[RPG] Alcatraz - One. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 10:13 ]

Nicole Joy Eastwood
'Dat mag je zelf bedenken,' grinnikt Luca waarna hij grijnst. 'Wat is je naam eigenlijk?' vraagt hij dan.
Ik kijk hem aan en neem zijn uiterlijk even in me op. Zelfs zittend kan ik zien dat hij lang is, sowieso een kop groter als mij. Hij is gespierd en zijn bruine haar zit eng goed voor een jongen. Er staan wat stoppels op zijn gezicht en dan heb je natuurlijk nog de kille ogen. Weer moet ik toegeven dat hij er goed uitziet.
'Ik zie niet in waarom ik dat tegen jou zou zeggen,' zeg ik. 'En je moet je trouwens scheren,'

[ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 17:33 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Victor Benjamin Söderberg.

"Hou erover op of regel een sigaret."
Met een pruillipje kijk ik haar aan.
"Zijn we chagerijnig?" vraag ik met fake medelijden.
Grinnikend knijp ik haar in haar wang en ik werp haar een kushandje.
"Of zitten we in de periodes."
Ik schud mijn hoofd en laat mezelf nog verder uit de stoel zakken.
"Maar om op je topic terug te komen. Nee, ik regel geen sigaret. Ik ben gestopt en niet van plan om op zwaktes terug te vallen."
Ik houd het al een jaar lang vol dus erg moeilijk moet het verder niet worden. Mijn ogen glijden weer door de zaal. Men is rustig, vervelend. Ik hou van chaos, dan kan ik namelijk mijn eigen plan trekken. Grinnikend ga ik recht op zitten en span mijn kuitspieren aan.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Chayenne

"Zijn we chagerijnig? Of zitten we in de periodes." zegt Victor, en ik kijk hem aan. 'Dat is toch hetzelfde?' grinnik ik. Ik tik wat met mijn Adidas sneakers op de grond en kijk voor me uit. Zodra ik een schreeuw ofzo hoor let ik wel weer op. Erg interessant is dit namelijk niet. Niet dat dat het ooit zou worden, maarja. Of het ligt eraan dat ik gewoon heel snel verveeld ben.

El Diablo.

Merylle Aurélie Virginie Isabelle Blanche –Beau-

Victor kijkt me pruilend aan ‘zijn we chagrijnig of zitten we in de periode,’ zegt hij terwijl hij me grinnikend in m’n wang knijpt en een kushandje toewerpt. Ik boor mijn ogen in de zijne en pak zijn hand vast die ik vervolgens van me afduw. Als hij het zo gaat spelen kan ik dat ook, spiegelen is een van mijn favoriete dingen mensen werden gek. Ik verwacht niet dat ik Victor gek krijg maar zolang ik me maar een beetje vermaak ben ik allang blij. Ik haal mijn schouders op ‘wie zal het zeggen ik zit liever ergens anders dan in dit hok maar slechter is ook wel eens voorgekomen,’ zeg ik rustig.
‘maar om op je topic terug te komen. Nee, ik regel geen sigaret. Ik ben gestopt, en niet van plan om op mijn zwaktes terug te vallen.’
Ik glimlach even kort ‘Dus je bent gestopt, dat is netjes van je. Zonet klonk je helaas nog niet alsof je helemaal afgekickt was,’ zeg ik ‘Nicotine in je hoofd, rook in je longen,’ herhaal ik hem op dezelfde toon waarop hij het gezegd heeft. ‘maar ach ik snap het wel iedereen valt wel eens terug zelfs jij Victor dat is niet erg hoor je bent ook maar een mens,’ glimlach ik. ‘zeg Victor nu we hier toch zo’n gezellig onderonsje hebben ga je me ook vertellen waarom je hier zit of is dat jouw dirty little secret,’ grinnik ik, ik ben veel te nieuwsgierig en om iemand in te schatten moet ik dit weten.

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Benjamin Söderberg

Ik negeer Chayenne's opmerking. Het was een zwakke, deze keer.
"Dus je bent gestopt, dat is netjes van je. Zonet klonk je helaas nog niet alsof je helemaal afgekickt was,’ zeg ik ‘Nicotine in je hoofd, rook in je longen. Maar ach ik snap het wel iedereen valt wel eens terug zelfs jij Victor dat is niet erg hoor je bent ook maar een mens. Zeg Victor nu we hier toch zo’n gezellig onderonsje hebben ga je me ook vertellen waarom je hier zit of is dat jouw dirty little secret?"
Ik haal mijn schouder op.
"Ik rookte zo'n vijfenveertig sigaretten per dag, je kickt niet zomaar af. Ik heb ze al geen jaar mee aangeraakt maar inderdaad, ik snak er wel naar. En gelukkig ben ik een mens dan kan ik ten minste mijn pleziertjes beleven, als robot zou het toch wat moeilijker worden."
Over haar vraag denk ik even na. Het lijkt me niet heel verstandig om het aan haar te vertellen maar daarbij heb ik het eigenlijk al verteld. Verpakt, met een mooi strikje erom heen maar ja, ik heb het haar al verteld.
"Je moet wel goed optellen hè," lach ik.
"Als je goed terug gaat heb ik het je al verteld. En nee, het is geen secret, dirty zou je het kunnen noemen."

[Ik ga lunchen bij een restaurantje. Het zou plezierig zijn als jullie op me zouden willen wachten maar als je dat niet doet begrijp ik het ook.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Nick Boq Mead
‘Nu dan ontbijt tot half tien. Om twaalf uur lunch tot één. Naar buiten om twee tot vier en van zes tot zeven weer eten - mits ze zich gedragen.’
Ik geef een half knikje. Ze leunt zichzelf nonchalant tegen de cementen muur aan. Dat zou ik gemakkelijk kunnen onthouden. Waarom men zei dat dit zo moeilijk was begreep ik niet, het leek me gemakkelijk werk. Een beetje de gevangenen rond duwen, ze in toom houden en het luxe leven lijden terwijl dit vuilnis in hun cellen wegrotte.
‘Waarom ben je hier eigenlijk? Buiten het werk. Wat trekt je hier heen?’ Isla onderbrak mijn gedachten weer. Haar felle ogen keken even mijn richting uit. Ze waren het meest opvallende aan haar.
Mijn gedachten dreven even weg. Deze plek had me aangetrokken sinds ik er van had gehoord, toen ik een kind van elf jaar oud was. Ik wist toen al wat ik wilde worden, een bewaker. Als kind had ik het stoer gevonden, nu vond ik de baan gemakkelijk, rustgevend en interessant. Rustgevend omdat ik orde zou mogen houden, controle zou hebben over de omgeving. Interessant omdat ieder rottig persoon in deze plek een achtergrond, een verhaal had te delen.
Maar dat kon ik bijna iedere gevangenis vinden. Wat me aantrok aan Alcatraz was hoe afgesloten het was. Het lag in de zee, ver van de bewoonde wereld. Hier waren eigen regels, alles lag op de schouders van mij en mijn medecipiers.
‘Hoe afgesloten het is,’ antwoord ik, waarna ik mijn schouders ophaal. Dat maakt het hier zo anders, we zijn op onszelf aangewezen. Meer zeg ik er niet over.
‘Hoe zit het met jou?’ Ze kon niet denken dat ze vragen kon stellen zonder die terug te verwachten.

Nessarose Scribe
Drew had het ontbijt onder controle, Isla stond met het nieuwe ventje te praten en waar de rest uithing weet ik niet. Er was inmiddels wel een bericht binnen gekomen – Er was een nieuwe gevangene onderweg. Met een zucht ging ik me daar maar mee bezig houden. Er moest namelijk nog veel gebeuren voordat er een gevangene kon worden opgevangen.
Ik begon met het bekijken van de celindeling. In cel 2 zat alleen Murder May, oftewel May Adams. Daar kon ik het nieuwe jongedametje wel bijstoppen. Met een grijns schreef ik de nieuwe naam op. Dakota Moore. Ik vroeg me af wat voor nicknaam ik aan dit kind kon gaan geven. Ik keek er nu al naar uit.
Daarna ging ik naar die bewuste, lege cel toe met één van de schoonmakers. De cel werd netjes gemaakt, ik hield verveeld toezicht. De schoonmaker gooide oude, dunne dekens op het bed en een dun kussentje voordat hij weer verder ging met zijn werk. Goed genoeg.
Mijn telefoon piepte weer – De helikopter zou zo aankomen. Ik haal een hand door mijn wilde haar en loop de cel weer uit. Mijn voetstappen galmen door de koude gangen. Ik zou zelf nog eens ziek worden van het werken in deze kut atmosfeer.
Eenmaal buiten, zie ik de helikopter staan. De nieuwe gevangene ziet er niet zeer indrukwekkend uit. Fragiel ding, roodbruin haar… Ik liep dichterbij en zag dat haar ogen een bruine kleur hadden. Een saaie gevangene dus. Ze worstelde niet eens tegen de handboeien.
‘Bedankt jongens,’ zucht ik, waarna ik de papieren afteken, om te bewijzen dat Dakota Moore nu in mijn handen is en is aangekomen op Alcatraz. Daarna pak ik haar bij haar handboeien beet, de dunne, korte ketting van de boeien tussen mijn vuist en duw haar richting de cellen. Ontbijt mocht ze overslaan. Ik duwde haar richting de kamer die gebruikt werd voor het fouilleren.
‘Welkom op Alcatraz, we zullen ons best doen om het je zo ongemakkelijk mogelijk te maken,’ zucht ik verveeld. Daarna begon ik het kind te onderzoeken, haal grondig te fouilleren. Elk sieraad en prulletje werd afgenomen.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[is goed dan schrijf ik nu even een wat langere post voor Beau en wacht ik daarna gewoon tot je terug bent ]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[Thank you! En Lizz, Ilsa komt pas als ik terug ben. Dan kan ik tijdens mijn verveling een lang verhaal verzinnen.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Mombasa schreef:
[Thank you! En Lizz, Ilsa komt pas als ik terug ben. Dan kan ik tijdens mijn verveling een lang verhaal verzinnen.]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Delphine Sarah Parker

Na een tijd begint de eetzaal me te vervelen. Nare gedachten over vroeger, de tijd toen ik nog bij Lucas zat, kruipen in mijn hoofd. Net zoals altijd wanneer ik niets om handen heb. Ik vraag me af of hij ook gepakt werd, of dat hij de politie te snel af was. Met heel mijn hart hoop ik dat hij ergens verschuild zit, nog steeds op de vlucht voor alles en iedereen. Hij zou gek worden op een plek als deze. Geen vrijheid, niemand die hij kan commanderen en zelfs geen onzekere meisjes die hij kan manipuleren. Zoals hij bij mij heeft gedaan. In het begin wou ik niets liever dan bij zijn groep horen. Constant bij hem zijn. Maar toen ik er eindelijk bij zat en wist wat de groep in hield was het al te laat. Ik kon niet meer terug.
De verschillende nachten die ik heb doorgebracht bij Lucas flitsen door mijn hoofd. Soms in een leegstaand gebouw, soms in het tuinhuisje van een persoon die nooit zal weten dat 2 tieners bij hem hebben geslapen. Zijn tedere aanrakingen en toch steeds weer die koude blik. Wat hij ook deed, hoe ver zijn handen over mijn lichaam ook gingen, er lag nooit iets in zijn ogen verscholen. Geen verlangen, passie of zelfs maar een klein beetje verliefdheid.
En dan weet ik het. De cipier, zijn lichte ogen en strenge gelaatstrekken doen me aan Lucas denken. En ik heb geen idee waarom me dat zo aantrekt aan hem.
Ik schud lichtjes mijn hoofd om zo de gedachte kwijt te raken en draai me naar Nicole. 'Wanneer gebeurt hier eens iets?' vraag ik haar.

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Ben ik weer!
Hoelaat is het in de RPG?
En had er iemand nog iets tegen Maya gezegt?]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Kan ik met mijn cipier ergens naartoe ?]

[Je kan naar Maya?]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Aragog schreef:
[Je kan naar Maya?]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Ik heb gewoon niks te doen :'D..]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''