[RPG] The Habit [7] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

[ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 18:43 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
Het moment rust dat ik krijg door te slapen, werkt zeer goed. Even gewoon niks aan m’n hoofd en alles laten rusten. Waarschijnlijk zouden we nu moeten helpen, maar dat is dan even pech. Met mijn rug kan ik op het moment toch niet echt helpen. Rustig slaap ik verder. Niemand is me komen halen dus ik vind gewoon dat het mag. Langzaam draai ik op mijn rug, iets dat ik niet moet doen. Kreunend kom ik overeind. Er gaat een felle pijnscheut door mijn rug. Snel bijt ik op mijn lip om Chery niet verder wakker te maken. Al mijn slaap is verdwenen. Hopelijk is er nog iets dat ik kan doen. Licht kreunend sta ik op. Snel druk ik een kus op Chery’s wang.
‘Slaap maar, ik ga de rest helpen,’ fluister ik in haar oor en leg de dekens nog wat beter over haar heen. Voorzichtig en uiterst langzaam loop ik de kamer uit, richting de puin. Elke stap voel ik, maar dat houd me niet tegen. Pech dan dat ik rust moet nemen om alles te laten herstellen. Vele heb ik niet geslapen en dat effect merk ik dan ook niet. Na wat over de puin geklauterd te hebben, kom ik op een beter begaanbaar stuk. Dit loopt al iets beter, maar nog steeds zeker niet prettig.

Cedic
Lusteloos staarde ik weer naar het vuur.
"Doe wel even voorzichtig hé," had Noah nog gemompeld. Dat was voor mijn bedoeld. Ze wist meestal wel wat er aan de hand was. Even kijk ik op en zie dat ze een stukje verder op stond. In mijn hoofd verzamelde ik al mijn moed en liep op haar af. Een stukje bij haar verwijderd ging ik staan en staarde weer naar het vuur. Ofja, vanaf hier zag je geen vuur, alleen maar de rook. Ik wist niet wat ik moest zeggen, maar ze zou me toch wel doorhebben als ik het niet zou vertellen.
‘Ik doe mijn best, maar het lukt niet echt,’ mompel ik. Ik had haar nog niet eens aangekeken, toch dacht ik dat ze wel wist waar ik het over had. Noah had zo’n dingen altijd al geweten. Snel keek ik even naar haar om vervolgens weer naar de waterstraal uit de slang te kijken. Vuur vond ik toch mooier, maar water was beter dan de rook. Even hoestte ik, op deze plek kon je gemakkelijk rook inademen.

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

Ik grinnikte even kort en vermoeid om zijn antwoord. "Je zou al kunnen beginnen met uit de wind, en zo ook uit de rook, te gaan staan." Hoofdschuddend wou ik mijn hand al uitsteken om hem een stukje eruit te trekken maar ik bedacht me. Niet iedereen vond het fijn om aangeraakt te worden. Een beetje verward en ongemakkelijk ging ik, na een kleine aarzeling, met mijn hand door mijn haar om zo de aandacht ervan af te leiden. Ik hoopte maar dat hij het niet gezien had, het zag er vast dom uit. Met redelijk wat moeite gooide ik de slang nog wat meer omhoog om de druk op mijn schouder wat te verlichtten.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Schijnbaar was mijn antwoord ook nog grappig ook nog. Het was anders erg serieus bedoeld.
'Je zou al kunnen beginnen met uit de wind, en zo ook uit de rook, te gaan staan,' zei Noah. Misschien was dat ook wel beter. Lusteloos zette ik nog een stap richting Noah. Het scheelde al veel. Na nog een klein stukje, stond ik geheel uit de wind en voelde ik me op dat vlak al beter, maar helaas op alle rest nog lang niet.
'Alsjeblieft, nu de rest nog,' mompelde ik. Even moest ik de slang weer goed richten, maar buiten dat was er niks te doen. Echt op aan het letten was ik niet, als Noah nu iets had gedaan dat ik had moeten zien, mocht ze het nog eens doen. Dat was me dan geheel ontgaan. Ach dat zou vast wel niet, maar als het zo was was dat niet mijn probleem. Ze zou wel weten dat ik er niet bij was met mijn gedachten, daar is ze slim genoeg voor om het te merken.

---

Do it scared, but do it anyway.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ik ben opgelucht als Valerie nadat ze eerst even heeft geprotesteerd zegt dat ze ook wat zal slapen. Het is niet gezond als ze altijd maar door draaft, dat gaat van zelf een keertje fout. Zeker met de problemen waar we nu mee zitten is het belangrijk om uitgerust te zijn, anders stort je in. Ik wil al opstaan en afscheid nemen voor nu als ik plotseling haar hand op mijn arm voel. Ik kijk verbaasd op, omdat ik dat niet had verwacht van Valerie, maar glimlach dan ontroerd om haar compliment. 'Dankjewel, Valerie. Jij ook, je bent echt de sterkste vrouw die ik ken.' Alle emoties van vandaag en Valeries lieve gebaar laten tranen in mijn ogen komen die ik gelukkig op tijd kan wegslikken voor ze de kans krijgen over mijn wangen naar beneden te rollen. Ik geef een zacht kneepje in Valeries hand en glimlach, maar dan gaat plots de badkamer deur open en komt Spencer naar buiten. Het is duidelijk dat hij ons niet gezien heeft, want hij struikelt over ons heen en we vallen op de grond. Beschaamd bloos ik en kom overeind. 'Eh, sorry. Ik zal maar even naar beneden gaan om te kijken hoe het bij de zuster is, duurt vast niet lang.’ Ik sta op, strijk mijn rok glad en om Valerie gerust te stellen voeg ik toe: ‘Wees maar niet bang trouwens, ik zal de deur niet opendoen, ik klop alleen even en kijk of ze aanspreekbaar is. Ik ben zo weer terug.’ Schuchter glimlach ik even en loop dan de trap af naar beneden. De kamer van de verpleegster is nog steeds op slot en ik klop zachtjes. ‘Hallo? Bent u wakker?’

Valerie Savarin

Als Heather voorzichtig opstaat en "Dankjewel, Valerie. Jij ook, je bent echt de sterkste vrouw die ik ken." tegen me prevelt, doe ik alweer mijn mond open om iets te zeggen maar niet op dat moment kiest Spencer ervoor om de deur te openen en over ons heen te stuiken. Mijn ogen zijn nog steeds op Heather gericht tot ik merk dat er tranen blinken in haar ogen, zo tactvol mogelijk sta ik op en doe alsof ik ze niet opmerk. "Eh, sorry. Ik zal maar even naar beneden gaan om te kijken hoe het bij de zuster is, duurt vast niet lang. Wees maar niet bang trouwens, ik zal de deur niet opendoen, ik klop alleen even en kijk of ze aanspreekbaar is. Ik ben zo weer terug." Zuster? Oh ja, zij. Ja, dat is natuurlijk nog een probleem. Ik knik even afwezig en help ondertussen Spencer met opstaan. "Lompe eierdop." Mompel ik zachtjes voor me uit. Redelijk ongemakkelijk wreef ik even over mijn linkerbovenarm. En nu ik eraan dacht, ik moest Spencer ook nog bij iemand onderbrengen want hij kon moeilijk bij mij blijven als ik alles moest regelen. Heather was geen optie maar wel een betere optie dan Sasha of misschien moesten we hem gewoon ergens opsluiten maar daar zou Heather niet mee akkoord gaan. Voor mezelf besliste ik dat er vannacht nog een bijeenkomst moest zijn van de staf om wat dingen te bespreken. Zoals de heropbouw, het onderbrengen van de overlevenden en hij daar. "Naar beneden en loop jij maar voor." Bromde ik nogal nors.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

"Lompe eierdop"

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ik klop op de gesloten deur en wacht tot er antwoord komt. Het blijft even stil, dan klinkt er wat gerommel, alsof iemand een stoel omgooit. Ik luister aandachtig, maar krijg geen antwoord. Er komt enkel wat vaag gemompel achter de deur vandaan, dus ik vraag een paar keer of de zuster me kan horen, maar na een tijdje reageert ze niet meer en blijft het volledig stil. Aarzelend bijt ik op mijn lip. Ik heb Valerie beloofd niet naar binnen te gaan, maar als ze geen antwoord geef kan ik toch ook niet controleren of het wel goed met haar gaat…? Ik doe gewoon heel snel even de deur open en werp een blik op de kamer en de zuster, dan ben ik weer weg. Het kan vast geen kwaad als ik heel even snel om de hoek kij-.. 'Wat bent u aan het doen?' hoor ik een norse, maar al te bekende stem vragen. Ik slaak een verschrikt gilletje en draai me betrapt om. Meteen betrekt mijn gezicht als ik in Filischkins ogen kijk, alsof ik iets zuurs heb gegeten. Normaal gesproken zou ik moeite doen dat te verbergen, maar hij kijkt zo arrogant dat ik er niet eens over na denk de schijn op te houden. 'Ik keek of de vrouw misschien al weer aanspreekbaar was. Zodra ze dat is kan ik beginnen haar te kalmeren en helpen over de schok heen te komen.’ Ik werp een blik op het pistool dat hij bij zich draagt en kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Als u haar daarvoor tenminste nog niet heeft..-‘ Zijn donkere, op het moment misschien zelfs wel wat dreigende ogen vinden de mijne en ik breek mijn eigen zin af en kijk met mijn lippen op elkaar geklemd naar de deur waarachter de zuster zit. ‘Hoe gaat het met de leerlingen? Hebben ze u nog kunnen helpen bij het puin ruimen?’ vraag ik dan geforceerd, vlug op een ander onderwerp overstappend.

Aotearoa schreef:
Cedric
Schijnbaar was mijn antwoord ook nog grappig ook nog. Het was anders erg serieus bedoeld.
'Je zou al kunnen beginnen met uit de wind, en zo ook uit de rook, te gaan staan,' zei Noah. Misschien was dat ook wel beter. Lusteloos zette ik nog een stap richting Noah. Het scheelde al veel. Na nog een klein stukje, stond ik geheel uit de wind en voelde ik me op dat vlak al beter, maar helaas op alle rest nog lang niet.
'Alsjeblieft, nu de rest nog,' mompelde ik. Even moest ik de slang weer goed richten, maar buiten dat was er niks te doen. Echt op aan het letten was ik niet, als Noah nu iets had gedaan dat ik had moeten zien, mocht ze het nog eens doen. Dat was me dan geheel ontgaan. Ach dat zou vast wel niet, maar als het zo was was dat niet mijn probleem. Ze zou wel weten dat ik er niet bij was met mijn gedachten, daar is ze slim genoeg voor om het te merken.

I'm sorry, ik had hier waarschijnlijk over gelezen. (no_chears)

Noah Morrigan

"Alsjeblieft, nu de rest nog." Ik zuchtte even zacht en drukte mijn schouders wat naar achteren wat mij een helse pijnscheut en een krakend geluid opleverde. "Je voelt je gewoon schuldig, Cedric. Schuldig omdat jij het overleeft hebt en al die andere niet en tegelijk ben je opgelucht en blij omdat jij en je vriendin, het is toch je vriendin, right? het overleefd hebben en dan voel je, je daar ook nog eens schuldig over omdat je daar zo blij om bent. En waarschijnlijk ben je nog eens doodop ook maar ik denk dat we zo wel afgelost zullen worden. Er zijn kleine vliegtuigen geland aan de andere kant van het eiland." Mijn stem schoot even weg bij de laatste zin, waarschijnlijk door vermoeidheid of door de rook maar het kon me niet zoveel schelen, het liefste wou ik nu gewoon slapen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Ik sloot mijn ogen toen Noah haar mening begon te vertellen. Voor het eerst had ze het mis, ofja een deel. Ik was niet blij, zeker niet. Het deel van haar verhaal dat ik me schuldig voelde was wel waar, alleen voelde ik me schuldig om iets anders. Waarom bleef ik toch altijd leven, terwijl alle mensen die het verdiende om te leven, dood gingen? Voor mezelf had leven geen zin meer, de dood van Amy had mijn zin van het leven afgenomen en nu boeide het me niets meer. Dana had het weer iets meer zin gegeven, gelukkig. Iets leek mijn ogen weer geopend te hebben. Noah kon dingen zeggen waardoor je gewoon anders ging denken. Ik dacht terug aan de keer dat ik die piloot had gezien, toen had ik genoeg dingen willen zeggen, maar mocht ik dat niet.
‘Dankje Noah, heel erg bedankt. Maar nu moet ik even iemand spreken,’ zei ik. Ik keek even om me heen, gelukkig kwam er iemand aanlopen. Snel riep ik de jongen. Hij zag er niet goed uit, maar hij zou het wel even van me over kunnen nemen.
‘Gawain was het toch?’ vroeg ik toen de jongen er was. Gelukkig knikte hij dat het klopte. ‘Mooi, kun jij dit even vasthouden.’ Ik gebaarde naar de brandslang. ‘Ik moet even iemand spreken. ‘ Toen hij de slang had over genomen rende ik weg. Zo snel als ik kon rende ik naar de ziekenboeg. Gelukkig zag ik al snel degene die ik zocht. Meneer de piloot, samen met een van de overgebleven trainers. Snel liep ik op hun af.
‘Zou ik hem even alleen mogen spreken?’ vroeg ik netjes aan de trainster. Geen idee hoe ze zou reageren, maarja het was het proberen waart. Ik wou hem gewoon spreken.

Gawain
Moeizaam liep ik verder. De wonden op mijn rug bleven aangeven dat ik rust moest nemen, maar dat negeerde ik. Uiteindelijk kwam ik bij de rookwolk, ik nam aan dat er wel iemand afgelost kon worden en dat ik kon helpen. Een jongen riep me, ik had hem wel eens gezien, maar zijn naam had ik niet onthouden.
‘Gawain was het toch?’ vroeg hij. Ik knikte en ging bij hem en het meisje, Noah geloof ik, staan. Haar had ik ook wel eens zien rondlopen, maar nooit echt gesproken. De jongen gaf aan dat ik hem moest aflossen. Netjes nam ik de slang aan en ging op zijn plek naast het meisje staan. Even keek ik haar aan, en richtte me toen weer op de rookwolk waar ik in spoot. De jongen rende weg, in de richting waar ik vandaan kwam. Ach het zal wel goed zijn.

---

Do it scared, but do it anyway.

Valerie Savarin

Ik had zin om hem gewoon de trap af te duwen maar de stemmen van Filischkin en Heather onderaan de trap maakten dat ik van dat idee afzag en gewoon iets bromde. Eenmaal beneden leek het erop dat ik recht in iets terecht gekomen was dat op een gigantische ruzie zou uitlopen. Tot mijn verbazing zag ik één van de jongeren rechtstreeks op ons afkomen. Had Filischkin die niet allemaal aan het werk gezet? Nu ja, wat zijn probleem ook was, ik had er nu geen tijd voor. ‘Zou ik hem even alleen mogen spreken?’ Had hij het nu serieus over Spencer? Ik kon een zucht nog net binnen mijn lippen houden. "Nee Cedric, dat kan je niet, alvast nu niet, later, misschien en ik zou het appreciëren als je het dan ook niet achter mijn rug om probeert en dat je nu gewoon verder gaat doen of gaat slapen. Als je kamer verwoest is, er zijn gastenkamers in de derde linkse gang." Vermoeid draaide ik me om naar Heather en Filischkin. "Sorry dat ik jullie moet storen, maar zouden jullie heel even op hem kunnen letten? Er zijn werkkrachten en bewakers gearriveerd en ik zou ze graag even aan het werk zetten zonder dat hij erbij is." Ik probeerde het een beetje als een vraag in te kleden en niet als een 'ik doe het toch of jullie het nu leuk vinden of niet.' opmerking.

Noah Morrigan

Cedric verbaasde mij door opeens weg te lopen na een kort afscheid gemompeld te hebben. En ik werd al helemaal nerveus als er een andere jongen naast me kwam staan. Gawain, als ik me niet vergiste, wat best mogelijk was. Ik zuchtte even en probeerde hem niet aan te kijken door zoveel mogelijk naar het vuur te kijken. Dit heeft geen nut meer, het vuur is zo goed als uit en ik ben moe, zo verschrikkelijk moe.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
Al een aantal uren zat ik gewoon maar naar de zee te staren. Ik had geen idee wat er aan de andere kant van het eiland afspeelde. Natuurlijk had ik wel een vermoeden, er was genoeg te doen en ergens voelde ik me schuldig dat ik niet mee ging helpen. Toch kon ik mezelf er niet toe zetten om op te staan en de rest te gaan zoeken. Ik wist niet zeker of het vuur al gedoofd was, pas dan zou ik kunnen helpen. Vuur was een van mijn grootste angsten en ik was niet heldhaftig genoeg om mijn angsten te gaan over winnen en het vuur op te gaan zoeken. Daarbij had ik het gevoel dat ik daar alleen maar in de weg zou lopen.
Ik zuchtte en ging even verzitten terwijl ik nog steeds naar het water bleef keken. Ik maakte het mezelf gemakkelijk om tegen een steen te gaan zitten. Dit was een van de mooiere plekjes van het eiland. Op een rots, met uitzicht naar de zee.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
'Het gaat best met de leerlingen,' antwoordt hij kil en beschaamd wend ik mijn blik af. Die opmerking ging misschien wel wat te ver, maar ik kan er gewoon niet tegen dat hij zo.. zo vervelend is. Alsof hij het gevoel heeft beter te zijn; dat is iets waar ik nooit tegen heb gekund. En zeker van die verwaande kwal van een Filischkin pik ik het niet. 'Uw geliefde zuster leeft nog, maar het wordt tijd dat u haar morfine of iets dergelijks toedient. Het heeft geen zin om dit uit te stellen.' Meteen schiet mijn blik terug en verontwaardigd open ik mijn mond al. Ik kom echter niet veel verder dan 'Wat?!' aangezien Valerie de trap afkomt en samen met de piloot naar ons toe loopt. Niet het beste moment om een verhitte discussie te beginnen over het leven van de zuster. 'Sorry dat ik jullie moet storen, maar zouden jullie heel even op hem kunnen letten? Er zijn werkkrachten en bewakers gearriveerd en ik zou ze graag even aan het werk zetten zonder dat hij erbij is.' Ik knik en glimlach zo oprecht als me op het moment lukt. ‘Succes,’ mompel ik met mijn tanden op elkaar geklemd, in een poging mijn woede richting Sasha te verbergen. Die vrouw zal het hier overleven, ik laat hem haar niet zo maar vermoorden! ‘Heeft de douche geholpen?’ vraag ik zo neutraal mogelijk aan Spencer, en kijk vanuit mijn ooghoeken even naar Filischkin, met de bedoeling hem een dodelijke blik toe te werpen, wat niet helemaal lukt volgens mij. Ach, hij snapt me wel. Hij weet heus wel dat ik hem niet zo maar zijn gang zal laten gaan.

Jullie moeten verdergaan!
Waarom zijn jullie nou gestopt?

Het wordt net zo leuk...

---

Comfort me with apples for I am sick of love.

Eddings schreef:
Jullie moeten verdergaan!
Waarom zijn jullie nou gestopt?

Het wordt net zo leuk...

Haha, blij dat je het zo leuk vind c:
De RPG gaat waarschijnlijk niet meer verder, het is wel redelijk dood gebloed.. Maar Thornfield is bezig met een verhaal over Valerie, en Avenger en ik zijn ook wat aan het schrijven, gehehe. Als die verhalen er ooit komen kunnen we in dit topic wel een link voor je plaatsen?

Vluuv schreef:
(...)

Haha, blij dat je het zo leuk vind c:
De RPG gaat waarschijnlijk niet meer verder, het is wel redelijk dood gebloed.. Maar Thornfield is bezig met een verhaal over Valerie, en Avenger en ik zijn ook wat aan het schrijven, gehehe. Als die verhalen er ooit komen kunnen we in dit topic wel een link voor je plaatsen?

ik wil wel graag een kijkje nemen! het lijkt me echt leuk om ze te lezen. En jij en Avanger samen of apart??

---

Do it scared, but do it anyway.

Aotearoa schreef:
(...)
ik wil wel graag een kijkje nemen! het lijkt me echt leuk om ze te lezen. En jij en Avanger samen of apart??

Vluuv en Avenger schrijven samen, ik schrijf alleen c:

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.