• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Boy - TheRumIsGone
    • Jacob Russell Brand - Tisiphone
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Girl - Space
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    • Ilsa Minnie Macke - Mombasa
    Nog 1 mannelijke cipier.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Courtney Valentina Ferguson - Password
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
    • Chayenne Sharona Lopez - NightShot
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
    • Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
    • Luca Jones - Assassin
    • Jayden Jason Bright - HurtedHeart
    • Boy - Mo0nlight.
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    VOL!

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.

    Cell Division.
    Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
    Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
    Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
    Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

    Chayenne

    Ik knik, en draai mijn hoofd weer haar richting op. 'Ach ja, als je hier zit, en dat het enige is waar je nog een beetje van geniet, begrijp je het wel.' zeg ik. Ik sluit even mijn ogen, en zucht. Ik rookte al sinds mijn 10e. Hoe ik aan de sigaretten kwam? Ik had al vrienden van 18 op die leeftijd. Klinkt raar hé? Het waren ook de mensen waardoor ik in de bende kwam. En de bende was als familie voor me. Vooral omdat mijn eigen familie vol met kakkers zat, en daar kon ik nou eenmaal niet mee overweg. Toen die jongens overleden kreeg ik de leiding over de bende. Ik vermoorde mijn familie, zo kwam ik dus hier. Nu ik weet dat je hier niet mag roken, draai ik het liefst alles terug. Ja ik geef het toe. Ik was verslaafd aan roken. Opeens gaat de bel, en de deur gaat open. 'Eindelijk' mompel ik, en loop naar buiten.

    [ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 21:55 ]


    El Diablo.

    Maya Juliëtte Adams

    Ik zuchtte opgelucht. Eindelijk, eten! Weg uit die lege, saaie en eentonige cel. Met de bewaking samen liep ik richting de ruimte waar gegeten werd, en plofte neer aan een tafel, op net zo'n hard bankje als mijn bed. Fijn, erg comfortabel deze plek.

    [Sorry voor de kortheid, maar Endure zei dat Dakota pas morgen in die cel kwam dus heb atm niet heeeel veel te doen met May :3
    Heeft iemand zin om met haar te praten?]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aragog schreef:
    Maya Juliëtte Adams

    Ik zuchtte opgelucht. Eindelijk, eten! Weg uit die lege, saaie en eentonige cel. Met de bewaking samen liep ik richting de ruimte waar gegeten werd, en plofte neer aan een tafel, op net zo'n hard bankje als mijn bed. Fijn, erg comfortabel deze plek.

    [Sorry voor de kortheid, maar Endure zei dat Dakota pas morgen in die cel kwam dus heb atm niet heeeel veel te doen met May :3
    Heeft iemand zin om met haar te praten?]


    [Zal ik Drew op je afsturen?]

    [Is goed hoor (:]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Mallory Tracy

    Ik knik alleen maar kort. Als de celdeuren open gaan en ik Drew hoor brullen sta ik op. Langzaam loop ik naar de deur om om het hoekje te kijken. Ik mag Drew niet, hij heeft iets over zich heen wat ik niet vertrouw en hij lijkt me zo'n saditische vent die graag aan bondage doet. Misschien haal ik dat wel uit het feit dat hij graag naar ons kijkt als we vechten. Nou ons, ik hou me er buiten. Op mijn gemak loop ik naar de ontbijtzaal, ik kom er zeker niet als eerste aan maar ook niet als laatste. Ik pak een dienblad en bestek en bekijk wat van het vieze eten. Als ik het lekkerste ertussen uit heb, ga ik alleen aan een tafel zitten.


    Your make-up is terrible

    Ilsa Minnie Macke

    "Dat zullen we wel zien."
    Zijn arrogantie bevalt me wel. Ik glimlach kleintjes en stop een verdwaald plukje achter mijn oor. Nessarose draaot zich van ons weg.
    "Ik ga bij het ontbijt kijken, jullie twee mogen je met het nieuwelingeitje bezighouden."
    Ik schud mijn hoofd. Te minmachtend bestaat ook. Overdriving en dat is precies Nessarose' spelletje. Ik kijk om me heen. Het lijkt allemaal nog rustig. Over vijf à tien minuten zal het hier, overal trouwens, een chaos worden. Toe kijk blijft nog altijd het leukste. Het ze zelf laten redden. Zelf voor hun eten moeten vechten. Alleen de sterkste overwinnen, de evolutie theorie. Een van de vele theorieën die je hier goed op kan aanpassen.

    Victor Benjamin Söderberg

    De jongen reageert niet meer. Hij lijkt in gedachten verzonken. Ach ja, ik kan er mee leven. Over mezelf praat ik liever niet. Het gaat niemand aan. Tot dit punt mogen ze het weten daarna komen ze te dichtbij. Ik speel wat afwezig met de armbandjes rond mijn pols. Één voor één tel ik ze. Elke ochtend hoop ik stiekem dat er één bij komt. Onzin natuurlijk, de meisjes voelen mij niet van afstand maar toch het verlangen om weer het hen te spelen. Te liegen, te bedriegen, te verleiden is groot. Ik zou er behoorlijk wat voor geven. Ik weet niet wat zwaarder weegt: mijn verlangen naar mijn meisjes of mijn schuldgevoel inlossen voor Mary.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Ik ga douchen. Over een half uurtje hoop ik terug te zijn anders ben ik er pas weer morgen middag/avond denk ik.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Wauw. Drew maakt nu al vriendjes.]

    Chayenne

    Ik ben allang gaan zitten, en heb al het lekkere ertussenuit gevist. Nou ja, het lekkerste. Ik gooi het blad verveeld naar achter, geen idee waarheen of naar wie. Ik neem nog verveeld een paar slokken van mijn water, en zet dan het glas met een klap op de tafel. Ja, ik ben altijd zo tijdens het eten. Gewoonweg ruw. Ik haal een hand door mijn haar, en kijk wat rond. Ik draai weer met een van mijn lokken, doe ik altijd als ik me verveel. Dus je kan gewoon zeggen dat mijn lokken vaak gedraaid worden.


    El Diablo.

    Delphine Sarah Parker

    Mijn kamergenoot verzekert me nogmaals dat ik op haar kan rekenen als ik iets nodig heb en vertrekt dan om te douchen. Ik loop naar het kastje van Nicole en laat mijn ogen over haar spulletjes glijden. Hoe lang zou ze hier al zitten? Althans lang genoeg om al deze spullen te verzamelen... Mijn oog valt op een klein, rond spiegeltje en ik bestudeer mijn gezicht erin. Nog steeds ben ik niet gewend aan de vuurrode kleur van mijn haren maar hoe langer ik het heb, hoe fijner ik het vind. Ik had Nicole's ogen wel gezien, toen ze me voor het eerst zag. Dankzij mijn haren maak ik een goede indruk -of dat denk ik toch.
    In mijn eigen kastje vind ik een plastic zak met een selectie van mijn kleren in, die al eerder gebracht zijn. Ik verwissel mijn losse broek en dikke trui door een donkere jeans en een rood-wit geblokt hemdje waarvan ik de bovenste knopjes open laat, zodat er een lichte inkijk is op mijn zwarte, kanten beha. Dan maak ik gebruik van het voorstel van Nicole en gebruik haar mascara en eyeliner, zodat mijn ogen goed opvallen in mijn gezicht. Mijn rode haren steek ik op met een zwarte speld.
    Net op dat moment gaat de bel; etenstijd. Goed, ik ben er klaar voor. Laat de andere gevangenen maar komen, mijn masker is voltooid. Dit is hoe ik wil dat mensen me zien.

    [ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 22:04 ]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Nicole Joy Eastwood
    Net als ik klaar ben met douchen gaat er een bel en klinkt Drew's stem dat het eten klaar is. Ik droog me af met een handdoek waarna ik eerst mijn ondergoed aantrek en daarna gewoon een simpele spijkerbroek en een zwart hemdje. Dat is het enige voordeel van deze gevangenis. Je mag zelf weten wat je draagt. Mijn natte haar laat ik gewoon over mijn schouders hangen. Het droogt toch vanzelf wel. Ik loop het slaapgedeelte weer in en kijk naar Delphine. Ik moet een glimlach onderdrukken als ik zie dat ze zichzelf heeft "opgeknapt". 'Ga je mee wat eten?' vraag ik aan haar terwijl ik mijn vieze kleren wegstop en een dun laagje mascara op doe. Ik kijk haar even aan en loop alvast richting de deur.

    [ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 22:09 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Oké, ik ga vanavond denk ik vroeg weg en morgen ben ik er pas later weer.]

    Luca Jones

    Ik zie hoe hij met zijn armbandjes speelt, maar zeg er niets over. Als ik een bekende stem hoor roepen voor het ontbijt, sta ik snel op en ben ik nog sneller in de ontbijtzaal, als eerste! Dat is het voordeel van aan die kant zitten. Ik pak een dienblad en schep zo snel mogelijk zo veel mogelijk op. Die anderen zoeken het maar uit, ik ben van plan sterk te blijven en sterk hier uit te komen zodat ik weer verder kan waar ik gebleven was. Misschien kan ik er zelfs hier verder mee gaan. Ik laat mijn ogen over de mensenmassa glijden en kijk naar de mooiste meisjes.


    Your make-up is terrible

    [my topics en wat kan ik doen / is er al iets tegen Diego gezegd/gedaan?]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    [Ik ben naar bed /Is ziek/ ik reageer morgen wel emt langere posts ^^]


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

    Ik sluit het kastje af met de sleutel en slenter dan de eetzaal in. Het begin al aardig vol te lopen. Aan een tafel zit een meisje alleen. Ah, wat triest..
    Wanneer ik dichterbij kom, zie ik direct wie het is; Maya. Beter bekent als May. Ik kan me zo 1, 2, 3 niet herinneren waarom ze hier zit. Dat staat allemaal in de computer.
    Helaas moeten wij iedere dag bijhouden hoe het met de gevangenen gaat. Ik zou niet weten waarom, maar ik doe het meestal wel, hoewel ik een hekel heb aan papier/comuterwerk. Geef mijn maar de praktijk. Daar kan je ook het meeste leren.
    Ik slenter naar haar toe en laat me tegenover haar aan tafel zakken. Mijn handen laat ik op de tafel rusten.
    "Lekker geslapen?" Achter mijn woorden zit geen enkele betekenis. Ik maak met iedereen een praatje. Sommige vatten het op als iemand die tegen ze praat en zijn er bij mee, anderen haten me direct al.