[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik kijk James vertwijfeld aan. Het zou waar kunnen zijn. Odile werd immers al eerder gek door het bloed van Damiën, dus waarom zou het niet nog eens gebeuren? Als hij vertelt over de kettingen ril ik. Het is wel wat vreemd dat de kettingen op deze manier hangen.. Twee hoog en twee laag, dat is toch niet logisch als je een dier wilt villen? Misschien is het bedoelt voor grote dieren zoals herten. "Maar, wat doe jij hier?" vraagt hij en ik glimlach. "Toen Odile en Lew terugkwamen was Odile bewusteloos.. En Lew deed zo afstandelijk. En hij zei dat jullie niet meer terug zouden komen. Dus ik was bang dat er iets gebeurt was, en ik besloot even te gaan kijken of alles goed ging. Nouja, mijn vermoeden klopte dus.. Maar komen jullie echt niet terug? Dewi zit nog steeds in de villa en anders weten we geen manier om haar daar weg te krijgen." Ik bijt op mijn lip en kijk James aan. Ik snap het best als hij er niet meer heen durft, maar dan kan hij mij misschien vertellen hoe ik Dewi moet helpen. James en Damiën zijn haar enige hoop. Ineens mengt ook Damiën zich in het gesprek. "Je hebt toch niet toevallig bloed geroken en je hebt niet toevallig honger, hé?" Hij klinkt een beetje bang, en ik glimlach naar hem om hem gerust te stellen. Wat misschien niet zo handig was, aangezien ik zeker bloed heb geroken en mijn hoektanden daardoor zijn gegroeid. "Maak je geen zorgen. Ik ruik het bloed wel, maar ik heb kort geleden nog gedronken. En bovendien zou ik het niet over mijn hart kunnen verkrijgen nog eens mensenbloed te drinken." Ik draai me weer naar James toe, die nog steeds gewond is. "Hoe dan ook, is er iets wat ik kan doen om te helpen?"

Savoy
"Hm, ik krijg ook niet echt het idee dat ze veel moeite doen je hier uit te krijgen, maar dat kan ook aan mij-.." Ik word onderbroken door Odile die de deur opensmijt, en al in vechthouding naar me blijft staren. Verbaasd neem ik haar in me op. Normaal heeft ze een felle, pittige uitstraling, maar nu ziet ze er eerder uit als een zielige puppy. Ze kijkt moe, en haar stem is enigzins schor. En nu ik er over nadenk, ze heeft inderdaad wel iets van een puppy. Wel een die je elk moment over hoop kan steken natuurlijk, maar toch. "Wat zie jij er uit. Wilde nacht gehad?" Ik grijns dubbelzinnig en zie haar gezicht betrekken. Snel wend ik me tot Dewi en ik glimlach, deze keer oprecht, naar haar. "Ik zie je later wel weer eens." Jammer dat Odile binnenkwam, eigenlijk was het best.. Gezellig.

Zo, ik was even thee drinken.

Dewi
Plots werd de deur opengegooid en zag ik Odile staan, ze zag er niet zo uit als eerst. Normaal was ze vol pit en nu zag ze er zo.. Zo afgetakeld uit, ik kreeg bijna medelijden met haar, maar ik had het idee dat ze dat niet zou appericiëren. "Laten we gaan," zei ze terwijl ze Savoy onafgebroken in de gaten hield. "Is goed," zei ik met knikje en stond op, opeens wendde Savoy zich weer tot mij en glimlachte. Of het echt was wist ik niet, maar het zag er natuurlijker uit dan eerst. "Ik zie je later wel weer eens." Even wist ik niet wat te zeggen en haalde ik daarom mijn schouders vaagjes op. "Als het maar niet is omdat je me leeg wilt zuigen," merkte ik toen maar droogjes op en liep toen met Odile naar buiten. Ik wilde vragen of het ging en wat er gebeurd was, maar durfde het niet. Ze leek me niet het type die over zulk soort dingen wilde praten en áls ze wilde praten, zou het wel met Lew doen.


*Facepalm* Weer zo kort, ik heb echt al mijn inspi uitgeschreven bij pirates, haha xd

[ bericht aangepast op 31 mei 2011 - 20:30 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha maakt niet uit hoor

Odile - Goede vampier.

"Wat zie jij eruit? Wilde nacht gehad?" Mijn adem stokt in mijn keel en ik kijk voor een microseconde Savoy aan met een verbijsterde blik. Hij kan toch niet weten wat er.. wat er gebeurd is? Nee, onmogelijk. Ogenblikkelijk vervalt mijn gezicht weer in z'n normale uitdrukking, zij het nu een stuk chagrijniger dan eerst. Hij kan het niet weten, onmogelijk. Tenzij Chase en die andere hem hebben ingelicht over hun plannen. Ik voel me duizelig worden. Nee. Onmogelijk. Toch? Ze wilden mijn hulp niet, waarom die van hem wel? Al die verschillende nutteloze theorieën maken mijn hoofd gek en ik loop wat verslagen achter Dewi aan. Hou je kop erbij, Odile. Als hij toeslaat en Dewi te pakken krijgt kan ik dat mezelf waarschijnlijk niet vergeven.
'Hij leek niet van plan je aan te vallen,' begin ik rustig terwijl we richting de woonkamer lopen. 'Ik had gedacht de oplossing te hebben gevonden om jou hier uit te krijgen, maar opnieuw een dood spoor. Het spijt me dat ik je zo lang hier heb laten zitten. Ik zal het vast vaker gezegd hebben, maar sommige gevechten in het leven win je en andere verlies je. Zolang je de oorlog maar wint.' Haar brandende ogen, op zoek naar antwoorden laten me ongemakkelijk voelen. Ik zou het haar niet kunnen vertellen, ook al zou ik willen. De schaamte is simpelweg te groot. 'Voel je trouwens wat voor een kerstmaal?' vraag ik dan maar.

No growth of the heart is ever a waste

Haha ;p Ik heb dik medelijden met Odile Ö

Dewi
Ik keek weer voor me uit en stak mijn handen maar in mijn zakken. 'Hij leek niet van plan je aan te vallen,' zei ze rustig en ik knikte. "Klopt, hij had geen zin om aangevallen te wordend oor jullie, althans, dat zei hij.. En gek genoeg geloof ik hem ook wel." Ik was gewoon eerlijk, het leek me nutteloos om erover te liegen. "En voel je niet schuldig, jullie hebben ook een eigen leven, dat begrijp ik wel." Ik glimlachte kort naar haar en zweeg toen weer. Savoy.. Hij vond het dus enkel leuk om me te pesten, het zag er niet naar uit dat hij me ging doden. Binnenkort nog niet in ieder geval, maar ik moest proberen mijn schild niet te laten zakken, ookal was ik daarin net zeer hard gefaald. Savoy, hij was een groot mysterie voor me. 'Voel je trouwens wat voor een kerstmaal?' hoorde ik plots en het duurde even tot het tot me door drong dat het Odile was. "Oh ah.." Ik was bang dat het weer onderbroken werd, stil en ongemakkelijk.. En het leek er niet op dat Odile er veel zin in had. Ze zag er zo toegetakeld en bijna zielig uit. Ik haalde mijn schouders op. "Als jij ook zin hebt, zonder jou is het niet compleet en anders houden we een andere keer een lekker maal," zei ik daarom maar, ik wilde haar niet tot dingen verplichten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik had gelijk. Dewi's woorden bevestigen dit. Savoy wist helemaal niks. Toch blijft die onheilspellende grijns mijn argwaan wekken. Ik zet alles op alles om de gedachte te verbannen, maar het kost me erg veel moeite door de woorden van Chase die door mijn hoofd blijven dreunen. Pas na een tijdje kom ik terug in de bewoonde wereld, want ik merk dat Dewi me nog steeds verwachtend aankijkt.
'Ik eh.. sorry. Wat zei je ook alweer?' Nu wordt de vragende blik nog groter en wat twijfelend herhaalt ze de woorden. 'Ik heb al een tijdje geen bloed gehad, vandaar dat ik me niet helemaal goed voel,' zeg ik als verklaring. 'Ik moet nodig eens gaan jagen,' vervolg ik met iets dat op een glimlach moet lijken. Het is niet gelogen, want ik sterf van de dorst. Het is de halve waarheid en die is voldoende. Maar ik kan toch niet mijn mond houden en erop gaan zitten wachten tot die twee ooit hun zinnen zetten op Dewi? Het is toch mijn verplichting om haar te gaan waarschuwen? Zouden ze nog terug komen?
'En tuurlijk,' zeg ik gauw, verder gaand op haar laatste woorden, die nu pas tot me door dringen. 'Ik heb wel behoefte aan wat afl-' Meteen hou ik mijn mond. Wat is er verdomme met me aan de hand?! 'Aan wat actie,' zeg ik gauw.
'Er moeten alleen nog inkopen worden gedaan. Laat mij dat maar regelen.' Ik sta op en ga terug naar mijn kamer, waar Lew nu inmiddels op mijn bed is gaan liggen. 'Ze is in orde. En ik.. ik heb me bedacht. Ik neem je aanbod aan. Maar ik neem maar een paar druppels van je bloed, meer niet. Ik moet het kerstmaal gaan regelen en daarvoor moet ik naar het dorp.' Ik bedenk me dat als ik de motor gebruik, dat die twee me nooit bij zouden kunnen halen, als ze nog eens achter me aan gaan.

No growth of the heart is ever a waste

Lew glimlachte flauwtjes toen Odile vertelde dat ze even bij Dewi ging kijken en knikte. Hij keek Odile na toen ze naar buiten liep en liet zich dan plat achterover vallen op haar bed. Vermoeid sloot hij zijn ogen. Al bij al verwachte hij weinig problemen. Als er iets mis was met Dewi hadden ze dat vast al lang geroken of gehoord. En Yue was toch in de buurt om Dewi te beschermen... Wacht eens. Yue's geur was niet meer helder aanwezeig in het huis, wat alleen maar betekende dat ze het huis had verlaten. Waarschijnlijk was ze alleen maar uit jagen, maar toch voelde hij een golf van misselijkheid over zich heen spoelen. Stel dat...? Onmogelijk, James en die andere hadden toch wel wat anders aan hun hoofd? Lew beet zacht op zijn lip en rolde op zijn zij. Net op dat moment kwam Odile weer binnen.'Ze is in orde. En ik.. ik heb me bedacht. Ik neem je aanbod aan. Maar ik neem maar een paar druppels van je bloed, meer niet. Ik moet het kerstmaal gaan regelen en daarvoor moet ik naar het dorp.' Hij knikte. 'En de politie?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik knipper een paar keer met de ogen. Oh. Da's waar ook. Klotepolitie. Met een beetje mazzel hebben ze hun klopjacht alleen tot de stad beperkt waar we de wapens gapten. Maar met een nogal herkenbare felle motor zou ik wel makkelijk te spotten zijn.
'Ik ga lopend,' zeg ik dan. 'Die motor valt inderdaad te veel op,' vervolg ik met een glimlachje. 'Ik kan me niet veroorloven dat iemand me er gemakkelijk uitpikt. En daarom..' Ik slaak een zucht, aai nog eenmaal langs mijn stijle lokken bij wijze van afscheid en haal mijn haar door de war, waardoor al gauw een bos krul dankbaar tevoorschijn springt. Vervolgens trek ik een la open, pak een elastiek met een witte bloem en draai mijn krullen in een los knotje, terwijl ik strategisch een pijpenkrul langs mijn gezicht laat hangen. Ik zie eruit als een totaal ander mens - vampier - en dat is precies de bedoeling. Opnieuw vraag ik de kastjes raad en vind na een korte zoektocht een bril zonder sterkte. Vervolgens haal ik een oud gerafeld spijkerjasje tevoorschijn en trek die over mijn shirt. Ik maak het af met een veel te grote gebreide sjaal. Hoe ik eruit zie weet ik zelf niet, maar wel weet ik dat het totaal niet Odile is.
'Dit zou voldoende moeten zijn om er niet uit te zien als het meisje op de poster. Nog speciale wensen voor het kerstmaal?'

No growth of the heart is ever a waste

Zwijgend luisterde hij naar Odiles redenering en keek toe hoe ze zichzelf van Odile naar iemand anders om toverde. 'Ik wil niet dat je lopend gaat,' Het kwam er minder dwingend uit dan hij bedoeld had, deels doordat de angst haar te verliezen enorm reëel leek en daardoor nog tien keer enger. Hij stond op, liep naar haar toe en nam haar gezicht tussen zijn handen. 'Kan je niet een eindje met de motor gaan, hem dan achterlaten en dat laatste eindje te voet gaan? Gewoon het idee dat je gevaar loopt...' Hij maakte zijn zin niet af, streelde in plaats daarvan met zijn duim langs haar wang en drukte een kus op haar mond. 'En je ziet er nog steeds erg mooi uit,' voegde hij daar, niet zonder glimlach aan toe.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

"Ik wil niet dat je alleen gaat." Lew is het er kennelijk niet mee eens en ik kan daar goed in komen. Het klinkt wat zwakjes, maar ik glimlach om zijn bezorgdheid. Hoewel ik het zelf niet zou toegeven, ben ik ook als de dood dat ze weer een poging doen om me te grazen te nemen. Een warm gevoel raast door mijn lijf als hij mijn gezicht tussen die enorme handen vast neemt. Voor even vergeet ik de vermoeidheid. Hij stelt voor de motor ergens achter te laten en ik knik. 'Ik denk dat dat het beste is ja,' zeg ik na zijn zoen. Eigenlijk wil ik nog wat langer met hem op mijn bed zitten, maar ik heb geen zin in weer een huilbui. Dus ik buig me naar hem toe, kus hem zachtjes van zijn mond naar zijn hals, waar ik vervolgens zo voorzichtig als ik kan mijn tanden in zet. Na mezelf een halt te hebben geroepen aai ik langs zijn wang en sta op. Ik voel me inderdaad een stuk beter. 'Ik moet het bed verplaatsen,' zeg ik grinnikend, waarna hij opstaat en ik het luik weer open. Als ik beneden ben steek ik de sleutel in het contact en race met een asociaal hoge vaart door de tunnel. Goh, dat had me een tijd gekost om die te graven. Als ik buiten ben in de frisse wind doe ik mijn uiterste best om niet uit te glijden over de sneeuw en niet tegen de bomen op te knallen. Na een tijdje kom ik aan bij de plaats waar het 't beste is om de motor te parkeren. Ik leg de laatste meters per voet af en kom zodoende in het dorp. Het is doodstil en dat is het best te verklaren door het tijdstip. Het is vier uur 's ochtends. Goede tijd om inkopen te doen. Zonder veel moeite weet ik een klein supermarktje binnen te komen en kijk er rond. Wat aten mensen ook alweer met kerst? Ik pak een mandje en gooi een zak aardappelen erin. Vervolgens voorzie ik mezelf van een grote kip die al gemarineerd is. Waarom ook niet, ik heb toch al jaren geen kip gehad. Daarna loop ik door naar het vriesvak, waar ik een zak gemengde groente in het mandje gooi. Ik hoef toch niet veel moeite te doen voor een goed kerstmaal? Ik sprokkel de ingrediënten bij elkaar voor een groentesoep en neem een bak ijs mee. Uiteindelijk nog wat melk en cruesli voor het ontbijt en dat moet ruim voldoende zijn. Bovendien is mijn mandje vol, bedenk ik me grijnzend. Ik loop richting de uitgang, waar ik een winkeltas mee jat, de geforceerde deur uit glip en weer richting de motor loop. Het spul gooi ik achterop en gauw maak ik me weer uit de voeten, richting het huis. Het duurt niet lang voor ik weer onder mijn kamer ben.
'Kijk, ik heb inkopen gedaan,' zeg ik tevreden met de overvolle zak over mijn schouder. 'Ik ben in de keuken, alles wegzetten. Ik zal wel roepen wanneer ik je hulp nodig heb.'
Ik loop door de gang en ineens schiet me een onheilspellende gedachte te binnen. Er ontbreekt een geur.
'Yue,' zeg ik en wacht even op gehoor. Er komt niks. 'Nee.. het zal toch niet..' Ik gooi de spullen niet al te zacht op het aanrecht en hol gauw via de voordeur naar buiten. 'Yue!' schreeuw ik. Odile, rustig. Misschien is ze aan het jagen. Ik hol de poort uit en blijf abrupt stilstaan. Ik heb haar geurspoor gevonden. Nog maar heel vaag. En de richting waar het heen loopt zint me helemaal niet. Ik hol gauw de andere kant op, op zoek naar een dier dat ik leeg kan zuigen. Ik heb kracht nodig, en snel.

No growth of the heart is ever a waste

Chase - Vampierjager.

Die Yue maakt het me te gemakkelijk. Handig aan de ene kant, omdat ik nog steeds niet helemaal op sterkte ben, maar aan de andere kant ook stukken minder leuk. Ik vind het jaag-gedeelte juist zo leuk!
Ik rol kort met mijn ogen, wat kan zij zeiken zeg. Als ze vraagt of ze nog iets voor ons kan doen, ga ik snel terug in mijn slachtoffer rol. 'N-nee, ik denk het niet. Of wacht,' zei ik en doe alsof ik iets wil pakken, maar in plaats daarvan geef ik haar een klap met de vaas die op tafel staat en bind haar met de hulp van Ash vast, nu hangt er weer iemand in de ketens. Ik grijns en steek een sigaret op, precies wat ik nodig had. 'Ben je zeker weten alleen?' vraag ik aan Yue terwijl ik de rook in haar gezicht uitblaas, ik heb natuurlijk geen zin in pottenkijkers. En al helemaal niet in mensen met de naam Odile.

everything, in time

-fluit deuntje- Heb even nada te doen, maar is leuk om te lezen. Haha :'D
En Chase heeft weer zin hoor n___n Pervert :']

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hij laat zich niet op de kop zitten door een mieterig meisje!(joehoe)

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Het duurt niet lang of ik een enorm zwijn te pakken heb gekregen. Lew's bloed was precies voldoende om weer in staat te zijn om te gaan jagen. Tevreden zit ik tegen een boom geleund het zwijn leeg te zuigen, dat zich na een korte worsteling aan mij heeft overgegeven. Ah, heerlijk. Hier was ik net aan toe. Ik spring overeind en hol weer terug. Ik merk dat het bloed me agressiever heeft gemaakt en dat kan in mijn voordeel werken. Als ik bij de poort ben hangt de geur van Yue nog steeds in de lucht. Ik zet het op een lopen maar ineens hou ik halt. Dit zien ze waarschijnlijk aankomen. Ik moet nadenken over een goed plan. Misschien gebruiken ze haar als gijzelaar. Zo geruisloos als ik kan sluip ik verder. Ik gooi de bril van me af en haal het elastiek uit mijn haar. Verdomde krullen. Geen tijd om daar over na te denken. Als ik me op een twintigtal meters van het huis bevind worden de drie bloedgeuren sterker. Nu gaan ze eraan. Ze hebben hun laatste kans verspild! Als ik bijna bij het huis ben voel ik me als automatisch weer misselijk worden. Straks doen ze Yue hetzelfde aan als wat ze mij aangedaan hebben. Dat mag niet gebeuren! Ik loop naar de achterkant van het huis en trek geruisloos de deur open. Ik glip naar binnen en bedenk me dat ik in de keuken aangekomen ben. Mooi. Ik gris een aansteker uit de laden en een scherp mes. Lew zou me vermoorden als hij wist dat ik hier ben. Maar ik kan niet meer terug. Geen tijd meer. Ik steek voorzichtig mijn hoofd om de deur, waar ik Yue op dezelfde plaats zie hangen als Lew. Walgend kijkt ze naar het bloed rondom zich en ze schreeuwt om hulp. Chase staat tegenover haar met de rug naar me toe en vraagt of ze alleen is. Ash is wel binnen mijn bereik. Zo snel als ik kan grijp ik hem beet en trek hem de keuken in. Nog steeds hoor ik niks, teken dat ik mijn werk goed heb gedaan en Chase nog niks doorheeft. Ik moet snel handelen.
'Jullie hebben je laatste kans verspild,' fluister ik in Ash' oor. Ik merk dat de rillingen hem letterlijk over het lijf lopen. 'En deze keer gaan jullie daarvoor boeten met jullie levens.' Hij probeert zich uit alle macht los te rukken, maar komt tot de conclusie dat hij machteloos staat tegenover mij. Geschokt staart hij me aan. Ik grijns een keer vals en zet zonder waarschuwing mijn tanden in zijn nek terwijl ik mijn hand op zijn mond hou, waarna ik gulzig zijn bloed opzuig. Na een tijdje dwing ik mezelf te stoppen, want ik heb heel andere plannen met hem. Het mensenbloed geeft me een grote energieboost waardoor ik hopelijk in staat ben mijn plan te realiseren. Ik gris een stuk touw vast dat om de stoel heen hangt en bind zonder al te veel moeite Ash vast. Ik pak het ducktape en plak zijn mond af. Ze hebben hier werkelijk alles om iemand het zwijgen op te leggen. Vervolgens sluip ik met het mes en de rest van het touw om mijn schouder richting de woonkamer. Die vuile klootzak. Ik gebaar Yue om stil te zijn en net wanneer Chase heeft opgemerkt dat er iemand is, is het te laat. Ik grijp hem vast en smijt hem als een zielige rat tegen de muur. Vakkundig ontwijkt mijn blik de tafel waarop ik lag vastgebonden.
'Je hebt me kwaad gemaakt. Heel kwaad,' zeg ik ijzig kalm. De bom in mij staat op het punt te ontploffen. Chase krabbelt overeind en ik loop rustig op hem af. Ik zie hem in het rond kijken, op zoek naar Ash. 'Maak je geen zorgen, jullie zullen samen ten onder gaan. Maar niet voor ik iets heb afgehandeld. Jij gaat ervoor zorgen dat Dewi uit de poort kan.'

[ bericht aangepast op 2 juni 2011 - 13:38 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik wacht geduldig, omdat James iets wil pakken, als hij ineens uithaalt met een vaas. Ik gil en val op de grond. Geschrokken wil ik overeind gaan staan, maar Damiën en James duwen me naar beneden en tillen me naar de muur met de kettingen. "Wat doen jullie?" vraag ik geschokt, en ik voel het koude ijzer van de kettingen tegen mijn huid aan. James komt op me afgelopen en kijkt me kil aan. "Ben je zeker weten alleen?" Verbaasd kijk ik hem aan, en ik open mijn mond om antwoord te geven als ik me bedenk. "Waarom wil je dat weten? Wat is er aan de hand?" Hij blaast de rook van zijn sigaret in mijn gezicht en ik wend mijn hoofd af, voor zover dat gaat. Ik hoest door de rook en kijk hem dan verbijsterd aan. "Wat ga je doen?" Ik snap het niet.. Waarom bindt hij me vast? Waarom doet hij ineens zo gemeen? Ik voel een traan over mijn wang glijden en paniek borrelt op in mijn buik. Dan zie ik Odile achter James staan. Odile? Wat doet zij nou hier? Ik wil wat zeggen als ze gebaart dat ik me stil moet houden. Ik bijt op mijn lip en kijk naar James, terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Ik sluit mijn ogen, maar zie nog net hoe Odile hem tegen de muur smijt. De kettingen doen pijn aan mijn polsen, en ik snap nog steeds niet wat er gebeurd is. Waarom vielen ze me ineens aan? Wilden ze wraak nemen omdat Odile en Lew hen pijn hadden gedaan? “Odile..?” piep ik zachtjes. “Kun je me misschien losmaken?”

Savoy
Als Odile en Dewi uit het zicht zijn verdwenen sta ik op en loop naar de openhaard toe. Ik gooi nog wat brandhout op het vuur en kijk naar de vlammen. Langzaam laat ik me op de bank zakken, en onderuit gezakt blijf ik zitten. Het wordt weer eens tijd om wat te drinken. En dan heb ik het niet over water.

Chase - Vampierjager.

Yue geef geen antwoord op mijn vraag, maar begint alleen maar meerdere vragen te stellen. 'Ik stel hier de vragen. Geef antwoord godverdomme!' schreeuw ik. Nu is ze stil. 'Nou, ga je nog antwoord geven?' vraag ik ongeduldig en neem een trek van mijn sigaret. Yue's gezichtsuitdrukking verandert, alsof ze iets achter me ziet. Ik wil me omdraaien, maar word voor ik het weet tegen de muur gesmeten. Ik kijk op en zie de persoon die ik al verwacht had; Odile. Snel kijk ik rond. Waar is Ash in godsnaam? Laat hij me nu in de steek? Ik krabbel overeind en zie hoe Odile op me af komt lopen. Ze zegt dat ik haar kwaad heb gemaakt en ik wil een opmerking maken dat het wederzijds is, maar besluit dat dit niet het perfecte moment is. "Maak je geen zorgen, jullie zullen samen ten onder gaan. Maar niet voor ik iets heb afgehandeld. Jij gaat ervoor zorgen dat Dewi uit de poort kan." 'En wat als ik dat niet doe?' vraag ik, terwijl ik gewoon op mijn plaats blijf staan. Ik zal niet rennen voor Odile, nooit. 'Ga je me dan vermoorden? Ik kan je verzekeren dat Dewi dan nooit uit die poort komt.' Dat is het, ze kan me simpelweg niets maken als ze wil dat Dewi ooit door die poort komt. Wat ze ook probeert, ik zal nooit iets loslaten.

everything, in time