[RPG • 0] Experium || 22 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 juni 2020 - 11:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik heb geen idee," zei ze zachtjes. Fersephone liet haar ogen even door de kamer gaan. Haar blik kruiste die van Fire en het feit dat hij haar zag, even een knikje gaf, zorgde dat er iets opleefde in haar. Ze was niet meer alleen, zelfs niet nu Dezi weg was. Fire was dan nog wel vrij nieuw als vriend, maar ook Yrla was opeens haar vriend gebleken. Haar zus zat naast haar en zelfs haar beste vriendin leek de laatste tijd zo slecht nog niet. "Laten we dat gaan uitzoeken," zei ze zachtjes. Opeens was er om een of andere reden een sidderende woede onder haar huid ontstaan. Ze vond het verschrikkelijk iedereen zo te zien. Fayr leek aangedaan, Vienna in tranen, zelfs bij Yrla had ze een traan gespot. De jongen met de krulletjes zat stilletjes in een hoekje te huilen, ook de twee lion meiden hadden elkaar huilend opgezocht en zelfs Fire leek niet onaangedaan door wat er gebeurd was. Degene die hier verantwoordelijk voor was zou boeten. En flink boeten. Ze stond op van de bank, haar handen gebald tot een vuist. Een van de vazen in de vensterbank sprong spontaan en om een of andere reden leek haar woede haar gave te voeden, de energie sidderde onder haar huid. Ze wist niet zo goed waar te beginnen. De totale verduistering en wat daarna was gebeurd, moest het werk zijn van een gave. En geen van de Panthers had die gave, ze wist het niet van de Lions. Ze had niet zo heel goed opgelet, toen dat lijstje gedeeld werd. Ze kon het opzoeken, maar dat was haar op het moment teveel werk, terwijl de Lions gewoon voor haar neus zaten. En dus liep ze zo kalm als ze kon -want zo voelde ze zicht totaal niet - naar Fire. "Weet jij wat er gebeurd is?" vroeg ze met ingehouden woede.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het kan me geen ruk schelen hoe het met Merrin en Adam gaat.
      Al was dat niet waar en hij haatte zichzelf omdat hij zo’n softie was geworden. Wat allemaal de schuld was van die eikel naast hem.
      ‘Best,’ mompelde hij. Met zijn handen in zijn zakken slenterde hij weer terug naar binnen. Merrin zat alleen op de bank en Adam had blijkbaar een nieuwe knuffelbeer gevonden, maar hij voelde zich niet geroepen om te vragen hoe het met Merrin ging. Die kon weer lopen, dus hij moest niet piepen.
      Hij zag wel dat Tony hem met brandende ogen aanstaarde en hij keek uitdrukkingloos terug. Als dit wraak was voor zijn bezemactie zou hij hem vierkant in zijn gezicht uitlachen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De flarden van herinneringen aan zijn eerste schooljaar vervaagden. Hij zat alleen, beetje geschrokken voor zich uit te staren. Adam was weggelopen, had gezegd dat hij Fox moest helpen. De jongen leek inderdaad van streek, hij wiegde zichzelf een beetje heen en weer. Maar Merrin voelde de steek door zijn lichaam gaan, omdat Adam juist weer op Fox afliep. Om de woorden die Adam eerder die avond had gesproken, dat Fox zijn vervanger zou zijn. Zou hij dan toch.... Nee! Adam was gewoon behulpzaam. Hij wilde Fox gewoon helpen, dat was alles. Merrin liet zijn ogen de kamer rond gaan en zijn blik bleef hangen bij zijn zus, die in een innige omhelzing met Yrla op een stoel zat. Hij wilde zo graag die knuffel van zijn zus. Hij wilde zo graag in haar armen kruipen en als klein kind weer uithuilen bij zijn grote zus. Ondanks het feit dat ze zich niets kon herinneren van hun tijd samen. Hun ogen vingen even elkaar en er leek een schok door hem heen te gaan. Hij kende zijn zus beter dan wie dan ook, en de geschokte verdrietige blik in haar gezicht deed hem pijn.
      Haastig wendde Merrin zijn blik af, en keek naar zijn vingers. Hij was nog steeds alleen, nog altijd. Niemand die er op dit moment naar hem omkeek, die aan hem vroeg hoe het met hem ging. Een eenzame traan liep over zijn wang heen, tot hij tot zijn verrassing twee armen om zich heen voelde.

[ bericht aangepast op 11 juni 2020 - 17:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij had het niet verwacht, Adam die naar hem toe kwam, maar oh, wat was het heerlijk om de jongen stevig te knuffelen. Zijn armen om zich heen te voelen, te weten dat niet iedereen hem haatte.
      En dat hij naar jou toe komt als hij een knuffel nodig heeft, in plaats van dat hij die bij zijn vriendje haalt.
      Langzaam hielden de tranen op met stromen. Het was vreselijk wat hij had gedaan, maar hij besefte nu ook dat hij niet de enige was die het moeilijk had. Als hij zijn ergste momenten had herbeleefd, had Adam dat ook.
      Hij trok zich ietsje terug en keek Adam aan. ‘Gaat het met jou? Jij – heb vast ook een nare herbeleving gehad?’
      Adam sloeg zijn ogen neer en haalde even diep adem. ‘Daar wil ik niet meer aan denken,’ zei hij beslist.
      Ging het maar zo makkelijk. Fox wilde nooit aan zijn nare herinneringen denken, maar ze kwamen hem toch altijd weer opzoeken, op onverwachte momenten.
      ‘Oké,’ zei hij. ‘Dat snap ik.’
      De pijn was nog steeds aan de oppervlakte, maar Adams vriendelijkheid – zijn liefde misschien zelfs – haalde het scherpe randje weg en zorgde ervoor dat hij weer een beetje zichzelf werd. Hij keek om zich heen, zag dat iedereen er erg aan toe was.
      ‘Laten we glazen met water vullen,’ zei hij, aangezien zijn keel als een woestijn voelde. ‘Dan kan iedereen een beetje bekomen.’
      Adam schonk hem een glimlach die het beeld van Zebediah verjoeg en met meer kracht kwam hij overeind en liep naar de keuken toe. Hij schonk glazen vol met water en liep met de eerste twee naar Vienna en Yrla toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze nam het glas water over dat Fox haar aanreikte en bedankte hem zachtjes. Vienna veegde de tranen van haar wangen af, en zag nu pas tot haar verbazing dat ook Yrla een traan over zijn wang had lopen. Ze veegde het zachtjes van zijn wang af en voor het eerst kreeg ze weer een kleine glimlach op haar gezicht. Ze keek naar Fox die naast hen stond. Hun avond was vreemd gelopen, heel vreemd. Maar ze waren nog altijd vrienden toch? "Gaat het wel een beetje met je?" vroeg ze zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire zuchtte. Het viel niet mee om toe te geven dat een van zijn mensen hun verraden had.
      ‘Tony wilde dit feestje verpesten en hij is daardoor naar de Rhino’s gegaan. Ik heb Damon net de deur uit gewerkt. Het is zijn lugubere gave om je ergste trauma’s naar boven te halen. Tony had hem onzichtbaar gemaakt.’
      Waarom had hij dat gedaan?
      Omdat hij het niet kon hebben om samen met Onyx in één ruimte te zijn? Natuurlijk kon hij zich daar wel wat bij voorstellen, maar waarom moest hij hen dan állemaal te grazen nemen? Dat sloeg nergens op!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tony, de blonde guy? De enige reden dat Fersephone wist wie het was, was omdat ze de andere Lions over hem hadden horen praten, in de zin van het feit dat hij de DJ was. Ze keek achterom naar de blonde jongen die bijna grijnzend de kamer in keek naar zijn resultaat. Waarom zou hij zoiets doen? Dit ging wel een stuk verder dan alleen een feestje verpesten. Hij was een Lion, was hij dan zo erg tegen dit bondgenootschap? Maar waarom zou je dan ook je eigen house aanvallen? Wilde niemand luisteren? Ze was Fire weer vergeten en liep regelrecht op de blonde jongen af. Ze drukte de jongen met zijn rug tegen de muur aan, en voelde haar woede als kon misschien nog meer groeien. Woede was iets waar ze bekend mee was, en het was tien keer beter dan de eenzaamheid van daarvoor. "Waarom," siste ze hem toe.

[ bericht aangepast op 11 juni 2020 - 18:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam had net een glas water voor Merrin gehaald toen hij zag dat het niet zo goed ging met zijn vriendje als hij gedacht had. Er kroop zelfs een traan langs zijn wang. Vlug zette hij het water op het tafeltje ernaast, ging naast Merrin zitten en trok hem in zijn armen. Een tijdje hield hij hem gewoon stevig vast terwijl zijn duim troostend op en neer bewoog over Merrins rug.
      ‘Gaat het een beetje?’ vroeg hij zacht. ‘Sorry dat ik naar Fox ging.’
      Het was niet alleen doordat Fox er zo doorheen had gezeten, iemand troosten zorgde ervoor dat hij afstand kon nemen van de dingen die hij zelf opnieuw had doorgemaakt en in dat opzicht had hij zich een beetje egoïstisch gedragen tegenover zijn vriendje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tony grinnikte bij het zien van haar woeste gezicht. Hij had wel gezien hoe gezellig ze het met Fire had gehad en ergens vond hij het wel mooi dat juist zij zo opgefokt was. ‘Waarom vraag je dat niet aan je leider? Die weet maar al te goed waarom ik over dat bondgenootschap met jullie wil pissen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ging het? Hij voelde zijn ogen nog steeds trekken en wist zeker dat ze nog rood waren. Maar het ging wel ietsje beter. Toch trilde zijn hand toen hij een glas water naar haar uitstak, de ander gaf hij aan Yrla.
      ‘Het gaat wel. Ik heb weleens aan leukere dingen gedacht.’ Hij wist een flauwe glimlach te produceren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek hem even peilend aan. Het frustreerde haar, dat grinniken, dat lachje. Haar woede kon ze er niet door kwijt, maar als hij ook maar iets zou flikken brak ze elk bot in zijn lichaam. Iets in zijn ogen lieten haar echter weten dat ze inderdaad niet bij hem moest zoeken. Ze liet hem langzaam zakken, en niet al te subtiel draaide ze om naar Jester die verderop met Onyx stond. "Jester!" riep ze door de kamer. "Waar heeft hij het over?"

[ bericht aangepast op 11 juni 2020 - 21:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zijn armen, ze waren gewoon zo heerlijk. Hij voelde zich er veilig, voelde de eenzaamheid erdoor iets wegzakken. Bij Adam zijn vraag kwam hij even iets los van de jongen. "Ja, het gaat wel. Zeker nu jij er bent," zei hij met een kleine glimlach. Hij pakte even Adam zijn gezicht vast met zijn hand. "En geeft niet, je wilde gewoon helpen." Dat is althans wat hij zichzelf ook wijs maakte. Adam wilde gewoon helpen, toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

Om een of andere reden kon ze zachtjes lachen om zijn opmerking. Blijkbaar had iedereen zijn ergste dingen meegemaakt, niet alleen zij. Vienna kwam even overeind en trok de jongen voor haar in een knuffel. Voor even was ze vergeten hoe vreemde avond ze hadden gehad, voor even vergeten dat hij haar gefriendzoned had en dat pijn deed. Nu had iedereen pijn, en ze zag in dat hij net zo hard een knuffel nodig had als zij. En het voelde goed om de jongen even te voelen, toch die onbewuste kriebel door haar maag te voelen gaan, nu ze weer dicht tegen hem aan stond.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam knikte. ‘Ja – hij zat helemaal alleen en hij huilde… En me op een ander focussen hielp me om mijn eigen herinneringen even opzij te duwen. Voor ik – weer een paniekaanval kreeg,’ mompelde hij. Dat dat niet gebeurd was, was ook wel een klein wonder. Hij draaide zijn gezicht ietsje opzij en kuste Merrins handpalm voor hij hem weer aankeek. ‘En jij leek zo onverschrokken,’ zei hij met een klein glimlachje.

[ bericht aangepast op 11 juni 2020 - 21:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone schreeuwde het zo hard dat het boven de muziek uitklonk. Jester zette een paar stappen opzij en trok met een ruk de stekker uit het stopcontact en het liedje hield er midden in een zin mee op. De stilte die volgde voelde luider dan de muziek ooit geweest was. Jesters blik schoot even opzij naar Fire en hij stapte bij de DJ tafel vandaan. Nu draaide hij zich naar het blonde meisje toe- en de Lion die achter haar stond met een ziekelijke grijns om zijn lippen.
      Jester werd er haast misselijk van. Maar dit was Tony's bedoeling. Verdeeldheid zaaien, ruzies laten oplaaien en te verpesten wat er bestond. En met geen mogelijkheid zou Jester hem toestaan om dat kunstje te flikken. No way in hell. De blik in zijn ogen verhardde. Met zoveel kracht als hij maar verzamelen kon, slingerde hij alle wanhopige en kutte momenten en emoties die hij net opnieuw had mogen beleven, zó diep in hun persoonlijke marianentrog, dat hij Tony recht in zijn ogen kon kijken zonder een spoortje twijfel.
      "Waar heeft hij het over?" herhaalde hij luid, zodat iedereen het horen kon. "Daar ben ik ook wel benieuwd naar, inderdaad." Zijn stem klonk scherp en een stuk krachtiger dan hij verwacht had. "Tony wilde twee meisjes verkrachten in hun slaap, heeft daar die nacht de gevolgen van ondervonden en heeft het in zijn hoofd gehaald dat hem nu de wraak toekomt." Hij sloeg zijn armen over elkaar. "Onze reactie ging te ver en daar is al over gesproken met Fire. Oplossingen voor bedacht."
      Hij keek de groep Lions en Panthers rond, sommigen nog met tranen in hun ogen en zijn houding verzachtte. "We staan niet meer tegenover elkaar maar mét elkaar. Zelfs als je in het verleden fouten hebt gemaakt." Zijn blik bleef rusten op Astreal en Jester rechtte zijn rug weer. "Dus nogmaals, Tony. Waar heb je het inderdaad over? Wat kan in hemelsnaam jouw verklaring zijn voor heulen met de vijand en niet alleen ons, maar ook jouw eigen afdeling ervoor op te laten draaien?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.