• Nummer 1: Blub.
    Nummer 2: Blub.
    Nummer 3: Blub.
    Nummer 4: Blub.
    Nummer 5: Blub.
    Nummer 6; Blub.
    Nummer 7; Blub.
    Nummer 8; Blub.
    Nummer 9; Blub.
    Nummer 10; Blub.
    11 & 12 komen vast nog x'D

    Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
    Kijk hier!

    Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
    Het verhaal
    Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
    Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

    Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
    Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
    Slechte vampier: Faith - Savoy
    Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

    Weetjes over vampiers
    - Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
    - Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
    - Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
    - Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
    - Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
    - Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
    - Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
    - Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
    - Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
    - En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

    lijstje met ideeën.
    Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
    Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
    Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
    Dingen verplaatsen zonder aan te raken
    Hypnose
    Iemand in slaap kunnen laten vallen
    Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
    Ogen verkleuren naar je emotie
    Gedachten kunnen 'verzenden'
    Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
    Dromen manipuleren
    Genezen
    Emoties aanvoelen
    Weten of iemand de waarheid spreekt
    Visioenen

    En ga zo maar door.

    HAVE FUN :'D

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ja, moest d'r even een beetje geloofwaardigheid in gooien D:.


    No growth of the heart is ever a waste

    Mehehe, dat is je gelukt :3
    Nee, maar serieus, dat stukje van Odile raakte me op de een of andere manier toch echt wel :0 Gewoon het feit dat ze altijd zo sterk was en nu ineens letterlijk zegt dat ze bang is.. Knap geschreven :]

    Ik vind dAt die depressie wel op de juiste plek is en zo zie ook duidelijk hoe iedereen ermee om gaat echt mooi

    Een indringende geur van braaksel drong zijn neusgaten binnen. Odile! Meteen voelde hij zich schuldig. Nooit was hij er voor haar, hij zei het altijd wel en beloofde het wel, maar hij was er nooit. Lew zuchtte, pakte de zak bloed en verliet de keuken om zijn weg naar de badkamer maken. Toen hij binnenstapte, brak zijn hart in duizend stukjes. Ze zag er zo kwetsbaar uit. Zijn mondhoeken trokken naar beneden toen hij de deur sloot. Voorzichtig legde hij de zak bloed aan de kant en vulde een glas water. 'Hier, spoel je mond even,' fluisterde hij zacht, terwijl hij naast haar op de grond zakte en zacht door haar haren streelde. Uitnodigend zette hij het glaasje op de grond. 'Ik heb ook wat bloed mee gebracht. Dacht dat je dat misschien wel kon gebruiken...'


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    en toen was lewis ineens heel lief en terer, ik vind hem zo echt schattig en lief:$

    Hij is alleen lief tegen Odile en vroeger tegen Dewi :Y) Voor de rest is hij tegenwoordig best wel gemeen ;x Fjodor heeft een slechte invloed op hem...


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    heeft fjodor geen slechte invloed op iedereen??

    lol, ja, slechte mensen hebben dat wel eens x'D


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Ja :Y).

    Odile - Goede vampier.

    De deur wordt opengebroken en ik open de ogen. Lewis. Ik wil overeind komen, maar hij knielt al bij me neer met een glas water. Ik schaam me vreselijk voor mijn toestand.
    'Hier, spoel je mond even.' Zonder wat te zeggen ga ik zitten, neem ik het glas water aan en neem een paar slokken. Mijn blik is glazig. Ik voel zijn hand door mijn haar aaien. Behalve water heeft Lew ook een glas bloed meegenomen.
    'Dank je,' zeg ik en neem het aan. Mijn stem klinkt krakerig. Als ik het bloed naar binnen heb gewerkt, voel ik me al een beetje beter, hoewel mijn geestelijke gesteldheid nog altijd flink naar de klote is. Ik leg mijn hoofd op Lewis' schouder. Ik staar voor me uit. Ik heb nog maar een paar dagen. En ik wil niet. Ik wil weg. Ik wil weg, samen met Lew, Yue en Quinten. Ik wil Dewi en Yue naar school kunnen laten gaan. Ik weet niet of ik hen ooit nog weer zal zien. Zouden ze het willen?
    'Ik wil niet,' fluister ik dan als ik me opnieuw op krul in Lewis' armen. Met de handen om mijn knieën gevouwen. 'Ik wil niet naar hem toe. Ik wil niet alles waar ik zo hard voor heb gevochten verliezen. Ik wil het niet. Ik wil niet dat hij me kust, me aanraakt. Ik wil je niet kwijt. Ik ga nog liever dood.'
    Geluidloos glijden er een paar tranen naar beneden.
    'Zo moe. Ik ben zo moe.


    No growth of the heart is ever a waste

    Geduldig wachtte hij tot ze de voeding naar binnen had gekregen, in de hoop dat ze zich wat beter zo voelen. Dat bleek amper het geval. Haar wangen kregen een beetje meer kleur, maar voor de rest lag er nog steeds diezelfde kwelling in haar ogen. Haar hoofd vond rust op zijn schouders waardoor haar geur intens langs zijn neusgaten dreef. Het bezorgde hem nog steeds kriebels. 'Ik wil niet,' Traag omarmde hij haar, probeerde haar te voeden met het beetje lichaamswarmte dat hij had te bieden.'Ik ga nog liever dood,' Lew kneep hard zijn ogen toe. Hoe moest hij haar daarvan weerhouden als hij zelf dit soort gedachten had? Langzaam probeerde hij de krop in zijn keel weg te slikken. 'Zo ver komt het niet,' mompelde hij uiteindelijk, zichzelf dwingend dat te geloven. 'We ontsnappen met z'n allen op het dag van het huwelijk. Ik zorg er voor dat zelfs Savoy niet hier hoeft te blijven,' zwoer hij, hopend dat hij voor één keer zijn beloftes eens kon houden. Even bleef hij stil. Aarzelend en zorgvuldig zijn woorden kiezend, hopend dat ze haar niet nog meer van streek zou maken. 'En als we hier weg zijn...zou ik graag met je willen trouwen...'


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Odile - Goede vampier.

    'Zo ver komt het niet, we ontsnappen met z'n allen op de dag van het huwelijk. Ik zorg ervoor dat zelfs Savoy hier niet hoeft te blijven.' Ik hef het hoofd naar Lew. 'En als we hier weg zijn.. zou ik graag met je willen trouwen.' Mijn mond zakt open van verbazing.
    'Lewis. Meen je dat echt?' Ik draai me zijn kant op en pak hem bij de schouders. Ik zie zijn ogen. Ja. Hij meent het echt. Ik glimlach en druk de lippen op de zijne. Ik sla mijn armen om hem heen en trek hem tegen me aan. Ik heb me nog nooit tegelijkertijd zo down als intens gelukkig gevoeld. Ik kom gewoon niet op de woorden om te beschrijven hoe ik me nu voel. Ik wil hem gewoon niet meer loslaten. 'Ik hou van je Lew.' Met mijn hoofd op zijn schouder voel ik de tranen weer achter mijn ogen prikken. Tranen van geluk deze keer.
    'Ik zou niet anders willen dan je vrouw zijn. Tot het onze tijd is. En ik wil mee met je, terug naar Louisiana. Hoe moeilijk het ook gaat komen om daarheen te gaan. Ik wil dit gewoon achter me laten. Degenen die zeiden dat het verleden je blijft achtervolgen hebben gelijk. Maar ik wil gewoon niet meer achtervolgd worden. Ik kan niet terugdraaien wat ik heb gedaan. Ik heb jaren tegen mezelf gezegd dat alles mijn schuld is, dat ik moet boeten. Maar ik heb er genoeg van. Ik wil vooruit. Met jou.'

    Macht der gewoonte: nog steeds naar het subforum 'Forumspelletjes' gaan voor de RPG's. Moet. Afleren.

    [ bericht aangepast op 6 nov 2011 - 23:24 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    C18 schreef:
    Macht der gewoonte: nog steeds naar het subforum 'Forumspelletjes' gaan voor de RPG's. Moet. Afleren.

    Héél herkenbaar :3

    Yue
    Bedremmeld kijk ik toe hoe Lew de badkamer in verdwijnt. Ik hoor hem zacht tegen Odile praten, maar versta niet wat ze zeggen. Ongemakkelijk frunnik ik aan mijn haar, als ik me besef dat Quinten nog steeds met zijn hoofd in zijn handen op de bank zit. Het is duidelijk dat hij zich net zo rot voelt als iedereen. Ik loop zachtjes naar hem toe en leg een hand op zijn schouder. "Gaat het?" vraag ik zacht. "Zal ik een glas water of iets anders voor je pakken?" Ik vraag me af of het hem zwaar is gevallen Aimeé achter te laten. Ze leken elkaar immers aardig goed te mogen.

    Savoy
    Als we weer terug zijn bij de kelder wil ik gewoonte getrouw achter de rest aan lopen, maar met een hardhandige por in mijn zij wordt me verteld dat ik ergens anders heen moet. Terwijl ik de bewaker die naast me loopt negeer denk ik aan wat me morgen te wachten staat. Ik heb veel gehoord over de gevechten die vampieren clans houden. Schokkende, maar ook boeiende verhalen. Het zal de eerste keer zijn dat ik er een mee doe, en tegelijkertijd de eerste keer dat ik er een zal zien. Bang ben ik eigenlijk niet, maar toch kriebelen er iets van zenuwen in mijn buik. Is het gek? Na al die jaren samengeleefd te hebben met vampiers die me liever dood dan leven zagen ben ik aan de pijn wel gewend geraakt, maar toch is een gevecht in een kooi anders. Je wordt opgesloten voor het plezier van anderen, die naar je kijken alsof je een vermakelijke actiefilm bent. Ik voel ineens een raar besef van hoe diep ik in de klote zit over me heen komen en slik terwijl ik door de deur die de bewaker voor me openhoudt loop. Dat is het. Voor Fjodor en zijn schoothondjes is het niet meer dan vermaak. Ik klem mijn tanden op elkaar terwijl ik de bewaker de deur op slot hoor draaien. Ineens is het besluit al genomen in mijn hoofd, zonder dat ik er goed over na heb gedacht: Ik zal niet meewerken aan hun vermaak. Nooit.

    -Quint-
    'Gaat het?' vraagt Yue en ze legt een hand op mijn schouder. 'Zal ik een glas water of iets anders voor je pakken?' Door die woorden voel ik mijn eigen nog slechter, ik hoor hier niet zielig te zijn. 'Hmm ja gaat wel,' zeg ik met een verdrietige ondertoon. Ik schuif wat naar de andere kant van de bank en maak zo plaats voor Yue om te kunnen zitten. Eigenlijk weet ik niks van haar. in een hoekje van mijn oog beginnen de tranen te prikken. Nu ik hier weer ben moet ik steeds denken aan Aimee en hoe we hier samen waren. Ik hoop maar dat zei het goed heeft daar buiten.

    Zijn hoopvolle glimlachje trok zich om in een gelukkige grijns toen ze zijn aanzoek accepteerde en haar lippen tegen de zijne duwde. Zijn geluk was oprecht, en voor het eerst in een lange tijd voelde hij zich goed. 'Ik hou van je,' zei hij zacht toen ze hem vertelde dat ze met hem mee wilde gaan. 'Ik kàn je niet laten gaan,' Zachtjes leunde hij zijn voorhoofd tegen het hare, genietend van haar typische geur die in zijn neus dreef en haar ogen die prachtig en intens grijs terug keken. Hij grinnikte zacht. 'Nooit gedacht dat ik zou trouwen met het meisje dat mijn beschermelinge wilde op eten,' grijnsde hij speels, maar liefdevol. 'Al moet ik toegeven dat je me toen al fascineerde,' Hij glimlachte opnieuw, drukte een kusje op haar voorhoofd en trok haar lichaam waar hij het het liefst had: dicht tegen het zijne...

    [ bericht aangepast op 9 nov 2011 - 22:27 ]


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Wat zeggen jullie ervan als we het weer zo'n beetje ochtend laten worden? Dan kan het verhaal weer verder :3
    En yaay, Lew en Odile gaan trouwen :3 Awesome :3

    Yue
    Ik loop snel naar de keuken om een glas water te vullen, en ga dan naast Quinten op de bank zitten. "Hier." zeg ik, en ik geef hem het glas. Ik zie dat zijn ogen vochtig zijn, en bijt op mijn lip om mijn eigen tranen tegen te houden. Ik kan er slecht tegen als mensen huilen, zeker als ik me zelf verdrietig voel. Ik leg onhandig een hand op zijn rug en klop even bemoedigend. "We komen hier vast wel weer uit joh. Odile en Lew kunnen alles." Ik trek mijn hand weer terug en pluk ongemakkelijk aan de stof van de bank. Ik ben nooit een kei geweest in mensen troosten, maar ik doe mijn best.

    Savoy
    Als we weer terug zijn bij de kelder wil ik gewoonte getrouw achter de rest aan lopen, maar met een hardhandige por in mijn zij wordt me verteld dat ik ergens anders heen moet. Terwijl ik de bewaker die naast me loopt negeer denk ik aan wat me morgen te wachten staat. Ik heb veel gehoord over de gevechten die vampieren clans houden. Schokkende, maar ook boeiende verhalen. Het zal de eerste keer zijn dat ik er een mee doe, en tegelijkertijd de eerste keer dat ik er een zal zien. Bang ben ik eigenlijk niet, maar toch kriebelen er iets van zenuwen in mijn buik. Is het gek? Na al die jaren samengeleefd te hebben met vampiers die me liever dood dan leven zagen ben ik aan de pijn wel gewend geraakt, maar toch is een gevecht in een kooi anders. Je wordt opgesloten voor het plezier van anderen, die naar je kijken alsof je een vermakelijke actiefilm bent. Ik voel ineens een raar besef van hoe diep ik in de klote zit over me heen komen en slik terwijl ik door de deur die de bewaker voor me openhoudt loop. Dat is het. Voor Fjodor en zijn schoothondjes is het niet meer dan vermaak. Ik klem mijn tanden op elkaar terwijl ik de bewaker de deur op slot hoor draaien. Ineens is het besluit al genomen in mijn hoofd, zonder dat ik er goed over na heb gedacht: Ik zal niet meewerken aan hun vermaak. Nooit.