Fayan - Stylist
"Weet ik niet," antwoordde ik naar waarheid. "Ik werd wakker in het ziekenhuis van het Capitool. Daar heb ik twee en een halve maand gelegen en toen ik te horen kreeg dat ik ontslagen werd, zeiden ze me ook dat ik in het Capitool moest blijven en niet terug mocht naar ons... naar ons huisje."
De herinneringen van die twee maanden dat we daar gewoond hadden kwamen terug. De twee beste maanden van mijn leven.
Er was daar geen drama geweest, niets dat ons uit elkaar dreef. Het hele dorp had ons geaccepteerd en we werden volledig opgenomen in de samenleving. Overdag werkten we verder aan het huis, maakten we wandelingen, boottochten, gingen naar feesten of hingen we lui op de bank en 's avonds gingen we uit eten of gezellig met z'n tweetjes thuis, keken we urenlang naar de sterren, praatten over de bruiloft of deden we dingen waarbij we al twee bedden gesloopt hadden.
Het leven was perfect geweest voor die bruiloft en hij zou verdomme weer perfect worden zodra we hier vandaan kwamen.
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen