[RPG] The Habit [7] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

[ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 18:43 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

'We hebben een pomp aan gelegd naar het zeewater,' zei meneer Achmar, die vermoeid door zijn grijzende haar wreef. 'Het bluswater was op.' Ik knikte en staarde naar het verbrande puin. 'Het gevaarlijke deel is uit, dus waarschijnlijk zal het niet meer op de wouden overslaan,' Opgelucht zuchtte ik. Achmar lachtte vreugdeloos. 'Het kan nog lang duren vooraleer het volledig uit is. Mijn mannen worden moe, Kapitein, binnenkort moet iemand anders het overnemen,' Bedachtzaam zoog ik mijn lip naar binnen. 'Ik leg het voor aan professor Savarin, misschien krijg ik haar zover dat ze de leerlingen inschakelt. 't Wordt tijd dat die gasten leren wat het echt inhoudt,' mompelde ik, meer tegen mezelf dan tegen de man voor me. Achmar grijnsde, sloeg me vriendschappelijk op de schouder en verdween dan terug naar de felrode brandweerwagen die Prixor over had laten overvliegen van het vasteland. Op een drafje liep ik terug naar de plek waar ik Valerie en dat stuk terrorist voor het laatst had gezien en merkte dat het duo in een trio was geëvolueerd. 'Dokter Knochenmus,' begroette ik haar stijfjes toen ik het groepje bereikt had. 'Als u tijd heeft, professor, zou ik graag uit Achmars naam met u spreken,'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Valerie maakt een moeie, uitgebluste indruk en ik voel me ergens schuldig dat ik haar lastig kom vallen. Maar ik kan niet riskeren dat Filischkin hier eerder is en haar ervan overtuigd dat de zuster en de piloot allebei ter dood veroordeeld moeten worden. "Nou, kijk, het gaat hier om.. Een van de zusters is een beetje.. Eh, gek geworden. Filischkin en ik hebben haar nu in een kamer gezet zodat ze niemand pijn kan doen, maar hij wil haar volgens mij-" Ik stop als ik voetstappen hoor en pers mijn lippen op elkaar zodra Filischkin mijn naam zegt. Onbewust bal ik mijn handen tot vuisten en houd mijn armen strak langs mijn lichaam. Hij onderbreekt me gewoon midden in mijn verhaal! "Als u tijd heeft, professor, zou ik graag uit Achmars naam met u spreken." Nee! Dat gaat zomaar niet, ik was al met haar aan het praten! "Ik was hier eerst, Filischkin." zeg ik koeltjes. Ik weet hoe kinderachtig het klinkt maar god, god wat irriteer ik me aan die man. Waarom eigenlijk? Gewoon. Omdat hij uitstraalt dat hij zichzelf beter vindt dan mij. En dat kan ik niet hebben. Ik mag dan wel geen verstand hebben van wapens en snel huilen, ik durf te wedden dat zijn plantenkennis even groot is als die van een kleuter. Pah, als hij daar ook nog eens veel van af wist, dat zou er ook nog bij moeten komen, alsof hij niet al genoeg punten heeft om me de les op te lezen. Het gevoel van schuld dat weer op speelt als ik kijk naar het verband op zijn neus prikt even, maar veel moeite om het weg te drukken heb ik niet. Hij irriteert me nog steeds.

Valerie Savarin

"Nou, kijk, het gaat hier om.. Een van de zusters is een beetje.. Eh, gek geworden. Filischkin en ik hebben haar nu in een kamer gezet zodat ze niemand pijn kan doen, maar hij wil haar volgens mij-" Ik onderdruk een zucht als ik Sasha zie komen aanlopen. Ik kon serieus ook niet alles tegelijk. 'Dokter Knochenmus,' begon hij stijfjes. Het eerste wat me opviel was de koele begroeting tussen de vrouw voor mij en hem. Alhoewel het wel al langer duidelijk was dat die twee niet bepaald op elkaar gesteld waren. 'Als u tijd heeft, professor, zou ik graag uit Achmars naam met u spreken.' Ik wou net mijn mond opentrekken als Heather tussen beiden kwam. 'Ik was hier eerst, Filischkin.' Een wrange bloedsmaak druppelde mijn mond binnen, zo hard had ik op mijn wang zitten bijten om niet te beginnen lachen. It's like first grade all over again. 'Dokter Knochenmus was inderdaad eerder dus als U even geduld zou kunnen hebben alstublieft dan zal ik zo luisteren' Ik kon het opbrengen hem een glimlach en een knikje toe te werken voor ik terug tot Heather richtte. 'Dus over die zuster, wat is daar van?'

[ bericht aangepast op 11 feb 2012 - 13:55 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

'Ik was hier eerst Filishkin,' hoorde ik Heather snauwen, waarna ik haar kort een geïrriteerde blik toegooide. Was ze zes jaar oud of zo? Ik had helemaal niet de intentie om haar te gaan voorsteken. Natuurlijk moet ze mij weer zonodig in een slecht daglicht stellen... Even overwoog ik om haar op mijn beurt af te katten, maar er waren nog mensen bij en om eerlijk te zijn had ik geen zin in een tweede huilbui, dus hield ik mijn mond. 'Dokter Knochenmus was inderdaad eerder dus als U even geduld zou kunnen hebben alstublieft dan zal ik zo luisteren,' Kort beet ik op mijn lip en zei niks. Om eerlijk te zijn had ik er een hekel aan als mensen me als een kind behandelden, maar in dit geval was er ook een huilbaby in de situatie verwikkeld, dus ik kon het Valerie niet helemaal kwalijk nemen, ook al merkte ik duidelijk dat ze er de pest in had. Ergens had ik een vermoeden dat dat meer om mij was, dan om Huilebalk, maar dat trok ik me niet aan. Het ging er niet om wie wie aardig vond en wie niet, het ging er om dat we dit complex terug op poten kregen en dat de juisten beschermd en bestraft werden. 'Dus over die zuster, wat is daar van?' Hoe was het ook mogelijk...? Als ik mijn masker niet op wilde houden, had ik mijn hoofd nu in mijn nek gegooid en geïrriteerd gebruld. Zeker weten dat Knochenmus dat gekke kind de basis wilde laten terroriseren, en als Valerie haar bleef beschermen, wat ze praktisch constant deed, dan zou die mafketel ons binnenkort één voor één afmaken. Verdomme, was ik dan de ene met een beetje verstand in zijn kop ?

lol, Sasha raakt gefrustreerd

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, zo episch dit :'D

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
"Dokter Knochenmus was inderdaad eerder dus als U even geduld zou kunnen hebben alstublieft dan zal ik zo luisteren." Zelfgenoegzaam kijk ik even naar Sasha. Ergens achter in mijn hoofd waarschuwt een stemmetje me dat ik te ver ga, dat ik sorry moet zeggen en eigenlijk weet ik dat ik dat zou moeten doen, maar ik wil het niet. Eindelijk lijk ik meer controle over een situatie te hebben dan Sasha, en dat bevalt me maar al te goed. Vooral omdat ik bang was dat Valerie Sasha's kant zou kiezen, aangezien ze nogal op een lijn leken te zitten. Tot nu toe lijkt ze zich echter net zo hard aan hem te ergeren als ik zelf. "Dus over die zuster, wat is daar van?" Vluchtig schieten mijn ogen Filischkins kant op, omdat ik had verwacht dat hij ten minste wel één opmerking zou maken over dat ze dood moet, maar hij houdt zich stil. "Nou, ik vroeg me af of er een psycholoog of psychiater op het eiland aanwezig is. Aangezien ik niet bevoegd ben om iemand mentaal te helpen." En Filischkin er een te ongevoelige klootzak voor is, wil ik nog toevoegen, maar ik houd mijn mond en glimlach. Alleen al het feit dat hij hier staat ergert me, omdat ik zo continu herinnert wordt aan al die ongemakkelijke momenten. Toen met dat stinkdier bijvoorbeeld en zonet toen ik moest huilen. En toen hij open deed zonder shirt.. O god, waarom denk ik daar net nú weer aan. Ik bijt op mijn lip en probeer verwoed het beeld van een halfnaakte Filischkin uit mijn hoofd te bannen. Stomme drol die hij is.. Ik kijk op en realiseer me ineens dat de piloot hier ook is. Spencer, heette hij volgens mij. Hij ziet er moe uit. Nog iemand die Sasha uit de weg wil ruimen. Ik snuif en sla mijn armen over elkaar heen. Mooi niet dat ik dat laat gebeuren.

[ bericht aangepast op 11 feb 2012 - 14:38 ]

Valerie Savarin

'Nou, ik vroeg me af of er een psycholoog of psychiater op het eiland aanwezig is. Aangezien ik niet bevoegd ben om iemand mentaal te helpen.' De radertjes in mijn hoofd werkten op volle toeren en bedachtzaam keek ik even langs Heathers schouder heen naar het stuk land achter haar. 'Dat zal eerst en vooral afhangen van hoe erg zij er mentaal aan toe is,' Ik wierp even een blik op de ongeduldige filischkin en sloot even mijn ogen. 'En natuurlijk van van de,' Een kleine aarzeling sloop in mijn zin. 'toestand van de psychologe.' Ze kon evengoed tussen de vele dode zitten en als die zuster er zo erg aan toe was dat we er meer last van hadden zou ik toch iets meer neigen naar de oplossing die Filischkin had voorgelegd, tenslotte was het mij zo aangeleerd.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

'Nou, ik vroeg me af of er een psycholoog of psychiater op het eiland aanwezig is. Aangezien ik niet bevoegd ben om iemand mentaal te helpen.' Ik moest heel hard mijn best doen om niet met mijn ogen te rollen. Wat dacht ze nou? Dat hier een half ziekenhuis zat? 'Dat zal eerst en vooral afhangen van hoe erg zij er mentaal aan toe is,' antwoordde Valerie, met haar gebruikelijke kalmte. 'En natuurlijk van de toestand van de psychologe,' vervolgde ze dan, niet meer zo zeker. 'Professor, alstublieft,' begon ik, de zaak van Kochenmus overnemend. Ze mocht dan wel arts zijn, inzicht leek ze niet te hebben. Zelfs ik wist dat iemand die zo ziek is, niet meer geneest. 'U weet net zo goed als ik dat hier geen zieleknijper aanwezig is...' Kort staarde ik naar de terrorist. Ik kon nog begrijpen dat ze hem perse bij wilde houden, maar die gekke zuster? 'Ze zal ons alleen tijd en voedsel kostten, mevrouw, er is niets dat wij voor haar kunnen doen. Ik stel voor dat we haar een snelle pijnloze dood geven. Dan vindt ook zij eindelijk rust. Als wij het niet doen, doet ze het zelf wel en waarschijnlijk neemt ze dan een heleboel onschuldigen met zich mee.' Afwachtend vouwde ik mijn handen op mijn rug. Het zou niet lang duren voor Knochenmus met haar bizarre prietpraat ertussen kwam, schatte ik. Als ze die grote, blauwe ogen van haar opzette, dan kon ik de zaak wel vergeten...

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

'Professor, alstublieft, U weet net zo goed als ik dat hier geen zieleknijper aanwezig is...' Als zijn blik naar Spencer gleed, deed ik onbewust een miniem stapje naar opzij, dichter naar hem toe zodat ik bijna volledig tussen de mannen in stond. 'Ze zal ons alleen tijd en voedsel kostten, mevrouw, er is niets dat wij voor haar kunnen doen. Ik stel voor dat we haar een snelle pijnloze dood geven. Dan vindt ook zij eindelijk rust. Als wij het niet doen, doet ze het zelf wel en waarschijnlijk neemt ze dan een heleboel onschuldigen met zich mee.' Ik herhaalde de woorden van de kapitein een paar keer in mijn hoofd en wendde dan mijn blik naar Heather. 'Als ze er echt zo erg aan toe is als meneer Filischkin meent, zie ik maar één oplossing en tot mijn grote spijt is dat dezelfde hem.' Ik aarzelde even en boorde dan mijn blik recht in de hare. 'Sorry Heather, maar ik kan me nu niet veroorloven dat er nog meer ongelukken gebeuren.'

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Laten we dan toch maar naar jouw kamer gaan zodat je een schoon shirt aan kunt trekken?' stelde ik voor. Ik dacht dat Gawain dat wel zo prettig zou vinden; nu had hij alleen een shirt dat helemaal onder het bloed zat.. En dat had hij niet eens aan.
Ik ondersteunde Gawain een beetje, terwijl we naar de ravage liepen die gisteren nog een gebouw was geweest. 'Ik denk dat we die kant op moeten; na die ontploffing heb ik geen idee meer waar alles is,' vertelde ik Gawain. Als iemand me nu zou zeggen dat ik naar mijn kamer moest gaan, zou ik waarschijnlijk in de eetzaal belanden.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
"Professor, alstublieft." Ik kijk op en hoor geïrriteerd aan hoe Filischkin zijn verhaal doet. Kan hij dan nooit stil zijn? Hij hoeft niet eens te proberen haar te overtuigen, Valerie staat aan mijn kant en ze- "Als ze er echt zo erg aan toe is als meneer Filischkin meent, zie ik maar één oplossing en tot mijn grote spijt is dat dezelfde hem." Met een ruk draai ik mijn hoofd naar haar toe en kijk haar met grote, ontzette ogen aan. Wát? Nee! Nee, dat kan ze niet doen! Ik open mijn mond al om te protesteren als ze verder gaat met praten. "Sorry Heather, maar ik kan me nu niet veroorloven dat er nog meer ongelukken gebeuren." Mijn frustratie en onmacht zwellen op en ik bijt op mijn lip om niet jammerend te klagen. Ik dacht dat Valerie het met mij eens zou zijn. Wat ontzettend dom van me. Nu zal de zuster sterven. En Filischkin krijgt zijn gelijk. Beschaamd merk ik dat dat me nog meer irriteert dan het feit dat ze de zuster gaan afmaken. De teleurstelling staat duidelijk op mijn gezicht als ik beteuterd antwoord geef. "Maar professor.. Vindt u dan niet dat er al genoeg doden zijn gevallen? We hebben zoveel mensen verloren vandaag, waarom zouden we de lijst met slachtoffers nog langer maken dan hij al is.." Mijn stem sterft weg en stilletjes blijf ik even staan. Het is hopeloos. Valerie is het met hem eens en dat gaat niet veranderen. Waarom moest hij nou weer komen? Als hij weg was gebleven had ik haar vast kunnen overtuigen, maar nee, meneer Filischkin moest weer roet in het eten gooien. Ik sla mijn armen over elkaar en laat mijn blik knorrig afdwalen. De piloot staat nog steeds achter Valerie en lijkt bezig te zijn met het puin. Wat als ze hem ook gaan vermoorden? Dat kunnen ze niet maken.. De zuster kunnen we misschien dan geen hulp meer bieden, maar hem kunnen we een tweede kans geven. "Is het dan in ieder geval goed als ik de verwondingen van de piloot even controleer om te zien of ze niet erger geworden zijn?" vraag ik nors.

[ bericht aangepast op 12 feb 2012 - 21:41 ]

Cedric
Dana gaf me een knuffel, iets wat ik wel kon gebruiken.'Zullen we toch maar een rondje wandelen. Als je stil blijft zitten dan ga je eerder na denken,' zei Dana. Ik knikte en stond op. 'Sorry dat ik in zo'n slechte bui ben' mompel ik. Ik hield er zeker niet van om in een slechte bui te zijn bij iemand anders. Meestal dachten mensen dat het dan aan hun lag.

Gawain
'Mijn kamer is ongeveer die kant het overgebleven gebouw in,' zei ik terwijl ik naar het overgebleven stuk wees. Gelukkig ondersteunde Cherie me een beetje. Mijn bebloede shirt hield ik in mijn hand. Dat kon regelrecht de prullenbak in. De ongelijke ondergrond hielp niet mee aan de bevordering van mijn rug. Hopelijk kon ik in mijn kamer even gaan zitten. Toch liep ik stug verder en al snel kwamen we bij mijn kamer. Er lag maar een klein beetje rommel en het was nog goed begaanbaar. Ik liep naar mijn kast en pakte er een schoon shirt uit terwijl ik mijn oude in een hoekje gooide, dat ruimde ik later wel op. Voorzichtig ging ik op mijn bed zitten. Toen ik mijn shirt aan probeerde te doen, merkte ik dat de beweging zeker niet prettig was. Het deed best nog wat pijn om zoveel te bewegen.

---

Do it scared, but do it anyway.

Valerie Savarin

Ik wreef even vermoeid over mijn slapen als Heather begon te protesteren. Het had geen zin om deze vrouw aan haar verstand te brengen dat noch ik, noch Filischkin haar vijand was en dat we er geen plezier in schiepen mensen te vermoorden. 'Is het dan in ieder geval goed als ik de verwondingen van de piloot even controleer om te zien of ze niet erger geworden zijn?' Ik kreunde bijna luidop van irritatie. 'Ga je gang, maar probeer alsjeblieft geen dingen uit te steken waardoor hij je kan overmeesteren of iets in die zin, ik heb geen zin om hem uiteindelijk toch te moeten afschieten.' mopperde ik. Met een ruk draaide ik me om naar Filischkin. 'U wou mij ook nog spreken?'

[ bericht aangepast op 14 feb 2012 - 18:05 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
'Sorry dat ik in zo'n slechte bui ben,' zei Cedric. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik snap het wel,' zei ik. 'Na alles wat er gebeurt is.' Ik pakte Cedric's hand vast en begon te lopen. Ik wist niet precies waar we heen konden gaan maar dat liet ik niet aan Cedric merken. Ergens bedacht ik me dat we misschien over de rosten konden lopen bij de kust maar bedachte me toen dat het daar best koud was dus niks voor Cedric.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Dana pakte mijn hand en nam me mee. Ze liet me met haar woorden weer terug denken. Bijna werd ik gek van mijn verleden en van mezelf. Ik bleef abrupt staan en trok Dana in mijn armen. Ik wist niet wat ik wou. 'je lijkt veel op Amy,' zei ik zacht. Ik denk dat ik gewoon even iemand wou hebben die me begreep en een knuffel gaf. Het voeld na al die jaren eenzaamheid zo fijn om een knuffel te krijgen. Het simpele gebaar. De gedachten dat er iemand om jou geeft en je wilt beschermen.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Toen Cedric opeens bleef staan deed ik mijn mond open om te vragen wat er was maar toen trok hij me opeens en in knuffel. 'Je lijkt veel op Amy.' Ik sloeg mijn armen om Cedric heen. 'Ik weet het,' zei ik zacht. Hij had het al meerdere malen verteld. Ik twijfelde er aan of ik er wel blij mee moest zijn, op een of andere manier… Ik kon het gevoel niet uitlegen.

---

"Ignite, my love. Ignite."