[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Verslagen loop ik terug naar de villa en leun tegen de poort aan. Waar zijn ze in godsnaam? Verdrietig tuur ik het bos in als ik ineens een bekende geur ruik. Odile.. Samen met Lew! Blij spring ik overeind, maar als ik ze zie voel ik meteen een naar gevoel in mijn buik. Lew komt aanlopen met Odile in zijn armen, en ze zit onder het bloed. Is ze dood? Of buiten bewustzijn? Lew loopt langs me heen en zegt alleen "James en zijn hulpje komen niet meer terug." Verbaasd kijk ik hem na, en denk na over zijn woorden. Wat is er gebeurd? Heeft Odile ze gedood? Zijn ze weg gegaan? Hebben ze ruzie gehad? Hoe langer ik er over na denk, hoe minder ik er van snap. Verward ga ik op de drempel van het huis zitten en probeer te begrijpen wat er is gebeurd. Ik zou het kunnen vragen, maar ik denk niet dat Lew daar voor in de stemming is. Ineens hoor ik voetstappen en ik draai me om. Odile! Ze leeft nog! Maar ze ziet er zwakjes en verdrietig uit. "Yue.. Het spijt me dat ik niet.. meteen terug was. We werden opgehouden. Ik ben me omkleden." Ik knik zachtjes, en kijk met grote ogen hoe Odile weer wegloopt. Wat is er toch gebeurd? Odile lijkt verdrietig, en Lew lijkt ook niet al te blij.. De jongens komen niet meer terug.. Wat betekent dit? Is Odile haar zelfbeheersing verloren en heeft ze hen aangevallen? Dat zou ze toch nooit doen? Nee, al helemaal niet als Lew er bij was. Maar hoe kan het dat hij er bij was? Hij was toch aan het jagen? Ik durf het ze niet te vragen, want ze lijken beide nogal vermoeid. Ik sta op en loop de poort door. Misschien kan ik James en Damien vinden, en kunnen zij me vertellen wat er gebeurd is. Als ze ten minste nog leven... Ik slik en begin te lopen. Het geurspoor dat Odile en Lew hebben achtergelaten is nog vaagjes te ruiken, wat vooral door het bloed komt. Nu ik er aan denk, het ruikt als mensenbloed.. Zouden ze dan echt..? Odile had wel een hekel aan ze, en Lew was ook niet hun dikste vriend. Maar ze zouden ze toch niet vermoorden? Na een kwartiertje lopen zie ik een klein houten huisje, waar de geur van het bloed heel erg sterk is. "Hallo?" roep ik zacht en twijfelend blijf ik staan. Misschien is het gevaarlijk om daar naar binnen te gaan...

Savoy
"Er is nog genoeg ander bloed." zeg ik rustig, maar van binnen grijns ik. Ha, daar heb ik je. "Waarom redde je me überhaupt? Er zijn zat andere mensen die je kunt pesten." Ik knik. "Ja, maar die reageren niet zo grappig. Bovendien ben ik te lui om elke keer naar de stad te lopen." Ik draai mijn gezicht naar haar toe en grijns weer. "En misschien vind ik het wel gewoon leuk om jóu te pesten."

Chase - vampierjager.

Vol schaamte kijk ik toe hoe Ash een spreuk over mijn mannelijkheid uitspreekt. De pijn trekt weg, maar de wond is niet helemaal te redden. Ik loop voor altijd voor schut. 'Bedankt,' mompel ik. Verdomme, wat een tegenslag. 'Wat doen we nu?' vraag ik aan Ash. 'Hier laten we het niet bij zitten, maar om meteen terug te gaan is ook niet slim.' Met afschuw kijk ik naar het bloed op de grond. Mijn bloed. Ik wil mijn wraak, nu! Ik zal Odile en Lew krijgen.
"Hallo?" Een herkenbare stem.. Wie is het ook alweer? Dan grijns ik. Dat is een van de andere vampiertjes uit het huis. Zie je wel, God wil dat ik wraak neem, Hij wil de vampiers dood hebben. Ze komen zomaar naar ons toe. 'Kom binnen!' roep ik zo vrolijk mogelijk. Ik wil rennen om een kleed over de vlek te leggen, maar dat gaat niet, dat doet pijn tussen mijn benen. Dan verzin ik wel een smoes.

everything, in time

Yue
"Kom binnen!" hoor ik iemand roepen van uit het huisje en opgelucht kijk ik om de hoek. "James! Damiën! Oh, ik ben blij dat jullie nog leven.. Ik dacht even dat er iets ergs was gebeurd." Dan pas kijk ik de kamer rond. Er hangen ijzeren kettingen aan de muren, er ligt bloed op de grond en het ziet er nou niet bepaald.. Vrolijk uit. "Wat is er hier gebeurd?" vraag ik zacht, en behoedzaam stap ik het huisje binnen. "Wat hebben Odile en Lew gedaan?" Ik kniel neer bij James, die op de grond ligt. De geur van bloed is ontzettend sterk, en ik concludeer dat hij dus gewond is. "Hebben ze je pijn gedaan? Ze bedoelden het vast niet zo! Echt niet. Odile is een lieve meid hoor." zeg ik met een glimlach, en ik hoop maar dat zijn verwondingen niet al te ernstig zijn.

Savoy
"Er is nog genoeg ander bloed." zeg ik rustig, maar van binnen grijns ik. Ha, daar heb ik je. "Waarom redde je me überhaupt? Er zijn zat andere mensen die je kunt pesten." Ik knik. "Ja, maar die reageren niet zo grappig. Bovendien ben ik te lui om elke keer naar de stad te lopen." Ik draai mijn gezicht naar haar toe en grijns weer. "En misschien vind ik het wel gewoon leuk om jóu te pesten."

[ bericht aangepast op 30 mei 2011 - 21:25 ]

Ahahaha ik lig helemaal dubbel hier vanwege Yue :'DD

No growth of the heart is ever a waste

Arme Yue!:'D

Chase - Vampierjager.

Zodra Yue -juist, dat was haar naam- binnenkomt, ben ik benieuwd naar wat ze gaat zeggen. Maar tot mijn grote verbazing denkt ze dat Odile en Lew dit alles hebben aangericht. Mooi. Ik grijns even kort naar Ash en trek een pijnlijk gezicht. 'Om eerlijk te zijn, heb ik inderdaad veel pijn. Ze zijn doorgedraaid, Yue. Trap niet in hun toneelstuk, ze doen zielig, maar zijn vals. Ze werken samen om mensen te vermoorden, ze te martelen! Auw!' roep ik tenslotte en trek een beetje ineen. 'Doe voorzichtig,' zucht ik terwijl ik ga zitten.

everything, in time

Ze is een beetje naïef :']

Yue
Geschrokken kijk ik naar James. Hij heeft echt veel pijn, maar wat hij zegt kan ik niet geloven. "Nee... Nee, het moet een misverstand zijn. Odile zou nooit expres iemand pijn doen. Niet meer in ieder geval. En Lew al helemaal niet. Hij heeft Dewi meerdere keren met zijn leven beschermd. Hij heeft zelfs een keer Odile aangevallen." Verward kijk ik naar James. "Wat is dit voor huisje? Waarom hangen er kettingen aan de muren?" Odile kan dit niet echt hebben gedaan.. Toch? Ik snap er werkelijk niets van.

Savoy
"Er is nog genoeg ander bloed." zeg ik rustig, maar van binnen grijns ik. Ha, daar heb ik je. "Waarom redde je me überhaupt? Er zijn zat andere mensen die je kunt pesten." Ik knik. "Ja, maar die reageren niet zo grappig. Bovendien ben ik te lui om elke keer naar de stad te lopen." Ik draai mijn gezicht naar haar toe en grijns weer. "En misschien vind ik het wel gewoon leuk om jóu te pesten."

'Sure, als je dat wilt, then I'm all yours,' ging hij akkoord met haar kerstidee, al had hij weinig zin om opnieuw een feestje te houden. Ze konden immers niet echt zeggen dat hun dineetjes altijd zo goed afliepen. De helft van de tijd kwam er wel de ene of de andere klootzak roet in het eten gooien. 'Zeker dat je niet eerst wat bloed wilt drinken? Je mag wel wat van mij hebben. Bijlange niet zo voedzaam als dieren of mensen natuurlijk. But it's good enough to keep you going,' bood hij aan. Vampierenbloed was inderdaad niet lekker, of voedzaam for that matter, maar aangezien een deel van het bloed nog vrij vers was van zijn jachtpartij, had het toch een zekere voedingswaarde. 'Of ik kan voor je gaan jagen..'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Chase - Vampierjager.

'Het is het bloed,' antwoord ik. Ash.. eh, Damiën kreeg een bloedneus en ze werden compleet gek! Ik had ook nog nooit zo'n bloedneus gezien, maar om hem nu aan te vallen!' Dan begint ze over de kettingen, pft, als ze er nu eens dichterbij zou staan.. 'Die hangen er altijd. Damiën en ik wonen hier, het is nogal ver van de stad dus we moeten aan ons eigen vlees komen. Als je begrijpt wat ik bedoel, aan die kettingen hangen we ze zodat we hun vacht kunnen verwijderen. Het is een harde wereld.. Maar, wat doe jij hier?' vraag ik zo beleefd mogelijk.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Ik grinnik even, haal voorzichtig de arm om mijn middel vandaan en rommel in de kastjes, op zoek naar een gezichtscrème. Tot mijn grote spijt heb ik die niet kunnen vinden, dus ik laat me weer op bed ploffen en leg mijn hoofd op Lew's schouder.
'Mooi, ik voel me al een stuk beter,' zeg ik met een onheilspellende glimlach op zijn aanbod. Ik leef al op bij de voorpret alleen al. 'Ik weet niet of ik nu in staat ben om te gaan jagen. Ik denk dat ik machteloos sta tegenover een zwijn of een goede ree,' vervolg ik wat serieuzer. 'Ik durf het nog niet van je te vragen. Je moet nog herstellen. Daarom kan ik jouw bloed niet aannemen.' Met andere woorden: ga niet weg voor mij. Ik ben als de dood om weer de deur uit te gaan, bang voor dat James me zal gaan gebruiken als pion om Lew weer te pakken te nemen. En ik wil ook niet dat hij weggaat want ik weet dat ze daar ergens zijn. Ik wil niet dat ze hem weer zo'n pijn doen en ik ben doodsbang. Die gedachte maakt toch de tranen in me los, of ik nou wil of niet. Ik wend het hoofd af en zet alles op alles om me te vermannen. Geluidloos valt er een traan naar beneden terwijl mijn haar mijn gezicht van Lew afschermt. 'Ik red me wel.' Meteen heb ik spijt nadat ik het heb gezegd, aangezien deze woorden niet meer zijn dan een zielig piepje.
'Ik.. ik wil niet dat je naar buiten gaat. Niet nu. Blijf bij me. Alsjeblieft.' Het schiet door me heen dat als ik een kerstmaal klaar wil maken, ik wel de inkopen daarvoor moet doen. Later. Nu nog niet.

No growth of the heart is ever a waste

Ash

Gefasineerd kijk ik naar Chase, die ondertussen een meester in het vertellen van leugens is geworden. Als hij begint over dat we ons eigen eten moesten 'vangen' ril ik even, vampiers mishandelen is leuk maar een beeset vangen en dan ook nog eens villen? Gruwelijk. ''Je hebt toch niet toevallig bloed geroken en je hebt niet toevallig honger, hé?'' mijn stem laat ik zwak en nogal schrikachtig klinken, ik bedoel ik ben net aangevallen door een vampier.

Trust me. I'm the doctor

Haha, poor Yue.

Dewi
"En misschien vind ik het wel gewoon leuk om jóu te pesten," zei hij en ik trok een wenkbrauw op. "oh, dus ik ben speciaal voor je?" vroeg ik plagerig en grijnsde. Daarom doodde hij me dus niet, ergens was ik ik daar wel blij mee, al was het wel vreemd.. En het was nou ook niet bepaald geweldig om de favoriete persoon te zijn om te pesten.

wauw, korter dan kort.. Heb me toen straks te veel uitgeleefd bij pirates xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk James vertwijfeld aan. Het zou waar kunnen zijn. Odile werd immers al eerder gek door het bloed van Damiën, dus waarom zou het niet nog eens gebeuren? Als hij vertelt over de kettingen ril ik. Het is wel wat vreemd dat de kettingen op deze manier hangen.. Twee hoog en twee laag, dat is toch niet logisch als je een dier wilt villen? Misschien is het bedoelt voor grote dieren zoals herten. "Maar, wat doe jij hier?" vraagt hij en ik glimlach. "Toen Odile en Lew terugkwamen was Odile bewusteloos.. En Lew deed zo afstandelijk. En hij zei dat jullie niet meer terug zouden komen. Dus ik was bang dat er iets gebeurt was, en ik besloot even te gaan kijken of alles goed ging. Nouja, mijn vermoeden klopte dus.. Maar komen jullie echt niet terug? Dewi zit nog steeds in de villa en anders weten we geen manier om haar daar weg te krijgen." Ik bijt op mijn lip en kijk James aan. Ik snap het best als hij er niet meer heen durft, maar dan kan hij mij misschien vertellen hoe ik Dewi moet helpen. James en Damiën zijn haar enige hoop. Ineens mengt ook Damiën zich in het gesprek. "Je hebt toch niet toevallig bloed geroken en je hebt niet toevallig honger, hé?" Hij klinkt een beetje bang, en ik glimlach naar hem om hem gerust te stellen. Wat misschien niet zo handig was, aangezien ik zeker bloed heb geroken en mijn hoektanden daardoor zijn gegroeid. "Maak je geen zorgen. Ik ruik het bloed wel, maar ik heb kort geleden nog gedronken. En bovendien zou ik het niet over mijn hart kunnen verkrijgen nog eens mensenbloed te drinken." Ik draai me weer naar James toe, die nog steeds gewond is. "Hoe dan ook, is er iets wat ik kan doen om te helpen?"

Savoy
Ik grijns. "Zo zou je het kunnen zien ja. Maar dan klinkt het net als iets positiefs." Eigenlijk ben ik wel enigzins blij dat ze wat relaxter dan net lijkt. Nog liever heb ik haar bang, maar nu Lew en Odile terug zijn is me dat wat te link. Voor hetzelfde geld gaat ze gillen en dan moet ik weer wat nieuws vinden om me te vermaken. "Dus, hoe staat het met je onstnappingspogingen? Hebben ze al een manier gevonden om je hier uit te krijgen?"

Dewi
"Te positief? Liever dat dan dat je me je voedsel noemt," mompelde ik en begon een lok haar rond mijn vinger te draaien. Zouden ze boos op me zijn als ze wisten dat ik hier zo zat? Het was gevaarlijk en natuurlijk wilde ik niet dat hun bescherming voor niets was geweest, maar het voelde gek genoeg veilig. "Dus, hoe staat het met je onstnappingspogingen? Hebben ze al een manier gevonden om je hier uit te krijgen?" vroeg hij plots. "Niks," mompelde ik en het klonk nogal chagerijnig. Ik leunde naar achteren en zuchtte diep. "Ik vrees dat er geen uitweg is," zei ik zachtjes. Toen ik hoorde hoe wanhopig mijn stem klonk lulde ik gauw verder. "Dus jullie zitten nog wel een tijdje met me opgescheept, maar dat vind je vast niet erg," zei ik en glimlachte scheefjes.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oh lol, ik post wel gewoon door, I'm a nolifer anyways :]

Odile - Goede vampier.

'Lew,' zeg ik dan na een tijdje in zijn omhelzing verborgen te zijn. 'Ik denk dat het tijd wordt dat één van ons gaat kijken of Dewi wel oké is. Als haar nu wat overkomt..' Ik sta op en open de deur. 'Alleen even checken, ik ben zo terug,' zeg ik met een glimlachje en volg het geurspoor. Ik loop het huis door en met het sterker worden van haar geur, lokaliseer ik ook een andere geur waar ik een stuk minder blij mee ben. Als ik bij een kamerdeur aan kom, smijt ik die zonder waarschuwing open en neem een vechthouding aan. Savoy. Ik had het kunnen weten.
'Ik onderbreek jullie conversatie even, als jullie het niet erg vinden. Ik kan het me namelijk niet veroorloven dat jij haar leegzuigt.' Ik leun tegen de muur aan en neem hem even kort in me op. Dat ik eigenlijk veel te zwak ben om een gevecht aan te gaan zeg ik er niet bij. 'Dewi, laten we gaan,' zeg ik terwijl ik Savoy onafgebroken aankijk. Het laatste waar ik behoefte aan heb is hem nog eens van haar af slaan want ik weet niet of ik dat aan kan met mijn fysieke toestand. Aan Savoy's verraste blik merk ik dat ook hij door heeft dat ik er vermoeider uitzie dan gewoonlijk. Toch blijf ik hem vernietigend aankijken en hoop dat het voldoende is om hem op afstand te houden.

No growth of the heart is ever a waste

Haha, heb ik ook wel eens Sam xd even savoy afwachten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.