[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha, Chase z'n geduld begint aardig scheurtjes te vertonen :'D
Zelfde smoes als bij Lew proberen

No growth of the heart is ever a waste

Haha, ja doh, hij geilt stiekem op de adrenaline.
oké, dat zei ik niet.

Haha, I will.

everything, in time

Chase - vampierjager.

'Godverdomme!' Schreeuw ik plotseling, in mijn woede sta ik op en komt de stoel met een klap achter me neer. 'Dit duurt me te lang, ik ga haar halen. Let jij op hem?' vraag ik aan Ash met een knikje naar Lew. En zonder op antwoord te wachten, ben ik er al vandoor, maar al snel steek ik mijn hoofd weer tussen de deur. 'Jij moet haar neerslaan met de schep als we binnenkomen, direct. Maar niet te hard, ik wil dat ze me aankijkt als ik haar neem,' grijns ik sadistisch, voor ik echt weg ben.
Ik ren, voor het dramatische effect, terug naar de villa. 'Odile!' roep ik hijgend als ik er ben aangekomen. 'Odile!' herhaal ik, tot ik haar eindelijk vind. 'Je moet meekomen, ik heb iemand gevonden die Dewi hier uit kan halen. Ik weet dat je me niet vertrouwd, maar zet je nu even over ego heen en doe het voor Dewi!'

everything, in time

Yue
Terwijl ik over mijn wangen wrijf en wanhopig probeer de tranen te onderdrukken luister ik naar Odile. Dus ik ben niet de enige die de haat in zijn ogen zag. Een schrale troost, maar toch. "Waar is hij? Ik ruik hem niet meer." Ik haal mijn schouders op. "Hij had toch een manier om door de poort te gaan? Wie weet is hij even een frisse neus halen in het bos." Odile lijkt nog even na te denken en komt dan weer zitten. Ze heeft de sadistische grijns weer op haar gezicht, en ik kan het niet laten te rillen. Ik hoop voor James maar dat Odile niet écht boos op hem wordt, want dan heeft hij een probleem. "Zin in een stevige workout in de sportzaal? Ik heb spontaan de behoefte gekregen om ergens in te slaan." Ik glimlach slapjes en knik. "Oke dan, een beetje sport zo nu een dan kan vast geen kwaad." Ik sta op om naar de sportzaal te lopen als James ineens binennstormt. Hij lijkt behoorlijk over de rooie en geschrokken luister ik naar zijn verhaal. Ik slik en kijk Odile aan. "Maar Odile, ik kan Dewi toch niet in mijn eentje beschermen? Daar ben ik niet sterk genoeg voor."

Savoy
Geschokt voel ik hoe Lew mijn keel dichtknijpt en me tegen de muur drukt. Godver, waar slaat dat nou weer op. Ik heb toch gezegd dat ze mogen blijven? "Hoe dùrf je." gromt hij en met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan. Wat is zijn probleem? O, ja, ik leefde in hetzelfde huis als Elif. Maar de beste vrienden waren we echt niet. Ik bedoel, er leven hier toch ook spinnen in het huis. Als die geplet worden moet ik ook heus niet janken alleen maar omdat ze in hetzelfde huis woonden. Omdat mijn nek zo'n beetje plat wordt gedrukt lukt het me eerst niet om te praten, maar na een tijdje krijg ik er toch een "Dude, chill even." uitgeperst. Odile komt op Lew aflopen en vraagt hem om mee te gaan. Ik negeer haar beledegingen en grijns naar Lew. "Dat klopt, luister naar je.." Ik slik nog net het woord bitch in en glimlach. "Naar je vriendin." Hij kijkt me misprijzend aan en smijt me tegen de muur. "Klootzak." Ik sta op en wuif met mijn hand. "Ja, het was gezellig, kom nog eens terug." Ik draai me om en kijk naar de deuk in de muur. "Heel erg fijn. Just great. Dat had deze kamer nu echt nodig." Ik zucht dramatisch en loop naar het raam. "Vuile eikel." mompel ik terwijl ik over mijn pijnlijke keel wrijf. Misschien wordt het tijd om uit dit huis te vertrekken. Ik zit hier nu al zo lang, en ik heb geen enkele reden om hier te blijven.

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 20:07 ]

Odile - Goede vampier.

'Prima, dan gaan we. Eens kijken of die boksbal mij aan kan.' Ik sta op en ga haar voor richting de uitgang, waar tot mijn verbazing een storm me haast omver loopt. "Odile! Odile!" hoor ik ineens iemand schreeuwen. Pas een tel later heb ik door dat het James is. Ik heb zojuist iets gevonden om in te slaan, denk ik en ik slik de woorden nog net op tijd in.
"Je moet meekomen, ik heb iemand gevonden die Dewi hier uit kan halen. Ik weet dat je me niet vertrouwt, maar zet je nu even over ego heen en doe het voor Dewi!" Nog voor ik mezelf een halt toe heb kunnen roepen heb ik met een hand zijn keel dichtgeknepen. 'Dat heb je goed geraden, jochie. Ik vertrouw je voor geen cent. En het laatste waar mijn humeur behoefte aan heeft ben jij.' Ik snuif even kwaad en laat hem dan los, als zijn zin zich in mijn hoofd herhaalt. "Maar zet je nu even over je ego heen en doe het voor Dewi!" Dat geeft de doorslag. 'Laat hem maar hierheen- nee. Doe maar niet. Niet nog een mens binnen de poorten.' Even werp ik een blik op Yue. 'Dit zal niet lang duren. Beloofd.' En tegen James: 'Ik ben zo terug.' Op een drafje wandel ik naar mijn kamer en sluit de deur achter me, waarna ik me tot mijn wapenkist wend. Voorzorgsmaatregelen zijn nooit weg, bedenk ik me met een glimlach en steek een subtiel, maar vlijmscherp mes in mijn broekzak, zodanig dat het niet te zien is, tenzij je erop let. Ik weet niet wie die vriend van James is, maar soort zoekt soort en als hij van hetzelfde soort is als die ellendeling, dan is een extra mes nooit weg. Ik trek mijn leren jack aan en loop richting de kamer.
'Goed. Ik ben er,' zeg ik als ik binnen ben gekomen en geef een kort knikje richting James. 'Laten we gaan, ik heb geen zin in een theekransje. Hoe sneller ik van jou verlost ben, hoe beter,' zeg ik als ik voor hem uit loop naar de deur. Ik lijk wel compleet gek om met die ellendeling mee te gaan. Ik haal opnieuw een hap adem. Ja, ego opzij zetten. En waar in godsnaam hangt Lew uit? Dat jagen hoeft toch niet zo lang te duren?

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

Het liefst zou ik haar nu meteen vermoorden. Wie denkt ze wel dat ze is, zomaar mijn keel dichtknijpen? Als ze weg is haal ik even diep adem, ik ben tenslotte nog steeds een mens. Even kijk ik Yue aan. 'Sorry, het is te gevaarlijk voor jou. Ik heb toch echt Odile nodig.'
Eindelijk komt Odile terug en ik knik als ze wil gaan. Hoe snelle, hoe beter tenslotte. 'Je moet oppassen met wat je zegt,' zeg ik verbazingwekkend rustig voor mijn doen. 'Straks heb je me ooit nog nodig en dan wil ik je niet meer helpen. Als er weer een mens in die villa is gelopen. Hier rechts,' zeg ik kortaf. Ik kan haast niet wachten, een onbeschrijfbaar gevoel raast door mijn lijf. Straks eerst Odile, dan Lew, dit wordt een geweldige avond. Ik kijk strak naar Odile, zij heeft geen flauw benul van wat haar te wachten staat.

Noh, net nu is Winchesters er niet en ik had haar gevraagd Odile neer te slaan!

everything, in time

dan doe je van; ik zag hoe dinges dingetje neersloeg xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Hulpeloos kijk ik toe hoe Odile naar boven loopt. Maar wat als Faith en Savoy aanvallen? O god, wat als er iets met Dewi gebeurt. Ik slik en voel de tranen al weer prikken, maar vecht hard om ze tegen te houden. "'Sorry, het is te gevaarlijk voor jou. Ik heb toch echt Odile nodig." Ik voel een glimlach opkomen en kijk hem aan. Is hij bezorgd om me? Is hij dan toch niet zo gevoelloos? Het sprankje hoop dat ik had wordt echter meteen gedooft als ik zijn gezicht zie. Kil, zoals altijd. Ik slik en houd mijn mond. Als Odile en James weglopen door de poort kijk ik ze na vanuit de grote deur. O, laat ze alsjeblieft snel terugkomen.

Savoy
Geschokt voel ik hoe Lew mijn keel dichtknijpt en me tegen de muur drukt. Godver, waar slaat dat nou weer op. Ik heb toch gezegd dat ze mogen blijven? "Hoe dùrf je." gromt hij en met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan. Wat is zijn probleem? O, ja, ik leefde in hetzelfde huis als Elif. Maar de beste vrienden waren we echt niet. Ik bedoel, er leven hier toch ook spinnen in het huis. Als die geplet worden moet ik ook heus niet janken alleen maar omdat ze in hetzelfde huis woonden. Omdat mijn nek zo'n beetje plat wordt gedrukt lukt het me eerst niet om te praten, maar na een tijdje krijg ik er toch een "Dude, chill even." uitgeperst. Odile komt op Lew aflopen en vraagt hem om mee te gaan. Ik negeer haar beledegingen en grijns naar Lew. "Dat klopt, luister naar je.." Ik slik nog net het woord bitch in en glimlach. "Naar je vriendin." Hij kijkt me misprijzend aan en smijt me tegen de muur. "Klootzak." Ik sta op en wuif met mijn hand. "Ja, het was gezellig, kom nog eens terug." Ik draai me om en kijk naar de deuk in de muur. "Heel erg fijn. Just great. Dat had deze kamer nu echt nodig." Ik zucht dramatisch en loop naar het raam. "Vuile eikel." mompel ik terwijl ik over mijn pijnlijke keel wrijf. Misschien wordt het tijd om uit dit huis te vertrekken. Ik zit hier nu al zo lang, en ik heb geen enkele reden om hier te blijven.

Odile - Goede vampier.

Oke ik geef toe, dat was niet echt vriendelijk van me. Ik trek een wenkbrauw op als ik achter hem aan loop. Who the hell am I kidding? Waarom zou ik nog de moeite nemen aardig tegen hem te doen? Ik slaak een zucht. Omdat hij op het punt staat om Dewi te redden dus. Hij houdt zich aan zijn woord.
'Geloof me, dit is de laatste keer dat ik om je hulp vraag.' Ik zucht nogmaals. Nee, dat was niet wat ik wou zeggen. 'Luister, ik.. ik waardeer het erg dat je haar hieruit gaat halen. Wij hebben dan misschien een schijthekel aan elkaar, we zetten ons allebei in voor dezelfde zaak. En dat zie ik als iets goeds. Dus ik zal je laten leven als dit alles voorbij is.' Ik trek een kort grijnsje. Hoor mij eens. Hiervoor zou Fjodor me pas uitlachen. Nog net heb ik kunnen voorkomen om te zeggen dat het me spijt van die rotopmerkingen. Daar is mijn trots toch echt te groot voor. Besides; hij heeft ook zijn nodige aandeel.
Nog steeds is het ijzig koud buiten, ondanks dat het is gestopt met sneeuwen. Ik ben een stuk meer immuun geworden voor de weersomstandigheden, maar ik voel ze nog wel.
"Hier rechts." Gedwee volg ik hem, tot een ree in de verte mijn aandacht afleidt. God wat heb ik een dorst. Even aarzel ik. Nee. Wachten. Die ree komt zo wel aan de beurt. Wat verbaasd knipper ik een paar keer met mijn ogen als we bij een bescheiden huisje aankomen. Zou die vriend van hem hier wonen? Wat een onpraktische plaats. De wind waait in tegengestelde richting, waardoor het nagenoeg onmogelijk is de geur in het huis te kunnen lokaliseren. Dus nu weet ik nog steeds niet wat voor vlees ik in de kuip heb. Great. Gelukkig heb ik mijn mes nog, voor het geval dat.

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 20:41 ]

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
Ik bedacht me te gaan kijken of er nog iemand thuis was, iemand die me niet wilde vermoorden tenminste. Zwijgend liep ik mijn kamer uit nadat ik mezelf wat gefatsoeneerd had. Ik wist dat ik nu een risico nam, maar wat moest ik dan doen? Zitten wachten in mijn kamertje tot iemand hier kwam? Dadelijk zat ik hier over een uur nog, dat was dus geen optie geweest. Mijn maag rammelde en ik liep even langs de keuken, ik rommelde wat in de kasten en vond een appel die gelukkig niet bedorven was. Ik ging op de eettafel zitten, waarom zaten tafels lekkerder dan stoelen? Achja, wat deed het er toe. Ik nam een grote hap van de appel en hield ondertussen de omgeving om me heen scherp in de gaten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dan moet je wel naar binnenlopen he (á)

Trust me. I'm the doctor

Chase - Vampierjager.

'We zijn er,' zeg ik en als een echte heer laat ik ook Odile voorgaan. Gelijk ontvangt zij een klap tegen haar achterhoofd van Ash. Ik knik kort en dankbaar naar hem, voor ik mijn kans grijp, Odile ruw overeind trek en haar vervolgens weer achterover over de tafel heen duw. Even denk ik er nog over om haar op haar buik te rollen, maar ik bedenk me dat ik haar ogen dan niet kan zien, dus blijft ze zo lekker liggen. Met twee handen houd ik haar handen boven haar hoofd en dwing Ash om haar vast te binden, we moeten snel zijn, voor Odile in staat is terug te vechten. Niets van mijn aandacht gaat naar Lew, alles is voor Odile. Ash mag hem wat mij betreft helemaal hebben.
Wanneer Odile's handen eindelijk vastgebonden zijn, volgen haar benen, die ik elk in één van de hoeken van de tafel vastbindt, dat maakt het tenslotte nu makkelijker. 'Mijn naam is Chase, ik wil dat je die naam kreunt,' grijns ik naar haar, terwijl ik mijn riem al begin los te frunniken. Het is niet zozeer dat Odile me geil maakt, al heeft ze een lekker lichaam, het is meer de hele situatie, daar heb ik altijd al een zwak voor gehad. Of ja, een "zwak punt".. het is maar hoe je het bekijkt. Het kan me niet eens meer schelen dat Ash er staat, hij doet maar wat hij wil. Lew moet wel kijken, krijgt hij toch nog een beetje aandacht.
Wanneer mijn riem eindelijk los is, belandt mijn broek al snel op de grond. Heerlijk, dat gezicht van Odile, het maakt me alleen nog maar meer opgewonden. Wat moet het frustrerend voor haar zijn, om hier niets tegen te kunnen doen. Dat is nou jammer, maar niet mijn probleem.
Uiteindelijk heb ik alleen nog een shirt aan, daarin loop ik naar Odile en trek ook behendig haar broek uit, bij het laatste stuk, als het niet meer gaat vanwege de ketens, scheur ik het door alsof het een simpel papiertje is. Ik heb geen zin meer om eerst met haar te spelen, in plaats daarvan dring ik met een harde stoot ruw bij haar binnen, ik houd het nu al bijna niet meer. Gelijk verlaat er dan ook een harde kreun uit mijn mond, hoe meer ze tegenspartelt, hoe leuker het is voor mij.

everything, in time

Oh tja, ik heb het nu maar in één keer geschreven, omdat we stiekem niet meer konden wachten, mehe, sorry!
En bovendien ben ik zo weg, dan kom ik nog wel online op mijn iPod, maar dan is het onhandig om hele langen stukken te moeten schrijven.x;

everything, in time

Hahaha,w tf Lew gaat 'm spacen denk ik. -kinkrbabel- En odile ook. Wtf, heb veeeeel medelijdne o-o''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

No problem stiekem vind ik Chase heel geniaal

Ash

Wanneer we Odile hebben vastgebonden begint Chase al gelijk met zijn gehele 'Masterplan' de eerste seconden sta ik er met een grijns naar te kijken. Totdat ik ons andere gast herinner, ik loop zonder mijn blik van het tweetal af te halen naar achter en pak Lew zijn hoofd hardhandig beet. Met mijn handen draai ik zijn hoofd zo naar Odile dat hij haar ziet, dat hij kan zien hoe ze verkracht word. Een gemeen lachje ontsnapt uit mijn mond als ik de gezichten van Odile en Lew zie.....

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 21:25 ]

Trust me. I'm the doctor