[RPG] Alcatraz - One. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

[@Aragog: De cellen zijn compleet gesloten. Er zijn géén tralies.]

[Ah oké, ik pas het wel even aan (:]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Luca Jones

"Die vrijheid zullen we alleen nooit meer zien."
Ik kijk even naar hem, hij lijkt alweer iets in gedachte verzonken te zijn. Een kleine zucht komt over mijn lippen als ik me op de oncomfortabele bank laat zakken en even naar hem staar.
"Heb je geen kans op vervroegde vrijlating? Ik wel." zeg ik zonder enige emotie in mijn stem.
Nu nog niet, nog lang niet. Ik kan het elke zoveel wat jaar aanvragen maar ik hou me er toch niet mee bezig, mijn advocaat zou het wel doen en regelen. Ik heb betere dingen om me druk om te maken, vind ik zelf. Ik haal mijn hand door mijn wilde haar van vanmorgen heen. Misschien moet ik maar eens douchen, of had ik dat al gedaan? Ik denk na, volgens mij wel.

Your make-up is terrible

[Aangepast ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Nessarose Scribe

Nadat ik met Drew samen de nieuwe gevangene had opgesloten, gluurde ik nog even door het kleine, smalle raampje in de ijzeren deur, de enige manier om de gevangenen in de gaten te houden. Ze zat in cel 4 met Engeltje Eastwood. Het was vermakelijk om gevangenen nicknamen te geven, ik kon niet wachten om dit nieuwe kind er aan toe te voegen.
Het was vroeg in de ochtend en de gangen waren zeer koud. Mijn weelderige, donkere haar zou hier later nog statisch van worden. Ik wierp een blik op mijn medecipier. Hij stond nu verveeld tegen de muur aan en liet zijn blik langs de cellen glijden. De man was iets ouder dan ikzelf, met warrig, pikzwart haar en heldere, grijs/bruine ogen. Hij was behoorlijk brutaal, waar ik me best in kon vinden.
‘Spijtig, zal wel,’ zei ik zachtjes met een kleine grijns. Spijtig dat we niet konden zien hoe ze zich binnen een paar uur in wanhoop tegen de muren zou gooien, ja. Ik rek me even uit. Het was nog vroeg en rustig.
‘Zijn er verder nog veranderingen in het schema vandaag?’

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 20:53 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Chayenne

Als ik klaar ben met douchen doe ik mijn kleding aan. Een short, mijn zwarte vans en een haltertopje dat boven mijn navel kwam. Kan ik mijn navelpiercing ook laten zien. Zuchtend probeer ik nog wat van mijn haar te maken, maar uiteindelijk heb ik het alleen uitgekamt en los laten hangen. Zoals altijd. In de cel zelf laat ik me weer op bed vallen en ga tegen de koude muur aanzitten. .

El Diablo.

Victor Benjamin Söderberg

Hij gaat op de bank zitten en zucht.
"Heb je geen kans op vervroegde vrijlating? Ik wel."
Ik kan het niet laten om hem iets wat jaloers aan te kijken.
"Vervroegd?" vraag ik met een spottende lach.
"Nee, ze zullen geen medelijden met me krijgen. Raak ik hier ooit uit zal het TBS worden en ik weet niet of ik daar nou zo blij mee moet zijn."
TBS is nou ook niet zo'n pretje. Ze maken je daar helemaal gek. Voordat je daar bent moet je al doen alsof je gek ben maar daar maken ze je echt gek. Nee, dan rot ik liever hier weg dan dat ik daar gek word gemaakt.
"Wat heb je dan uitgespookt?" vraag ik nieuwsgierig.
Ik kan het niet laten, de nieuwsgierigheid wint het altijd maar ook mijn tactiek blijft in mijn achterhoofd verstopt. Ik moet hier overleven, de rest maakt me niet zo heel veel uit. Als ik overleef is het genoeg.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Spijtig, zal wel," Zegt Nessarose zachtjes.
Ik begrijp niet dat ze zachtjes praat. De deuren zijn van massief staal, daar kan je niks door heen horen, hoewel, als er ergens nog een luikje openstaat kan die gevangene het horen. Ach, dat maakt me toch niks uit. Ze mogen best weten hoe ik over ze denk. Iedereen mag weten hoe ik over de gevangenen denk.
Nessarose rekt zich uit. "Zijn er verder nog veranderen in het schema vandaag?"
Ik schud mijn hoofd. "Niet dat ik weet," Mijn stem is altijd scherp, het maakt niet uit met wie ik praat. Zo is mijn stem gewoon en ik doe mijn best ook niet om het te veranderen.
Ik werp een blik op mijn horloge. Half negen. De meeste gevangenen zullen wel wakker worden, aankleden dan ontbijten. Als en een relletjes of twee uitbreekt, begint de dag rustig. Zijn het er meer? Dan wordt deze dag nog interessant.
"Zometeen weer ontbijten," Mompel ik met een grijns. "Heb je de rest van de cipiers gezien? We moeten ze weer in de gaten houden,"
Dat 'in de gaten houden' nam ik niet zo serieus. Ik ga vaak in een hoekje staan, loop rond of maak een praatje. Het is veel leuker om een gevecht te zien gebeuren dan in te grijpen.

[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 21:02 ]

Mallory Tracy

Ik negeer het meisje op het bed, ik heb nog geen woorden met haar gewisseld, dat ben ik ook helemaal niet van plan eigenlijk. Ik open mijn ogen weer en sta op, ik draag alleen mijn ondergoed. Schaamte ken ik niet, niet voor mijn uiterlijk. Ik ben zoals ik eruit zie, heeft iemand daar problemen mee? Dan heeft diegene alleen zichzelf ermee. Ik rek me even uit, er knakken wat botten en ledematen en ik voel me wat beter. Ik loop door naar de kleine badkamer, waar ik ook mijn ondergoed uittrek en de kraan aandoe. Aan het begin is het koud maar dat maakt mij niet uit, ik vind het lekker. Ik zucht zacht en de kippenvel verspreid zich over mijn tengere lichaam. Ik was mezelf snel als het water warmer word en droog me af, trek schoon ondergoed aan en schone kleding. De vieze was gooi ik ergens neer, dat word later wel opgehaald.

Your make-up is terrible

Nicole Joy Eastwood
'Dankjewel,' zegt het meisje stamelt waarna ze heel even lacht. Het is een bibberig lachje maar het is beter dan niks. Ze trek haar knieën op en probeert de uitgelopen mascara weg te vegen wat haar niet lukt.
'Dus,' zegt ze na een tijdje. 'Wie ben jij?'
Ik haal even een hand door mijn lange blonde lokken om er wat knupen uit te halen waarna ik het meisje aan kijk. 'Ik ben Nicole,' stel ik mezelf voor. 'Maar je mag me ook gewoon Nic noemen, dat is wat makkelijker,' voeg ik er aan toe. 'En ik ben je kamergenote'. Dit meisje lijkt me in elk geval een stuk aardiger dan mijn vorige kamergenote, Helga. Wat was dat een ontzettend klotewijf. Die is nu gelukkig weg. 'Ik heb misschien nog wel wat make-up removerdoekjes voor je,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ilsa Minnie Macke

Gehaast loop ik het gebouw binnen. Te laat zoals altijd. Tijden doen me niet heel veel. Daarbij kunnen ze mij toch geen straffen opleggen, ze hebben mensen zoals ik veel te hard nodig. Je kan me nu arrogant of egoïstisch noemen maar het is zo. Aan zachte eitjes heb je hier niets. Je moet hard zijn, voor jezelf maar vooral voor de gevangenen. Ze worden opnieuw opgevoed met een harde hand. Spartaans, net zoals ik. Als ik de kans kreeg zou ik dit hele gedoe naar mijn eigen hand zetten en het een echte hel maken. Mijn persoonlijke hel. Ik loop op mijn collega's op en zie een nieuw hoofd.
"Hallo," zeg ik met een kleine glimlach.
"Ik ben Ilsa Macke en is er nieuws?"
Dat tweede vraag ik eigenlijk aan mijn bekende mensen. Nieuwe zijn nooit zo heel interessant.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Chayenne

Het meisje dat met mij in dit hok verbleef ging naar de douche, en ik zuchtte weer. Ik had haar nog niet gesproken, volgens mij niet eens een blik gegund. Ik weet alleen dat ze in mijn hok zit, dat ik eigenlijk niet wil delen maarja. Ik mag hhaar gewoon niet, maarja. Ik mag niemand hier. Klinkt logisch, ik haat iedereen. En ja zelfs mijn familie, die heb ik zelf vermoord.

El Diablo.

[Kent elke gevangene elkaar niet of sommige wel?]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Luca Jones

"Vervroegd?" Ik hoor hem spottend lachen. "Nee, ze zullen geen medelijden met me krijgen. Raak ik hier ooit uit zal het TBS worden en ik weet niet of ik daar nou zo blij mee moet zijn."
Ik haal mijn schouders op, zo erg is dat nou ook weer niet.
"Zit je liever hier dan in TBS?" vraag ik. "Daar mag je met verlof, kan je nog wat leuke dingetjes uitspoken tussen en heb je alle luxe die je je kan wensen." Ik grijns.
"Wat heb je dan uitgespookt?" vraagt hij, hij klinkt te nieuwsgierig.
Ik werp een blik op hem, hij ziet eruit alsof hij zelf ook geen lieverdje is, niet zo'n onbenul dat voor niets in de gevangenis raakt. Maar ik kan er natuurlijk ook helemaal naast zitten. Ik haal mijn schouders weer op, het voelt net alsof niets belangrijk genoeg is nu.
"Oh gewoon, wat meisjes hier en daar opgezocht." Ik kan het niet laten om erbij te grijnzen, breed, bij de herinnering.

Your make-up is terrible

Courtney Valentina Ferguson.

Met een grote gaap wordt ik wakker. Ik rek me uit en sla de dekens voor me af. Mijn ogen glijden naar mijn 'mede gevangene'. Ik heb er nog geen ander woord voor bedacht. Het zou wel makkelijk zijn als ik haar naam te weten kom.
Ik wrijf in mijn ogen. De opgedroogde restjes mascara zitten op mijn hand. Ik schud ze eraf. Gisteravond was ik te moe om mijn make-up eraf te halen. Het is dan wel slecht voor mijn huid, maar dat maakt me niet uit. Hier ben ik toch niet om te flirten. Het is gewoon een tijd die ik moet uitzitten.
Ik knipper even met mijn ogen en wen aan het felle tl-licht. Hoewel ik dag en nacht tegen het licht aan moet kijken, moet ik er iedere ochtend weer aan wennen.
Ik zucht even en kijk naar haar. Ze smijt een propje papier in een hoekje. De laatste tijd lijkt ze wel vaker boos om brieven. Ik kijk naar het propje dat in de hoek van de cel ligt.
"Ook goedemorgen," Brom ik en ga rechtop zitten. Ik trek mijn korte hemdje even recht. Omdat het zomer is en behoorlijk warm kan zijn in de cel, slaap ik enkel in ondergoed.
Ik schud mijn haren uit en wacht af of ze nog iets terug gaat zeggen.