[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

De eerste zinnen lieten haar hoofd even draaien. Ze vroeg zich af of ze ernaar moest vragen, maar besloot het niet te doen. Fire gaf duidelijk aan dat hij wat ontspanning wilde, en ze had zelf ook even geen behoefte aan zware onderwerpen, want dan ging het sowieso snel over de terugkeer van Dezi. Ze schopte even tegen de zijkant van het ding heen. "Dit is een kano, wil je zeggen?" vroeg ze met een grijns. Ze had inderdaad nog nooit in een kano gezeten, nee. Ze kende ze alleen van plaatjes. Ze keek even over het meer heen. "Misschien had je me een heads-up moeten geven, dan had ik mijn bikini aangetrokken. Maar dit moet maar voldoen." Ze keek even naar de korte spijkerbroek (waar ze ineens aan twijfelde of hij niet te kort was) en het witte T-shirt daarboven. Haar schoenen aanhouden in de kano leek haar geen goed plan, en dus boog ze voorover om haar schoenen uit te trekken. "Wat gaan we doen, een rondje rond het meer?" Ze zag eigenlijk geen andere optie, maar ze wist niet zo goed wat anders te vragen.

[ bericht aangepast op 25 juni 2020 - 12:28 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Lijkt me heerlijk," zei hij met een glimlach. "Wil je dat ik je help?" Adam had hem de afgelopen dagen niet toegelaten dat hij zou helpen. Hij had het wel een keer gevraagd, maar toen had hij een nee als antwoord gehad. Nu hij zo open over het verbinden was, kon hij het vast nog wel een keer vragen. Hij keek een beetje verbaasd naar Adam, toen die begon over Onyx zoeken. Misschien waren die twee toch betere vrienden dan hij ingeschat had. "Natuurlijk, als je dat graag wilt. En we moeten Fersephone vinden. We hadden eigenlijk aan haar moeten vragen of ze weer van kamer wilde wisselen. Dat zijn we net vergeten. Ik verlang wel naar mijn eigen bed."
      Merrin vond het eigenlijk wel lekker, de kamer op de begane grond. En toch was het anders, het was niet zijn kamer. Niet die van hem en Adam en daarnaast zaten ze ook nog met het feit dat het Dezi haar oude kamer was. Hij had zo'n gevoel dat Adam er geen tel langer wilde blijven liggen, zeker niet nu Dezi terug was.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Als we zo ver komen,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Volgens mij zijn ze al een tijd niet gebruikt.’ Ook hij trok zijn schoenen uit en hij stopte zijn iNet in zijn schoen voor het geval hij om zou vallen. Daarna baande hij zich een weg door de takken en hij greep de achterkant van de kano vast. Hij hoefde niet te gebaren dat zij de voorkant moest nemen; ze was snel van begrip.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Misschien kunnen we dat bij het avondeten doen,’ antwoordde Adam terwijl ze richting de uitgang liepen. ‘Al eh… denk ik erover om voorlopig bij de Lions te gaan zitten.’ Wanneer hij wél er aan toe was om met Dezi rond één tafel te gaan zitten, wist hij niet. Misschien wel nooit. Maar ze waren nu bondgenoten toch? Ze konden net zo goed gemixt eten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dus je wilt zeggen dat we elk moment naar de bodem kunnen zakken?" vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw. Ze grinnikte zachtjes, maar hielp de kano het water in. Daarna tilden ze ook de andere kano met zijn tweeën het water in. GELUKKIG had ze haar eigen kano en hoefde ze niet met Fire een kano te delen. Dat zou verschrikkelijk akward zijn geweest. Als dit al een date was dan had ze in ieder geval nog een beetje ruimte. Ze hoefde niet gek te doen in zijn buurt toch? Een beetje onhandig stapte ze in het bootje en wiebelde als een malle heen en weer. Voor een seconde was ze bang dat het ding om zou vallen, maar uiteindelijk bleef ze zitten. Ze kreeg de peddel aangereikt door Fire. "Oke, ik ben er klaar voor," grijnsde ze.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Uh, oke." Hij wist niet of dat wel zo'n slim plan was, vanwege Fox. Maar aan de andere kant, hij kon Adam beter begrijpen dat hij inderdaad niet met Dezi aan een tafel wilde zitten. Moest hij meegaan? Hij wist het niet zo goed. Op zich kon hij het best met de Lions vinden, het feestje van gisteravond was erg leuk geweest en hij had met verschillende Lions gesproken. Maar hij wist niet of Adam dat wel wilde. Waarom hij daaraan twijfelde wist hij niet zo goed, misschien door de woede die hij vandaag bij Adam had gezien. En het feit dat hij zijn vraag genegeerd had. Ach, het zou vast niets zijn. "Kom, we gaan onze spullen halen," zei hij met een glimlachje.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire legde de peddel tegen het bootje aan en klom erin, daarna pakte hij de peddel weer op en voer een stukje van de kant af. Er hing een stilte tussen hen. Fire vond dat niet per se vervelend, maar hij wist niet of zij daar hetzelfde in stond. Er kwam alleen niet echt een gespreksonderwerp in hem naar boven, behalve de dingen waar hij niet over wilde praten.
      ‘Er is een Rhino die de kano’s heeft gemaakt,’ vertelde hij na een tijdje, toen de stilte toch wel ongemakkelijk begon te worden. Ze vroeg zich vast af waar die kano’s vandaan kwamen. ‘De enige Rhino die voor mijn gevoel nog een beetje deugt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze zeiden niet veel tegen elkaar terwijl ze terugliepen naar de campus. Zijn gedachten dwaalden af naar de jongen die hem had leren vechten. Wie was dat? Zijn beste vriend? Waarom was hij er zo op gebrand geweest dat Adam leerde vechten? Had hij al eens eerder een aartsvijand gehad? Hoe was dat dan afgelopen? De vragen spookten door zijn hoofd. Merrin zou er geen antwoord op hebben en dus hield hij ze maar voor zichzelf.
      Zijn schouders waren gespannen toen ze de campus binnengingen. Gelukkig was Dezi nergens te zien. Vlug liep hij door naar hun slaapkamer. Het liefst bracht hij al hun spullen alvast naar boven. Zou ze echt vanavond in Merrins bed liggen? Hij wilde er niet aan denken, het maakte hem misselijk. Straks rook ze zijn geur, riep dat het verlangen in haar arm op om…
      Pijn trok zijn aandacht naar zijn arm toe, met zijn duim had hij tegen een van de dikkere wonden gedrukt. Hij klemde zijn kiezen op elkaar, trok de verbandkist open en haalde de ontsmettingszalf eruit. Hoewel hij vanochtend in Merrins bijzijn het verband eraf had gehaald, schaamde hij zich nu weer voor de schade die hij zichzelf had aangebracht. Hij dacht aan wat Merrin even geleden gevraagd had – of hij kon helpen. Echt nodig was het misschien niet, de vorige dagen was het ook gelukt, maar Merrin had hem ook zo veel laten helpen de afgelopen dagen. Hij dacht weer even aan hoe ze hadden gestunteld onder de douche. Ja – hij stelde zich echt aan.
      Over zijn schouder keek hij naar Merrin. Die keek hem een beetje aarzelend aan, alsof hij zich niet echt een houding wist te geven.
      ‘Kun je me helpen?’ vroeg Adam zacht. Hij sloeg zijn ogen neer.
      Hij had het zich nog niet eerder gerealiseerd, maar hulp vragen of toelaten was niet echt zijn sterkste kant, tenzij anderen zich min of meer subtiel opdrongen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Een Rhino die deugt? De wonderen zijn de wereld nog niet uit," zei ze met een grijns. Ze had het wel even lekker gevonden, de stilte tussen hen. Hierdoor had ze zich kunnen concentreren op het peddelen van de kano, wat ze om een of andere reden toch moeilijker vond dan ze had verwacht. Ze had echt moeite moeten doen om niet stiekem haar tong uit te steken in concentratie, want dat moest wel heel dom staan. En dat frustreerde haar lichtelijk. Als ze in die tijd ook nog een gesprek met Fire had moeten voeren, was ze waarschijnlijk allang gekapseisd. Ze waren bij het begin van het meer terecht gekomen. Fersephone legde even haar peddel overdwars over de boot heen.
      Ze moest even iets verzinnen om te zeggen. Ze wist zijn hobby's al, zijn muzieksmaak, het feit dat hij een vriendin had gehad. (Wat achteraf best een akward vraag was geweest). En Fire was nu niet echt perse de persoon die praatte over koetjes en kalfjes had ze het idee, maar hij deed in ieder geval zijn best een gesprek te beginnen. Waren alle dates zo ongemakkelijk dat je niet wist wat je aan de ander moest vragen? Het is geen date! Maar hoe zeer ze zichzelf ervan ook probeerde te overtuigen, ze wist niet zeker of het echt niet zo was. En ze wist ook nog eigenlijk niet echt of het nu de bedoeling was dat ze niet spraken over zijn dag of dat het gewoon leuk moest zijn. "Moet ik trouwens nog vragen naar hoe het vanochtend ging. Of heb je liever op het moment dat ik praat over onzinnige dingen zoals..." Ze dacht even na. "Lasagna is echt mijn lievelingseten. Daar mag je me 's nachts wel voor wakker maken, net als ijs." Ze grijnsde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het luchtte hem zo ontzettend op dat Adam om zijn hulp vroeg. Het voelde alsof hij eindelijk wat voor zijn vriendje terug kon doen. Hij nam ze zalf van Adam over en deed een klein beetje op zijn handen. Heel veel aandacht aan de wond van Adam had hij nog niet echt besteed, het leek Adam erg dwars te zitten. En dus had hij er niets over gezegd. "Je moet zeggen als ik je pijn doe, oké? Ik zal zo voorzichtig mogelijk zijn." Hij smeerde de koude zalf zachtjes over de wonden op Adam zijn arm heen en pakte een verband uit de koffer vandaan. Hij rolde het verband zachtjes om de arm van zijn vriend heen en drukte daarna een zachte kus op zijn voorhoofd. En opeens bedacht hij zich iets.
      "Mag je wel zwemmen daarmee? Misschien kunnen we beter een andere dag gaan zwemmen, als.." Hij durfde die zin om een of andere reden niet af te maken. "Ik vind het niet erg. Dan gaan we gewoon een spelletje doen. Dat is ook leuk." Hij glimlachte naar zijn vriendje, naast hem. Hij wilde gewoon bij Adam zijn, meer niet. "Of we kunnen over het terrein wandelen op zoek naar Onyx? Dat wilde je toch? Ik help je wel."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire moest om die woorden glimlachen. ‘IJs midden in de nacht… Ik denk dat ik dan meteen ontregeld ben.’ Hij liet zijn peddel ook overdwars op de kano rusten. ‘Het ging eigenlijk wel goed vanochtend. Ik hoop dat de lucht een beetje geklaard is nu. Ik ben bang dat Tony wel een zwakke plek blijft als Zebediah een Lion aan zijn zijde wil hebben, dus ik blijf hem scherp in de gaten houden.’ Hij was even stil. ‘Hoe gaat het met je zus? Fox’ woorden kwamen volgens mij behoorlijk bij haar binnen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oh, wat fijn. In ieder geval heb je een goede start gemaakt toch?" zei ze met een glimlach. Ze was verrast door zijn vraag over haar zus. "Ik heb haar eigenlijk niet zoveel gesproken vandaag. Vanmorgen heb ik haar even kort gezien, bij het ontbijt. Ze leek aardig in haar vel te zitten ondanks alles. Ik wilde vanmiddag eigenlijk even bij haar kijken, maar ik werd nogal..." Ze aarzelde, ze wilde niet over Dezi praten. "Afgeleid." Ze haalde haar schouders op. "Ze redt zich wel. Ze is sterker dan ze lijkt. En als het wel echt naar is, dan zoekt ze me vanzelf op." Dat hoopte ze althans. Was ze slecht dat ze nog niet naar Fayr had omgekeken, dat ze zelf teveel bezig was geweest met Dezi? Fayr zou het vast begrijpen...

---

It's never gonna happen, Guys.

‘En ik keek er zo naar uit om je de rest van de middag met ontbloot bovenlijf te zien,’ plaagde Adam. Hij gaf de jongen een knuffel – dat had hij gewoon even nodig. ‘Maar misschien heb je gelijk en is het inderdaad niet zo handig. Ik dacht dat het aardig geheeld was, maar door het boksen gingen sommige korsten weer open. Dus laten we inderdaad maar een spelletje doen. Ik stuur Onyx wel een berichtje. Waarschijnlijk vinden we hem toch niet als hij niet gevonden wil worden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Afgeleid? Door wat? Hij nam echter aan dat ze het wel gedeeld had als ze dat werkelijk wilde, dus hij knikte begripvol. ‘Gelukkig maar. Ik ben blij dat ze nu het verhaal geloofde en niet als ze al langere tijd met hem samen was.’ Hij begon weer langzaam te peddelen terwijl hij zich afvroeg of Fersephone zelf iemand leuk vond. Zoiets vragen was veel te persoonlijk – en hij wist ook niet of hij het antwoord wel echt wilde weten. Straks vond ze Yrla leuk. Of nog erger, hem. Hij zou niet weten wat hij dan moest doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze was verschrikkelijk opgelucht dat Fire niet verder vroeg. Anders was hun kano-tocht een stuk minder leuk geworden waarschijnlijk. Ze had geen zin om te zeuren of erover na te denken. Ergens moest ze wel weer eraan denken als ze oog in oog met Dezi stond, maar nu nog even niet. "Ach, er lopen veel leukere jongens voor haar rond op de campus. We willen niet nog een Vienna 2.0." Ze dacht aan wat het meisje haar gisteravond verteld had en opeens leek ze Vienna stukken beter te begrijpen. De afgelopen jaren had ze haar een zeikerd gevonden, een aansteller. Vaak zat was ze gewoon zichzelf geweest en had ze weer eens iets verkeerd gezegd dat haar overstuur maakte. Toen had ze het niets gevonden, maar nu voelde ze zich gek genoeg lichtelijk schuldig. Omdat ze het begreep, of misschien omdat ze het niet gezien had. Al was het vreemd geweest als ze het wel gezien had, ze waren natuurlijk geen vriendinnen. Maar dat was ooit de insteek geweest.
      Ze keek even naar Fire naast haar. Hij was eigenlijk net als haar, iemand met weinig vrienden, misschien wel het liefst alleen. Het was grappig dat door het bondgenootschap ze elkaar gevonden hadden. En om een of andere reden vroeg ze zich af of dit ook gebeurd was als ze geen bondgenootschap hadden gehad. Ze schudde de gedachte van zich af. Nu was ze toch weer aan serieuze dingen aan het denken, iets waar ze geen zin in had. Even keek ze naar Fire, die iets voor haar vaarde met zijn kano. En een vermakelijke grijns kwam op haar gezicht te staan. Ze trok haar peddel uit het water. Snel sloeg ze ermee op het water, waardoor er een laag druppels op Fire zijn rug terecht kwam. "Oeps, Sorry," zei ze met een zo onschuldig mogelijke blik. Al kon ze de glimlach niet helemaal van haar gezicht krijgen.

---

It's never gonna happen, Guys.