• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Boy - TheRumIsGone
    • Jacob Russell Brand - Tisiphone
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Girl - Space
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    • Ilsa Minnie Macke - Mombasa
    Nog 1 mannelijke cipier.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Courtney Valentina Ferguson - Password
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
    • Chayenne Sharona Lopez - NightShot
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
    • Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
    • Luca Jones - Assassin
    • Jayden Jason Bright - HurtedHeart
    • Boy - Mo0nlight.
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    VOL!

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.

    Cell Division.
    Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
    Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
    Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
    Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

    Escritura schreef:
    (...)

    Ik ben er vanmiddag/Vanavond en dus kunnen Nessarose en/of Nick je wel opvangen.
    /Of Nick nog bij Isla staat weet ik niet, kan iemand me een samenvatting geven?


    Nick staat nog bij Ilsa.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Mombasa schreef:
    (...)

    Nick staat nog bij Ilsa.


    Okay dan schrijf ik daar na mn ontbijt een post voor en daarna een voor Endure met Nessarose. ^^

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:32 ]


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Escritura schreef:
    (...)

    Okay dan schrijf ik daar na mn ontbijt een post voor en daarna een voor Endure met Nessarose. ^^

    Prima.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

    "Dat is alles?" Mompelt ze en haalt haar schouders op.
    Ik knik kort en kijk haar aan. Mijn grijze, bijna kleurloze ogen blijven op haar hangen.
    "Oke, komt goed," Verzekerd ze me.
    "Mooi zo. Dan zie ik je vanavond," Ik sta op en loop weg, zonder enige blik terug te werpen.
    Ik slenter naar de keuken toe. Al het eten is op. Ik zal nog een paar minuten wachten en dan laat ik de bel opnieuw luiden. Tijd om weer naar de cellen te gaan.
    Waarschijnlijk zullen wij - De cipiers - de was moeten ophalen en de schoonmakers moeten begeleiden in de cellen. Het is namelijk niet erg fijn voor die mensen als ze aangevallen worden..

    [zal ik Beau bij Courtney droppen of is er nog iemand alleen want dan zet ik haar daar neer?]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Nicole Joy Eastwood
    Hij haalt zijn schouders op en kijkt me spottend aan.
    'Als je genoeg eet, weet ik dat je genoeg kracht heb om tegen te spartelen.' Zegt hij. 'Dan zal ik het niet doen, beloofd.' Voegt hij er aan toe waarna er een grijns op zijn gezicht verschijnt.
    'Tuurlijk,' zeg ik sarcastisch. 'En jouw beloftes stellen zeker ook zo veel voor,' voeg ik er op dezelfde toon aan toe.
    Ik rol met mijn ogen en werp een blik op Delphine maar die kijkt nog steeds naar Drew.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    scribere schreef:
    [zal ik Beau bij Courtney droppen of is er nog iemand alleen want dan zet ik haar daar neer?]

    Je kan haar nog steeds bij Victor droppen. No problem.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [is goed dan komt ze eraan]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    [Okée.. Dat blijf Courtney wel alleen.. ):]

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau

    Zonder enig vertoon van afschuw of walging begin ik het voorgeschotelde ontbijt naar binnen te lepelen. Na een paar happen zet ik het bekertje water aan mijn mond en neem twee grote teugen water om de weeïge, zure smaak die in mijn mond is achtergebleven weg te spoelen.Lusteloos staar ik in mijn ontbijt en laat mijn lepel erin zakken. Het heeft de structuur van havermoutpap waardoor mijn lepel even overeind blijft staan en vervolgens langzaam naar beneden zakt, ook de grauwbruine kleur is niet bijzonder aantrekkelijk. Zonder moeite tover ik een tevreden glimlach op mijn gezicht, alsof dit een hemels gerecht is en de keuken hiermee een michelin ster verdient. Met mijn lepel schraap ik de laatste restjes van de bodem en slik die vervolgens snel weg. Ik eet dit enkel om sterk en gezond te blijven en als ik zo even globaal in het rond kijk schijn ik de enige te zijn die er zo over denkt. Enkelen hebben hun ontbijt onaangeroerd laten staan, anderen hebben een paar happen genuttigd om het daarna met een blik vol afkeer van zich af te schuiven. Ik ben niet van plan me zo te laten kennen, bovendien zie ik er niet graag uit als een graatmager, wandelend lijk. Ik kan hier zo een tweedeling maken, mensen die hier al flink een tijdje zitten zijn makkelijk te herkennen. Ze zijn mager, bleek maar ook qua gedrag onderscheiden zij zich van de nieuwere zoals ik. Mijn vingers volgen de krassen in de tafel; namen, scheldwoorden en onzinnige tekeningen die in het hout gegraveerd staan. Nu heb ik goed de tijd om iedereen nauwkeurig te bekijken, naast het meisje dat Nicole heet zit een nieuwe, het valt me meteen op. Verder besteed ik niet veel aandacht aan haar, het is rustiger dan de gewoonte en dat zorgt voor een beklemmend gevoel, waarom weet ik niet. Een stuk van mij vandaan zitten Victor en Chayenne te praten ik vang een deel van hun gesprek op.
    'Daarbij zeggen ze dat allemaal in het begin en ik krijg ook iedereen die ik wil krijgen,' zegt Victor tegen het meisje. Ik snuif verontwaardigd, die jongen is vol van zichzelf. 'Sneue types heb jij dan ontmoet,' bits ik, eigenlijk wil ik me niet in het gesprek mengen en was de opmerking meer tegen mezelf dan tegen hem maar hij moet hem wel gehoord hebben. Ik kijk hem vriendelijk glimlachend aan.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Password schreef:
    [Okée.. Dat blijf Courtney wel alleen.. ):]

    [ahw sorry]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Nick Boq Mead
    De donkerharige vrouw loopt weg en ook de man is inmiddels de gang uit gelopen, waaroor ik alleen ben met de blonde vrouw, Isla. Het was blijkbaar tijd voor het ontbijt en met interesse keek ik toe hoe de gevangenen hun cellen uitgingen, als schaapjes in een kudde. Er werd weinig gezegd tussen mij en Isla, daar had ik op het moment even geen behoefte aan.
    ‘Wat is het dagschema hier?’ vroeg ik na de stilte, waarna ik haar weer aankeek. Ik voelde me geïrriteerd dat ik het moest vragen, maar het moest, anders zou ik mijn werk nogal moeilijk kunnen doen.
    Isla leek me een kil persoon, ondanks haar kleine gestalte en warm blonde haren. Niet iemand waar je mee moest ronddollen. En juist daarom zou ik dat misschien doen in mijn tijd hier.
    Het ontbijt is inmiddels bijna voorbij, blijkt. De gevangenen kregen een soort drab voorschotelt, niet iets wat ik zelf zou willen eten. Leuk voor hun, de blikken van afschuw op hun gezichten was gewoonweg geweldig. ik haal een hand door mijn warrige haren, waardoor ik ze direct weer fatsoenlijk leg. Het was een actie die ik door de dag heen vaak herhaalde, gewoon omdat mijn haar graag besloot om warrig en raar te doen.
    Het ws trouwens ook best koud hier, viel me op. Niet alleen de uitstraling was kil, de tempratuur was ook gewoon laag. Het zou geen wonder zijn als de gevangenen ziek zouden worden van de kou en het slechte eten. Het leek me niet dat ze medicijnen zouden krijgen. Ik voelde geen medelijden voor ze, ze zullen dit wel verdienen.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Victor Benjamin Söderberg

    "Sneue types heb jij dan ontmoet."
    Ik draai mijn hoofd naar het bitsende meisje.
    "Beau," glimlach ik naar haar.
    "Kom je er ook gezellig mee bemoeien."
    Grijnzend klop ik uitnodigend naast me. Chayenne kijk ik net zo'n zelfde grijns aan. Ze is echt een muts. Zo uitdagend, zo uitnodigend maar als het er op aankomt klapt ze in één keer dicht. Dan krijg je niets in of uit haar. Zwak. Ik zucht zachtjes en ga wat meer onderuit zitten. Ik bekijk allebei de dames nauwkeurig en laat mijn ogen dan door de zaal glijden. Als je hier werkt zou je toch spontaan depressief worden. Je moet wel een hele goede reden - of gewoon uitzonderlijk goed wraak gevoelens kunnen hebben - wil je hier kunnen werken. Zij kunnen kiezen: van het eiland af of hier blijven. Tuurlijk als je weggaat ben je een watje, een eitje maar dat ben je sowieso als je hier komt werken. Daar is geen twijfel over mogelijk. Nogmaals kijk ik naar Beau en ik besluit het gesprek van Chayenne aftesluiten. Je krijgt daar toch niets meer uit dan alleen wat zinloos gebrabbel of wel of geen seks.
    "En Beau, heb jij nog plannetjes voor vandaag?" vraag ik nonchalant, dit maal zonder achterliggende redenen.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Courtney Valentina Ferguson.

    Een paar tafels verderop zitten een jongen, twee meisjes en mijn kamer genootte.
    Ik sta op en slenter naar de tafel toe. Van dichtbij zie ik dat het Victor is. Hij heeft donker haar en vind zichzelf heel wat. Daarnaast zit Chayenne. Ze heeft donker haar en staart voor zich uit. Het andere meisje dat erbij zit ken ik niet. Ze heeft blond haar. In ieder geval heb ik haar vaker gezien.
    Rustig laat ik me bij hen aan tafel zakken.
    "En Beau, heb jij nog plannetjes voor vandaag?" Hoor ik Victor zeggen. Beau. Zo heet mijn kamer genootte dus. Oké, dan weet ik dat ook weer.
    "Goedemorgen," Mompel ik en laat mijn hoofd op mijn arm steunen. Ik ben niet moe, maar ik doe ook mijn best niet om keurig aan tafel te zitten.

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 11:14 ]

    Ilsa Minnie Macke

    "Wat is het dagschema hier?" vraag Nick na een lange stilte.
    Het duurt even voordat de vraag echt tot me door dingt. Even frons ik om het rooster weer naar voren te halen.
    "Nu dan ontbijt tot half tien. Om twaalf uur ontbijt tot één. Naar buiten om twee tot vier en van zes tot zeven weer eten - mits ze zich gedragen," dat laatste zeg ik met een klein lachje.
    Mijn ogen glijden weer over de gevangenen. De nieuwe en oude zijn zo goed te onderscheiden. De nieuwe, nog verwende, eten niets. Dom want dit is het enige wat ze krijgen. Dag in dag uit dit voer. De grijze drap is niet om aan de zien. Het enige wat mee werkt is dat het geurloos is en ook veel smaak zit er niet aan. Met een klein lachje volg ik de bewegingen van sommige 'ouderen'. Met een aantal kan je wel leuk praten, over hier maar verder komen ze niet. Hun verhalen van buiten de gevangenis zijn kort weg fasinerend maar erg intelligent zijn de meeste niet. Het enige verschil is eigenlijk dat de oude hun eten wel op eten. Simpel om het feit dat ze het anders niet overleven. Ik ga nonchalant met mijn rug tegen de muur aanleunen en neem de zaal in mij op.
    "Waarom ben je hier eigenlijk?" vraag ik om onze tweede stilte te verbreken. "Buiten het werk. Wat trekt je hier heen?"


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."