[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hoe was dit nu toch mogelijk? Het zoveelste slachtoffer, peinsde Lew terwijl hij triest naar Elifs verminkte lijk staarde. Was het het allemaal wel waard? Hij liet zijn hoofd wanhopig tegen de brede stam van de boom leunen en sloot zijn ogen. Elke keer als hij zich even blij durfde te voelen met Odile, of een stap voorwaarts in hun tocht naar Dewi's vrijheid, dan ging er altijd wel iets verkeerd. Of dan ging er iemand dood. Hij beet even kort op zijn kaken, rook toen plots Yue's geur en opende zijn ogen. Een tijdje later verscheen ze naast hem en begroette hem vrolijk, iets waar hij overigens niet op reageerde. 'Ja.' antwoordde hij kort nadat ze het lijk opmerkte en ontzet vroeg of het om Elif ging. Hij had geen zin om er nog meer om heen te draaien. Wat had het ook voor nut?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dewi
"Hoe kan ik nou slapen als er zo'n creep bij me in de kamer is?" beet ik hem toe en keek uit het raam, te hoog om te springen. Ik zou het niet durven, met een zucht sloot ik het raam weer.
"Me laten gaan, wat dacht je daar van?" mompelde ik zachtjes, wetend dat het geen nut had. Was hij werkelijk van plan me iets aan te doen? Het was niet van zijn gezicht af te lezen. Ik leunde met mijn rug tegen de muur en sloeg mijn ogen neer.
"Misschien dat ik je een minder grote eikel vind als je me laat gaan.." probeerde ik zachtjes en keek weer op, om hem aan te kijken.
"Maar dat ga je waarschijnlijk niet doen, nietwaar?"

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik ben van woensdag tot vrijdag avond naar Hamburg, en daar heb ik geen internet, dus ik kan waarschijnlijk zaterdag pas weer reageren.. Dus dan weten jullie dat even :']

Yue
Geshoqueerd kijk ik nog even naar Elifs lichaam, en dan laat ik me langzaam op de grond zakken. Nu zijn we met nog minder.. Het wordt straks steeds moeilijker om de mensen goed te beschermen. Ik zucht en sluit mijn ogen. Even blijven we beiden stil zitten. Dan open ik mijn ogen weer en kijk Lew aan. "Moeten we haar begraven?" vraag ik zacht. Het lijkt me wat lullig haar zo te laten liggen.

Savoy
Ik grijns en schud mijn hoofd. "Nah. Ik kan je op zijn minst gewoon bang maken, dat is ook altijd leuk." Ik slik even als ik terugdenk aan eerder vandaag. Toen ik Dewi opving in plaats van een mens leeg te zuigen. Zouden ze haar dat verteld hebben? Ik rol met mijn ogen. Wat maakt het mij ook uit wat ze haar vertellen, het kan me toch niets schelen wat ze van me denkt. Ik sta op en rek me uit. "However.. Let's get started, shall we?" zeg ik met een gemene grijns.

Dewi
"Alleen bang maken?.." mompelde ik zachtjes en verbaasd, wat had hij daar nou weer aan? Vond ie het leuk om me de stuipen op het lijf te jagen? "However.. Let's get started, shall we?" zei hij en ik schudde mijn hoofd.
"Nee, blijf uit mijn buurt!" Ik zette een stapje naar achteren. "Blijf maar staan waar ej staat, daar sta je prima, nietwaar?' probeerde ik, toen hij echter alsnog dichterbij kwam trok ik gauw mijn schoen uit en gooide die naar zijn hoofd.
"Geen stap dichterbij!" Het kwam er niet echt overtugiend uit en voglens mij kwam ik met mijn lengte ook niet bepaald dreigend over op hem. Dit was gewoonweg hopeloos, maar als hij me alleen bang wilde maken, dan zou hij me toch niet werkelijk iets aandoen? Ik slikte.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Hmm,' deed hij ter bevestiging toen ze na een lange stilte naar voor bracht dat ze het lichaam waarschijnlijk moesten begraven. Traag krabbelde Lew overeind en klopte de verdorde blaadjes van zijn broek af. 'Ik ga even een spade halen,' deelde hij kort mee, waarna hij zonder op antwoord te wachten op vampiersnelheid naar het huis spurtte. Het duurde niet lang voor hij het ding gevonden had, aangezien Odile het gewoon in de voortuin had gesmeten. Hij wilde Yue niet te lang met Elif alleen laten aangezien ze de vorige keer ook nogal heftig reageerde toen ze Gawyn ontdekte en racete direct terug naar de plaats waar hij het meisje had achter gelaten. 'Ik zal haar hier maar laten liggen.' Met die woorden gooide hij met al zijn kracht de spade tegen de grond, zodat het bevroren zand voor hem begon te breken. Na een tijd had hij al zijn frustratie omgezet in pure kracht voor de bevroren grond te splijten en had hij een vrij diepe kuil gegraven. 'Daar,' mompelde hij tevreden toen hij Elifs lijk te rusten had gelegd tussen de aarde. Snel gooide hij de kuil toe en staarde nog even naar de omgewoelde aarde. 'We moeten hier niet te lang bij stil staan. Laten we naar huis gaan,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Ik blijf roerloos staan als Lew wegrent, en kijk vanuit mijn ooghoeken naar Elif. Ik voel hoe mijn maag samentrekt en er komen tranen in mijn ogen. Gelukkig komt Lew snel terug, en hij begint te graven. Ik voel me nogal nutteloos, omdat ik er alleen maar bijsta, maar ik heb niet het gevoel dat ik veel kan doen. Mijn hele lichaam trilt, en er rolt een traan over mijn wang. Stil kijk ik hoe Lew Elif in de aarde legt en haar graf dichtgooit. "We moeten hier niet te lang bij stil staan. Laten we naar huis gaan." Ik knik en wrijf mijn tranen weg. Eigenlijk zou ik het liefst tegen Lew aanleunen en uithuilen, maar dat vindt hij vast raar. Omdat hij Odile heeft verwond blijft het altijd wat ongemakkelijk tussen ons, en ik denk niet dat dat snel zal veranderen.

Savoy
Ik wrijf grinnikend over mijn hoofd, op de plek waar haar schoen me raakte. Het is gewoon lachwekkend hoe bang ik haar kan krijgen met er alleen maar zijn. Eigenlijk best zielig, bedenk ik me grijnzend. Ik negeer haar dreigementen en loop op haar af tot ze tussen mij en de muur staat. Ik zie haar paniekerig om zich heen kijken en veeg grijnzend een lok haar uit haar gezicht. "Ben je bang?" vraag ik grinnikend. Hm, haar bloed ruikt echt lekker.. Wie weet dat ik toch wel wat drink.. Maar dan moet ik snel zijn, en niet te lang met mijn eten spelen.

Hij slikte even toen hij naar een huilende Yue keek. Het meisje dat zo fel tegen hem was geroepen, zag er nu erg kwetsbaar uit, met haar kleine lengte en de tranen die non-stop over haar wangen biggelden. ‘Gaat het wel?’ vroeg hij dan, waarbij hij zichzelf innerlijk voor het hoofd sloeg. Natuurlijk ging het niet, ze huilde praktisch de Atlantische Oceaan bij elkaar. Voorzichtig en nogal onbeholpen sloeg hij een arm om haar heen. ‘Het went wel. Al die doden,’ loog hij om haar te troosten. ‘Hoe langer je er mee geconfronteerd wordt, hoe sneller je leert te vergeten en verder te gaan,’ Dàt was wel waar, maar misschien ook niet de meest ideale peptalk. ‘Het is moeilijk, liefje, dat weet ik. Maar Elif heeft een erg lang leven gehad en ze is gestorven voor een nobel doel, probeer haar te herinneren als de hartelijke persoon die ze was,’ Godver- Hij kon echt niet goed troosten. Zeker niet bij personen waar hij amper een band mee had. Bovendien mocht Yue hem helemaal niet, aangezien hij Odile dat mes door haar windpijp had geramd. Begrijpelijk, met zo’n eerste indruk zou hij ook niet direct zijn grootste fan zijn. Onhandig wreef hij zacht over haar rug. Hij was niet de persoon om dit meisje te troosten… Waar was Odile als je haar nodig had? God, Odile… Die wist nog niet eens dat Elif dood was.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Verrast voel ik hoe hij een arm om me heen slaat. "Gaat het wel?" Ik slik en schud mijn hoofd. "Ik.. ik weet niet." Mijn stem klinkt zacht en breekbaar, en zo voel ik me ook. "Het went wel. Al die doden. Hoe langer je er mee geconfronteerd wordt, hoe sneller je leert te vergeten en verder te gaan." Ik knik en maak een snotterend geluid. "Het is moeilijk, liefje, dat weet ik. Maar Elif heeft een erg lang leven gehad en ze is gestorven voor een nobel doel, probeer haar te herinneren als de hartelijke persoon die ze was." Zijn poging om me te troosten maakt me blij, maar zijn woorden maken me verdrietig. Hij heeft gelijk, dat weet ik, maar toch is het naar. Zonder na te denken sla ik mijn armen om Lew heen en snotter een zacht "Dankje". Mijn hoofd komt nauwelijks boven zijn schouders uit en ik voel me ineens heel klein. Ik slik en laat hem los. "Je hebt gelijk, we kunnen beter naar huis gaan."

Savoy
Ik wrijf grinnikend over mijn hoofd, op de plek waar haar schoen me raakte. Het is gewoon lachwekkend hoe bang ik haar kan krijgen met er alleen maar zijn. Eigenlijk best zielig, bedenk ik me grijnzend. Ik negeer haar dreigementen en loop op haar af tot ze tussen mij en de muur staat. Ik zie haar paniekerig om zich heen kijken en veeg grijnzend een lok haar uit haar gezicht. "Ben je bang?" vraag ik grinnikend. Hm, haar bloed ruikt echt lekker.. Wie weet dat ik toch wel wat drink.. Maar dan moet ik snel zijn, en niet te lang met mijn eten spelen.

Dewi
Uiteindelijk eindigde ik met mijn rug tegen de muur en Savoy voor me, even keek ik paniekerig om me heen voor een uitweg, maar die was er natuurlijk niet. Kalm blijven Dewi, probeerde ik mezelf toe te spreken. Ik ademde even diep in, aan paniek had ik momenteel niks en.. Als hij me echt wilde doden had hij dat allang gedaan toch? Ik moest me verdomme gewoon groot houden, hij verdiende het plezier niet om mij bang te zien. Hij streek een lok haar uit mijn gezicht en ik sloeg zijn hand opzij. "Ben je bang?" vroeg hij grinnikend, ik keek hem strak aan. "Niet meer," antwoordde ik kalm. Als ik hem een knietje zou geven, zou dat dan pijn genoeg doen zodat ik langs hem kon glippen? Nee, elke poging die ik zou doen zou nutteloos zijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lala, ik wachten op Samantha, blijkt dat zij moest wachten op mijn reactie.x]

Chase - Vampierjager.
Vurig wens ik dat Odile met ladder en al naar beneden zal vallen. Maar helaas, het mocht niet zo zijn. Verdomme.
'Ik kan je natuurlijk niet vertellen wat de verrassing is, mijn lief. Dan zou het hele spel voorbij zijn. En ik speel graag zulke spelletjes.' "Ik hoop dat je beseft dat vampiers minder makkelijk om zeep te helpen zijn dan je wellicht denkt.' Sorry, Odile, maar nu ben jij degene die "wellicht" verkeert denkt. Gelijk denk ik aan een meisje, ook een vampier. Ook haar hebben we pas om zeep geholpen, zoals Odile dat zo prachtig verwoord, haar lichaam ligt ergens in het bos. Als het goed is in de schaduw, of misschien niet, het maakt me niet zo uit. Maar nu vraag ik me af of ze haar al gevonden hebben, dan wordt het leuk. 'Nee, ik denk precies goed, liefje,' grijns ik. 'Trouwens, ik geloof dat Dewi in de problemen zit.' Ik had haar voorbij zien lopen en ik voel het, ik voel het als een vampier iets slechts van plan is. En eigenlijk zou ik Dewi moeten helpen, maar zoveel geef ik nou ook weer niet om dat mens.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Onderzoekend neem ik hem in me op en laat de woorden tot me bezinken. Vreemd genoeg maken ze me niet eens kwaad of agressief. Ik ben verbazend rustig. Alhoewel.. dat is maar schijn, want ik erger me rot aan dit ellendige misbaksel.
"Nee, ik denk precies goed liefje," hoor ik hem op een toon van een haast nog sadistischer aard zeggen dan de mijne. Ik probeer zijn lichaamstaal te lezen, maar het gaat me lastig af. Normaal gezien valt iemands doel makkelijk te achterhalen, maar bij hem blijft het één groot vraagteken. En dat bevalt me niet.
"Trouwens, ik geloof dat Dewi in de problemen zit." Mijn wenkbrauwen fronsen zich, waarna ik even geschrokken een paar keer met mijn ogen knipper. Dewi.. waar ís ze? Ogenblikkelijk spring ik razendsnel op en kom op de grond vlak voor James terecht. 'Vertel me eens..' zeg ik kalm, haast fluisterend. 'Waarom ben jij hier?'

No growth of the heart is ever a waste

Chase - Vampierjager.

Zodra ik haar heb gewaarschuwd over Dewi, staat ze vlak voor mijn neus op de grond. "Vertel me eens... Waarom ben je hier?" Ook mijn stem is een stuk zachter, maar daarom nog niet liever. 'Dat heb ik je al gezegd, ik kom Dewi redden. En natuurlijk wat extra's halen voor Damiën en mij, maar dat is geheim. Ga jij nu maar je heldendaad verrichten,' ah bah, wat is zij ongelooflijk schijnheilig. Mevrouw - oh - kijk - mij - nou - ik - ben - goed - voor - de - mensen. Ja ja, nadat je er eerst een stuk of tienduizend hebt vermoord.

everything, in time

Yue
Verrast voel ik hoe hij een arm om me heen slaat. "Gaat het wel?" Ik slik en schud mijn hoofd. "Ik.. ik weet niet." Mijn stem klinkt zacht en breekbaar, en zo voel ik me ook. "Het went wel. Al die doden. Hoe langer je er mee geconfronteerd wordt, hoe sneller je leert te vergeten en verder te gaan." Ik knik en maak een snotterend geluid. "Het is moeilijk, liefje, dat weet ik. Maar Elif heeft een erg lang leven gehad en ze is gestorven voor een nobel doel, probeer haar te herinneren als de hartelijke persoon die ze was." Zijn poging om me te troosten maakt me blij, maar zijn woorden maken me verdrietig. Hij heeft gelijk, dat weet ik, maar toch is het naar. Zonder na te denken sla ik mijn armen om Lew heen en snotter een zacht "Dankje". Mijn hoofd komt nauwelijks boven zijn schouders uit en ik voel me ineens heel klein. Ik slik en laat hem los. "Je hebt gelijk, we kunnen beter naar huis gaan."

Savoy
"Ach Dewi, ik snap niet waarom je bang bent.. Ik drink toch elke keer maar héél weinig?" Ik grijns en breng mijn gezicht naar haar nek. "Voor mijn doen dan.." Ze probeert me weg te duwen als ze begrijpt wat ik van plan ben, maar ik zet mijn tanden al in haar keel. God, wat is haar bloed nog lekker. Het lijkt gewoon maar beter te worden elke keer dat ik het proef.

Dewi
Ik slikte en de angst kwam weer terug, erger deze keer. "Nee," mompelde ik ontzet, ik probeerde hem weg te duwen, maar het had weinig zin. Ik voelde hoe hij zijn tanden in mijn nek boorde, het brandde vreselijk. Ik had mijn handen nogsteeds op zijn borstkas liggen van de poging om hem weg te duwen, ik balde mijn vuisten en nam daarmee zijn shirt mee in mijn handen. "Stop nou," fluisterde ik, elke keer als er van mijn bloed gedronken werd leek het wel meer pijn te doen. Er rolde een traan over mijn wang, mijn keel brandde ontzettend en ik was bang dat hij zich niet meer in zou kunnen horen. "Alsjeblieft..?" voegde ik er nog aan toe. Het was vreselijk om te moeten smeken, hém te smeken, maar ik had geen keus.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik knik langzaam. 'Dewi redden,' herhaal ik. Ondertussen neem ik hem in me op. Hij heeft geen hekel aan me, hij koestert een diepgewortelde haat tegen me. Ik herinner me toen ik vijftig jaar terug in de spiegel keek dat mijn gezichtsuitdrukking identiek was op de vooravond van de nacht dat we voor eens en altijd met Kazinsky afrekenden. Dewi redden was slechts bijzaak voor hem. Maar wat heb ik hém aangedaan dat hij me zo haat? Pure haat is een gevaarlijke emotie en op dit moment besef ik dat ik hem heb onderschat en onderschatting kan uiteindelijk leiden tot de eigen ondergang. Ik probeer de geuren te onderscheiden, maar kan die van Dewi niet vinden. Waarschijnlijk omdat de zijne te penetrant is. 'Dewi interesseert je geen ruk,' zeg ik dan. 'Ik weet niet wat je denkt, maar ik weet wel wat je vóelt.' Ik loop dichter op hem af. Nu sta ik zo dicht bij hem dat we elkaars adem kunnen voelen. Toch blijf ik roerloos staan terwijl ik zijn ogen in me opneem.
'En voelt het goed?' vraag ik dan. 'Om zulke diepe haat te koesteren? Ik kan je garanderen dat die bevrediging waarop je zo hard hoopt tegen gaat vallen. Het vreet je op van binnen, ook al denk je misschien van niet. Je haat tegenover mij en misschien wel jegens anderen neemt je leven over, maakt je geest een gehoorzame slaaf. De haat en diepe woede is je leven geworden en daardoor ben je blind voor warmte. Je zou voor die haat moorden als je de kans kreeg. Maakt dat je een mindere zondaar dan ik?' Ik verbaas me even over wat ik zonet allemaal naar buiten heb gegooid, maar er zit een kern van waarheid in waar zelfs hij niet omheen kan. Er is veel wat ik niet van hem weet, maar dit weet ik wel. Want op dit gebied verschilt hij niets van mij. Ik ben zijn Kazinsky. En ik moet boeten voor wat ik heb gedaan.
Ik draai me om en hol de gang in. Dewi.. problemen. Meteen wordt mijn aandacht naar de trap getrokken, nu ik eindelijk in staat ben de geuren van elkaar te onderscheiden. Ik sprint de trap op en race de gang in. Savoy's kamer! Zonder waarschuwing trap ik hard de deur in, waar Savoy Dewi vast heeft. Mijn ogen worden groot als ik het bloed over haar hals zie stromen en ik knijp hard in mijn vuisten om niet toe te geven aan deze drug. Ik kan het me niet permitteren. Zo snel als ik kan stort ik me op Savoy, sleur deze van haar af en smijt hem met een harde knal tegen zijn kamermuur.
'Het spel is over,' zeg ik kil.

[ bericht aangepast op 7 mei 2011 - 21:41 ]

No growth of the heart is ever a waste