eerste antwoord.
Het komt wat diepzinniger uit mijn mond dan dat het eigenlijk is maar in de jaren dat je hier vast zit heb je bijna niets anders meer om over te denken. Het is altijd over je leven meer contacten heb ik namelijk niet. Best hard als je familie niets meer met je te maken wilt hebben maar het is hun keuze, als zij daar gelukkiger van worden. Vast niet maar zij hebben het gedaan. Ik bijt op mijn onderlip en kijk Beau met een kleine glimlach aan. Ze lepelt haar eten in een hoog tempo naar binnen.
"Honger?" vraag ik lachend.
"Want er staat nog een bord hè. Dus als je trek hebt."
Ik haal een hand door mijn haren en kuch weer zachtjes.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Frodo schreef:
(Mijn topics ^^)

El Diablo.

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

Het duurt even voordat ik antwoord krijg op mijn vraag. Luca lijkt er niet helemaal bij te zijn met zijn hoofd. Misschien fantaseerd hij over wat hij allemaal met haar kan gaan doen?
Luca haalt zijn schouders op. "Zeg het maar,"
Ik krijg enigszins het gevoel dat hij niet zeker is van zijn zaak. Oké, ik moet toegeven. Ergens, diep vanbinnen heb ik medelijden met haar, maar mijn lust is groter.
Mijn ogen glijden van Luca naar Nicole. Ze slikt bij het zien van mijn lichaam. Zal ze nog maagd zijn?
Wanneer ik haar over haar intieme zone wrijf, kreunt ze zachtjes. Hmm.. vind ze het toch fijn?
"Doe het alsjeblieft niet," Haar stem heeft een smekend tintje.
Ik trek één mondhoek op en schuif haar slipje nu helemaal naar beneden. Haar benen houdt ze nog steeds even dicht tegen elkaar aan.
Ik laat mijn vingers langs de binnenkant van haar benden glijden, de druk voorzichtig haar benden een stukje uit elkaar.
"Nicole, dit kunnen we op twee manieren doen," Zeg ik tegen haar. "Je werkt mee of het doet allemaal nog meer pijn,"

[Heeuj even een Beau-post doen en dan ga ik naar pianoles ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Iemand die dakota wilt gaan vervelen? Ze is niet het type zelf op iemand af te gaan en zoveel contact heb ik nog niet gehad met andere spelers :A

Dakota Moore.
Een bel deed me afschrikken en het duurde even voordat ik door had waar voor hij ging. Lunch! Ik veerde overeind en liep naar de automatisch geopende celdeur. Eindelijk, ik was al bang dat ik het niet lang meer vol zou houden. Ik liep de gang op en besloot de meute te volgen, met succes. Al gauw kwam ik in een grote zaal terecht met tafels en stoelen.
Niet veel later had ik plaats genomen aan een tafel in de hoek van de zaal, ik zat alleen maar daar had ik geen enkele problemen mee. Ik was graag op mezelf en ik had het vermoeden dat hier toch niet de meest gezellige types zaten. Voor me op tafel stond een bord met daarop iets wat je eten behoorde te noemen, al moest ik toegeven dat het meer iets weg had van iets wat mijn hond uitgekotst zou hebben. Een poosje staarde ik er naar, me afvragend of het beter was om het op te eten of niet. Straks werd ik er nog ziek van, maar misschien was het wel heel lekker. Uiteindelijk slaakte ik een diepe zucht en begon aan het zogenaamde eten. Het was nog viezer dan dat het eruit zicht, maar ik wist dat ik voorlopig niks te eten zou krijgen dus schoof ik het maar zo snel mogelijk naar binnen, op die manier proefde ik het niet al te goed wat ik at.
Nadat ik mijn bord toch leeg gekregen had nam ik de moeite eens rond te kijken, er zaten allerlei soorten mensen. Groot, klein, knap, lelijk, dik en dun. Van alles was er wat, maar ze keken allemaal even chagrijnig.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

ja ik wil haar met Kylian lastig vallen als dat goed is?, kan ik meteen inspringen. Hij is wel sociaal dus dat kan wel.

Do it scared, but do it anyway.

Prima ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Prima ;p

Do it scared, but do it anyway.

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche –Beau-

‘Bij mezelf. Bij m’n leven’. Ik glimlach, precies een antwoord voor hem eerlijk waarschijnlijk maar toch kun je er niet direct iets uit opmaken. Ik schud mijn haren over m’n schouders en zet het bord terug op het dienblad.
‘Ben je altijd zo eerlijk en… open? Ik bedoel of je altijd zoveel van jezelf prijsgeeft aan mensen,’ vraag ik voorzichtig maar ook benieuwd naar het antwoord. Zoiets zie ik als zwakte, of beter gezegd zag ik als zwakte eigenlijk weet ik niet meer wat ik ervan moet vinden. Vind ik Vic zwak? Aan de ene kant wel aan de andere kant heb ik ergens ook respect voor hem. Toch is dat niet de eerste indruk die ik van hem had helemaal niet zelfs, ik zag hem niet als zwak en al helemaal niet als eerlijk of open.
‘Honger? Want er staat hier nog een bord he. Dus als je trek hebt’ vraagt hij lachend. Vervolgens haalt hij een hand door z’n haar en kucht zacht. Weer. Ik besluit dat eens in de gaten te houden maar verder zeg ik er ook niets over alhoewel ik hem wel eventjes vragend aankijk, misschien ietwat onderzoekend. Ik schud mijn hoofd, nog een bord gaat er niet meer in nu, even kijk ik naar mijn armen en vervolgens naar mijn buik. Dit eten is al niet erg voedzaam.
‘Niet echt en dus helaas moet ik je aanbod afslaan ik heb genoeg aan een bord. Misschien kun je er beter zelf wat van nuttigen tenzij je er graag bijloopt als een of ander spillebeentje. Ik geloof niet dat het gezond is om iedere dag zes happen te eten namelijk.’ Dit alles zeg ik rustig en ik kijk afkeurend naar het bord waar hij slechts een hap uit heeft genomen.
‘Vind je vast vies he, zal ik je wat vertellen dat beeld zit in je hoofd. Als je de knop omzet kun je het gewoon eten hoor,’ vertel ik glimlachend. Ik ben niet iemand die andere tips van waarde geef maar dit is eruit voordat ik het besef. Veel maakt het ook niet uit

[I'm sorry nu moet ik weg ben over een half uur terug ofzoiets]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[ben er weer]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

scribere schreef:
[ben er weer]

[Welkom terug! ]

Password schreef:
(...)

[Welkom terug! ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Benjamin Söderberg

"Ben je altijd zo eerlijk en… open? Ik bedoel of je altijd zoveel van jezelf prijsgeeft aan mensen."
Ik leun wat naar achteren en haal mijn schouders op.
"Het was een deel van mijn werk," zeg ik rustig.
"Ik moest mezef altijd zo eerlijk en open mogelijk opstellen om te bereiken wat ik wilde. Nu hoef ik niets meer te bereiken maar het is een tic geworden, niet heel vervelend alleen wat lastig."
Ik pak een bekertje water van de tafel en nip er een beetje aan terwijl ik haar verder zie eten. Afkeurend kijk ik naar mijn bord terwijl ik haar ogen over mijn lichaam voel prikken. Ik geef een klein lachje tegen haar onderzoekende blik. Vlak voordat ik een opmerking wil maken is zij me voor.
"Niet echt en dus helaas moet ik je aanbod afslaan ik heb genoeg aan een bord. Misschien kun je er beter zelf wat van nuttigen tenzij je er graag bijloopt als een of ander spillebeentje. Ik geloof niet dat het gezond is om iedere dag zes happen te eten namelijk. Vind je vast vies he, zal ik je wat vertellen dat beeld zit in je hoofd. Als je de knop omzet kun je het gewoon eten hoor."
Er speelt zich een klein lachje op mijn gezicht en mijn lippen krullen omhoog.
"Ik eet dit prutje al tijden," grinnik ik.
"En ik ben nog steeds sterk en groot."
Om kracht bij mijn woorden te zetten laat ik mijn armspieren zien/ Ik moet zeggen, slecht zie ik er zeker niet uit maar ik ben geen overduidelijke bodybuilder. Bescheidenheid daar doen mijn spieren het maar mee. Ook een overdreven sixpack is niet aanwezig. Het is geen ramp, die lijntjes doen me niet zo veel. Ik ben redelijk getraind en daar neem ik genoegen mee.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche

'Het was een deel van mijn werk. Ik moest mezelf altijd zo eerlijk en open mogelijk opstellen om te bereiken wat ik wilde. Nu hoef ik niets meer te bereiken maar het is een tic geworden, niet heel vervelend alleen wat lastig'.
Mijn ogen vliegen open bij zijn worden en ik glimlach even schamper, had ik hem bijna vertrouwd nee oké niet maar het kwam in de buurt. Zo zie je maar Beautje je moet oppassen hier denk ik spottend met mijn eigen domme gedrag.
'een deel van je werk,' herhaal ik hem hoofdschuddend.
'Je hebt hier inderdaad niet zoveel meer te bereiken. Lastig is het zeker, pas maar op dat mensen er geen misbruik van maken.' Een vertrokken grijns verschijnt op mijn gezicht en ik draai mijn hoofd weg zogenaamd om mijn blik door de eetzaal te laten glijden. Ik doe nogmaals moeite om niet te lachen om mijn eigen woorden, net of ik te vertrouwen ben. Nee absoluut niet over het algemeen maar ik pas wel op.
'Ik eet dit prutje al tijden en ik ben nog steeds sterk en groot'.
Ik werp hem even een blik toe wanneer hij zijn armspieren laat zien. Groot in ieder geval wel en dat sterk dat moet ik nog even uittesten. Lachend knijp ik in z'n spieren
'stoere jongen hoor,' grinnik ik naar hem.

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 17:32 ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Benjamin Söderberg

"Een deel van je werk. Je hebt hier inderdaad niet zoveel meer te bereiken. Lastig is het zeker, pas maar op dat mensen er geen misbruik van maken. Stoere jongen."
Ik schud met mijn hoofd en lach schamper.
"Daar ben ik niet zo heel erg bang voor hoor," zeg ik rustig.
"Tegen die tijd los ik het dan wel weer op. Ik ben eerlijk en open, niet afhankelijk en snel gebonden. Kwetsen doe je mij niet zo snel. Dat je dit weet is niets bijzonders."
Ik glimlach en kuch weer zachtjes. Er steek iets in mijn keel. In ieder geval zo voelt het. Ik neem weer een slokje en veeg met mijn hand langs mijn mond. Misschien moet ik ook wel oppassen met wat ik zeg. Het is namelijk niet allemaal even handig maar toch vraag ik me af hoe ze me hiermee kunnen pakken. Niet makkelijk in ieder geval. Bang ben ik absoluut niet. Niet voor Beau, niet voor iemand.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."