[RPG] The Habit [7] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

[ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 18:43 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Noah Morrigan

Oh, alsjeblieft zeg, ik was heus niet van porselein. "Ik kan U verzekeren dat het maar een schram is, U zei dat U blussers nodig had?" Ik besloot om te eindigen met een beetje van een vraagteken om toch niet onbeleefd over te komen. De schrammen op mijn armen en de snee in mijn wang voelden honderd keer zo pijnlijk als die stomme snee in mijn enkel. Blijkbaar had ik het vandaag redelijk goed zitten qua verwondingen, er leek maar geen einde aan te komen en het zou me dan ook niet verbazen als ik in staat zou zijn om dadelijk mijn poten te verbranden ook. Ik bond een pluk haar terug vast in mijn staart en herschikte mijn speld een beetje. Het was een lichtelijk nerveus gebaar, iets wat ik altijd deed als ik zenuwachtig werd. Waarschijnlijk begon het nu pas tot mij door te dringen wat er de voorbije uren allemaal gebeurt was maar dat was nu niet aan de orde dus probeerde ik dat gevoel maar zo goed en zo kwaad als het kon te negeren.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
"Ik heb geen bad nodig, mevrouw. Valerie heeft me een paar uur geleden al de mogelijkheid gegeven om een bad te nemen." Ik kijk aarzelend naar het gezicht van de piloot. "Ik weet niet, je verhoging is nog wel heel erg hoog.. Ik kan je ook wat verkoelende kompressen geven, als je dat liever hebt." Ik zwijg even en wrijf over mijn slapen. Wat is verstandig om te doen? Ik ben moe, ik denk niet helder meer.. En als ik nu een fout maak stel ik iedereen teleur. Nog erger, dan heeft Filischkin weer iets om over te zeuren, en dat plezier gun ik hem niet. Ik zal bewijzen dat ik mijn baan prima uit kan voeren en dat ik goed ben met wat ik doe. Want ik weet dat ik het kan, het is gewoon die verdomde man die alles steeds verpest met zijn kille ogen en zijn wapens. Alsof het moeilijk is een beetje met een pistooltje te schieten; Geen kunst aan. En ik wed dat hij het nog geen dag, nog geen uur uit zou houden als hij mijn taken ineens zou moeten vervullen. Ik zou het echter prima vol kunnen houden die geweertjes een beetje op te poetsen en wat kogels te schieten, dat is een koud kunstje. Ik kijk de piloot aan en sla mijn armen losjes over elkaar. "Gewoon een korte frisse douche lijkt me wel verstandig, om eerlijk te zijn. Niet zozeer om schoon te worden, meer om even af te koelen en op te frissen, dat is enorm belangrijk als je koorts hebt, zeker zulke hoge als jij nu." Ik onderdruk een gaap en houd even mijn hand voor mijn mond. "Uhm.. Oja, de kompressen." Vlug hurk ik neer bij een van de kastjes en zoek achter de potjes en zalfjes tot ik gevonden heb wat ik zocht. "Daar heb ik ze al." glimlach ik en ik leg de kompressen neer op het aanrecht. Dan richt ik me weer tot de man en ga bij Valerie staan. "Een korte douche kan geen kwaad, ik denk dat je er alleen maar op van zult knappen. Kom je?"

-Cedric-
De man nam me mee naar een half afgebrand gebouw. Het was duidelijk dat er nog brand was. De bijna inktzwarte rookpluimen stegen hoog op in de lucht en de omgeving werd steeds warmer. Het was fijn om weer even warmte te voelen, maar toch bleef de warmte van een regenwoud fijner. Daar was ik nu eenmaal aan gewend. Zelf zag ik vuur als een grote bedreiging, ik wou niet weten wat er zou gebeuren als dat oversloeg naar de bossen. Zelfs de gedachten al lieten de rillingen over mijn rug lopen. 'Zoek een grote, grijzende man met een snor. Hij heeft een Arabisch uiterlijk. Zeg maar dat je van mij komt,' zegt de kapitein als het vuur in zicht is. 'oké,' zeg ik kort en zie dat de man weer weg loopt. Snel begin ik tussen de mensen te zoeken naar iemand die bij de beschrijving past. Arabisch, groot, grijs en met een snor dat moet toch niet zo heel moeilijk zijn tussen de jonge mensen die hier rondlopen. Al snel heb ik hem dan ook gevonden. 'meneer,' begin ik netjes. Ik leg hem het verhaal uit en zeg dat ik door de kapitein gestuurd heeft. Hij begrijpt het en ik kan iemands plaats innemen. Die persoon verteld me wat ik moet doen en ik doe wat hij zegt. Eigenlijk is dit niet zo heel moeilijk. De man die dit eerst heeft gedaan, meld zich af bij de leider en loopt van het vuur vandaan. Hier is het inderdaad lekker warm, nu wat eten zou helemaal fijn zijn. 

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

Ik onderdrukte de neiging om mijn ene wenkbrauw op te trekken als de man liet blijken dat hij niet wist wie ik was. Was dit dan niet één of ander observatie-slash-trainingskamp want dan zou je toch wel verwachten dat ze al bijna alles over je weten voor ze je ontmoeten. "Morrigan," Misschien zou het handig zijn als je,je voornaam ook even vermeldde Noah, stomme eierdop die je bent. "Noah." Voegde ik er dan maar nog snel aan toe. "Welke richting moet ik uit, kapitein?" In mijn gedachten overliep ik even wie ik nog zou kunnen tegenkomen om naar hem toe te sturen, Dana, Cedric, Gawain en dat ene kind, hoe ze ook noemde, Cherrie of zoiets. "Oh en, iedereen behalve Dina zit ergens daar," Ik wees even in de richting van het grasveld en het deel van het gebouw dat nog overeind stond. "Dina ligt in de ziekenzaal." Iets te laat besefte ik dat hij waarschijnlijk niet eens wist wie ze was maar goed, dat was zijn probleem dan maar weer.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ooh, naar waar ben je geweest?

Valerie Savarin

Ik had het gesprek tussen Heather en dat stukje terrorist maar half gevolgd, doch het was genoeg om uit af te leiden dat zij iets wou en dat hij het weigerde te doen. Heather was naast mij komen staan, ze zag er nog vermoeider uit dan ik dacht te hebben gezien. Een korte zucht verliet mijn lippen als ik me iets rechter opstelde en hem recht in de ogen keek. "Listen up. Of jij gaat nu braaf alles doen wat Heather je opdraagt of ik neem je terug mee naar buiten waar je mag werken tot je er voor mijn part dood bij neervalt want, honestly? Mij kan het niet schelen." Ik had niet eens geroepen of mijn stem verheft maar ik was hem wel blijven aankijken zodat hij zeker zou weten dat ik meende wat ik hier allemaal aan het vertellen was. Ik mocht hem wel als persoon maar het moest nu eens gedaan zijn met hem het voordeel van de twijfel te gunnen, met hem lief en zacht te behandelen. Hoe je het ook draaide of keerde, hij had dit hele bolwerk de lucht in laten gaan, had onschuldige mensenlevens weggenomen. Vanwaar deze ommezwaai kwam ten opzichte van Spencer wist ik niet, misschien omdat ik begon te beseffen dat noch Lily noch Prixor terug zouden komen of omdat de aangerichte ravage nu des te duidelijker werd, ik had geen idee.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

[Lang geleden dat ik gepost heb hier. Waar kan ik ergens inspringen?]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Als Sasha Noah even wegstuurt naar het vuur dan kan je haar tegenkomen of hem sinds de jongeren allemaal naar het brandje worden gestuurd om te blussen (bloos)

@Moran Auwtch, da's niet zo leuk. Wat had je misschien? (Ik krijg het gevoel dat ik teveel vragen stel vandaag :W)

[ bericht aangepast op 14 april 2012 - 22:02 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Klinkt inderdaad niet echt aangenaam.

Noah Morrigan

"Oh." Ik kom mezelf wel voor mijn kop slaan. De rookpluim kon je volgens mij van kilometers afstand opmerken. Een beetje te druk met mezelf uitschelden luisterde ik niet naar wat de man verder vertelde maar als ik terug opkeek stond hij nogal stom in zichzelf te grijnzen en de wenkbrauw die ik daarnet zo fantastisch had weten te beheersen schoot nu gewoon oncontroleerbaar de hoogte in. "Bedankt voor uw informatie. Als u arriveert, zoekt u maar een Arabische, grijze man met een snor. Hij helpt u wel verder." Verschrikt bleef ik aarzelend een paar seconden staan voor ik met een korte "Ja kapitein." me een weg over het puin begon te banen, in de richting van de rookpluim. De eerste die ik daar zag was Cedric en opgelucht liep ik op hem af sinds ik die Arabische man nergens wist te bespeuren. "Hoi." bracht ik aarzelend uit voor ik naar de grond begon te staren en vandaar naar het bos en vandaar naar hem om hem niet boos te maken zoals ik eerder had gedaan door hem de hele tijd niet aan te kijken.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Blussen was echt niet zo moeilijk. Ik was met mijn gedachten ergens waar ik niet wist waar. Mijn ogen waren gevestigd op het vuur, maar dat ik het zag was niet waar. Als het vuur nog op geen millimeter afstand zou zijn, zou ik het niet eens merken. Gelukkig was dit niet het geval. Ik dacht na over waar ik net had gezeten. Het was nog steeds zo verleidelijk, om gewoon de vlammenzee in te stappen en weg te gaan. Wat was hier nog over? Ja een paar mensen, dood en levend, en puin. Op Dana na zou niemand me missen. Wie was ik nou helemaal? Een jongen die niet eens rustig kon blijven bij de kleinste dingen. Langzaam kwam ik weer in de realiteit. Verwoed schopte ik de steen die voor mijn voeten lag in de vlammen.
'Hoi,' hoorde ik iemand zeggen. Was ik echt zover weg geweest dat ik niet eens iemand opgemerkt had? Ik keek om en zag dat Noah bij me stond.
'Hey,' mompelde ik wat afwezig. 'Je kunt gewoon met iemand afwisselen.'

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

Ik knikte maar voegde daar snel "oke" aan toe als ik besefte dat hij me niet kon zien. "Doe wel even voorzichtig hé," Mompelde ik lichtelijk nerveus terwijl ik van mijn ene voet op mijn andere sprong, wat op zich een slecht idee was sinds mijn ene enkel verschrikkelijk veel pijn deed. Ik lachte nog een keertje zenuwachtig en verdween richting een lange man, hij was aan de oudere kant, ik schatte hem rond de vijftig. Zacht tikte ik hem op zijn schouder. "Excuseer meneer, ik kom u aflossen." Hij knikte opgelucht en glimlachte. "Veel succes meid." En weg was hij. Door de rook kon ik niemand zien maar uit ervaring wist ik dat het vuur bijna gedoofd zou moeten zijn, zeker, met zo'n rookpluim.

[ bericht aangepast op 15 april 2012 - 16:02 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Lol, ik ben net begonnen in een boek over een vrouw die Heather heet en ze is een dikke psychopaat 0-0 Ze heeft waarschijnlijk iemand vermoord en ze is vet weird en alles ;x Maar het vreemde was dat haar ogen in dat boek werden beschreven als "groot en haast onnatuurlijk blauw" :'D

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ongemakkelijk sla ik mijn handen in elkaar terwijl Valerie Spencer streng toespreekt. Ik zie hoe hij met een strijdlustige uitdrukking op zijn gezicht zijn mond al opent om een weerwoord te geven, maar het blijft stil. Zijn vurige blik dooft en hij zwijgt. Voor een moment houdt iedereen in de praktijk zijn mond en omdat ik nooit goed tegen zulke gespannen stiltes heb gekund kijk ik paniekerig van Spencer naar Valerie en weer terug, me afvragend wat nu te doen. Net als ik mijn lippen van elkaar haal om iets onbenulligs te zeggen, enkel om de stilte op te vullen, geeft Spencer antwoord. 'Ik doe wel wat u van me wil.' Hij is ook moe, net als ik, net als iedereen. Ik wrijf over mijn voorhoofd en kijk vanuit mijn ooghoeken naar Valerie. Haar ogen staan nog steeds hard. Het lijkt wel of zij en Filischkin onvermoeibaar zijn. Eigenlijk stoor ik me daar nog wel aan, maar ik begin me eindelijk te beseffen hoe zwak ik op dit eiland ben in mijn eentje, en met die wetenschap in mijn achterhoofd voelt het ergens toch wel veilig om twee sterkere mensen om me heen te hebben. Niet dat ik dat ooit zal toegeven, zeker aan Filischkin niet. 'Kom,' zeg ik schor tegen Spencer en wenk hem mee. Terwijl ik met hem in mijn kielzog de trap op loop vraag ik me af of ik boos zou moeten zijn op hem. Hij is immers verantwoordelijk voor dit alles, niet waar? Valerie is ook boos op hem, om nog maar te zwijgen over Sasha. Ik weet vrij zeker dat hij het meende toen hij zei dat hij Spencer het liefst dood zou zien. Maar hebben we wel het recht hem te vermoorden? Ik weet dat hij deze ellende heeft aangericht, maar ergens wil het nog niet tot me doordringen. Hij lijkt zo kwetsbaar, zo menselijk, zo gewoontjes. Helemaal niet iemand die je er voor aan zou zien om anderen te bombarderen, zeker kinderen niet. Terwijl ik mijn droge lippen lik pak ik een schone handdoek en leg die op het tafeltje naast de douche neer. 'Zo.. Je hoeft echt maar kort te douchen, een paar minuutjes, gewoon om de koorts wat af te koelen. Ik wacht wel op de gang.' Ik trek een mondhoek op en loop naar de deur. Even twijfel ik of ik nog wat moet zeggen, maar dan stap ik op de gang en trek de deur achter me dicht. Uitgeput laat ik me naar beneden zakken en leun met opgetrokken knieën tegen de deur aan. Ik wou dat ik gewoon kon gaan slapen..

Valerie Savarin

Als Heather niet terug kwam besloot ik maar even te gaan kijken. Ik vond haar tegen de deur van wat waarschijnlijk de badkamer was, met haar knieën opgetrokken op de grond. Ze zag er zo moe en klein en kwetsbaar uit dat ik bijna medelijden kreeg met haar, nu ja, ik kreeg wel wat medelijden met haar zoals ze hier zat. Voorzichtig liet ik me naast haar zakken en raakte even haar schouder aan. "Als die douche alles is wat hij moet doen, raad ik je aan in bed te kruipen," Met de doorschemering van een zachte lach vervolgde ik, "Ik zal ervoor zorgen dat alles wat jij zegt dat hij moet doen, hij ook doet en ik zal hem uit de buurt van Filischkin en zijn speelgoed houden als dat is waar je,je zorgen over maakt." Alsof het niet opviel dat ze er absoluut geen goed oog over had, niet over het leven van Spencer en niet over Filischkin zelf. Ik hoopte dat als dit de badkamer deur was waartegen we zaten dat Spencer deze niet zo opentrekken of duwen want welke kant de deur ook opging, het zou niet zo fantastisch uitpakken voor ons. Terwijl we wachtten vulde mijn hoofd zich met alles wat ik nog moest doen, het belangrijkste was op dit moment om alle overlevenden veilig binnen te krijgen en een slaapplek te geven en om nieuwe mankrachten te laten overkomen van andere eilanden. Eerst was er geen plaats voor verdriet of woede, nu is er geen tijd meer voor. Dit werd de hele nacht doorwerken om tegen morgen goede ploegen te kunnen opstellen voor de heropbouw en alle andere dingen in orde te brengen sinds er waarschijnlijk ook een groot deel van onze voedsel opslag vernield was, nog zoiets, ik moest nog alle schade gaan opnemen. De lichte hoofdpijn van daarnet stak weer de kop op. Geïrriteerd wreef ik een paar keren over mijn slapen en liet mijn hoofd steunen tegen de deur achter me.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Als ik voetstappen op de trap hoor kijk ik op en ik glimlach bedeesd naar Valerie. 'Als die douche alles is wat hij moet doen, raad ik je aan in bed te kruipen. Ik zal ervoor zorgen dat alles wat jij zegt dat hij moet doen, hij ook doet en ik zal hem uit de buurt van Filischkin en zijn speelgoed houden als dat is waar je, je zorgen over maakt.' Ik lach zachtjes om haar spottende toon en knik. 'Ik wil gewoon niet dat er nog meer gewonden of zelfs doden vallen. En ik weet vrij zeker Filischkin er niet zo over denkt.' Zwijgend tuur ik voor me uit en slik. Mijn keel en lippen zijn droog. Ik probeer mijn lippen te bevochtigen met mijn tong maar ze zijn vrijwel meteen weer kurkdroog en voelen zelfs nog schraler dan eerst. God, wat zou het lekker zijn om even te gaan liggen.. Even vergeten wat er allemaal aan de hand is, even niet aan Sasha hoeven denken.. Ik sla mijn ogen neer en adem diep in. Eigenlijk vraag ik me wel af wat hij aan het doen is nu. Zou hij ook zo moe zijn? Het kost me moeite om me hem voor te stellen als hij moe of op een andere manier zwak is. Ik werp een blik op Valerie en zie haar over haar slapen wrijven. 'Hoofdpijn?' vraag ik zacht, en bij mezelf neem ik het besluit dat het niet eerlijk zou zijn te gaan slapen als zij wakker moet blijven. Tenzij ik haar aanbied om daarna de wacht te houden terwijl zij uitrust.. 'Zeg, jij ziet er ook moe uit. Als jij nou wat slaap pakt na mij, dan let ik wel op Spencer. Ik wil niet dat je jezelf opoffert, enkel zodat ik kan uitrusten.' Ik glimlach maar zie haar vertwijfeld kijken. Waarschijnlijk is ze bang dat hij me te slim af is, daar vreesde ze net ook al voor. 'Des noods kunnen we Filischkin vragen ook te komen, om op hem te letten,' stel ik voor, iets minder enthousiast, 'Maar hoe dan ook is het belangrijk dat jij ook kunt slapen.'

Valerie Savarin

"Hoofdpijn?" Ik grinnik even. "Het gaat wel."
'Zeg, jij ziet er ook moe uit. Als jij nou wat slaap pakt na mij, dan let ik wel op Spencer. Ik wil niet dat je jezelf opoffert, enkel zodat ik kan uitrusten," Ik keek haar even niet zo heel zeker aan. "Des noods kunnen we Filischkin vragen ook te komen, om op hem te letten, maar hoe dan ook is het belangrijk dat jij ook kunt slapen.' Ik schudde vertwijfeld mijn hoofd. "Als er al iemand met me moet wisselen om de wacht te houden moet ik toch verder werken, er is nog zoveel te doen en zoveel te regelen, trouwens, ik kan evengoed hier verder werken terwijl jullie slapen anders zijn we met twee wakker en," Ik haalde even diep adem. Wat had ik nu zitten bazelen? "Laat maar, dat lijkt me fijn zolang jij nu even in je bed kruipt." Ik glimlachte even kort. "Oh en Heather," Voorzichtig plaatste ik mijn hand op haar onderarm, een beetje onwennig sinds ik niet echt gewend was aan fysiek contact met anderen. "Je hebt het geweldig gedaan vandaag."

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Sioux -> Aotearoa

---

Do it scared, but do it anyway.