[RPG] The Habit [7] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

[ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 18:43 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Dana
'Sorry. Het was niet de bedoeling om het te vertellen.' Ik zuchtte. 'Hoe vaak ga je nog sorry?' Ik keek Cedric aan. 'Cedric, je kan je wel voor alles blijven verontschuldigen maar dat hoeft voor mij niet. Ik vind het ergens wel fijn dat je het me hebt verteld. Nu begrijp ik je beter.' Ik slikte even en ging even met mijn hand door mijn haar. Opeens besefte ik dat het dit best bot over kwam. 'Het was niet mijn bedoeling het zo bot te laten klinken. Sorry,' zei ik daarom maar zacht.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Gawain
"Dat neem ik zo van je aan, ja. Het ziet er ook erg pijnlijk uit. Maar het komt goed, ik denk niet dat het moeilijk wordt je wond te genezen." zegt Heather. Dat moet ik dan maar van haar geloven. Het liefst wou ik nu gewoon slapen en als het kan zo dat Cherie bij me zou liggen. Zoals ze al eens gedaan had. Ze bracht me zoveel rust op die momenten. "Kun je je eigenlijk nog herinneren hoe dit is gebeurd?" vraagt Heather. Even moest ik lachen. "Ik stond niet echt heel stevig in het puin en toen zag Cherie me. Ze was wat enthousiast en vloog me om m'n nek waardoor ik mijn evenwicht verloor," zeg ik met een glimlach. Het was niet erg spectaculair, maar wel grappig. "Ik ga heel even kijken hoe het met dat meisje daar gaat, Gawain. Ik ben zo terug. Het is erg knap van je dat je je zo groot houdt." "Het doet niet zo veel pijn als ik rustig blijf," zeg ik. "Er waren pijnlijkere dingen. Tot zo." Ze legde haar hand even op mijn bovenarm en liep toen weg.Geduldig wachten ik op Cherie en Heather die allebei nog weg waren. Het was eigenlijk best eenzaam zo alleen, ook al lig ik hier in een gezamenlijke ruimte.

Cedric
'Ik blijf sorry zeggen als ik vind dat ik sorry hoor te zeggen,' zeg ik zacht. 'Ik moet gewoon niet zo zeuren over alles wat er mis is gegaan, niemand heeft er wat aan,' mompel ik verder. 'En zo bot klonk het niet.' Ik ging nog wat relaxter liggen en sloot mijn ogen. Dit was pas de rust die ik lang kwijt was. Misschien moest ik vaker even tot mezelf komen. Gewoon even alleen hier gaan zitten en alles over me heen laten komen.

Dana
Ik zag dat Cedric ging liggen. Ik grinnikte even. Ik ging kleermakerszit zitten en keek vanuit mijn ooghoeken naar Cedric. Hij leek het fijn hier te hebben. 'Je wilt nu zeker stilte?' merkte ik op. Ik snapte dat wel, net zo goed als ik snapte dat ik soms te veel praatte. In de verte hoorde ik sommige vogels fluiten en de wind blies zacht door de bladeren.

[Kort i know. Zit op mijn telefoon. Sorry ;$]

---

"Ignite, my love. Ignite."

'Tenslotte had hij geen idee van onze activiteiten en hebben ze hem bij de overheid gewoon iets wijsgemaakt. Dat zou U toch wel moeten beseffen, want was dat tenslotte niet de reden dat U er weg gegaan bent?' zei ze dan met een geforceerde glimlach op haar gezicht? Jezus Christus, wat was dat met die wijven hier op dat roteiland? dacht ik grimmig. Ze leken geen van beide ook maar een onsje gevoel voor rechtvaardigheid te hebben. 'Dat weet ik. Maar dan nog, hij was ook bereid om ons te doden omdat hij ons gevaarlijk vond. Wij zouden alleen vergelding plegen. Maar kom, u moet het zelf maar weten. Ik draag in ieder geval geen verantwoordelijkheid voor wat hij uitvreet,' besloot ik bars. 'Misschien kan hij helpen lijken zoeken. We hebben ze lang nog niet allemaal,' Kort verstrakte mijn mond. Ik had weinig zin om in discussie te gaan met haar en bovendien mijn tijd te verspillen aan dat stuk terrorist dat blijkbaar zijn hondenogen had opgezet om Valerie te vermurwen. 'Prettige dag verder, professor Savarin,' Het klonk nogal ironisch, gezien de omstandigheden. Met een klein knikje, draaide ik me op mijn hielen om en marcheerde aan een hoog tempo richting de brand. Die was op dit moment prioriteit, aangezien het nog de enige levende dreiging was. Als het vuur namelijk oversloeg naar de bossen of naar het hoofdgebouw, dan hadden we een groot probleem aan onze broek.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

'Prettige dag verder, professor Savarin.' Het sarcasme en ongeloof droop er zo van af. Wat was dat toch met alle mannen tegenwoordig, hoezo is helder nadenken geen optie meer. Ik onderdrukte de neiging om iets naar zijn achterhoofd te gooien, haalde even diep adem en draaide me bars om naar Spencer. 'Dat, was dus de kapitein, beter gekend als Sasha Filischkin.' En een ongelooflijke zak als het er op aankomt, dacht ik er nog in stilte achteraan. Mijn hoofd barstte van de koppijn en mijn keel voelde droog aan als ik me tot Spencer richtte 'Laten we gaan, je kan me helpen om wat lijken te verplaatsen en daarna misschien wat stenen van de klif gooien.' Nog geen twee seconden later besefte ik dat Sasha eigenlijk wel gelijk had wat Spencer betrof, hij hád geprobeerd om ons allemaal te vermoorden en zou het nog met plezier gedaan hebben ook, maar als er iets op mijn van-ze-lang-zal-ze-leven-niet-lijstje stond was het wel om dat toe te geven.

[ bericht aangepast op 8 feb 2012 - 19:59 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Cedric
Dana zei niet heel veel. 'Je wilt nu zeker stilte?' vroeg ze na een tijdje. Ik had niet de drang om hectisch of snel te antwoorden. 'Als je graag iets wilt vertellen hoor je mij niet klagen,' zeg ik rustig. 'Mij maakt het niet zoveel uit.' In de verte waren nog wat dieren te horen. Ook de wind gaf een vertrouwd geluid. Toch verbaasde het me dat je steeds minder vogels hoorde fluiten. Ik ging weer alert rechtop zitten en pakte mijn shirt in mijn handen.

Dana
'Als je graag iets wilt vertellen hoor je mij niet klagen. Mij maakt het niet zoveel uit.' Ik knikte en dacht even na. Ik keek even voor me uit en toen ik weer naar Cedric keek zat hij opeens rechtop met zijn shirt in zijn handen. 'Is er iets mis?' Ik liet mijn blik over hem heen glijden en heel zijn houding leek niet meer op zijn rustige houding van toe net.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Is er iets mis?' vraagt Dana, ze zag ook dat ik anders was dan nog geen minuut geleden. Ik knik. 'De dieren trekken zich terug en dat is nooit goed,' zeg ik rustig. 'Hoor je dat de vogels minder fluiten?' Ik stond op en liep een rondje om te kijken of het klopte. Je zag niks weg springen of vliegen. Snel trok ik mijn shirt weer aan, dingen vasthouden waren altijd extra last. 'Moment, blijf hier,' zeg ik. Ik moest weten of er iets in de buurt was. Misschien was er iets bij de andere wat ze in het bos merkte. Behendig klom ik in een boom. Hopen maar dat Dana onder bleef en niet ging dwalen. Na een stuk klimmen keek ik uit over de bossen. Bij de puin zag ik inderdaad rook opstijgen. Dat was het dus, brand bij het hoofdgebouw. Voor zover ik kon zien breid het zich nog niet uit. Ik klom weer naar beneden.

Dana
'Moment, blijf hier.' Cedric had zijn shirt al aangetrokken en klom in een boom. Ik ging wel staan maar bleef bij de boom staan zoals Cedric had gezegd. Mijn ogen liet ik over de open plek glijden. Er was hier niks op te merken. Ongeduldig maar vooral ongerust bleef ik bij de boom staan wachtend op Cedric. Toen ik zag dat hij naar beneden klom vroeg ik: 'Wat is er aan de hand?'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Wat is er aan de hand?' vroeg Dana. Ze was sneller met vragen dan ik met vertellen. Gelukkig was ze gebleven waar ik vroeg. 'Het is minder erg dan ik van te voren dacht. Iemand is een stuk verwoest gebouw gecontroleerd aan het laten afbranden. De dieren zijn weg door de rook,' zeg ik. 'Het is denk ik beter als we weer terug gaan. Als alles opgelost is kom ik wel terug ofzo.'

Dana
Ik keek Cedric even bezorgd aan maar knikte toen. 'Ja, is goed,' zei ik. Ik hoopte alleen dat we niet te dicht bij het vuur kwamen. Er waren een paar dingen die Cedric niet van me wist. Een daarvan was wat mijn dier was, althans ik had het hem nooit verteld. Misschien wist hij het al, ik had geen idee. Het tweede ding was dat ik me soms vreselijk zorgde maakte over hem. Meestal probeerde ik dat te verbergen en het derde ding was dat ik als de doods was voor vuur. Met andere woorden had ik helemaal geen zin om terug te gaan. Maar om mezelf niet te laten kennen liep ik toch met Cedric mee.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Rustig liepen we weer terug. Ik had net meer verteld dan dat ik had gehoopt. Niemand hoefde het te weten. Het zou ze alleen maar medelijden met me geven. Het was niet interessant dat ik voor andere leefde en niet voor mezelf. Waarom zou ik voor mezelf leven, dan zou ik alleen maar meer in de put gaan zitten. Het zou helemaal een dode boel worden voor mij hier. Iedereen zou gaan vragen wat er aan de hand was, ze zouden bezorgd gaan zijn. Ik zou waarschijnlijk mezelf terugtrekken in het bos. Waarschijnlijk zou ik ook vaker boos worden aangezien ik mijn eigen gedachten nog niet aan zou kunnen. Het zou alleen maar op een ramp uitlopen. Ik schud de gedachten weer van me af en concentreer me op de weg voor me.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Ik volgde Heathers opdracht netjes op: ik pakte een handdoek, en vulde het teiltje even verderop met water. Dat laatste duurde eventjes, want er kwam maar een heel dun straaltje water uit, wat ook nog eens heel langzaam ging. Maar na een korte tijd werd ik ongeduldig, en draaide ik de kraan zover open als hij toeliet. Het straaltje werd wat dikker, en ook het teiltje werd nu snellerg gevuld.
Toen het eindelijk helemaal vol was, pakte ik de handdoek ook weer op, en liep ermee terug naar Heather en Gawain. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat Heather weer weg was. Ik zette het teiltje daarom maar gewoon neer, met de handdoek ernaast.
'Gaat het nog?' vroeg ik voor de zoveelste keer aan Gawain. Ik had het idee dat hij onderhand doodbloedde.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Cherie kwam gelukkig weer terug. 'Gaat het nog?' vroeg ze bezorgd. Voorzichtig ga ik op de rand van het bed zitten. Zo veel pijn deed het gelukkig echt niet. 'Kom eens hier,' zeg ik en trek Cherie langs me. 'Het gaat echt wel,' zeg ik zacht zodat zij het alleen kan horen. 'Geloof me, als het niet meer zou gaan zou ik me echt wel melden. Zolang er niemand op mijn rug gaat drukken houd ik het nog wel even uit.' Bemoedigend sla ik een arm om haar heen en trek haar tegen me aan. Rustig ga ik met mijn hand door haar haar. 'Gewoon geduld hebben, Heather zal zo wel weer komen. Dan gaat ze me waarschijnlijk meer pijn doen dan nu.' Een lichte glimlach kwam op mijn gezicht en ik keek Cherie weer aan.