[RPG] The Habit [7] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

[ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 18:43 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Dana
Zwijgend liep ik naast Cedric. Ik moest op passen waar ik liep want ik was al twee keer bijna gestruikeld uit uitstekende boomwortels. Nu we dichter bij het vuur waren kon ik de rook ook zien. Het maakte me bang. Toen we het bos uit waren keek ik naar Cedric.
'Wil je naar het vuur toe?' vroeg ik zacht. Ik hoopte dat hij nee zou zeggen. Dat hij zou zeggen dat degene wel wist wat hij deed.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
We liepen een lange tijd zwijgend. Veel moeite met het pad had ik niet. 'Wil je naar het vuur toe?' vroeg Dana zacht. Even keek ik haar aan. 'Nee, dat wil ik niet,' zei ik rustig. 'Ik wil uit het bos voordat het vuur overslaat en we in de val zitten.' Zoiets was me gelukkig nog nooit overkomen, maar natuurlijk had ik wel volksverhalen erover gehoord. Ik wou voorkomen dat er nog meer mis ging, of nog erger dat er iets met Dana zou gebeuren. Zij was nou het gene waar ik voor leefde.

Dana
'Nee, dat wil ik niet,' antwoordde Cedric. Ik voelde al een last van me af vallen. 'Ik wil uit het bos voordat het vuur overslaat en we in de val zitten.' Ik knikte begrijpend. 'Zullen we anders even naar het strand gaan?' Ergens had ik behoefte om het water te zien. Gewoon om te weten dat er altijd een uit weg was als het vuur het eiland af liet branden. Misschien was ik daarom zo bang voor vuur, het was het tegen over gestelde van water.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Cherie Beth Jones ~ Kat

Ik glimlachte en legde mijn hoofd op zijn schouder. Daarna mompelde ik iets in de trant van: 'Als ze je nog meer pijn doet haal ik je hier persoonlijk weg.' Niet dat ik dat zou doen, want dan zou het nog langer duren voor iemand hem kon helpen met zijn rug.
'Weet je dat jij in dit soort situaties verdacht kalm blijft?' flapte ik er toen ineens uit. Ik wist niet waar dat vandaan kwam: het viel me gewoon ineens op en het was eruit voordat ik er erg in had.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Cedric
'Zullen we anders even naar het strand gaan?' vroeg Dana. Zonder wat te zeggen liepen we verder het bos uit. 'Ik vind het goed,' zeg ik rustig. Mij maakte het niet zoveel uit waar we waren als we maar veilig waren ik me enigszins in kon houden. Ik had me weer veel te vel laten gaan net end dat was nooit goed. 'Mij maakt het niet zoveel uit.'

Gawain
Cherie mompelt iets wat lijkt op dat ze me weg zou halen als ik meer pijn zou hebben. Ze legde haar hoofd rustig tegen mijn schouder. 'Weet je dat jij in dit soort situaties verdacht kalm blijft?' zei ze ineens. Ik dacht even na. Ze had wel gelijk. 'Je zal wel gelijk hebben, meestal heb ik niet de drang om hysterisch te gaan doen,' zeg ik. 'En over het algemeen is mijn karakter redelijk rustig.' Eigenlijk zou ik nu stil moeten liggen en wachten. Als Heather terug zou zijn zou ik wel een preek krijgen. Maar ach, nu was dit een heel stuk leuker dan stil liggen. Eerst zou ik ervoor zorgen dat Cherie niet ongerust was, ook al bloedde mijn rug nu en had ik daar minimaal 2 sneeën of zoiets.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Duizeligheid.. dat zou inderdaad op een hersenschudding kunnen wijzen. Ik sla het op in mijn geheugen en leg een hand op het voorhoofd van het meisje. Ze heeft in ieder geval geen verhoging en is niet onderkoeld. "Je temperatuur is gelukkig wel in orde." zeg ik haar met een glimlach. "Ik moet nu iemand anders behandelen, maar ik kom straks wel terug om nog even te checken of alles in orde is. In de tussentijd zal een van de zusters voor je schrammen zorgen. Daarna moet je vooral nog veel rust krijgen, en dan komt alles goed." Ik glimlach, geef een bemoedigend kneepje in haar hand en zeg haar gedag. Dan loop ik terug naar Gawain en Cherie, die de teil heeft gehaald zoals ik had gevraagd. Ik kijk even verbaasd op als ik zie dat ze in elkaars armen liggen, maar glimlach dan. Het is fijn voor ze dat ze in dit soort tijden iemand hebben om op te bouwen, en bovendien lijkt Gawain zelfs nu hij zich wat bewogen heeft niet al te last van zijn rug te hebben. En dat stelt me enigszins gerust. "Is het goed als ik jullie even onderbreek?" vraag ik terwijl ik met een glimlach het teiltje met water op pak.

Dana
Ik pakte Cedric's hand en trok hem voorzichtig mee naar het strand. In de verte hoorde ik de zee al en kon het niet laten om te glimlachen. Eenmaal op het strand aangekomen blies er een klein briesje in mijn gezicht. Mij maakte het niet zoveel uit aangezien ik het nooit koud kon krijgen. Ik sloot mijn ogen even genietend van de zee. 'Hier word ik nou rustig van,' zei ik met een klein glimlachje. Ik keek Cedric heel eventjes aan.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Gawain-
Zo zaten we nog een tijdje op de rand van het bed. Rustig bleef mijn hand door Cheries haar gaan. 'is het goed als ik jullie even onderbreek,' hoor ik Heather ineens zeggen. Ik kijk op en zie dat ze weer terug is. Ik had niet gemerkt dat ze weer terug was gekomen. 'ja hoor, ik zal weer gaan liggen,' zeg ik. Ik laat Cherie weer los en draai me op mijn buik. Mijn hoofd lag in een kussen en mijn handen lagen ontspannen langs mijn lichaam. Op mijn buik liggen had ik nooit erg fijn gevonden, maar het moest nu eenmaal even. Ik sloot ontspannend mijn ogen. Toch zocht een hand die van Cherie om vast te houden. Dat voelde prettiger dan helemaal alleen. En nu maar hopen dat het redelijk snel voorbij zou gaan.

-Cedric-
Dana trok me mee naar het strand. 'hier word ik nu rustig van,' zegt ze als we op het strand zijn. Ik kon het me goed voorstellen wat zo'n plek voor iemand betekende. Rustig ging ik in het zand zitten en keek naar de zee. Een licht briesje van zeewind gaf me al lichte rillingen. Ik was warmte gewend geen kou. Toch zou ik hier zolang als nodig blijven. Hopelijk kon ik nog even met de kapitein spreken als dit klaar was. Ik had nieuwe informatie over mezelf. Ik was teveel aan het denken, dat ook.

Dana
Ik liet Cedric heel even alleen zitten en liep naar het water. Ik bleef naar de verte kijken alsof daar een oplossing was. Het eb dus het water was ver weg gezakt van het zand waardoor het strand gigantisch was. Heel voorzichtig ging ik door mijn knieën en raakte ik het water aan. Het voelde vertrouwt. Ik ging weer staan en liep voorzichtig terug. Met een soort van klein glimlachje op mijn gezicht ging ik naast Cedric zitten. Ik keek naar hem en zag dat hij het best koud had. 'Heb je het koud?' vroeg ik bezorgd.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Dana liep even naar de zee. Het strand was gigantisch doordat het eb was. De zee was niet echt iets voor me. Ik had liever riviertjes of meertjes in de jungel. Dana kwam weer terug gelopen. 'heb je het koud?' vroeg ze bezorgd. 'ja best wel,' gaf ik toe. 'ik ben gewoon veel warmte gewend waardoor dit sneller koud aan voelt.' Misschien stelde ik me wel aan en was het niet zo koud. Weer dwaalden m'n gedachten af. Alles was bovengehaald, maar ik was wel rustig.

Dana
Ik knikte. 'Ik zou zeggen leen mijn vest maar ik denk niet dat je er veel aan hebt.' Mijn vest was gewoon te klein voor hem. Ik glimlachte even. 'Een voordeel aan koudbloedig zijn,' mompelde ik. 'Je hebt het nooit koud.' Ik haalde mijn hand door mijn haar. Eigenlijk kwamen Cedric en ik uit twee verschillende werelden. Cedric was warmte gewend en ik was de kou gewend. 'Wil je ergens anders heen?' Ik merkte dat Cedric er met zijn gedachte's niet helemaal bij was.

[ bericht aangepast op 31 jan 2012 - 23:34 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Dana bood me haar vest aan. Ook vroeg ze of ik ergens anders heen wou. 'hoeft niet, als jij hier wilt zijn blijf ik ook,' mompel ik. Ik ging iets in de beschutting van de rotswand zitten. Dana had net ook bij mij gezeten, dus nu zou ik hier blijven. Het zou me wel lukken om hier een tijdje te zitten. Als ik eenmaal weer in gedachten was merkte ik het nog amper. Wat zou de kapitein m eigenlijk kunnen leren? Hoe deed hij dat in hemelsnaam om zo rustig te blijven? Waarom kon ik dat niet? Ik bleef boos worden, de meeste keren op mezelf. Maar het gebeurde als er iemand anders bij was, die zag het steeds en werd bang of bezorgd. In gedachten vloekte ik een paar keer.

Dana
Cedric ging wat dichter tussen de beschutting van de rotsen zitten. Hij leek weer met zijn gedachte's ergens anders te zitten. Ik besloot hem maar niet te storen en bleef weer even naar het water kijken. Na ongeveer vijf minuten stond ik op en liep ik weer naar het water. Ik vroeg me af waarmee Cedric nu precies zat. Want eerlijk, ik volgde hem op dit moment niet zo erg. Ik deed mijn vest uit zodat ik alleen in nog meer een t-shirt stond. Mijn vest gooide ik verder het strand op. Ik had het niet koud, ik had nooit koud.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Vanaf een afstandje zag ik dat Dana iets verder het strand op gooide en weer richting zee liep. Ik moest mijn humeur verbeteren voordat ze terug kwam, misschien was ze wel ongerust. Niemand hoefde ongerust over me te zijn, ik leefde in mijn eigen wereldje die toch niemand begreep. Niemand zou begrijpen waarom ik sommige dingen doe. Ik trok mijn knieën tegen mijn borst en liet mijn hoofd erop steunen. Waarom had iemand medelijden met mij? Ik deed verrekte mijn best om het zo goed mogelijk te doen en mezelf rustig te houden. Dat ik nu eenmaal zo in elkaar zat kon ik niet uitleggen. Ze zouden me voor gek verklaren als ze wisten dat ik mijn eigen leven allang opgegeven had en de rest belangrijker vond. Soms kwam een klein deel van mezelf terug, delen van de Cedric na Amy's dood. De delen van mezelf die nog steeds diep in de put zaten, en meestal dus van een slecht humeur. Dan gingen er dingen mis. Nu wist ik waarom er iets mis ging, nu kon ik het ook aan de kapitein vertellen in de hoop dat hij zou helpen. Een kleine glimlach kwam op mijn gezicht. Noah en Dana hadden geholpen, door hun had ik dit ontdekt. Ik was bang voor die periode, en elke keer als zoiets terug kwam en er iets mis ging werd mijn hoofd ervoor bang en werd mijn boosheid erger. Daardoor sloeg ik dus ergens tegenaan, in eerste instantie om mijn boosheid kwijt te raken,maar ook omdat ik nog zo boos op mezelf ben van Amy's dood. Daar ben ik nog niet overheen. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht, dit was er dus aan de hand.