[RPG] Geen weg meer terug 13. - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.
11 & 12 komen vast nog x'D

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

-Quint-
Yue komt terug uit de keuken met een glas water in haar hand. 'hier' zegt ze en ik pak het glas aan. Snel zet ik het op de tafel voor me. Met de mou van mijn vest ga ik langs mijn ogen om de tranen weg te vegen. Hier emotioneel instorten, om het naar even netjes te zeggen, heeft al helemaal geen zin. Ook zegt Yue dat Odile en Lewis alles kunnen, dus ook hier uitkomen. Van Odile kan ik dat geloven, maar als ik Lewis' naam in het rijtje hoor komt de woede in me boven. Ik moet mijn best doen om niet gelijk op te staan en scheldend naar een andere ruimte te lopen. Toch beweeg ik plotseling een beetje waardoor het lijkt of Yue schrikt van mijn reactie. 'Hmm, ja dat zal allemaal wel.' zeg ik een beetje pissig. Ik had een plan, ik had iets bedacht, ik had een mes meegenomen, maar een bedankje ho maar. Dat ik zo'n reactie zou krijgen had ik wel verwacht maar iets positiever had gemogen. Ik doe een poging om op te staan, maar de situatie heeft al mijn energie weg gehaald. Met een plof kom ik weer op de bank en zak in elkaar, weer komt de gedachte boven. De gedachte dat ik niks kan, niks goed doe, dat mensen/vampieren me niet moeten laat staan aardig zijn. Nu ben ik echt pissig en zonder er bij na te denken raakt mijn gebalde vuist de zijkant van de bank. Pijn heb ik toch al dus dit maakt het niet erger.

Helemaal mee eens Vluuv .
Lolz, eindelijk eens wat positiefs in de levens van m'n character :'D

No growth of the heart is ever a waste

lol yeah, het was nogal donker de laatste tijd

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik ben in de wolken. Nog maar vaag voel ik hoe Lew een kus op mijn voorhoofd drukt en me tegen zich aantrekt. Ik vraag me af of hij beseft hoe groot de impact van zijn woorden op me waren. Hoe ongelofelijk dankbaar en gelukkig ik ben omdat hij mij, out of all vampires, heeft gekozen om de rest van zijn leven mee door te brengen. Iemand die geen genade verdiend heeft, maar het toch heeft gekregen.
'Nooit gedacht dat ik zou trouwen met het meisje dat mijn beschermelinge wilde op eten,' hoor ik hem dan zeggen, alsof hij mijn gedachten kan lezen. Achteraf ben ik zo blij geweest dat ik Dewi nooit te pakken heb gekregen. En de ene keer dat het zo ver was - dat ik werkelijk de kans had om haar leven daar en toen te eindigen - had Lew tot me door weten te dringen. Als eerste. 'Al moet ik toegeven dat je me toen al fascineerde.' Ik kijk omhoog, nu verbaasd.
'Ik ben zo blij dat je me toen een kans hebt gegeven. Zo blij..' fluister ik. Ik voel de tranen achter mijn oogleden prikken. Godverdomme, ga weg, ga weg, sis ik ze in gedachten toe. Om te voorkomen dat het toch mis gaat, sla ik de ogen neer en begraaf ik mijn gezicht in Lew's shirt. Ik hoor een kraan opengaan en vang de geuren van Yue en Quinten op. Ik kus Lew nog eenmaal, voor ik overeind krabbel en mezelf nog een keer in de spiegel bekijk. Ik zie er niet uit, maar ik voel me al een stuk beter. Zelfs Fjodor die me morgen meeneemt naar een bruidswinkel kan het innerlijke geluk niet verpesten. Dan kan ik meteen kijken naar een jurk die ik aan zal trekken op de bruiloft van Lew en mij. Ik trek een grijns om mezelf. Odile, je bent niet goed wijs. Ik haal een hand door Lew's haar en glimlach naar Yue en Quinten.
'We halen onszelf hieruit. Ik weet nog niet hoe, maar het gaat lukken.' Dan kom ik de slaapkamer binnen, sluit de deur en trek mijn trui over het hoofd. Ik ben te moe om zelfs maar te douchen. Eerst slapen. Ik ga op bed zitten, doe ook mijn broek uit en kruip onder de lakens.
Binnenkort kan ik zo lang en zo vaak naast Lewis liggen als ik wil. Ik sluit de ogen en verdwijn al snel naar dromenland.

/Aight, last post voor het ochtend wordt :]

[ bericht aangepast op 9 nov 2011 - 23:07 ]

No growth of the heart is ever a waste

-Quint-
Langzaam word ik wakker, mijn lichaam voelt stijf. Ik merk dat ik de hele nacht op de bank heb gezeten. Mijn ogen gaan door de ruimte. Het glas water staat nog op tafel. Mijn hand reikt naar het glas en pakt het op. Ik drink een paar slokken en loop, met het glas in mijn hand, naar de keuken. De rest van het water verdwijnt in de gootsteen. Ik ga een paar kastjes na totdat ik iets te eten heb gevonden. Een klein beetje eet ik op en loop weer richting de kamer. Mijn tas ligt nog bij de bak waar ik op heb gezeten. Ik rommel wat in mijn tas en vind uiteindelijk wat ik zoek. Met die spullen loop ik naar de tafel en ga zitten. Het potlood in mijn hand danst over het papier. AL snel staan er heel wat lijnen en kun je al zien wat het wordt. Nadat mijn potlood zijn werk heeft gedaan is de zwarte fineliner aan de beurt en ook mijn kleurtjes. Deze keer gebruik ik donkere tinten, vooral zwart, grijs en donker blauw om de sfeer van de tekening te bepalen. Ik ruim mijn spullen weer op en ga op de bak zitten, wachten op de volgende die wakker wordt of zijn gezicht in de kamer laat zien.

waarom denkt/praat (bijna)iedereen in het engels??

Tic van mij, negeer 't maar hoor haha ;]

No growth of the heart is ever a waste

C18 schreef:
Tic van mij, negeer 't maar hoor haha ;]

Oh, in de RPG posts zelf is het bij mij wel altijd Nederlands. 't Verhalende deel zegmaar. Maar als ik gewoon wat moet toevoegen al forumpost dan kan er inderdaad half Engels tussen zitten :'].

No growth of the heart is ever a waste

Hij zweeg toen Odile hem vertelde hoe blij ze was dat hij haar wilde. Het deed hem ongemakkelijk voelen, aangezien hij zichzelf op dit moment geen haar beter voelde dan haar. Dat hij haar toen een kans had gegeven, was toen gewoon voort gekomen. In ieder geval was het geen bewuste beslissing geweest. Nu hij er over nadacht, kon hij het moment dat hij Odile was beginnen vertrouwen en verliefd op haar was geworden niet echt herrinneren. Ze was stilletjes in zijn leven gekropen en had de boel heel subtiel overgenomen, dacht hij met een liefdevol grijnsje. Hij voelde hoe ze plots rechtstond en nog een zoen op zijn lippen duwde, toen hij zelf ook recht krabbelde. 'We halen onszelf hieruit. Ik weet nog niet hoe, maar het gaat lukken.' Hij knikte. Het idee dat Odile voor altijd bij hem zou blijven wanneer ze hier uit kwamen, was een enorme motivatie. De motivatie die ze nodig hadden om de situatie toch een beetje minder uitzichtloos te maken. Hij volgde haar naar de slaapkamer, en glimlachte teder toen hij merkte dat ze van uitputting recht in haar bed was geklommen. Zelf besloot hij eerst nog een douche te nemen, voor hij zijn shirt en broek uit deed en naast haar ging liggen. Wat ben je toch prachtig, dacht hij toen hij naar haar gesloten ogen staarde. Hij vroeg zich af of ze besefte net hoe mooi ze was. En als ze een beetje geluk hadden, kon hij bij haar blijven voor hoe lang ze hem in haar buurt duldde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Stil blijf ik zitten, geschrokken door Quintens kribbige reactie. Ik vraag me af waarom hij is teruggekomen. Hij is nu de enige mens hier, en hij heeft dus sowieso minder kans dit te overleven. Toch wilde hij helpen, en dat bewonder ik. Ik weet niet of ik er zelf de moed voor zou hebben gehad. Verrast kijk ik op als Odile weer naar buiten komt. Het is te zien dat ze heeft gehuild, maar ik voel me blij worden als ik de strijdlustige blik die ze voorheen altijd in haar ogen had weer herken. Wat Lew ook tegen haar heeft gezegd, het heeft goed geholpen. Als ze in haar slaapkamer verdwijnt besluit ik ook om te proberen wat slaap te krijgen. Het is lang geleden dat ik me moe heb gevoeld, een van de grote voordelen van het vampier zijn, maar alle emoties en gebeurtenissen van vandaag eisen nu toch hun tol. Ik glimlach vluchtig naar Quinten en loop de kamer in waar ik me eerder had gevestigd met een pak koekjes een een boek. Nadat ik de deur heb gesloten haal ik de spullen van het bed en trek mijn spijkerbroek, trui en sokken uit. Mijn ondergoed en t-shirt houd ik aan, zodat ik ten minste iets heb dat op een pyjama lijkt. Een gaap onderdrukkend sla ik de dekens open en kruip in bed. Ik lig nog even te woelen, maar val dan in slaap. Alle indrukken en gevoelens van vandaag komen terug in mijn dromen, waardoor mijn slaap een ware chaos is. Midden in de nacht schrik ik wakker, gedesoriënteerd en bang, maar als ik me besef waar ik bang ga ik weer terug in bed liggen. Ik heb het warmer dan normaal, maar ik ben moe en al snel slaap ik weer, even onrustig als eerder.

Savoy
Uren heb ik stil met mijn armen over elkaar op de bank gezeten en nagedacht. Nagedacht over vroeger, over mijn tijd in het huis, over Dewi en nagedacht over mijn huidige situatie. Ik blijf bij mijn eerdere voornemen. Ik zal niet doen wat die strontvlieg van me wil zien, al betekent het mijn dood. Ik haal mijn neus op en werp een blik op de klok, die aan de grauwe muur hangt. Deze kamer is een stuk minder comfortabel dan die andere, maar er is tenminste een klok. Waarschijnlijk is die juist bedoelt om me angst aan te jagen. Zodat ik de secondes die ik nog heb tot ik moet vechten langzaam zie wegtikken en zo tot wanhoop wordt gedreven. Wat slap. Als ik op de gang stemmen en voetstappen hoor blijf ik rustig zitten, en zelfs als de deur openvliegt houd ik mijn armen over elkaar en mijn ogen op de klok gericht. "Tijd om te gaan." zegt een stem, en rustig kom ik overeind. Ik ben er klaar voor. Ik word door twee mannen door de gangen geleid en uit eindelijk in een andere kamer gezet. Er hangt een boksbal en staat een bankje, en het ruikt er naar zweet en bloed. "Wacht hier." beveelt de ene man, waarna hij de deur dichtslaat. Alsof ik ergens heen kan, jij idioot, denk ik minachtend en ik ga op het bankje zitten. Even overweeg ik om mijn frustratie en woede op de boksbal te botvieren, maar daar zie ik al snel van af. Ik wacht wel gewoon tot het tijd is.

Odile - Goede vampier.

Door een kriebel in mijn neus word ik wakker. Ik open de ogen en merk dat een pijpenkrul de boosdoener is. Ik wil overeind schieten om nu een einde te maken aan die krullen, tot ik merk dat er een arm om mijn middel is geslagen. Lewis. Ik glimlach even als ik hem zie slapen. Hij heeft het nodig gehad. Heel voorzichtig haal ik de arm van me af en glip het bed uit. Ik trek mijn nieuw gestolen kleding aan en open de kamerdeur.
In de kamer zit Quinten te tekenen. Met een schuin oog staar ik naar zijn resultaat. Dat doet hij aardig goed.
'Jij ook thee?' vraag ik als ik in de keuken wat water begin te koken. Ik meen dat ik hier in de kast wat brood heb gezien, mocht je behoefte hebben aan iets van een ontbijt.' Op dat moment hoor ik gebons op de deur. Tot mijn verbazing is het niet Fjodor, maar een paar voor mij onbekende vampiers.
'Wel verdomd, ik ruik mens. He rooie, doe die deur es open.' 'Val dood, stuk ellende,' sis ik. De man grinnikt.
'Dat langharige vriendje van je maakt zich klaar voor het gevecht. Ik zet mijn geld op Jonathan. Dat zou ik ook doen als ik jou was. Hij laat niks van hem heel.' Dus ze hebben Savoy naar de trainingsruimte gebracht. Dat verklaart wat.
Ik loop naar de deur en kijk hem met een vernietigende blik aan. 'Ik zal niks van jou heel laten als ik je te pakken krijg, stuk stront. Nu opflikkeren.' Hij lacht.
'Lawrence, volgens mij vindt ze me leuk.' 'Ik zou haar doen als ik jou was. Moet je dat lekkere lijf zien.' Oh godverdomme, wat jeuken mijn vuisten om hem en zijn grote bek naar de zevende hemel te slaan. Op dat moment gaat de ketel als een malle tekeer en haast ik me naar de keuken om het gas uit te zetten.
'Rennen, wijffie,' lachen de twee vampiers, waarna ze het hazenpad kiezen.

No growth of the heart is ever a waste

-Quint-
'Jij ook thee?' hoor ik Odile vragen. Ik kijk op van mijn blad. 'Ja lekker.' zeg ik, ik ben aangenaam verrast dat iemand zich hier de moeite doet voor mij. vaag krijg ik iets mee van 2 vampiers aan de deur. langzaam begin ik hardop te praten.
'Ik heb eens zitten denken.' zeg ik.
'die 2 vampiers van daarnet zeiden iets over mens. Als we hier willen ontsnappen moeten we wel een heel goed plan hebben om weg te komen zonder op gemerkt te worden. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar in de korte tijd hier heb ik geleerd dat vampiers best goed mensen kunnen ruiken. En dan is het probleem dat ik een mens ben.' na dat gezegd te hebben verdiep ik me weer in mijn tekening, wachtend op Odile met de thee.

Toen Lew zijn ogen opende, was de plek naast hem leeg. Slaperig bevochtigde hij zijn lippen en staarde naar het plafond. Tijdens zijn slaap had er zich een idee in zijn hoofd gevormd. Het was compleet gestoord en de slaagkans was enorm klein, maar hij had ergens het gevoel dat het mosschien zou kunnen werken. Maar daarvoor had hij meer informatie nodig, informatie die hij bij Odile kon vinden. Traag klauterde de man uit bed en begaf zich naar de keuken. Toen hij zijn verloofde opmerkte, krulden zijn lippen automatisch om in een glimlachje. Deze prachtige vrouw had hem offcieel laten weten dat ze bij hem wilde blijven, en dat deed hem zo gelukkig en zelfs een tikje zelfvernoegd voelen, dat het hem zelfs amper deerde dat Fjodor haar wilde claimen. Zover zou het-als het aan hem lag- nooit komen. 'Goeiemorgen,' begroette hij haar glimlachend. Hij wachtte even tot ze de ketel aan de kant had gezet en vouwde zijn handen dan rond haar gezicht om haar liefdevol te zoenen. 'Ik moet straks even met je praten. Ik heb een idee, maar het is best... maf,' fluisterde hij zacht in haar oor toen hij haar teder omhelsde en een zoentje op haar wang drukte.

[ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 21:06 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Als ik 's ochtends wakker word heb ik een vreemde vieze smaak in mijn mond. Ik kom overeind en wrijf in mijn ogen, als ik merk dat ik op mijn kussen heb gekwijld. Gegeneerd draai ik het om, zodat de vlek niet meer te zien is. In de woonkamer hoor ik al stemmen, en blij dat ik niet als eerste wakker ben geworden sla ik de dekens van me af. Ik trek mijn broek aan en loop op blote voeten de woonkamer in. Terwijl ik een hand door mijn haar haal in een poging het er wat normaler uit te laten zien sluit ik de deur achter me. "Goedemorgen!" zeg ik vrolijk. De gespannen sfeer van gisteravond is gezakt, en de slaap lijkt iedereen goed te hebben gedaan. Ik loop naar de keuken waar Odile en Lew in een omhelzing staan. Ik glimlach even naar ze en open de keukenkastjes, op zoek naar brood. Nu ik heb geslapen heb ik ineens een vreemde behoefte aan een ontbijt, terwijl ik voor mijn gevoel al heel lang geen behoefte aan mensen-eten heb gehad.

Savoy
Uren heb ik stil met mijn armen over elkaar op de bank gezeten en nagedacht. Nagedacht over vroeger, over mijn tijd in het huis, over Dewi en nagedacht over mijn huidige situatie. Ik blijf bij mijn eerdere voornemen. Ik zal niet doen wat die strontvlieg van me wil zien, al betekent het mijn dood. Ik haal mijn neus op en werp een blik op de klok, die aan de grauwe muur hangt. Deze kamer is een stuk minder comfortabel dan die andere, maar er is tenminste een klok. Waarschijnlijk is die juist bedoelt om me angst aan te jagen. Zodat ik de secondes die ik nog heb tot ik moet vechten langzaam zie wegtikken en zo tot wanhoop wordt gedreven. Wat slap. Als ik op de gang stemmen en voetstappen hoor blijf ik rustig zitten, en zelfs als de deur openvliegt houd ik mijn armen over elkaar en mijn ogen op de klok gericht. "Tijd om te gaan." zegt een stem, en rustig kom ik overeind. Ik ben er klaar voor. Ik word door twee mannen door de gangen geleid en uit eindelijk in een andere kamer gezet. Er hangt een boksbal en staat een bankje, en het ruikt er naar zweet en bloed. "Wacht hier." beveelt de ene man, waarna hij de deur dichtslaat. Alsof ik ergens heen kan, jij idioot, denk ik minachtend en ik ga op het bankje zitten. Even overweeg ik om mijn frustratie en woede op de boksbal te botvieren, maar daar zie ik al snel van af. Ik wacht wel gewoon tot het tijd is.

Hahahaha -ziet het beeld voor zich van een kwijlende Yue x'D- Omfg lololol.

Odile - Mens.

Ik slaak een zucht als ik Quinten de thee in handen geef.
'Klopt, dat is ons voornaamste probleem. Als we ooit langs ze heen willen komen, moeten we op de een of andere manier je geur zien te maskeren.' Ik neem zelf een slokje van mijn thee. Dan vang ik een bekende geur op. Lewis! Ik glimlach naar hem. Hij vouwt zijn handen om mijn gezicht en zoent me. Ik voel me ineens klein en nietig. Ik wil wat zeggen, tot Yue met een vrolijke 'goedemorgen' binnen komt wandelen.
'Morgen. Er is thee en heet water. En brood. Ik moet de koelkast nog afspeuren naar wat eetbaars, liefst iets wat niet over de datum is.' Ik krijg prettige rillingen over mijn rug als ik Lew's adem in mijn oor voel.
'Ik moet straks even met je praten. Ik heb een idee, maar het is best.. maf.' Ik kijk hem verbaasd aan.
'Nu heb je toch echt mijn nieuwsgierigheid gewekt, verloofde.' God, waar haal ik die vrolijkheid vandaan. Yue's goede humeur werkt aanstekelijk. 'Wat had je in gedachten?' vraag ik Lew. Het ironische aan de hele zaak is dat ik nu met twee mannen verloofd ben. Maar ik ben van plan om er maar met een van die twee te trouwen.

No growth of the heart is ever a waste