[RPG • 0] Experium || 22 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 juni 2020 - 11:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla's armen om haar heen was toch een vreemde sensatie en Nenya wist niet echt wat ze ervan vinden moest. Met zijn waarschuwing over die Zebediah van eerder die avond en zijn excuses tijdens het toernooi, leek hij echt veranderd te zijn. En haar te vertrouwen. Hij had haar zelfs gevraagd in zijn toekomst te kijken, dat vroeg wel wat moed. Waar hij dan ook mee bezig was.
      "Ja, eigenlijk wel. Ondanks dat ik nooit zoveel heb meegekregen van de vete tussen onze twee huizen, is het wel fijn dat we nu, jeweetwel, officieel de strijdbijl begraven hebben. Ze zijn een leuk stel, ook. Net picolo gespeeld met ongeveer de helft." Ze keek naar hem op. "En jij?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze waren een hele tijd buiten blijven zitten, maar op een gegeven moment kon zelfs Onyx' trui de kou niet meer buiten houden en werd Onyx zelf langzamerhand steeds een tikje bleker. Jester had een stille weddenschap met zichzelf dat zijn vriend binnen nu en twintig minuten zijn maaginhoud er waarschijnlijk uit zou gooien en had medelijden met de jongen of het nu wel of niet gebeurde.
      Hij hielp Onyx de trap op en sloeg subtiel een arm om Onyx' onderrug om de jongen overeind te kunnen houden terwijl ze de veranda overstaken (met een extra zwaaitje naar Merrin (en half naar Astreal maar dat was toch nog een tikje gevoelig) die nu buiten zaten). In de gang kon zijn vriend de muur weer gebruiken om tegenaan te leunen en zetten ze koers naar de woonkamer. De karaf met water stond nog buiten, die haalde Jester bij zijn wacht wel weer op.

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 22:18 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam aarzelde toen hij op de gang stond. Het was koud buiten en Fox had bijna geen kleren aan. Hij kon wat warms voor hem halen, of ze bleven gewoon binnen. Hij besloot om voor dat laatste te gaan. Zachtjes trok hij hem mee naar zijn slaapkamer.
      Hij wist nog niet helemaal wat hij tegen de jongen wilde zeggen. Wat het beste voor hem was. Hij had het gevoel dat Fox dat zelf ook niet zo goed wist.
      ‘Het is buiten koud en je bent nogal luchtig gekleed,’ legde Adam ook hardop zijn keuze uit. ‘Hier is het warmer. We slapen hier tijdelijk omdat Merrin de trap niet op kon, maar waarschijnlijk kunnen we morgen weer naar boven verhuizen.’
      Hij glimlachte naar de jongen, hopend dat zijn geklets ervoor zorgde dat de spanning ietsje bedaarde. Er kwam een zwakke glimlach om Fox’ lippen, maar de twinkeling was uit zijn ogen verdwenen.
      Adam ging overdwars op zijn bed zitten, met één been onder zich, en hij gebaarde Fox om naast hem te komen zitten. De jongen staarde weer naar zijn knieën. Adam voelde de drang om zijn hand vast te pakken, maar dat deed hij niet. Dat wekte alleen maar de verkeerde indruk.
      ‘Het was fijn dat je net stopte toen ik dat vroeg,’ begon Adam. Al toen Fox zijn voorhoofd dat tegen hem had laten zakken had hij automatisch een stapje weg willen doen, maar hij had zichzelf gedwongen om het even op zijn beloop te laten, om te zien of Fox zelf tegen een grens zou oplopen of dat hij zich daar niet bewust van was. Toen hij zijn wang begon te strelen en daarna naar zijn lippen had gekeken, had hij toch zijn eigen grens aangegeven en gelukkig had Fox die gerespecteerd, in plaats van op een manipulatieve manier te proberen zijn grenzen op te rekken.
      ‘Sorry,’ mompelde Fox bijna onhoorbaar. ‘Dat je het überhaupt moest vragen.’
      ‘Het geeft niet,’ antwoordde Adam. ‘Eerlijk gezegd voelde het wel als een overwinning. Dat ik niet in paniek raakte en dat jij ermee ophield. Dat deden we beiden beter dan dinsdag, toch?’
      Fox keek op, een flinterdunne glimlach op zijn lippen.
      Adam werd een beetje verlegen van de blik in Fox’ ogen.
      ‘Ik hou van je,’ flapte Fox er opeens uit.
      Fox’ ogen werden net zo groot als die van Adam. Met een gekreunde grom wreef Fox over zijn gezicht.
‘Man ik ben zo’n puinhoop vandaag. Sorry. Dat had ik helemaal niet willen zeggen.’
      Adam vouwde zijn vingers in elkaar. Hield Fox van hem zoals hij van Merrin hield? Ergens geloofde hij dat niet. Niet na al hun moeizame momenten van contact.
      ‘Weet je zeker dat je van mij houdt, Fox?’ vroeg hij voorzichtig. ‘Of verlang je gewoon heel erg naar een vriendje? Omdat je Kris zo mist?’
      Hij boog zijn hoofd. ‘Ik weet het niet.’ Hij was even stil. ‘Jullie zijn elkaars tegenpolen maar toch… voelt het soms alsof hij bij me is als jij dat bent. Jij bent net zijn lieve kant.’ Hij zuchtte zachtjes, toen liepen zijn ogen opeens vol tranen. ‘Toen ik Merrin en jou zag zoenen… toen schoot ik vol. Niet omdat ik zo graag zelf met je had willen zoenen… maar gewoon om wat jullie hebben. Wat ik ooit had.’ Hij beet op zijn lip.
      Adam legde een arm om zijn schouders en trok de jongen tegen zich aan. Een paar stille tranen gleden over Fox’ wangen, maar hij brak niet zoals hij twee dagen geleden had gedaan.
      ‘Dat begrijp ik. Ik had er ook meer rekening mee willen houden.’
      Er viel even een stilte waarin Adam naar woorden zocht. Naar een goede aanpak. Hij wilde Fox helpen, maar hij wilde ook aan zichzelf denken en vooral aan zijn relatie met Merrin. Hij zou het ook niet leuk vinden als een andere jongen Merrins gezicht streelde.
      ‘Ik wil graag je vriend zijn, Fox,’ zei hij uiteindelijk voorzichtig. ‘Je vriend blijven, bedoel ik dan. Maar ik vraag me of ik dingen daarmee niet moeilijker maak voor jou. Misschien is het beter als we elkaar een tijdje niet zien. Als we elkaar niet opzoeken. Tot je gevoelens voor mij weer wat zijn afgezwakt.’
      Gespannen keek hij Fox aan, hij had geen idee of hij daar iets in kon zien of dat hij nu het gevoel kreeg dat Adam hem wegduwde. Dat wilde hij niet, maar als wat afstand tussen hen Fox kon helpen om mentaal weer wat stabieler te worden dan moesten ze het misschien wel proberen.

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 21:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"De avond begon niet veel belovend, maar uiteindelijk werd het wel gezellig. Al moet ik zeggen dat ik weinig Lions gesproken heb. Ik heb een beetje het gevoel alsof ik overal tussendoor fiets, en daardoor ook een beetje de lol mis." Hij glimlachte als een boer met kiespijn. Yrla draaide haar een keer in het rond en dacht na. "Oh ja, die vete is er zeker wel geweest. Maar het was uiteindelijk ook meer wie elkaar de beste grap kon flikken. Uiteraard heb ik daar genoeg uitgevreten," zei hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox staarde naar zijn knieën. Hij wilde geen afstand van Adam nemen, hij voelde zich fijn bij de jongen. Maar hij begreep ook wel dat Adam genoeg had aan Merrin. Hij zat niet op iemand anders te wachten die óók nog op hem verliefd was.
      ‘Oké,’ mompelde hij. ‘Ik snap het.’
      ‘Snap je het echt, Fox? Kijk me eens aan?’
      Zijn stem was zo helder, zo warm. Zo anders dan Zebediahs dwingende stem altijd had geklonken. Hij deed wat de jongen zei, keek hem aan.
      Adam pakte zijn handen, ze voelden heerlijk warm. Toch bleef hij in zijn ogen kijken.
      ‘Ik vind het leuk om tijd met je door te brengen, echt waar. Ik zou het ontzettend jammer vinden als we geen vrienden konden zijn, maar juist om wel vrienden te kunnen zijn, moeten we even afstand nemen. Ik hou van Merrin. Het spijt me, Fox, maar ik hou ontzettend veel van hem en dat gaat niet weg. Je doet jezelf alleen maar pijn als je daarop blijft hopen. Je doet mij er pijn mee omdat ik steeds het gevoel heb dat ik je pijn doe. Je doet Merrin er pijn mee omdat het gewoon moeilijk is als er ook iemand anders is die graag jouw vriendje wil. Iemand met wie je eens vrienden was.’
      Fox slikte. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Er kriebelde weer een traan langs zijn wang.
      ‘Je verdient een lieve vriend of een lieve vriendin, Fox. Maar ik kan diegene niet voor je zijn en je zult diegene ook niet vinden als je niet over mij heen komt. Dat is de enige reden waarom ik denk dat we even afstand moeten nemen. Zodat jij en ik daarna weer vrienden kunnen zijn. Dat ik je kan troosten als je verdrietig bent, dat je mij aan het lachen kan maken met je heerlijke verhalen. Dan kunnen we samen aan die comic werken.’
      Fox beet op zijn lip. Zijn maag trok samen.
      ‘Ik weet het niet,’ fluisterde hij. ‘Ik – ik was juist zo blij dat ik een nieuwe vriend had gevonden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "In ieder geval sta je er met eentje op wacht," bracht Nenya in. "En misschien kan je daarvoor nog een van de meiden tot een dans uitnodigen. Serena is best aardig, hoewel ze ook van een roddel houdt. Beetje chaotische energie, misschien matcht dat wel." Ze knipoogde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Emil liet haar op haar bed zakken en ging tegenover haar op de grond zitten, tegen de rand van Fayr haar bed aan. Hij had gelukkig de deur achter hen dicht gedaan. Met trillende handen pakte Vienna haar lenzendoosje uit haar nachtkastje en haar brillenkoker. Ze zuchtte even diep, liet het doosje even voor wat het was en keek de jongen tegenover haar aan. "Waarom ben je hier, Emil?" Hij keek haar even met opgetrokken wenkbrauw aan, maar de glimlach verdween niet van zijn gezicht. "Het zag ernaar uit dat je hulp nodig had," zei hij zachtjes. Ze keek hem even peilend aan. "En als een interessant meisje je hulp nodig heeft, dan help je toch?" zei hij met een grijns.
      Interessant? "Ik ben niet interessant," mompelde ze. Je bent niets waard, Vienna Dat was maar weer eens gebleken. Fox was als een blok voor Adam gevallen, had willen zoenen met hem. En zij was het niet eens waard geweest om een kus te geven. Er was een sorry geweest, en hij had haar wel belangrijk genoemd. Maar om een of andere reden voelde ze zich totaal niet belangrijk in zijn ogen. Ze had weer even de hoop gehad dat het iets zou kunnen zijn na hun romantische duet, maar tegelijkertijd volgde daarna het feit dat hij in haar gezicht zei dat hij haar niet zag op die manier. Natuurlijk zag hij haar niet op die manier staan. Ze was dat niet waard. Wie kan er nu vallen op jou? Snap je dan niet, Vienna. Ik heb je gemaakt tot wat je nu bent. Geen andere jongen zal je ooit zien staan, vieze slet dat je bent. Ze huiverde onder zijn stem. Maar hij had gelijk gekregen, zoals wel vaker het geval was. Wie zag er nu iets in haar? Ze had het na twee jaar geprobeerd, was opnieuw verliefd geworden? En Fox was gewoon precies dat wat Thor altijd vertelde... Hij zag niets in haar...
      Vienna voelde hoe het bed naast haar indeukte en er aarzelend een arm om haar rug werd gelegd. In eerste instantie schrok ze ervan, bang dat ze zijn lange haren naast haar zou zien, zijn onverbeterlijke grijns. Maar het was Thor niet, het was Emil. "Jij hebt een moeilijke avond of niet?" Vienna lachte om zijn woorden, maar er klonk geen plezier uit haar lach. "Je wil half niet weten hoe erg," zei ze, terwijl ze met haar ogen rolde. De jongen leunde achterover met zijn handen op haar bed, de ene arm nog altijd vlak achter haar rug. Ze begreep nog steeds niet wat hij hier deed. "Wil je het delen? Ik ben hier nu toch." Vienna keek even opzij en keek hem met opgetrokken wenkbrauw naar hem opzij. "Waarom zou je dat willen horen?" vroeg ze argwanend. Emil zijn glimlach was verblindend, zoals ze al eerder die avond van hem gezien had. "Als ik ermee kan helpen."

[ bericht aangepast op 8 juni 2020 - 14:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam begreep hem best. Zij waren samen geweest toen hij voor het eerst over Kris vertelde en ook over die Zebe-
      Plotseling werden zijn ogen groot. Was het zijn ex? Was het Fox’ ex waar Yrla hem voor gewaarschuwd had? Het idee dat de jongen die Fox zo vreselijk veel pijn had gedaan hier nu misschien weer rondliep, bezorgde hem een steek in zijn maag. Wist hij het? Fire wist het – die zou het hem vast niet vlak voor zo’n feestje vertellen.
      Bij de gedachte alleen al dat Fox ook díé klap moest verwerken, voelde hij een brok in zijn keel. Hij zweeg erover, maar hij begreep Fox maar al te goed. Als dat waar was, zou hij een vriend nodig hebben binnenkort.
      ‘Je hebt me verteld over je goede band met Fire. Je staat niet alleen toch?’ Hij wachtte even tot Fox weer opkeek. ‘Je bent zo’n leuk persoon, Fox, en onze Houses werken nu toch samen? Ga lekker met Jester op stap, jullie kunnen het hartstikke goed met elkaar vinden. Hij heeft mij ontzettend geholpen, als je een luisterend oor nodig hebt dan zal hij er voor je zijn, dat weet ik zeker. En je kunt ook lol met hem hebben. En Nenya vindt het ook hartstikke leuk om samen eens wat te doen! Je bent niet alleen, Fox. En als je echt niemand hebt en je echt een knuffel nodig hebt dan kun je me altijd een berichtje sturen, dan kom ik gelijk naar je toe. Zullen we dat gewoon afspreken? Ik laat je niet in de steek, lieve Fox. Ik wil gewoon ontzettend graag vrienden met je zijn. Échte goede vrienden, bij wie ik helemaal mezelf kan zijn zonder dat ik bang hoef te zijn dat ik je pijn doe. Probeer het gewoon, de komende weken. Ga lekker met anderen leuke dingen doen, richt je aandacht op hen, en als je merkt dat je op een andere manier aan me denkt, als dat verlangen weg is… dan gaan we gewoon weer lekker samen op pad door dat bos van je en mag je me nog veel meer mooie plekken laten zien.’
      Fox zuchtte zachtjes, toen veegde hij langs zijn ogen. In plaats van wat te zeggen, trok hij Adam in een stevige omhelzing. ‘Merrin heeft zoveel geluk met zo’n begripvol vriendje als jij,’ fluisterde hij. ‘Bedankt dat je me zo helpt, Adam. Lang niet iedereen zou dat hebben gedaan.’
      Adam knuffelde hem terug. ‘We blijven gewoon vrienden,’ benadrukte hij. ‘Vrienden op afstand. Maar als je echt ergens mee zit, sta ik zo op de stoep? Oké?’
      ‘Oké,’ antwoordde Fox. Hij liet hem weer los. De blik in zijn ogen was rustiger en er kwam weer een glimlach om zijn lippen. ‘Vrienden op afstand. Dat klinkt wel mooi ja.’
      Adam gaf hem een knipoog en kwam toen overeind.
      ‘Kom op, het feestje is nog niet over. Het wordt tijd voor een liedje waar we allemaal op kunnen dansen. De macarena ofzo.’
      Fox grinnikte zacht en sloeg een arm om zijn schouders. ‘Ik ga je wel missen hoor.’
      ‘Ik jou ook,’ zei hij oprecht. ‘Vergeet niet dat mijn vrienden op maar twee vingers te tellen zijn.’ Hij gaf de jongen een schouderduwtje. ‘Dus hoe eerder je over me heen bent, hoe beter.’
      Fox grijnsde terwijl ze terug naar de woonkamer liepen. ‘Ik zal mijn best doen, beloofd.’

[ bericht aangepast op 8 juni 2020 - 8:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam keek met een glimlach toe hoe Fox naar zijn afdelingsgenoten liep en daarmee begon te praten, al zat er een onbestendig gevoel in zijn maag. Hij dacht weer aan de zonnebril. Was die echt voor Zebediah? Voor Fox’ gestoorde ex? Juist met die gedachte vond hij het moeilijk om afstand te nemen. Wat als hij zich eenzamer voelde door Adams afstand en daardoor juist weer een makkelijker slachtoffer werd voor de manipulatie van die engerd? Of maakte hij zich nu druk om niets? Hij besloot dat hij het toch wilde weten. Als het inderdaad om Zebediah ging, kon hij misschien aan Merrin de situatie uitleggen. Misschien dat die af en toe wat leuks met hem wilde gaan doen. Hij wist dan wel dat Merrin boos was op Fox, maar hij was ook ontzettend lief en zorgzaam. Hij kon nu ook goed omgaan met zijn voormalige pestkoppen die hem maandenlang zo erg getreiterd hadden dat hij nauwelijks zelfvertrouwen had gehad. Dan moest hij ook wel kunnen omgaan met het feit dat Fox zich wat egoïstisch had gedragen doordat hij verliefd was, toch? Hij geloofde van wel.
      Zijn blik dwaalde rond, bleef rusten op Jester. Daar kon hij zijn vragen aan stellen, had Yrla gezegd. Die zat echter zo knus met Onyx op de bank dat hij bang was een vinger te verliezen als hij hen dreigde te storen.
      Misschien Fire? Hij zag dat de jongen aan de zijkant stond, samen met Fersephone. Het meisje lachte om iets wat hij zei en hoewel zij het duidelijk ook gezellig hadden, dacht hij dat ze niet zo grimmig zouden reageren als Onyx.
      Hij liep naar het tweetal toe. Er was geen mouw om aan te trekken en dus schraapte hij zijn keel om Fires aandacht te trekken.
      ‘Hoi,’ zei hij een beetje onbeholpen. ‘Ik vroeg me af, uhm… kan ik even met je praten?’
      Zijn blik was nogal vurig, maar hij leek niet geërgerd, zijn gezichtsuitdrukking was vriendelijk. ‘Natuurlijk. Is er iets aan de hand?’
      ‘Ja, nou…’ Hij raakte afgeleid door zijn ogen die de hele tijd van tint veranderden, het hypnotiseerde hem een beetje. Vlug liet hij zijn blik iets zakken. ‘Niet hier,’ zei hij zacht.
      Fire leek een beetje verbaasd, maar knikte toe. ‘Geen probleem. Dan gaan we even naar buiten.’
      Hij wierp een vlugge glimlach naar Fersephone, daarna volgde hij Adam naar buiten toe.

[ bericht aangepast op 8 juni 2020 - 10:54 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire liep met de jongen mee naar buiten. Hij was benieuwd waarover hij hem wilde spreken en waarom hij niet naar zijn eigen leider ging. Ze gingen een trappetje af, daarbeneden bleef hij staan. Fire ving even een blik op van Astreal en Merrin die op de veranda zaten. Was het iets wat zijn vriendje niet mocht horen? Of ging het om Astreal?
      ‘Zeg het eens,’ moedigde hij de jongen aan.
      De naamloze die op de een of andere manier al een naam had gekregen, vlocht zijn vingers in elkaar en keek naar Fire op. ‘Ik ehm… Fox heeft me verteld wat er is gebeurd,’ zei hij zachtjes. ‘Vorig jaar. Met zijn ex-vriend die hem ertoe heeft aangezet om jullie aan te vallen.’ Hij beet op zijn lip, keek afwachtend naar Fire op alsof hij naar bevestiging zocht.
      Fire gaf een knikje.
      ‘Vanmiddag kwam Yrla naar me toe met een zonnebril. Hij liet me een foto zien van een oud-leerling die je zijn wil kan opleggen als hij je aankijkt. En ik – ik vroeg me af… Is dat dezelfde jongen? Yrla zei dat jij het aan je eigen afdeling zou vertellen. Dus ik… ik heb nog niets tegen Fox gezegd.’
      Slimme jongen. Hij verwonderde zich over Yrla, die de jongen eerst nog zo gepest had dat hij steeds paniekaanvallen kreeg. Blijkbaar was hij echt boete aan het doen.
      ‘Dat klopt,’ zei hij uiteindelijk zacht. ‘Hij is heel gevaarlijk. Blijf zo ver mogelijk uit zijn buurt.’
      De Panther knikte even en haalde toen diep adem. ‘Loopt – loopt Fox gevaar?’
      Ah – nu begreep Fire waarom de jongen hém apart had genomen. ‘Ik hou een oogje op Fox,’ beloofde hij. ‘Ik zorg ervoor dat hij in ieder geval bij mij op de kamer slaapt.’
      De jongen glimlachte ietwat opgelucht, al werd zijn blik al snel weer somber. Hij wreef over zijn bovenarmen, Fire kon niet goed opmaken of hij zich onzeker voelde of dat hij het koud had.
      ‘Ik uhm – ik heb met Fox afgesproken dat we elkaar een tijdje niet zien. Omdat – omdat ik denk dat dat beter is voor hem. Maar nu ben ik wel bang dat hij kwetsbaarder wordt en… makkelijker dezelfde fouten maakt. Snap je?’
      Fire knikte. Dat snapte hij maar al te goed, híj was ook bang dat Fox dezelfde fouten ging maken. Het was misschien inderdaad slim dat Fox wat afstand nam van de jongen die zijn hart had gebroken, al kwam het nu met Zebediah wel heel ongelukkig uit. Hij zou hem moeten opvangen, realiseerde hij zich, de vriend zijn die hij vroeger niet had kunnen zijn. Hun band was veel sterker dan vroeger. Hij kon het.
      ‘Ik zal goed op hem letten,’ zei hij. ‘Het is fijn dat je zo met hem begaan bent, maar ook grenzen stelt. Die heeft Fox nodig.’
      Hij hoopte alleen dat het werkte. Na drie jaar was hij blijkbaar ook nog niet eens een béétje over Kris heen. Hopelijk was Adam een bevlieging geweest – tenslotte kende hij die jongen nauwelijks drie weken. Hij kwam vast wel over hem heen, dan kon Adam en Fox weer vrienden zijn.
      Voor zijn gevoel hadden ze elkaar allebei nodig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek hem even twijfelend aan. Uiteindelijk wendde ze haar blik af en deed een poging haar lenzen eruit te halen. Ze wilde absoluut niet vertellen over Thor, zeker niet aan iemand die ze nog maar net kende. Maar Thor was niet het enige wat in haar hoofd had gezeten, het was vooral Fox geweest eigenlijk. Het verhaal van Romeo wat haar angstig had gemaakt. Eerst zijn opmerking over Fox, daarna het verhaal van Fayr. Had ze hem dan toch al teveel in haar hoofd gelaten. Ze zuchtte, terwijl ze haar laatste lens in het bakje deed. "Ik heb gewoon het gevoel alsof ik alles fout doe op het moment, alsof ik het niet goed kan doen. Niet goed genoeg ben." Zoiets kon ze wel zeggen toch? Het zei genoeg, maar alsnog niets. Al zei ze alsnog heel veel. Had ze al teveel gezegd? Ze zette haar bril op en keek de jongen naast haar met een kleine glimlach aan. Zijn ogen werden echter groot van verbazing. "Niet goed genoeg? Kom op, Vienna. Je hebt een super feest neergezet. Je was overduidelijk beter dan Fox met zingen, en we hebben het net toch super gezellig gehad met dat spelletje?" Ze lachte even om zijn woorden. Dit was totaal niet het punt geweest, hij miste het totaal. Maar dat kwam ook door wat ze vertelde. Toch vrolijkte zijn woorden haar ergens op. Emil had gelijk. Zo slecht had ze het nog niet gedaan, het idee dat het feest misschien wel geslaagd was, het feit dat de Lions en de Panthers erdoor wel tot elkaar trokken. "Daarnaast eerste indruk; volgens mij ben je een hele gezellige, lieve meid, die wel van een uitdaging houdt. En stiekem gewoon een beetje gevoelig is, maar daar is niets mis mee." Ze voelde een blos naar haar wangen stijgen bij zijn lieve woorden. Vienna mompelde zachtjes een bedankje en wist niet zo goed wat ze terug moest zeggen op zijn woorden. Het was niet dat ze naar complimentjes had zitten vissen, maar om iemand zo over haar te horen praten deed haar meer goed dan Emil ooit zou beseffen.
      "Oh, en niet te vergeten; goed kan zoenen," zei hij met een grijns. Daarvan schoot Vienna in de lach. Ze tikte hem aan met haar elleboog, de zwaarte van eerder alweer ietsje vergetend. "Je weet wel hoe je een meisje moet opvrolijken of niet?" zei ze met een grijns. Ze stond op van het bed, voelde zich al iets vaster weer op haar benen en was stiekem blij dat gewoon haar bril weer op haar neus stond. Om een of andere reden ving hij toch een beetje het draaien op. Ze liep naar de wastafel voor haar poetsspullen. "Dank je, Emil. Ik poets even mijn tanden en dan kom ik eraan, oké?" De vieze smaak van het overgeven en natuurlijk de geur wilde ze niemand mee lastig vallen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Terwijl Tony naar het complex van de Panthers liep, begon de twijfel toch weer te knagen. Hij stond op het punt om zijn huis te verraden. Er waren mensen op wie hij woedend was, maar er waren ook een heleboel mensen die hier helemaal buiten stonden. Maar werd het ook geen tijd dat ze inzagen waar ze mee in zee waren gegaan? Met wat voor type personen? Hij had gewoon een geintje willen uithalen en hij werd er op de ergst denkbare manier voor gestraft.
      Toen ze vlak bij de campus kwamen, greep hij Damon bij zijn schouder zodat ze onzichtbaar werden. De muziek klonk nog steeds op. Fire en Yrla zaten op de veranda. Opeens werd hij zenuwachtig. Wat als Fire voelde dat hij in de buurt was? Vlug liep hij verder en duwde de deur open. Met zijn hand nog steeds op Damons schouder, liep hij verder de gang in en onttrok al het licht zodat het pikdonker werd.
      Nu was het aan Damon.

[ bericht aangepast op 8 juni 2020 - 17:27 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij zat met Fire op de veranda, Fire op het bankje, hij op de leuning van de veranda. Het was al een tijdje stil tussen hen, beiden hadden niet echt de behoefte een woord uit te wisselen. Althans... "Fire, mag ik je wat vragen. En alsjeblieft, je moet me absoluut niet verkeerd opvatten." Hij keek naar Fire, die op de bank zat. "De jongen met de krulletjes, ik weet zijn naam niet, je vriend. Hoe is hij?"

[ bericht aangepast op 8 juni 2020 - 17:46 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Fox?’ vroeg Fire fronsend. Hij dacht dat die jongen toch altijd wel veel van zichzelf liet zien. Was hij toch aan het spioneren voor Zebediah? Er verkrampte iets in zijn binnenste. ‘Hoezo?’ vroeg hij argwanend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij wees naar binnen, naar het meisje dat hij net weer binnen had zien lopen. "Vienna." Was het enige dat hij zei, alsof dat alles uitlegde. Wat het ook deed toch?

---

It's never gonna happen, Guys.