[RPG] Alcatraz - One. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ mag, maar hou de details voor je.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
• Nicholas Boq Mead - Escritura
• Boy - TheRumIsGone
• Jacob Russell Brand - Tisiphone
• Nessarose Denise Scribe - Escritura
• Girl - Space
• Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
• Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
• Ilsa Minnie Macke - Mombasa
Nog 1 mannelijke cipier.

Prisoners: (Totaal 14)
• Courtney Valentina Ferguson - Password
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
• Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
• Chayenne Sharona Lopez - NightShot
• Delphine Sarah Parker - Frodo
• Dakota Moore - Endure
• Mallory Tracy - Assassin
• Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
• Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
• Luca Jones - Assassin
• Jayden Jason Bright - HurtedHeart
• Boy - Mo0nlight.
• Kylian Scott Hayes - Aotearoa
VOL!

Topic's.
Rollen [1].
Rollen [2].
Story.

Cell Division.
Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

Daily Schedule.
8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.

Have fun!

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau- 

Ik neem hem rustig in me op, een grote vleeskeuring is het hier toch altijd. Als ik eerlijk moet zijn vind ik hem niet lelijk maar iets in hem, zijn houding, blik of uitstraling, staat me tegen. Heel erg tegen zelfs, dit is wel iemand die voor een beetje leven zorgt hierzo vermoed ik. 'Beau kom je, je er ook gezellig mee bemoeien,' glimlacht hij waarna hij naast zich op de bank klopt om aan te duiden dat ik daar kan komen zitten. Ik kijk vanuit mijn ooghoeken eigenlijk zit ik hier precies goed maar ik draai me wel naar hem toe. 'precies ja Victor,' zeg ik op gedempte toon en ik spreek zijn naam vol minachting uit. 'Wen er maar aan dat je hier in de gevangenis zit, niet iedereen hier komt uit hier milieu dat jij gewend bent en niet iedereen loopt achter jou reet en grote attitude aan omdat jij denkt de womanizer te zijn hier,' leg ik hem duidelijk articulerend uit alsof ik het tegen in klein kind heb. Ik schud mijn hoofd omdat ik heel goed besef dat ik geen gelijk heb, op dit moment spreek ik voor mezelf. Ik kijk hem even glimlachend aan 'het ontbijt was voortreffelijk vinden jullie niet,' zeg ik serieus, ik hoef niet te kijken om te weten dat er amper mensen zijn die het hebben aangeraakt. Dom is dat
'en Beau heb jij nog wat plannetjes voor vandaag,' vraagt hij nonchalant.  Ik trek mijn wenkbrauw op en een mondhoek omhoog. 'Vandaag ga ik overdenken wat voor een vreselijk mens ik ben,' zeg ik schamper 'Nee dus,' is mijn definitieve antwoord omdat het me meer dan logisch lijkt dat hij weet dat het eerste totale onzin is. Ik heb geen spijt. 'En jij meesterbrein wat ga jij vandaag uitvoeren,' vraag ik beleefd maar verveeld. 'Goedemorgen,' hoor ik achter me en ik herken de stem van mijn celgenote, ter begroeting steek ik even mijn hand op

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[M'n laptop doet weer normaal dus waarschijnlijk reageer ik nu sneller ]

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Mijn topics, ik ben trouwens t/m maandag afwezig.

Victor Benjamin Söderberg

"Precies ja Victor. Wen er maar aan dat je hier in de gevangenis zit, niet iedereen hier komt uit hier milieu dat jij gewend bent en niet iedereen loopt achter jou reet en grote attitude aan omdat jij denkt de womanizer te zijn hier."
Spottend kijk ik haar aan. Prachtig dit. Vrouwen die voor zichzelf opkomen, heerlijk.
"Schat," zeg ik hoonend. "Ik loop hier al anderhalf jaar rond en als het mee zit de komende zestig jaar ook nog. Uit ervaring weet ik dat de vrouwen hier anders zijn."
Ik ga met mijn vingers over de armbandjes rond mijn arm.
"Maar hier buiten heb ik genoeg meisjes die volledig afhankelijk van mij zijn. Die vragen bijna al mijn aandacht en vrije tijd. Tijd voor meisjes zoals jij heb ik dus gewoon niet."
Ik geef haar een knipoog en richt me weer op de tafel. Lachend ga ik met mijn handen over de scheldwoorden en grapjes. In het begin was het hier veel gezelliger. In het begin hadden we hier een soort gang. Toen kon ik nog echt mijn gang gaan maar de cipiers zijn een stuk strenger geworden. vervelend is het enige wat ik kan zeggen dan moet alles maar stiekem.
"Vandaag ga ik overdenken wat voor een vreselijk mens ik ben. Nee dus. En jij meesterbrein wat ga jij vandaag uitvoeren?"
Ik schud met mijn hoofd en mijn ogen glijden naar Chayenne.
"Nee," zeg ik verveeld. "Ik dacht dat ik een leuke dag ging beleven maar helaas andere kunnen het flink voor je verpesten, is het niet?"
Achter me hoor ik iemand mompelen. De stem herken ik uit duizenden.
"Courtney," lach ik.
Courtney is één van de weinige meiden hier die ik wel gewoon kan hebben, niet op seksueel gebied maar gewoon sociaal. Heerlijk om met haar te praten, het gaat toch nergens over. Ik klop weer uitnodigend naast me.
"Kom zitten. We waren over de planning aan het praten."

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Mijn topics, ik maak mijn begin post zo, hoe moeten jailers beginnen? ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Chayenne

'Whatever' mompel ik, en sla mijn armen over elkaar. Ik leg ze op tafel en leg mijn hoofd erop. 'Ik wil wat roken, serieus' mompel ik. Ik vroeg me al sowieso af waarom dat niet mag hier maargoed. Verveeld kijk ik wat rond, en kijk dan weer naar Victor. 'Jij?' vraag ik. Misschien ben ik wel de enige die altijd snakt naar een sigaret, misschien niet. We zullen zien..

---

El Diablo.

Lol, just to be sure (ik schrijf namelijk mijn stuk tekst alvast),
wordt Dakota nou alleen door Nessie opgevangen als ze aankomt op 't eiland? [;

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Merylle Aurélie Virginie Isabelle Blanche –Beau-

‘Schat, ik loop hier al anderhalf jaar rond en als het meezit de komende zestig jaar nog. Uit ervaring weet ik dat de vrouwen hier anders zijn,’ zegt hij honend. Ik kijk hem grinnikend aan, wat een levenservaring heeft die jongen toch denk ik spottend. ‘Maar hier buiten heb ik genoeg meisjes die volledig afhankelijk van mij zijn. Die vragen bijna al mijn aandacht en vrije tijd. Tijd voor meisjes zoals jij heb ik dus gewoon niet,’ zegt hij waarna hij me een knipoog gunt. Ik kijk hem grijnzend aan, zo’n type is hij dus. In the gang had je die ook genoeg, alleen maar eigenlijk. Ik hou er niet zo van maar ze zijn uitermate lachwekkend, omdat ze toevallig de macht hebben over een paar snolletjes denken ze alles te zijn. ‘Wat jammer nou,’ glimlach ik gemaakt, hij moet het eens proberen. Ik ben ervan overtuigd dat jongens mij niet aankunnen, nou niet de echte mij maar als ik het spelletje meespeel gaat het prima. Ik grijns sadistisch bij zijn antwoord ‘Nee ik dacht dat ik een leuke dag ging beleven maar helaas de anderen kunnen het flink voor je verpesten is het niet?’ zegt hij verveeld terwijl zijn ogen even naar Chayenne glijden. ‘Dat klopt,’ stem ik in. ‘Ik wil wat roken serieus,’ mompelt Chayenne. Ik kijk haar geïrriteerd aan, een sigaret is het verlengde van m’n tong en ik voel me niet compleet zonder dat onding daar hoeft zij me niet aan te herinneren. ‘Courtney kom zitten we waren net over de planning aan het praten,’ glimlacht Victor. Courtney dus.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Endure schreef:
Lol, just to be sure (ik schrijf namelijk mijn stuk tekst alvast),
wordt Dakota nou alleen door Nessie opgevangen als ze aankomt op 't eiland? [;

Behalve als er iemand anders is, maar volgens mij wel. ^^
Ik schrijf mijn Nessarose post wel na die van jou.

*Ben trouwens bezig aan een Nick-post hoor, moest even wat dingen doen.*

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Victor Benjamin Söderberg

"Wat jammer nou."
Ik haal mijn schouders op. Het is maar wat je jammer noemt. Ik krijg mijn geld, de meisjes verdienen het en ik hoef ze nu niet eens meer aandacht te geven. Alles vanaf een leiden dakje.
"Dat klopt," stemt ze in met mijn opmerking.
Grijzend kijk ik naar Chayenne. Zie je nou wel schatje, je hebt het weer lekker verpest voor mij.
"Ik wil wat roken, serieus."
Ik knik instemmend.
"Mijn hoofd weer vol met nicotine en mijn longen zwart van de rook, heerlijk," grinnik ik en ik haal mijn hand door mijn haren. Tja, normaal rookte ik twee à drie pakjes per dag. Echt veel, zo'n vijfenveertig per dag. Elk moment van de dag rookte ik maar nu krijg ik er niet eens eentje. Het afkicken was moeilijk maar ergens ben ik er wel blij mee. Aan de andere kant kan ik er op een zwak moment wel een moord voor doen - figuurlijk, echte moorden pleeg ik niet.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Escritura schreef:
(...)

Behalve als er iemand anders is, maar volgens mij wel. ^^
Ik schrijf mijn Nessarose post wel na die van jou.

*Ben trouwens bezig aan een Nick-post hoor, moest even wat dingen doen.*

Doe rustig aan hoor. Ik ben toch ook aan het lezen dus ik heb de tijd.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Dakota Moore. ~ Gevangene.
Ik slaakte een diepe zucht terwijl ik verveeld uit het raampje staarde. In het begin had ik nog kunnen genieten van het helikopter uitje. Ik had nog nooit in een helikopter gezeten en het uitzicht was beter dan ik verwacht had, maar na een poos was er niks anders meer te zien dan water en was het me gaan vervelen. De bewakers die me vergezelden waren ook niet erg spraakzaam en ik hoefde er dan ook niet op te rekenen nog een praatje te kunnen maken. De ene bewaker was erg breed en gespierd, niet iemand waar je ruzie mee wilden, en had verscheidene tatoeages. Hij was al aardig op leeftijd en hij stonk ook nog eens. De andere bewaker daarin tegen was nog jonger en zag er ook beter verzorgd uit. Aan zijn riem zag ik een pistool hangen en ik hoefde er niet lang over na te denken of die echt was of niet.
Van de piloot kon ik niks meer zien dan zijn achterhoofd, maar hij leek erg in zijn hum, hij kon straks immers gewoon weer lekker naar huis. Hij had een poos lang zitten fluiten tot één van de bewakers hem het zwijgen op had gelegd. Natuurlijk had ik het wel geprobeerd, maar toen ik had gemerkt dat ik er toch niet veel uit zou krijgen was ik ermee gestopt.
Ik veerde overeind toen het eiland eindelijk in zicht kwam, maar de moed zonk me al gauw in de schoenen. Natuurlijk had ik geen tropisch eiland verwacht met prachtige witte zand stranden, maar dit eiland zag er wel erg mistroostig uit. Het was grauw, kil en het had wat angstaanjagends en onheilspellends.
“Daar zal je verblijven, samen met de andere gevangene.” Het was de eerste keer dat de jongere bewaker zijn mond open trok en ik volgde zijn blik. Een groot, kil gebouw doemde op uit de grond, een pracht voorbeeld van een vreselijke gevangenis als je het mij vroeg. “Het lijkt op een hotel waar ik ooit heb verbleven, maar daar kon ik natuurlijk weg wanneer ik wilde,” merkte ik droog op. Toen ik de bewaker wat verbaasd zag kijken trok ik tevreden een mondhoek op. Ik kon niet zeggen dat ik niet bang was voor wat er komen ging of blij was om hierheen gestuurd te worden, maar piekeren zou me niet veel verder helpen. Gedane zaken namen geen keer. Het enige wat ik nu kon doen was er het beste van proberen te maken en mezelf groot houden, ik zou ervoor zorgen dat die klootzakken niet konden genieten van mijn narigheid. Die kans zou ik ze niet geven.

Het leven in de gevangenis was hard, dat was wat ik althans gehoord had. Ik had nooit gedacht er zelf te belanden, maar nu was het toch gebeurd. Ik wist dat ik straks bijna alles af zou moeten staan, niet dat ik nog veel had nadat ze me hadden opgepakt. Aan mijn voeten had ik mijn geliefde, oude all stars. Een oud paar dat nog heerlijk liep, ik had namelijk een vermoeden gehad dat pumps en andere “mogelijk gevaarlijke” schoenen afgepakt zouden worden en rondlopen op mijn sokken was wel een erg triest vooruitzicht. Een simpele skinny jeans volgde met daarop een hempje en een vest. Meestal deed ik meer mijn best om een leuke outfit bij elkaar te stellen, maar het leek me beter om een praktische outfit mee te nemen en misschien kreeg ik hier zelfs kleding toegewezen.
Ik wist ook dat enkel degene met de grootste bek konden overleven in zo’n gevangenis waar ik terecht kwam, als je, je zwak opstelden kon je ten prooi vallen aan de anderen en ik wilde het niet moeilijker voor mezelf maken dan het al was. Het leek me namelijk ook erg onlogisch dat ze zich zouden bekommeren om ons mochten we ernstig gewond zijn, we waren voor de cipiers hier namelijk maar uitschot. Nog minder dan honden.

Eindelijk landde de helikopter dan en ik zag door het raampje mijn welkomst comité al staan. Dat zag er niet al te best voor me uit, want in de vrouw haar ogen was niks anders te zien dan een lege kilte. “Je kunt uitstappen,” deze keer was het de stinkende, oude bewaker die zijn mond opentrok en me een bemoedigend duwtje in de rug gaf. “Jaja,” mompelde ik, “rustig aan, maar als je zo’n haast hebt kan jij misschien beter die deur opendoen want op deze manier duurt het nog wel even,” zei ik doelend op mijn handboeien. Hij grijnsde gemeen en deed de deur open waarna ik gauw naar buiten stapte. Frisse lucht! De stank van de man hing alsnog in mijn neus, maar het was al een hele opluchting om weer buiten te zijn. Ik was haast spontaan claustrofobisch geworden in dat helikoptertje.
Het was nog best warm voor de tijd van het jaar en het zonnetje scheen lekker, wat in fel contrast stond met de situatie en het troosteloze eiland. Een koel briesje streelde mijn huid terwijl ik de vrouw voor me strak aankeek, wachtend op wat er komen ging.
Mijn angst zou ik ze niet laten zien, nooit.
___________________________________
Inspiratie overvloed. Sorry ;$

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Luca Jones

"Tuurlijk En jouw beloftes stellen zeker ook zo veel voor." Ik hoor de sarcasme in haar stem en ze rolt met haar ogen, waarna ze naar het meisje naast zich kijkt.
Ik werp ook een korte blik op haar, niet interessant. Mijn blik schiet weer naar het andere meisje.
"Dat mag je zelf bedenken." Ik grinnik en grijns. "Wat is je naam eigenlijk?" Het is niet nieuwsgierig bedoeld maar gewoon handig, waarschijnlijk vergeet ik hem toch als snel, dat heb ik altijd. Volgens mij kan ik nog geen enkele naam hier onthouden, gewoon omdat ik het nutteloze informatie vind. As ik hier weg ben, heb ik er toch niets meer aan.

---

Your make-up is terrible

Chayenne

Victor kijkt weer grijnzend naar mij, "Mijn hoofd weer vol met nicotine en mijn longen zwart van de rook, heerlijk," grinnikt hij. Ik lach kort, 'heerlijk toch?' grijns ik. Ugh, ik verlang er zo naar. Niet normaal hoe erg. Maar ik heb gewoon echt een verslaving aan roken, zoals de meeste dat weten hier. Ik tik wat met mijn nagels op tafel en kijk rond. Nope, nog steeds geen actie hier..

---

El Diablo.

Merylle Aurélie Virginie Isabelle Blanche –Beau-

Ik wrijf met mijn wijsvinger over m’n wenkbrauw en ga wat rechter overeind zitten. Zoals iedere morgen na het ontbijt komt mijn maag in opstand tegen het smerige goedje een paar minuten nadat ik het naar binnen heb gewerkt. Ik draai mijn hoofd weg zodat ik dan wat extra tijd heb om mijn gezicht in een plooi te houden. Ik duw een hand tegen mijn buik en draai me om zodra ik denk mijn gezichtsuitdrukking enigszins onder controle te hebben.
‘Mijn hoofd weer vol met nicotine en mijn longen vol met rook, heerlijk,’ grinnikt Victor. Op dit moment heb ik de neiging om flinke klappen uit te delen maar ik hou me in. Het is mijn verhaal hier allemaal en ik speel de hoofdrol, als ik geen crimineel was geworden had ik zeker voor actrice door kunnen gaan. ‘Hou erover op of regel een sigaret,’ brom ik enkel, wat heeft het voor zin om hierover te mijmeren en te kwijlen terwijl er vervolgens niets uit voortkomt. Ik zucht, dat ziet er weer levenloos uit vandaag, zo meteen weer naar de cellen en daar de tijd doden tenzij ik iets leuks zou bedenken. Het idee om mijn celgenoot uit de tent te lokken en een beetje op te fokken is zo aantrekkelijk. En o zo dom, ik moet nu toch snel wat gaan bedenken.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-