[RPG] The Reunion - Speeltopics

Cel Indeling:
Cel 1: Fayan, Amycus en Aurora.
Cel 2: Saph, Ferron en Chiara
Cel 3: Dario, Primrose
Cel 4: Daiyh, Cassie
Cel 5: ....

Let's face it, these people are a danger to our safe community. We have to lock them up, together. Forever, so we can all live in peace

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 23:25 ]

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

I agree Lizz. :'D

People of the legend Hunger Games RPG: I love you all <3

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Ik ben echt vergeten hoe graag ik met jullie RPG'den. En nu zit ik te huilen en kijkt iedereen me raar aan

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Aurora
De stem van Dario schalde door de cellen en meteen sprong ik overeind. Mijn kinderstemmetje weerklonk al snel als antwoord. 'Dario? Ik ben hier ook, Aurora. En er zitten hier twee mensen die ik niet ken, maar ze komen me best bekend voor. Eentje heeft roze haar,' meldde ik. 'Mam? Ben jij er ook? Ik ben bang,' bekende ik toen, terwijl mijn stem even trilde.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Amycus Calcia
Het gesnik bleef klinken, en niet alleen uit deze cel. De hele ruimte leek gevuld te zijn met verdriet. Gezellig.
Het leek een beetje op de liefde die ze had opgegeven. Net zo triest en uitzichtsloos. Ondertussen had ze moeten accepteren dat ze niet het type was voor een relatie, of dat was eruit geslagen tijdens de Hongerspelen. Wat het ook was, het werkte niet.
Hoeveel ze ook van hem had gehouden, in een verdomd korte tijd.
Toen ze doorkreeg waar ze aan dacht, raapte ze zichzelf weer bij elkaar. Ze draaide zich om, liet haar blik naar de gebroken Fayan glijden.
Verdomme.

-

Saph Amero
Ik moest me schamen dat Ferron zich eerder bij elkaar raapte dan ik. Veel van zijn vroegere grote held was er neit meer over. God, zijn gezicht leek zoveel op dat van Fayan...
'h-Het spijt me,' mompel ik, terwijl ik mijn tranen wegveeg. Maar Ferron laat ik niet los.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
'Aurora, Dario, ik ben hier. Maak je maar heen zorgen, vlinder, alles komt wel weer goed. Roze haar, zeg je?' vroeg ik gespannen. 'Oké, de enige man met roze haar die ik ken is dood, maar ik moet het toch even navragen.' Er gaan verschillende emoties door me heen, maar mijn stem houd ik rustig. Aurora kijkt immers altijd hoe ik reageer in onbekende situaties. 'Kan je even vragen hoe hij heet, vlinder?' Want als het hem echt is, als hij het toch heeft overleefd... Ik durf mijn zin niet eens af te maken.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Chiara Cinxi
Ze kon er niks aan doen dat ze haar zachtgroene ogen zwijgend op de twee liet rusten. Iets zeggen leek een optie, maar wat nou weer? Wat kon je zeggen in zo'n situatie? "Hallo"? Leek haar niet erg gepast.
Opeens klonken voetstappen, weergalmend in de ruimte. Ze draaide zich meteen weer om, greep de tralie's vast en deed een poging langs de muur heen te gluren naar degene die binnen kwam.
Haar hart sloeg een slag over toen ze een vredesbewaker zag, met op één van zijn armen Zahira.

-

Aurora
'Doe ik.' Mam was niet bang, dus ik ook niet. Eigenlijk was ze mijn zus, maar ze had sinds ik een baby was voor me gezorgd en dat 'mam' kreeg niemand er meer uit. 'Hoe heet je?' vroeg ik vervolgens aan de rozeharige man. 'Ik ben Aurora, trouwens. Uit distict negen.'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ferron
Ik wilde antwoorden, hem gerust stellen, tot ik iemand, een kinderstem iets hoorde roepen over een persoon met roze haar.
Ik vloog overeind en luisterde verder, maar het bleef stil. Geen reactie.
Toen zakte ik weer in en besefte dat ik dom was geweest.
Fayan was hier niet. Die lag al vijf jaar onder de grond.
Maar ik kon het niet helpen dat ik hoop had. Mijn grote held hoorde ook dood te zijn, maar die zat hier in mijn armen. En Fayan, mijn grote broer... kon hij dan ook nog in leven zijn?

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Daiyh
ik zucht diep, dat mens bleef maar doorratelen.
'Ben je klaar?' vraag ik haar, dodelijk geïrriteerd. Zou ze goed gillen? Ik had wel wat scherpe brokken steen ergens in een hoek....

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Primrose
Zijn James en Aithne hier ook.
'James!' roep ik.
Ik hoor een echo van mijn stem. Wat als ze dood zijn? Ze mogen niet dood zijn. Dat kan niet. Leven Saph en Fayan nog? Leeft Amycus nog? Ik maak me werkelijk zorgen om Amycus.
'Amycus!' roep ik.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Fayan - Stylist
Ik haalde een paar keer diep adem toen ik me realiseerde wie het meisje was. Aurora. Zusje van Cassie. Die hier ook was, ik hoorde haar stem.
"Fayan," antwoordde ik het meisje, maar toen verhief ik mijn stem.
"Cassie!"

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Cassie
Toen pas realiseerde ik me dat er nog iemand was, en geërgerd draaide ik me om. 'Nee,' snauwde ik. Aurora was veel belangrijker dan de ergernis van één of andere onbekende. En Dario... en de minuscule kans dat Fayan daar zat. En het was hem. Het was hem verdomme echt. 'Fayan?' riep ik. En al snel volgde opgelucht de rest van mijn zin. 'God, ben jij het? Echt? Ik dacht dat je dood was!'

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 22:29 ]

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Wait, ik wijzig hem even :'D

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Saph
Ferron vloog naar de tralies, maar ik bleef versteend zitten. roze haar? Nee, nee, eht kon it. Hij was dood, ik had het elven uit zijn prachtige ogen zien lopen. mijn ogen vielen op een meisje bij de tralies. Een erg bekent meisje.
'Chiara...' fluisterde ik stom verbaasd. Wát was hier aan de hand? ik wilde mijn stem verheffen, maar een stem stopte me.
'Cassie!' Was dat.. die stem... Mijn adem stokte in mijn keel.

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 22:29 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.