• Inschrijven is altijd mogelijk ;D


    Na een crash op een onbewoond eiland zijn de passagiers van vlucht 066
    Ocean Airlines verspreid geraakt over het eiland.
    De mensen gaan elkaar zoeken en beginnen te groeperen.
    Al snel ontstaan er verschillende groepen die allemaal
    verschillende standpunten hebben of af zijn gesneden
    van de anderen.
    Ondertussen wordt het eiland steeds mysterieuzer
    en langzamerhand komen de geheimen van het eiland
    aan het licht..


    Wat het mysterie is?
    Dat gaan wij verzinnen ;D

    Regels:

    ~Niet schelden, geen geruzie, etc.
    ~Andermans personages mag je niet dood/van het eiland af schrijven
    ~Ze kunnen niet gered worden van het eiland, de personages kunnen
    wel een ontsnapping plannen die tot succes kan leiden
    ~Inschrijven kan altijd nog ;D
    ~Je mag max. vier personages hebben

    Mensen die al mee doen + personages
    thePineapple ~
    Ziggo Johnson
    thePineapple ~ Pandora (pan) Mitchell
    Peanutsrock ~ Laura
    Lola13 ~ Rachel Eiden
    Randomness ~ Chiya Amorina Hoshi
    Randomness ~ Mason Jaden Martin
    XDesire ~ Dan Blake
    XDesire ~ Aria Blake
    Midna ~ Serena Scott
    SuperSav ~ Jim Adams



    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 18:19 ]


    Cookies!

    Rachel Eiden

    Langzamerhand werd ik wakker. Waar was ik? Ik zag andere mensen op het strand. Waren we neergestort? Ik liep naar de mensen toe.

    [ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 16:14 ]


    We make our own future ~ Dean Winchester

    Pandora Mitchell

    Dan en ik hadden intussen een afdakje tussen de palmbomen gemaakt. We schuilden voor de regen toen er een meisje met twee staarten in aan kwam lopen. Ze rilde van de kou.
    'M-mag ik erbij?'Vroeg ze.

    [XD nutteloosheid]


    Cookies!

    Laura

    De man lachte. Ik lachte automatisch terug. Zou hij me kunnen helpen? Nouja, dat leek me onmogelijk, zonder spullen.. maar in elk geval was ik niet meer alleen. Zou ik dit nog overleven? Ik hoefde mijn hoofd maar om te draaien en ik kreeg ontzettend hoofdpijn. Mijn gezicht betrok. Dit was hopeloos.


    Hope. It's the only thing stronger than fear.

    Rachel Eiden

    De jongen en het meisje keken me bezorgd aan. 'Tuurlijk.' zei het meisje. Ik ging dankbaar onder het afdakje staan. 'bibberbibber.'
    'Hebben jullie nog wat te bikken?'


    We make our own future ~ Dean Winchester

    Pandora Mitchell

    Ik keek het meisje aan. Dan pakte een handje tijgernootjes van gisteren.
    'Alleen dit.' Mompelde hij. Mijn gedachten dwaalden weer af.

    Ziggo Johnson
    ik zag dat Laura een wond in haar hoofd had. Ik pakte een tissue uit het pakje dat nog in mijn zak zat.
    'Hier.'Zei ik. Het was een beetje vochtig door de regen, maar dat was wel handig.

    [ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 16:37 ]


    Cookies!

    Laura

    Ik nam de tissue aan. 'Bedankt.' zei ik zachtjes. Voorzichtig drukte ik de tissue op mijn hoofdwond. Het prikte een beetje, maar het stopte het bloeden aardig. Zo bleven we even zitten. 'Heb jij een slaapplaats?' vroeg ik.


    Hope. It's the only thing stronger than fear.

    Mason Jaden Martin
    'Knus hea?' grapte Serena toen we in de hut zaten.
    Ik knikte. 'Geweldig.' Sarcasme. Ik ging (zo ongeveer) liggen. 'Trusten.'
    Het regende steeds harder. Ik hoopte maar dat het morgen gestopt was.

    Chiya Amorina Hoshi
    'Hai,' zei de jongen. 'Jij hebt het dus ook overleefd?'
    Nee. Ik ben dood, dat zie je toch? 'Ja, blijkbaar wel. Ik ben Chiya.'

    Serena Scott

    'Geweldig,' zei met met sarcasme erin. Ik rolde met mijn ogen, deed ik eens vrolijk. 'Trusten,' zei hij en ging liggen. Tot zo ver dat kon. Ik haalde mijn schouders op en ging Mason als kussen gebruiken. Beter kon ik toch niet liggen.

    [This toch nog maar middag of ochtend ? XD Dutje omdat ze zo slecht hadden geslape?]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Lol, ik dacht, het was avond. Best, dutje.]

    Mason Jaden Martin
    Serena gebruikte mij zo'n beetje als kussen. Ik vond het niet erg.
    Een paar uur later werd ik wakker. Het regende nog maar een beetje. Ik ging uit de hut. Ik legde Serena voorzichtig neer, ze sliep nog. Tenminste, voor zover ik wist. Ik liep even over het veldje en voelde toen een windvlaag. Zo hard, dat ik naar de andere kant van het veld werd geblazen. Ik landde op mijn hoofd en alles werd zwart.


    Oeh, een van de mysteries van het eiland ^^

    Serena Scott

    Ik voelde dat ik werd neergelegd. Ik deed mijn ogen half open en zag Mason de hut uitlopen. Ik bleef hem aan kijken en opeens werd hij weggeblazen. 'Mason!' riep ik en mijn ogen sprongen wagenwijd open. Ik probeerde te staan, wat echter maar half lukte. Hinkelend ging ik het hut uit en keek om me heen waar Mason was. Aan de andere kant van het veldje zag ik Mason liggen. Moeizaam hinkelde ik naar hem toe en liet me naast hem vallen. 'Mason!'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Mason Jaden Martin
    Ik liep door een dichtbegroeid bos. Ik hoorde iemand mijn naam roepen, heel ver weg. De bomen vormden een soort kring. Ik kon er niet uit. Ik zag mijn moeder in een van de bomen. Ik dezelfde kleren als de dag dat het ongeluk gebeurde. Ze glimlachte naar me. Ik rende naar haar toe maar ze verdween. En toen, mijn vader. Die me uit het huis gooide. Op mijn verjaardag. De dag dat ik tien werd. Daarna zag ik.. mezelf. Op straat, met alle mensen kijken. Een mix van medelijden en achteloosheid.
    Ik deed mijn ogen open en keek recht in de paniekerige, maar vriendelijke ogen van Serena.

    Serena Scott

    Na een tijdje deed Mason gelukkig zijn ogen open. 'Oh god Mason!' riep ik. 'Wat was er gebeurd?' vroeg ik.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Mason Jaden Martin
    'Ik.. ik weet het niet echt. Een windvlaag. Maar die was niet natuurlijk, of het was een korte tornado.' Het begon weer iets harder te regenen. Ik had hoofdpijn.
    'Hoe ben je hierheen gekomen? Gelopen?' Ik keek naar Serena's enkel.

    Serena Scott

    'Ik.. ik weet het niet echt. Een windvlaag. Maar die was niet natuurlijk, of het was een korte tornado,' zei hem. Ik keek hem raar aan. Het begon te regenen. Hoe ben je hierheen gekomen? Gelopen?' vroeg hij terwijl hij naar me enkel keek. Ik schudde mijn hoofd. 'Hinkelend, stompelend. Ik weet niet waar het op moest lijken,' zei ik met een lach.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Mason Jaden Martin
    'Kom maar op mijn rug,' zei ik.
    Onderweg verloor Serena volgens mij een slipper.
    Pak ik dadelijk wel, dacht ik.

    [ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 21:46 ]