[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Chase - vampierjager.

Al snel volgt er nog een klap voor Lew, deze keer houd ik zijn gezicht vast zodat hij me wel aan moet kijken. 'Ik noem je hoe ik wil, ellendig misbaksel. En ik behandel je ook zoals ik wil,' sis ik. 'Als ik wil dat je mijn bitch bent, ben je dat. Maar die positie is al bezet voor Odile.' ik begin weer te grijnzen als ik haar naam heb uitgesproken waarna ik Lews gezicht ruw loslaat en weer op de stoel ga zitten. Dan gaat mijn blik weer naar Ash. 'Dus, wat ga je doen?'

everything, in time

Ash

'o god eindelijk kan ik je weer Chase noemen Dude. Ik wist niet wat Lew al wist dus ik dacht ik ben nog ff Damien' een kleine grijns verscheen op me gezicht. 'dus, wat ga je met hem doen' de simpele woorden van Chase blijven door me hoofd vliegen. 'mwah, ik denk dat ik mezelf een beetje vermaak. Het gaat pas echt beginnen als odile komt' duivels lachtte ik even. 'en jij' met een felle blik lette ik weer op Lew 'houd je vieze bek dicht, als ik maar een woordje hoor dan snij ik in een random lichaamsgedeelte, kreunen van pijn mag natuurlijk altijd. Maar bewaar dat maar voor Odile'. Waarom wou ik ooit Dewi redden en dit mislopen, god dit is geweldig. En als hun dood zijn redden we Dewi, win win situatie. 'als je wat gevraagd word antwoord je, dus waarom ben jij hier naartoe gegaan. Ik weet dat jullie achterlijk zijn maar dit aa echt alles, jullie mogen elkaar niet eens en dan ga je met hem mee, geniaal chase'

[ bericht aangepast op 22 mei 2011 - 22:25 ]

Trust me. I'm the doctor

Lew glimlachte minzaam. James was een mens. Met zijn blote handen slaan om een beresterke vampier was als een kussen tegen een muur aangooien 'Ach gut, heb ik je boos gemaakt? Wat onhandig nou,' siste hij. James verloor echter al snel weer interesse en richtte zich weer tot zijn partner. Tot nog toe was het niet erg geweest, bedacht Lewis, terwijl hij zich James' bedreigingen voor de geest probeerde te halen. Wat hij nu had gedaan was... ja eigenlijk niets. Van de snee was al niks meer te zien en Lew had de vuist op zijn wang niet eens gevoeld. Het enige wat in de buurt kwam, was de spade. 'Heeft je moeder je niet genoeg aandacht gegeven?' gokte Lew op zijn buurt met een grijns toen het joch een grote mond tegen hem opzette. Alsof hij naar hen zou luisteren. Hij kon heel wat aan, daar zouden ze nog van schrikken.

[ bericht aangepast op 22 mei 2011 - 22:31 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Owja ze genezen snel haha, even aanpassen

Trust me. I'm the doctor

ik heb de mijne ook aangepast.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Stilletjes luister ik naar wat Odile vertelt. Ze lijkt met elk woordt kwader te worden en ik krimp in elkaar als ze met een harde stoot de tafel door midden slaat. Ik klem mijn benen zo hard tegen me aan als ik kan en slik. "Maakt niet uit." piep ik als reactie op haar excuses. "Hij heeft gelijk dat we er zijn om te moorden, maar dat is hoe de natuur in elkaar zit. Het recht van de sterkste. En laten wij vampieren nou net de sterkste schakel zijn." Er verschijnt een gemene, ietwat sadistische glimlach op Odiles gezicht en met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan, maar ik zeg niets. "Nu ik het me bedenk.. ik heb eigenlijk best dorst. Jammer dat die zak bloed al weg is. Is Dewi nog in orde trouwens?" Ik knik en laat mijn benen los. "Ze ging volgens mij slapen." Mijn stem klinkt zacht, en ik voel tranen opkomen. Odiles woorden hebben me enigzins gerustgesteld, maar ik snap nog steeds niet waarom James ons zo haat. "Maar Odile.." zeg ik, en ik voel dat ik een brok ik mijn keel heb. "Waarom vindt hij ons niet aardig? We hebben hem toch niets aan gedaan? Ik wil niet dat hij ons haat." Er glijdt een traan over mijn wang en beschaamd kijk ik weg. Ik stel me aan, en dat weet ik wel, maar ik ben niet gewend dat mensen me niet aardig vinden, laat staan me haten. En James haat me, dat was duidelijk te zien in zijn ogen.

Savoy
Geschokt voel ik hoe Lew mijn keel dichtknijpt en me tegen de muur drukt. Godver, waar slaat dat nou weer op. Ik heb toch gezegd dat ze mogen blijven? "Hoe dùrf je." gromt hij en met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan. Wat is zijn probleem? O, ja, ik leefde in hetzelfde huis als Elif. Maar de beste vrienden waren we echt niet. Ik bedoel, er leven hier toch ook spinnen in het huis. Als die geplet worden moet ik ook heus niet janken alleen maar omdat ze in hetzelfde huis woonden. Omdat mijn nek zo'n beetje plat wordt gedrukt lukt het me eerst niet om te praten, maar na een tijdje krijg ik er toch een "Dude, chill even." uitgeperst. Odile komt op Lew aflopen en vraagt hem om mee te gaan. Ik negeer haar beledegingen en grijns naar Lew. "Dat klopt, luister naar je.." Ik slik nog net het woord bitch in en glimlach. "Naar je vriendin." Hij kijkt me misprijzend aan en smijt me tegen de muur. "Klootzak." Ik sta op en wuif met mijn hand. "Ja, het was gezellig, kom nog eens terug." Ik draai me om en kijk naar de deuk in de muur. "Heel erg fijn. Just great. Dat had deze kamer nu echt nodig." Ik zucht dramatisch en loop naar het raam. "Vuile eikel." mompel ik terwijl ik over mijn pijnlijke keel wrijf. Misschien wordt het tijd om uit dit huis te vertrekken. Ik zit hier nu al zo lang, en ik heb geen enkele reden om hier te blijven.

Ash

Toen Lew die acht woorden uitsprak Raasde woede door heel mijn lichaam meteen dook ik naar voren en hield een mes tegen zijn keel aan 'zeg nog een ding over mijn moeder en je gaat eraan' was het enigste wat ik uitbracht. Hij wist net zo goes ALS Ik dat ik hem nu niet zou vermoorden maar dat het nog gaat komen. Ik goide het kleine mes neer en keek Lew aan, een sadistische Lach verscheen op mijn gezicht. Ik draaide me om en lie naar een klein kastje in de kamer, ik trok hem open en haalde er een langer en dikker mes uit. Het lemmet glinsterde en de grijns op me gezicht werd nog groter. Ik draaide me weer om en liep weer terug naar Lew, ik leunde naar voren zodat mijn hoofd zich naast zijn oor bevond 'dit is omdat je niet luisterde' terwijl ik de woorden uitsprak haalde ik mijn mes naar achter. Vliegensvlug duwde ik hem naar voren zodat het mes in zijn buik belande, 'heerlijk gevoel is het niet' zei ik terwijl ik zijn gezicht zag. Ik haalde het mes er weer uit en lachtte kort, 'it's just the beginning' flustered ik weer. Met een korte blik keerde ik me weer op Chase, 'wanneer komt dat wijf hierheen'

[ bericht aangepast op 22 mei 2011 - 22:48 ]

Trust me. I'm the doctor

Lew merkte dat hij een gevoelige snaar had geraakt. Ergens vroeg hij zich af of dat joch inderdaad geen aandacht kreeg. Afijn, niet zijn zaken, van hem had ze hem in een vuilbak achter mogen laten. De jongen liet hem met een onheilspelled lachje weer los en liep naar een wandkastje, waar hij een glinsterend mesje tevoorschijn haalde. Aha, dus hij kreeg straf. Bijna had hij weer met zijn ogen gerold. Lew voelde de ademen van de jongen tegen zijn oren, waardoor er een rilling van walging over zijn ruggegraat racete. Hij was zelf geen engel, maar deze kerels sloegen gewoon alles. 'Dit is omdat je niet luisterde.' Lew schokte even toen hij het mes in zijn buik voelde ploffen. De stekende pijn kwam hem te bekend voor. Bijna stond hij terug in de bossen van de jungle, face to face met een of andere gekke Jap. Lew wilde dubbelklappen onder de wil van de vreselijke pijn, maar de kettingen verboden dat, waardoor hij zijn gewicht maar gewoon op de boeien liet haden. Slap als een voddenpop hing hij, lichtjes hijgend, van de pijn de bekomen en aan een vreemd gevoel in zijn onderbuik was te merken dat zijn lijf het alweer aan het oplossen was. Deze zou echt langer duren dan de vorige sneden, aangezien die oppervlakkiger waren en bijnlange niet op zo'n moeilijke plek.'Wanneer komt dat wijf hierheen.' Nee! Odile! et een ruk rechtte Lew zijn hoofd. 'Dat was inderdaad heerlijk,' antwoordde hij op de vorige opmerking. 'Mag ik nog wat?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ash

Met gefronste wenkbrauwen draaide ik me weer om 'serieus Dude, je wilt Meer' even klonk mijn stem vol onbegrip, wat zich al snel weer inwisselde voor haat. Haat voor dit vieze wezen 'en monsieur jij krijgt je wens maar alleen ondat je je mond opentrok'. Met grote stappen liep ik terug zodat ik weer voor Lew stond. Het mes in mijn handen brandde 'agh, ik wou je eigenlijk wat verrasen maar alle aandacht opeisen helpt je geliefde Odile niet' ik lachtte zacht, wat lach ik nu veel. 'that's right, ik heb je wel door'. Ik zuchtt een keer diep en hield het mes losjes voor het gezicht van Lew, wat wou ik zijn oog graag leegprikken, 'en nu bek houden' schreeuwde ik terwijl ik het mes op zijn arm zette en er ruw mee heen en weer begon te bewegen. Een heel netwerk van sneden verscheen op zijn arm, 'als je wilt dat je Odile dit niet gebeurt kop houden' nu had ik hem. Voor odile zou hij wel zijn mond houden, tenminste dat hoop ik voor haar.


Ik ga slapen morgen school

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Wat verbaasd kijk ik Yue aan als ze vraagt waarom James ons niet aardig vindt. Ze lijkt er echt over in te zitten.
'Ik weet het niet,' zeg ik even zacht. 'Ik blijf het vreemd vinden. Die nacht.. Hij wilde per se dit huis in, langs de poort. Ik vertrouwde het toen niet en nu nog steeds niet. Ik heb hem niet genoeg kunnen uitdagen om uit te vissen waarom hij hier is. Ik zag ook de haat in zijn ogen. Die gast wil me liever dood dan levend. En ik vraag me af hoe ver hij zal gaan om dat voor elkaar te krijgen, als hij al een poging waagt. Hij zegt dan wel dat Dewi hier uit krijgen zijn belangrijkste doel is, maar ik weet wel zeker dat zij niet de belangrijkste reden is dat hij hier is. Of nou ja.. was. Waar is hij? Ik ruik hem niet meer.' Wat achterdochtig hef ik het hoofd. Ik voel een onaangename rilling over mijn rug. Lew is weg. Hij en zijn maatje zijn weg. Dit bevalt me niks. Ogenblikkelijk sta ik op en durf haast niet adem te halen. Wat als..? Wat als ze achter hém aan zitten? Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Verdomme, Odile. Waar ben je nou over aan het praktiseren? Dat twee stervelingen een vampier te grazen gaan nemen? Ik trek even een grijns. Nu gaat die paranoia toch echt te ver. Fjodor zou me uitlachen. Dus ik neem een hap adem en ga weer zitten.
'Zin in een stevige workout in de sportzaal? Ik heb spontaan de behoefte gekregen om ergens in te slaan.' Ook nu ontbreekt het niet aan bepaald sadisme.

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

Het is duidelijk wat Lew probeert te doen; de aandacht op hem vestigen. Nou, Ash zijn aandacht kan hij krijgen. Die van mij niet, mijn ogen zijn strak op de deur gericht. Al moet ik hier weken lang zitten, ze zal niet ongemerkt binnen kunnen komen. Ik heb mijn schep in de aanslag en straks zal ik Ash vragen om hier een matras neer te leggen, een dame behandel je met respect, ongeacht wat je gaat doen. Hoewel iemand met respect behandelen voor mij een andere definitie heeft...
Nog steeds zijn Lew en Ash over en weer, dat begint me nu mateloos te irriteren. 'Koppen dicht!' snauw ik, waarna ik heel kort even naar Ash kijk, met een blik dat ik het heus niet zó gemeen tegen hem bedoelde, maar dat ik het wel meen. Drie seconden maar, dan zijn mijn ogen weer terug bij de deur.

everything, in time

Ash - Vampierjager

''Koppen dicht!'' de stem van Chase laat me lichtelijk schrikken, zijn afwezigheid was me al geheel ontgaan. Even kijk ik hem ombegrijpelijk aan, als hij mij een blik geeft van 'Ben niet boos, maar doe het' knik ik, hoewel hij zijn hoofd alweer had omgedraait. Ik richt me snel op Lew die nog steeds hangt, ik grijns lichtelijk naar hem en loop dan door de kamer heen, ik grijp een stoel beet en zet hem zo naar dat ik voor Lew zit. Maar toch Chase -en hopelijk onze bezoeker- in het zicht kan houden.

Trust me. I'm the doctor

Oké, ga ik eenzaam RPG'en x'd

Dewi
Nadat Yue was vertrokken was ik in bed gekropen en al gauw had ik mijn slaap gevat, ik had niet vreselijk lang geslapen, maar genoeg om me weer fit te voelen. Ik was uit bed gegaan en had even het raam van de kamer open gezet voor wat frisse lucht, zouden ze nog in huis zijn? Het was wel erg rustig.. Ik zuchtte en dacht terug aan mijn droom, of beter gezegt nachtmerrie. Veel kon ik me er niet meer van herinneren, maar genoeg om me nog te doen gruwelen. Moord.. En niet alleen ik, iedereen waar ik ook maar een beetje om gaf werd ruw afgeslacht, zelfs mijn ouders. Ik wreef in mijn ogen en zuchtte, het was vreselijk om enkel toe te kunnen kijken.

Faaaail, maar moest even wat droppen vond ik van mezelf x]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Wish I could join, but I'm stuck :']

No growth of the heart is ever a waste

Hm, ik kan Chase ook wel naar Odile laten gaan, dat hij het te lang vindt duren? Maar dan moet ik bedenken hoe ik haar mee ga lokken, mehe.

everything, in time