[RPG] Alcatraz - One. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

Nicole Joy Eastwood
Het meisje sluit haar ogen en antwoordt niet maar ik ga er vanuit dat ze de uitgelopen mascara weg wil halen. Ik kom nu helemaal overeind en rek me uit. Met mijn hand glij ik even over mijn onderrug. De bedden zijn hier zo verrot dat zelfs een kleuter er nog een hernia van zou kunnen krijgen. Een zachte zucht ontsnapt mijn lippen waarna ik opzoek ga naar de make-up doekjes. Na een paar minuten heb ik ze gevonden en gooi ik naar het meisje toe. 'Vangen,' zeg ik waarna ik een borstel pak en mijn haar begin te borstelen. We mogen dan wel in een gevangenis zitten maar dat betekent nog niet dat ik duizend knupen in mijn haar wil hebben. 'Hoe heet je eigenlijk?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Marteling en moord op mijn vriendin." Hij klinkt behoorlijk... emotieloos. Niet trots, niet spijtig, niets.
"En pooier hè. Die meisjes zijn geweldig," grinnik ik.
"Dat is nog eens iets." zeg ik op het eerste. "Pooier hm." Daarbij merkte ik wel enig emotie op.
Ik leun een beetje naar achter en zak lichtelijk onderuit. Ik vraag me af waarom het verschil zo groot is bij hem. Waarom vind hij een pooier zijn wel indrukwekkend en zijn vriendin martelen en vermoorden niet? Dat is waarschijnlijk een vraag die ik nog wel ga stellen, maar niet nu.
"Dan hebben we ons goed bij elkaar gezet." zeg ik knikkend.

Your make-up is terrible

Mallory Tracy

Ze merkt niet eens op dat ik haar aan zit te gapen. Niet dat het mij wat uitmaakt, zo kan ik haar beter bestuderen. In de korte tijd dat ik hier zit, heb ik dat niet eens gedaan. Vreemd, maar ik had wel betere dingen aan mijn hoofd. Ze kijkt om zich heen, misschien een beetje verveeld. Dat is ook niet raar, er is hier zo weinig te doen. Ik bekijk haar nog wat beter en zie hoe slank ze is. Niet dun maar mooi slank, beter dan hoe ik er uit zie. Maar jaloers ben ik niet, ik ben tevreden met wat ik heb. Ook al betekend dat cup aa, het is beter dan absoluut niets. Ik haal mijn hand eens door mijn haar om het uit mijn ogen te houden. Ik kan er niet tegen als mijn haar voor mijn ogen hangt.

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 21:33 ]

Your make-up is terrible

Ilsa Macke

"Mijn naam is Nick Mead, ik begin hier vandaag."
Met een klein lachje neem ik nieuwe jongen in me op. Zachtjes schud ik met mijn hoofd en ik stop mijn handen in mijn zakken.
"En jij weet zeker dat je tussen ons hoort?" vraag ik met een spottend lachje.
"Mijn naam is Ilsa."
Ik laat mijn ogen ongeneneerd over hem heen glijden. Hij ziet er goed uit met zijn warrige bruine haren en zijn bruine ogen. Ik bijt op mijn onderlip.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Courtney Valentina Ferguson.

Mijn celgenootte kijkt me aan alsof ze me voor het eerst ziet in jaren. Mijn vorige celgenoot is overleden, zelfmoord. Ik heb nog geprobeerd het uit haar hoofd te praten, maar ze pakte het ontbijt mes die ze gestolen had, sneed in haar pols en het was gedaan met haar. Spijtig..
Met deze celgenootte zit ik nu al drie weken. Ze heeft me alleen maar aangesteld, ik heb wel tegen haar gepraat, maar ze heeft me slechts genegeerd.
"Goedemorgen," Zegt ze rustig. Wauw. Zo rustig in de morgen?
Ik zelf heb een vreselijk ochtendhumeur en niemand kan daar omheen. Ik zal iedereen er altijd in betrekken.
Er staat een glimlach op haar gezicht, alsof ze trots is op deze kamer. Vast.
"Waarom zit je niet?" Vraagt ze.
Zó! Die durft. Mijn vorige celgenootte heeft daar nooit één woord over gesproken. Ik heb het zelf ook nog nooit verteld. Ook niet aan mijn ouders, die willen toch niet met me te maken hebben.
"Drugs smokkel, het verkopen van drugs en het niet-vrijwillig toedienen van drugs en doping," Zeg ik met een troste grijns. Ik mag het hier dan wel niet leuk hebben, ik ben tenminste trots op de manier waarom ik hier zit. Sommige hebben echt debiele redenen. Vreselijk!

Delphine Sarah Parker

‘Vangen.’ Hoor ik ineens naast me. Het pakje make-up doekjes valt op mijn schoot. Ik bedank Nicole met een glimlach en begin meteen mijn gezicht schoon te vegen. Ik zie er vast uit als een mislukte panda.
'Hoe heet je eigenlijk?' vraagt Nic terwijl ze een borstel door haar haren haalt.
‘Delphine.’ antwoord ik zachtjes. Het lijkt wel alsof het mijn celgenoot niets uitmaakt dat ze hier zit. Haar gezicht vertoont geen enkel teken van emotie, geen verdriet, bitterheid of woede. Oftewel kan ze haar gevoelens heel goed verbergen, oftewel maakt het haar echt niets uit, wat ik moeilijk kan geloven.
Ik sta net op het punt om te vragen waarom Nicole hier zit als ik me bedenk dat dat een slecht idee is. Want als zij een verklaring geeft, zal ik dat ook moeten doen. En daar ben ik nog niet klaar voor.

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Chayenne

Ik leg mijn hoofd even in mijn nek, en draai wat. 'Ik wil wat roken.' mompel ik, meer tegen mezelf dan mijn cel genoot. 'Jij?' vraag ik, en draai me om naar de cel genoot. Ik trek een mondhoek omhoog zodat er een klein lachje op mijn gezicht te zien is. Dan draai ik me weer om naar de deur, die natuurlijk nog steeds dicht is. Ik vraag me af wanneer we eindelijk weer wat vrije tijd krijgen. 'Drank is ook goed.' mompel ik. Ik zie dat er wat van mijn haar over mijn schouder hangt en met een handbeweging sla ik het weer op mijn rug. Ik leun weer tegen de muur, en sluit mijn ogen. Als ik gewoon wat kon roken genoot ik nog een beetje.

El Diablo.

Victor Benjamin Söderberg

"Dat is nog eens iets. Pooier hm."
Ik haal mijn schouders op.
"Elke sukkel kan het. Je charmes moeten alleen mee werken," grinnik ik.
Het is de waarheid. Als kleuter liet ik de harten van mijn kleuterjuffen al harder kloppen, later werden dat hitsige tienermeisje en nu, nu zijn het jonge, mooie onzekere vrouwen. Vrouwen hunkerent naar liefde, aandacht. Mijn liefde en aandacht. Heerlijk dat hevoel, geweldig zelfs. Zoals ik al zei, de kick die je daarbij krijgt kunnen ze nooit meer weggooien. Bungeejumpen, parachutspringen, een vrije val doen er niet meer toe. Het gevoel van macht over vijftien jonge meiden die volledig afhankelijk van je zijn is fantastisch.
"Dan hebben ze ons goed bij elkaar gezet."
Ik tover een klein glimlachje op mijn gezicht.
"Alsof ze het erop uitzoeken."
Ergens zou het me ook niet verbazen als ze dat doen. Je kan moeilijk een massemoordenaar bij een winkeldief zetten dat zou vreemde situaties brengen.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Nick Mead
‘Is er nieuws?’ De vraag komt van een blonde vrouw met een lichtgetinte huid. De tweede vrouw, met zwarte ogen waar grijze spikkels in te zien zijn, knikt richting mij.
‘Dat daar is nieuw.’ Dat daar? Ach, veel vriendelijkheid had ik niet verwacht, dus ik reageerde er niet echt op.
‘Mijn naam is Nick Mead, ik begin hier vandaag.’ De man die tussen de twee instaat kijkt nu al verveeld. Hij zag er gespierd uit, met pikzwart haar en heldere ogen. Ik voelde me piepklein tussen deze mensen. Ach, ik zou er wel aan gewend raken. Dit was de perfecte baan, de collega’s konden me weinig schelen.
‘Ik ben Drew Foster. Welkom in Alcatraz, groentje,’ kwam van de man. Ik gaf hem een klein knikje, waarna de blonde vrouw sprak.
‘En jij weet zeker dat je tussen ons hoort? Mijn naam is Ilsa.’ Ze gaf een spottend lachje en liet haar felgroene blik over me glijden. Volgens mij vonden ze zich alle drie nogal geweldig. Ach ja.
‘Dat zullen we wel zien,’ antwoord ik op het blondje. De donkerharige vrouw draait zich weg van de groep.
‘ik ga bij het ontbijt kijken, jullie twee mogen je met het nieuwelingeitje bezighouden,’z ei ze verveeld. Haar stem was ruw, niet echt vrouwelijk.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Merylle Aurelie Virginie Isabelle Blanche –Beau-

‘Drugs smokkel , het verkopen van drugs en het niet-vrijwillig toedienen van drugs en doping,’ is haar antwoord ze vertelt het met een trotse grijns op haar gezicht. Zo nu weet ik ten minste wat ik aan haar heb, het is duidelijk dat ze er geen spijt van heeft. Mooi hoewel dat soort mensen vaak makkelijk te bespelen zijn, ach ik hield wel van een beetje karakter en dan had ik ook weer een uitdaging. Ik neem de tijd om haar eens goed te bekijken, gedurende mijn verblijf hier had haar natuurlijk wel eens een blik toegeworpen maar echt bekeken, nee dat niet. Als een van de enige trouwens tijdens de contacturen had ik bijna alle gevangenen zorgvuldig bestudeerd. Ik haal een hand door mijn haren en schudt ze vervolgens over mijn schouders. ‘Niet zo netjes van je,’ geef ik haar droog als reactie ik ben wel benieuwd wat ze ermee gaat doen, het is altijd leuk om mensen een beetje uit te testen.

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Mallory Tracy

"Ik wil wat roken." mompelt ik, volledig uit het niets. "Jij?" Ze draait zich mijn richting op en ik kijk in haar blauwe ogen. Ze lacht vaag en draai zich weer naar de deur. "Drank is ook goed."
Ik frons even en begin dan ook te praten.
"Ik rook alleen sporadisch, hoewel ik altijd een pakje bij me heb. Had." verbeter ik mezelf snel, het is af en toe een beetje wennen. "Maar echt veel behoefte heb ik nu niet."
Ik heb geen lichamelijke behoeftes of verslavingen.

Luca Jones

Ik zie dat hij zijn schouders ophaalt.
"Elke sukkel kan het. Je charmes moeten alleen mee werken." Hij grinnikt.
Hij glimlacht, waarschijnlijk is hij het ermee eens. "Alsof ze het erop uitzoeken."
Ja, hij is het er dus mee eens, duidelijk. Maar ja, het is dan ook meer dan toevallig. Ik denk er niet teveel over na, ik wil sowieso niet al te veel over het Amerikaanse rechtsysteem nadenken. Het is één en al corruptie en draaideursysteem. Bah, de meest onschuldige mensen gaan de bak in en de schuldigen weten hoe ze eruit moeten blijven. Denk ik er alsnog over na. Ik schud het snel van me af en bedenk me dat ze het bij mij eens bij het rechte eind hebben.
Ik weet niets meer te zeggen en hou het bij mijn stilte.

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 21:51 ]

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
'Delphine,' antwoordt ze zacht.
Delphine dus. Een aparte naam maar tegelijkertijd ook een mooi naam. Het past bij haar knalrode haren. Nu alleen nog hopen dat ik die naam blijf onthouden. Ik knik even. 'Zoals ik al zei; als je iets nodig hebt zeg ik je het maar. Borstel, mascara, maakt niet uit wat,' zeg ik tegen haar. 'Alleen mijn kleren niet,' voeg ik er met een klein lachje aan toe.
'Ik ga maar eens douchen,' zeg ik dan. 'Zo meteen ergens gaan we denk ik wel ontbijten'. Ik glimlach nog even vluchtig naar Delphine waarna ik mijn spullen pak en naar het andere kamertje loop. Ik zet de douche aan en spring er gelijk onder, wachten totdat het water warm wordt hoeft niet want dat gebeurd toch niet.

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 21:51 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

De jongen schenkt mijn een kort knikje.
"En jij weet zeker dat je tussen ons hoort? Mijn naam is Ilsa," Ze lachte even spottend.
Ilsa, Ilsa, Ilsa. Altijd de dezelfde, onbetrouwbare stem.
Ik vertrouw ook niet iedereen, maar dat is een ander verhaal.
"Dat zullen we wel zien," Antwoord hij.
Zo, hij heeft er ook nog vertrouwenen in. Geweldig om te zien. Ik hoop dat hij een paar keer grandioos de fout in draait. Dan kunnen wij ook weer wat beleven.
"‘Ik ga bij het ontbijt kijken, jullie twee mogen je met het nieuwelingeitje bezighouden," Zegt Nessarose.
Ontbijt, dat ik waar ook. Ik slenter bij de groep vandaan, naar het begin van de gang. Met de sleutel uit mijn broekzak open ik een kastje en druk dan op een bel, waardoor alle cellen geopend worden. Ik pak de megafoon en verhef mijn stem.
"Het ontbijt staat klaar!"

-- Er gaat een bel, de cellen gaan automatisch open en Drew laat weten dat het ontbijt klaar staat. --

[Misschien is het ontbijt iets te vroeg, hoewel er is genoeg en het eten loopt niet weg. (=]