[RPG] Alcatraz - One. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ mag, maar hou de details voor je.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
• Nicholas Boq Mead - Escritura
• Boy - TheRumIsGone
• Jacob Russell Brand - Tisiphone
• Nessarose Denise Scribe - Escritura
• Girl - Space
• Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
• Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
• Ilsa Minnie Macke - Mombasa
Nog 1 mannelijke cipier.

Prisoners: (Totaal 14)
• Courtney Valentina Ferguson - Password
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
• Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
• Chayenne Sharona Lopez - NightShot
• Delphine Sarah Parker - Frodo
• Dakota Moore - Endure
• Mallory Tracy - Assassin
• Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
• Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
• Luca Jones - Assassin
• Jayden Jason Bright - HurtedHeart
• Boy - Mo0nlight.
• Kylian Scott Hayes - Aotearoa
VOL!

Topic's.
Rollen [1].
Rollen [2].
Story.

Cell Division.
Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

Daily Schedule.
8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.

Have fun!

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

[Mijn topics]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Ik kom morgen wel met een post, of overmorgen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Victor Söderberg.

Met mijn vingers tik ik op de betonnen rand van het bed. Ik verveel me, zoals altijd. Met enige leuke moment van de dag is als we naar buiten mogen. Dan kan ik normaal mijn benen strekken en een rondje lopen. De frisse buitenlucht is een streling voor mijn zintuigen. Buiten heb ik pas weer echt door dat ik leef. Toch zit ik binnen ook niet slecht hoor. Nee, niet dat ik het naar me zin heb maar ik doe het omdat ik het moet doen. Het is mijn schuld dat ze dood is. Dat de rechter dat ook vindt zegt mij genoeg. Ik heb dan niet de laatste slagen uitgedeeld maar haar er weg –onbewust- in geleid. Ingeluisd. Als een rat in een val. Het enige verschil is dat Mary absoluut geen rat was. Ze was meer een panter, een zwarte panter om precies te zijn. Ze was soepel, mysterieus, sexy. Ze had iets wat andere meisjes niet hadden. Tuurlijk, Mary was net zo naïef en goed gelovig als ieder ander. Anders had ze nooit in mijn betrapte streken getrapt. Misschien mag ik het niet zeggen maar spijt van mijn verleden heb ik absoluut niet. Ik heb me niet gedragen naar God’s geboden maar dat deert me niet heel veel. Waarom zou ik eigenlijk. Je leeft toch maar één keer. Dream it, Wish it, Do it. Ik droomde van een rijk leven in Amerika, Wenste een lief, ging naar Amerika. Ik deed het allemaal maar niet volgens de goede manier. De geaccepteerde manier. Maar wel op mijn manier. Mijn manier van overleven, van leven. Het maakt mij nog steeds niet uit wat andere ervan vinden. Daarbij bezorgde ik die meisje ook liefde hoor, met mate maar ze kregen het. Spijt, nee, dat komt haast niet voor in mijn woordenboek. Het enige waar ik spijt van heb is Mary. Mijn Mary. De klootzakken. Ik haal een hand door mijn haren en houd op het tikken. Zuchtend ga ik overeind zitten en trek mijn benen op. Even kijk ik om me heen maar de cel is nog steeds als eerst. Saai, grijs en van beton. Niets bijzonders. Ik mis mijn foto’s, mijn schilderijen, de kunst die mijn eigen huis altijd opvrolijkte. Ik kan zo blij worden van een stukje kunst. Het kan mijn dag maken. Ik kan mezelf er uren in verdiepen. Er bijzondere of diep liggende gedachten eruit halen. Een eigen verhaal erom heen maken. Iets erbij verzinnen, mijn eigen wereld. Heerlijk vind ik dat. Daar kan ik mezelf echt in verliezen maar die kansen krijg ik hier niet. Daar heb ik het zelf naar gemaakt. Dit is mijn straf, voor eeuwig tot mijn dood loop ik hier rond. Ik kan er niet om huilen, ik kan er niet boos om worden, het enige wat het met me doet is verdriet. Het maakt me verdrietig. Mijn gevangschap neem ik voor lief maar de confrontatie met Mary zou ik liever uit de weg gaan.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Nick Mead
Het was vroeg in de ochtend. De helikopter maakte een hels geluid, wat mijn zenuwen alleen maar erger maakte. Het eilandje kwam in zicht. Het waren twee sombere gebouwen, één voor de cellen en één voor de cipiers. Ik zag het al helemaal voor me; een luxe leven, heerlijk eten en gemakkelijk werk. Ik moest alleen de gevangenen onder de duim houden.
Van wat ik had gehoord waren er weinig regels voor de cipiers. Straffen werden voor de kleinste dingen uitgedeeld. Rot voor de gevangenen, mooi voor mij. Wat kon mijn die gevangenen schelen? Ze zaten daar voor een reden, de straffen zouden ze verdienen. De helikopter raakte het platform met een kleine schok, waarna ik mezelf uit de veiligheidsriemen begon te worstelen.
Ik vond de dag maar koud. De wind was sterk en kil, maar dat zou mijn goede humeur niet verpesten. Dit was immers één van de beste banen die ik kon hebben. Het had me verbaasd dat ik zo snel was geaccepteerd na het afronden van mijn studies, maar je zou mijn niet horen klagen. Ik zou orde houden, mijn eigen, veilige regels stellen. Ik haalde een hand door mijn bruine haar en bedacht me waas ik eerst heen zou moeten. Er was niemand hier en degene die de helikopter bestuurde was niet erg behulpzaam.
Ik begon dus maar door rond de gebouwen te lopen. Dit gebouw hier was volgens mij waar de cellen zaten. Er waren namelijk gen ramen te bekennen, terwijl dat bij het gebouw verderop wel zo was. Ik liep maar richting het nieuwere gebouw, dat wel ramen had. Misschien kon ik daar iemand vinden? Ik stapte de deur door en keek rond me heen.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Mombasa schreef:
[Mijn topics]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Delphine Sarah Parker


Ik voelde het ijzer van de handboeien in mijn polsen snijden toen ik door de deur liep. Alcatraz. Ik had slechts één enkele keer over deze plek gehoord en ik kon me niet eens meer herinneren waar. Alleen dat –toen iemand me over deze gevangenis vertelde- er één gedachte door mijn hoofd ging: daar wil ik nooit heen. En nu stond ik hier.
‘Doorlopen.’ De ruwe stem van de cipier haalde me uit mijn bedenkingen. Al vanaf het eerste moment dat ze me aankeek wist ik dat het niet goed zat. Een stel koude ogen die geen enkel medeleven toonde, ook al konden ze waarschijnlijk de doodsangst op mijn gezicht lezen. Een tweede mannelijke cipier met dezelfde koude gelaatstrekken, stond me op te wachten achter het hek. Met enorm veel lawaai gingen de ijzeren stalen omhoog en stapte ik het ontvangstkamertje van de gevangenis in. Er was geen weg meer terug nu.

‘Kleren uitdoen.’ Zei dezelfde vrouwelijke cipier die me hier heen had gehaald. Ik stond alleen in een grijze, lege kamer waar enkel een houten bank in stond. Ik kon het weerbarstige, bruine haar van de cipier zien als ik mijn nek uitstrekte en ik wou eerst zeker weten dat ze me niet ging begluren.
‘Nu?’ riep ik met een schelle stem terug. ‘Maar er kan elk moment iemand binnen komen! Ik wil wat privacy!’ ik hoorde de cipier grinniken.
‘Kijk eens in de rechterhoek popje.’ Mijn ogen gleden over de bewakingscamera die me toegrijnsde. Een rood knipperend lampje liet me weten dat de camera aan stond en waarschijnlijk loerende ogen me nu aan het bekijken waren.
‘Vanaf nu heb je geen privacy meer.’ Beschaamd wendde ik me af van de camera en ging met mijn rug naar het hek staan. De vrouw had me een plastic bak gegeven waar ik mijn kleding en sieraden in moest leggen. Met enkel nog mijn ondergoed aan riep ik de cipier. Het schaamrood gleed naar mijn wangen toen de vrouw haar handen onderzoekend over mijn lichaam liet gaan. Terwijl ze me fouilleerde sloeg ik mijn ogen neer en hoopte dat ze niet zou gaan naar de plekken waar alleen ik nog maar geweest was. Die nog onaangeroerd waren. Maar haar vingers trokken zich niets aan van mijn stille smeekbede en gingen achter mijn beha en slipje. Ik voelde me gebruikt, hoewel enkel haar handen me aangeraakt hadden.
‘Die zal je ook aan mij moeten geven meis.’ Zei de vrouw en ze wees naar het gouden kettinkje dat rond mijn nek hing. Ik had het gekregen voor mijn zevende verjaardag en het sindsdien nooit meer af gedaan. Zwijgend legde ik het bovenop mijn kleren en voelde me naakter dan ooit tevoren.

Dezelfde cipier die de hekken voor me open had gedaan stond voor mijn cel. Er was iets aan hem dat ik niet kon begrijpen, iets vertrouwds maar toch tegelijkertijd mysterieus. Zijn heldere ogen boorden zich in de mijne toen ik langs hem door liep en hij me achterna ging, verder mijn cel in. Toen hij er zeker van was dat ik niet weg kon maakt hij mijn handboeien los en zuchtte ik verlossend. Er stonden allerlei rode striemen op mijn pols en onderarm.
‘Het is spijtig.’ Mompelde hij zacht. Ik keek hem niet-begrijpend aan maar hij grijnsde enkel en sloot de deur zorgvuldig af. De grauwgrijze muren leken me wel in te sluiten en er hing een geur in de cel die ik niet kon plaatsen. Alsof er iemand dood in was gegaan ofzoiets. Pas toen ik zeker wist dat ik helemaal alleen was, liet ik me moedeloos op het bed neerzakken en barstte in snikken uit.

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 20:23 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Even alles lezen. (:]

Mallory Tracy

Ik lag met mijn ogen gesloten op het oncomfortabele bed, iets waar je vanzelf wel aan kon wennen, mijn gedachten waren op slot, niets drong op dit moment mijn hersens binnen. Ik hield van de stilte, geen vervelende mensen die toch niets van je snappen. Dat was het grote voordeel van deze ruimte, het grootste gedeelte van de dag tijd om te denken en om niet te denken. Ergens hoorde ik een geluid, een licht getik tegen de tralies. Mijn mondhoeken trokken iets naar beneden, het was net zo lekker stil. Lui opende ik mijn ogen om even om me heen te kunnen kijken, maar er was niets dat mijn aandacht trok. Ik wierp een blik op het meisje dat bij mij in de cel zat, ik mocht haar niet. Maar ze was dan ook niet belangrijk. Ik sloot mijn ogen weer en humde in mezelf.

Luca Jones

Teveel energie, veel te veel energie. Ik kon niet stilzitten, ik stond op en liep in de kleine ruimte die ik daarvoor beschikbaar had. Mijn lange benen konden niet stil blijven en smachtten om naar buiten te mogen en te rennen, te sporten. Daar hield ik van, beweging. Ik wilde de controle over mijn eigen lichaam en eigen vrijheid, maar dat was niet mogelijk. Mijn eigen schuld, ja mijn eigen schuld. Maar het was nodig, misschien was dit wel de prijs. Ik bleef stil staan en ging op het bed zitten, terwijl ik naar mijn medegevangene kijk. Hij keek… somber. Ik zuchtte en ging in kleermakerszit zitten.

---

Your make-up is terrible

[Met wie zit Maya nou in een cel? :'D]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Aragog schreef:
[Met wie zit Maya nou in een cel? :'D]

[Kijk in de story. ^^

uhm, Frodo, het is wel niet de bedoeling dat je de personages van andere bestuurt. (: Ik schrijf nu wel een stuk dat aangepast is op dat van jouw, dat is geen probleem. ^^ Je bent hier nieuw in, dus eht is jouw fout niet. ^^ ]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Ilsa Minnie Macke
Slaperig sta ik op. Ik ga op de grond zitten en strek mijn benen, zoals elke morgen. Mijn spieren strekken zijn belangrijk. Verstrekken kan ik me veroorloven dan kunnen ze me net zo goed afvoeren. Ik sta op en maak mijn lippen vochtig. Uit de kast haal ik nieuwe, schone werkkleding en loop richting de badkamer. In de douche laat ik de warme stralen over mijn lichaam glijden. Het is lekker. De nacht was koud. Nou heb ik het al snel koud dus veel zegt dat niet. Alleen de douche helpt me opwarmen. Ik draai de kraan uit en sla een handdoek om mijn lichaam. Mijn haren föhn ik droog en maak er een strakke vlecht in. Om het iets wat nonchalanter te laten lijken maak ik kleine stukjes los en laat ze vrolijk lang mijn gezicht vallen. Mijn lichaam droog ik af en ik trek de werkkleding aan. Mijn lippen stift ik fel rood en mijn ogen maak ik zwart op en ik bekijk de uitkomst in de spiegel. Perfect, geen ander woord. Ik loop het cipierscomplex uit en loop richting het cellencomplex opzoek naar mijn dagcollega’s

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Escritura schreef:
(...)

[Kijk in de story. ^^

uhm, Frodo, het is wel niet de bedoeling dat je de personages van andere bestuurt. (: Ik schrijf nu wel een stuk dat aangepast is op dat van jouw, dat is geen probleem. ^^ Je bent hier nieuw in, dus eht is jouw fout niet. ^^ ]

(Oh jee, sorry! Dus ik mag niet zeggen dat jouw personage iets doet of zegt tegen het mijne?)

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 20:29 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
(...)

[Gewedlige post, alleen één ding. Voor deze ene keer vind ik het goed, maar ik wil niet dat je verder nog mensen bestuurd en dingen laat zeggen. Iedereen heeft zijn eigen personage, anders kun je net zo goed een story gaan schrijven. (:]

Frodo schreef:
(...)

(Oh jee, sorry! Dus ik mag niet zeggen dat jouw personage iets doet of zegt tegen het mijne?)

[Exactly ^^ Het is neit erg, aangezien je nieuw bent kon je eht neit weten. (: ik ga nu een stukje voor Nessarose schrijven]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Frodo schreef:
(...)

(Oh jee, sorry! Dus ik mag niet zeggen dat jouw personage iets doet of zegt tegen het mijne?)

[Nee, je mag helemaal niks zeggen/doen voor iemand anders. Iedereen bestuurd zijn eigen personage.]

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 20:31 ]