[RPG] Alcatraz - One. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ mag, maar hou de details voor je.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
• Nicholas Boq Mead - Escritura
• Boy - TheRumIsGone
• Jacob Russell Brand - Tisiphone
• Nessarose Denise Scribe - Escritura
• Girl - Space
• Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
• Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
• Ilsa Minnie Macke - Mombasa
Nog 1 mannelijke cipier.

Prisoners: (Totaal 14)
• Courtney Valentina Ferguson - Password
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
• Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
• Chayenne Sharona Lopez - NightShot
• Delphine Sarah Parker - Frodo
• Dakota Moore - Endure
• Mallory Tracy - Assassin
• Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
• Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
• Luca Jones - Assassin
• Jayden Jason Bright - HurtedHeart
• Boy - Mo0nlight.
• Kylian Scott Hayes - Aotearoa
VOL!

Topic's.
Rollen [1].
Rollen [2].
Story.

Cell Division.
Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

Daily Schedule.
8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.

Have fun!

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

Mombasa schreef:
[Kent elke gevangene elkaar niet of sommige wel?]

[Dat mag je helemaal zelf bepalen. ]

[@NightShot: Let op de lengte van je posts! Lees anders even de Tips door.]

Password schreef:
[@NightShot: Let op de lengte van je posts! Lees anders even de Tips door.]

[Sorry! ]

---

El Diablo.

Victor Benjamin Söderberg.

"Zit je liever hier dan in TBS? Daar mag je met verlof, kan je nog wat leuke dingetjes uitspoken tussen en heb je alle luxe die je je kan wensen. Oh gewoon, wat meisjes hier en daar opgezocht."
Zijn grijnzen zeggen genoeg. Geen spijt. Totaal niet. Het maakt ook niet uit. Je kan hier beter zitten zonder spijt dan met. Als je het wel hebt zal je jezelf opvreten. Dan maak je jezelf gek, dat is nog erger dan wanneer andere het.
"TBS is niets voor mij," grijns ik. "Dan bepalen andere wat ik moet doen. Nee, hier kan ik nog redelijk mijn zin uitdrijven daar zitten ze pas echt met zijn allen op mijn lip. Laat me dan maar hier."
Over zijn trotse daad praat ik niet dood. Zijn antwoord was kort genoeg om duidelijk te weten wat hij bedoelde. Respect voor vrouwen is bij hem ook nog ver te vinden. Ik bekijk hem nogmaals, maar deze keer goed. Hij ziet er niet slecht uit. Een beetje badboy maar niet te erg. Nog redelijk verzorgd. Uit gewoonte knik ik goedkeurend.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Nessarose Scribe
‘Zometeen weer ontbijten. Heb je de rest van de cipiers gezien? We moeten ze weer in de gaten houden,’ vraagt Drew met een blik op zijn horloge. Zijn stem klinkt net zo scherp als altijd, het is een bekend geluid in deze gangen. Ik trek een wenkbrauw op. Ik had hem nog nooit écht zien ingrijpen bij de rel of gevecht, dus dat in de gaten houden werd niet echt serieus genomen. Ik haal mijn schouders even op.
‘ik heb nog niemand gezien vanmorgen,’ zeg ik verveeld. Ik bleef altijd lang in mijn bed liggen en was als laatste aan het ontbijt in het cipiers gebouw. Er kwam vervolgens al een andere collega onze kant op. Ze vroeg of er nieuws was. Volgens mij stond er niets op de planning, maar goed. Dat werd maar weer ten tegendeel bewezen toen er nog een tweede persoon naar ons toe kwam lopen, een man met bruin haar.
‘Dat daar is nieuw?’ mompel ik met een blik op de man. Hij knikt als antwoord.
‘Mijn naam is Nick Mead, ik begin hier vandaag.’ Zijn stem had nog iets jongensachtigs er in zitten, het irriteerde me nu al. Ik rol met mijn ogen.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Luca Jones

"TBS is niets voor mij. Dan bepalen andere wat ik moet doen. Nee, hier kan ik nog redelijk mijn zin uitdrijven daar zitten ze pas echt met zijn allen op mijn lip. Laat me dan maar hier." Hij grijnst erbij en knikt even later.
Ik denk even na, misschien heeft hij daar wel gelijk in, maar ik zou er veel voor geven om gewoon vrij rond te kunnen lopen, dat is een stuk fijner dan dit. Ik hou er maar over op, blijkbaar denken we er allebei anders over en aan hem is de keuze. TBS is niet voor mij weggelegd, veel te toerekeningsvatbaar.
"En jij, waarom zit jij hier?" vraag ik terug.
Als ik zelf informatie verschaf, wil ik het ook graag terug. En het is wel zo handig om te weten waar ik allemaal op moet letten.

---

Your make-up is terrible

Delphine Sarah Parker

Het meisje haalt haar hand door haar haren en kijkt me aan. Vanbinnen voel ik een lichte steek van jaloezie. Ze heeft precies het droomhaar dat ik wilde toen ik zo’n 13 jaar was. Ze lijkt wel een engeltje met haar lichtblonde krullen, en dan die blauwe ogen die me doen denken aan de zee.
'Ik ben Nicole, maar je mag me ook gewoon Nic noemen, dat is wat makkelijker.’ Zegt het meisje. Aan haar stem kan ik horen dat ze dat zinnetje al een paar keer herhaald heeft.
'En ik ben je kamergenote.’ ik knik. Niemand had me wat verteld over een celgenoot maar eigenlijk had ik het zelf ook kunnen weten.
'Ik heb misschien nog wel wat make-up removerdoekjes voor je.’ Zegt Nicole. Alleen al door dat kleine teken van hulp en vriendelijkheid, gaat er een golf van dankbaarheid door me heen. Het feit dat ze me wil helpen om er minder belachelijk uit te zien doet me denken aan alles wat ik buiten de muren van deze gevangenis wel nog had. Zoals mijn beste vriendinnen, die waarschijnlijk hetzelfde zouden gereageerd hebben als Nicole. Ik sluit mijn ogen en probeer in alle macht niet aan Luce en Hanna te denken, of alles dat ik heb moeten achterlaten.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Escritura schreef:
Nessarose Scribe
‘Zometeen weer ontbijten. Heb je de rest van de cipiers gezien? We moeten ze weer in de gaten houden,’ vraagt Drew met een blik op zijn horloge. Zijn stem klinkt net zo scherp als altijd, het is een bekend geluid in deze gangen. Ik trek een wenkbrauw op. Ik had hem nog nooit écht zien ingrijpen bij de rel of gevecht, dus dat in de gaten houden werd niet echt serieus genomen. Ik haal mijn schouders even op.
‘ik heb nog niemand gezien vanmorgen,’ zeg ik verveeld. Ik bleef altijd lang in mijn bed liggen en was als laatste aan het ontbijt in het cipiers gebouw. Er kwam vervolgens al een andere collega onze kant op. Ze vroeg of er nieuws was. Volgens mij stond er niets op de planning, maar goed. Dat werd maar weer ten tegendeel bewezen toen er nog een tweede persoon naar ons toe kwam lopen, een man met bruin haar.
‘Dat daar is nieuw?’ mompel ik met een blik op de man. Hij knikt als antwoord.
‘Mijn naam is Nick Mead, ik begin hier vandaag.’ Zijn stem had nog iets jongensachtigs er in zitten, het irriteerde me nu al. Ik rol met mijn ogen.

[Ook Ilsa kwam zich met het gesprek bemoeien ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Mallory Tracy

Ik droog mijn haar nog even snel met een handdoek en make-up laat ik volledig zitten. Nee, dat is al helemaal niets voor mij. Ook deze handdoek vind zijn weg ergens heen, je kan niet zeggen dat ik opruim of netjes ben. Nee, ik ben altijd een chaoot geweest, ook in mijn eigen appartement. Eens per jaar hield ik een grote schoonmaak waarbij ik enkele tientallen vuilniszakken met troep wegflikkerde. Nu hoeft dat niet meer.
Ik loop terug de kamer in en ga op mijn bed zitten. Ongegeneerd kijk ik naar het meisje tegenover me. Haar kleding vind ik een beetje sletterig, maar ze moet zelf maar weten wat ze uitlokt. Vergeleken bij haar heb ik normale kleding aan, een zwarte broek met een zwart t-shirt waar de opdruk: Peace doesn't create itself opstaat. Haar redelijk grote boezem valt me op, net als haar donkere haar en haar blauwe ogen. Mooi, dat wel. Je kan van mij niet zeggen dat ik biseksueel ben maar voor rotzooien met een vrouw draai ik mijn hand niet om.

---

Your make-up is terrible

Mombasa schreef:
(...)

[Ook Ilsa kwam zich met het gesprek bemoeien ]

'Er kwam vervolgens al een andere collega onze kant op. Ze vroeg of er nieuws was.'
Daarmee bedoelde ik Ilsa, lieverd. ^^

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Merylle Aurélie Virginie Isabelle Blanche –Beau-

‘Ook goedemorgen,’ hoor ik iemand vanuit de andere hoek van de cel brommen, ik kijk naar het meisje, mijn celgenoot. Ze gaat rechtovereind zitten, de afgelopen drie weken sinds ik hier ben heb ik geen woord met haar gewisseld. Simpelweg omdat ik niets aan haar gevraagd heb anderzijds omdat er geen vragen gesteld werden of omdat ik die genegeerd had. Ik twijfel even het idee om haar opmerking te negeren klinkt me aanlokkelijk in de oren, ik ben niet echt in de stemming. Aan de andere kant werd het langzamerhand tijd om aan mijn sociale contacten te gaan werken hier in de gevangenis, deze drie weken had ik iedereen bestudeerd en in mijn hoofd geselecteerd wie er nuttig zou kunnen zijn en wie niet. ‘goedemorgen,’ zeg ik rustig en beheerst alhoewel ik van binnen razend ben. Tevreden glimlach ik, telkens weer verras ik mezelf. Het feit dat ik mijn stem zo goed onder controle schijn te hebben en kan vervormen speelt nog wel eens in mijn voordeel. 'Waarom zit je hier,' val ik met de deur in huis. Ik wil weten waar ik aan toe ben en met wie ik een cel deel. Zul je net zien dat ik met zo'n softie zit, ik gniffel bij het idee.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Benjamin Söderberg.

Hij moet even nadenken over mijn opmerking. Ik leg mijn armen in mijn nek en leun tegen de muur.
"En jij, waarom zit jij hier?"
Tja, deze vraag had ik natuurlijk ook terug kunnen verwachten. Ik maak mijn lippen even vochtig en kijk hem goed aan.
"Marteling en moord op mijn vriendin," zeg ik emotieloos.
Dat is de enige manier om er over te praten, zonder enige emoties te tonen. Dat ik het niet heb gedaan laat ik achterwege, dat was niet de vraag. Daarbij zit ik er wel voor in de bak. De vraag was waarom ik hier zit, niet wat ik heb uitgespookt.
"En pooier hè," zeg ik grijnzend.
De meisjes zijn geweldig om voor de gek te houden. Je krijgt er een kick van. Hoe meer meiden je kan 'onderhouden' hoe beter.
"Die meisjes zijn geweldig," grinnik ik.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Escritura schreef:
(...)

'Er kwam vervolgens al een andere collega onze kant op. Ze vroeg of er nieuws was.'
Daarmee bedoelde ik Ilsa, lieverd. ^^

[Ow, sorry. Ik ben er niet helemaal meer bij.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Ik heb nog niemand gezien vanmorgen," Ook wel logisch. Het is een wonder dat Nessarose vandaag zo vroeg uit haar bed is. Normaal mist ze het ontbijt van de gevangenen.
Ik zelf ben daar compleet anders in. Ik ben een echt ochtendmens. Bijna iedere ochtend wordt ik rond zeven uur wakker, neem een vlugge douche en patrouilleer langs de cellen. Als daar alles rustig is, loop ik een rondje over het eiland om mijn conditie op peil te houden.
Ondertussen is het dan rond acht uur. Vaak dek ik de ontbijttafel en praat met de koks die het brood vers bakken. Iedere ochtend. Het eiland wordt bevoorraad per schip, om de twee dagen komt er een schip met verse producten.
Dat is mijn ochtend routine zo ongeveer wel. Het is iedere ochtend hetzelfde. Saai? Ja, soms wel.
Terwijl mijn gedachten waren afgedaald staat Nessarose met een andere vrouwelijke bewaakster te praten. Ik let op de jongen achter de cipier. Hij heeft kort bruin haar en draagt dek genoeg een uniform.
Zelf loop ik nooit in een uniform. Het zit gewoonweg vreselijk. Veel te strak. Geef mij maar een spijkerbroek of joggingbroek die ik kan dragen. Wel afgezakt dan.
"Dat daar is nieuw?" Vraagt Nessarose met een blik op de jongen. Typisch Nessarose, die woorden in die combinatie.
"Mijn naam is Nick Mead, ik begin hier vandaag," Ik kan horen dat hij nog niet de volledige baard in zijn keel heeft. Een groentje, een knulletje. Fantastisch. Weer iemand die denkt dat het werk hier simpel en gemakkelijk is. Niet dus.
Ik kijk van Nick naar Nessarose. Ze rolt met haar ogen.
"Ik ben Drew Foster," Ik weiger om mijn hand uit te steken. "Welkom in Alcatraz, groentje," Dat laatste woord kon ik gewoonweg niet laten.

Chayenne

Ik schud even kort met mijn haren, en voel het daarna weer rustig over mijn rug vallen. Zuchtend kijk ik rond, weer niks te doen. Ik draai een van mijn lokken om mijn vinger en draai het. Maar zodra ik het los laat valt hij weer in een golf. Ik kijk nog eens goed rond, jep het is echt zo. Even kil als ik. Ik kijk naar de deur, het enige wat er is is een luikje. Kijk, als er nou tralies waren kon ik nog wat zien. Maar nee, er moesten natuurlijk luikjes zijn zodat er niks te zien is. Zo is het eigenlijk altijd al geweest, saai en kil. Ik kan het weten, ik zit hier alweer twee jaar..

---

El Diablo.