[RPG • 0] Experium || 22 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 juni 2020 - 11:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze spotte Fox op de dansvloer en kreeg een grijns op haar gezicht. "Ik heb een idee." Ze liet Fayr voor wat het was en kwam trillend overeind. Het duurde even voor ze haar evenwicht gevonden had, maar uiteindelijk liep ze met een boogje in de richting van Fox. Ze trok de jongen aan zijn hand naar de keuken en negeerde het protest dat Fox aan haar gaf. Bij de keukendeur bleef ze in de deuropening staan, waar ze onhandig met haar rug tegen de deurpost landde. "Ik heb je hulp nodig," zei ze met een glimlach. De kamer draaide, hij draaide zo erg. Ze moest moeite doen om zichzelf staande te houden. Misschien was er toch te hard en teveel drank in gegaan. Ze had ook niet zoveel gegeten. Met een glimlach keek ze naar Fox voor haar, waar ze onbewust nog steeds zijn hand vasthield. "Fayr en ik hebben het idee om Phone aan Fire te koppelen. Alleen heeft ze een zetje nodig. Kunnen we hen niet uitroepen tot winnaars van de avond?" giechelde ze. "En dan als prijs moeten ze verplicht dansen of nee, nog beter zoenen!" zei ze vol plezier.

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 18:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Een beetje bezorgd nam hij Vienna in zich op. Daar was ineens wel heel veel drank achterovergegaan. Ze stond te wankelen op haar benen en ze kneep hard in zijn vingers. ‘Ja, dat kan wel. Het dansen dan.’ Hij vond dat Fire die titel toch wel verdiende, en Fersephone eigenlijk ook wel. ‘Wil jij ze tot winnaars uitroepen?’

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 18:40 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Nee, doe jij maar." Het beeld stopte eindelijk met draaien en ze kon recht in zijn gezicht kijken. Hij leek wel bezorgd om haar... Ze grinnikte even. "Je hoeft niet zo bezorgd te kijken hoor. Ik red met wel, Fox. Ik snap het, je voelt gewoon niet hetzelfde voor mij als ik voor jou. Dat geeft niet. Het deed pijn dat te horen, maar ik kom er wel weer overheen." Ze haalde haar schouders op en greep toen met haar hand naar haar hoofd. Misschien moest ze even gewoon wat normaals drinken, een glas water of zoiets. Of even gaan zitten. "Kun je me helpen, alles draait. Ik moet even zitten," kreunde ze.

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 18:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox’ gezicht betrok een beetje. Hij snapte dat die kus een fout was geweest, maar het was nou niet alsof het nieuws voor haar was geweest. Vond ze hem dan veel leuker dan ze over had laten komen? Maar waarom gaf ze het dan nu op? Hij wist echter dat het geen zin had om er nu over te praten. ‘Ja, oké,’ mompelde hij en hij hielp haar op een stoel. De hele situatie zorgde voor een zwaar gevoel in zijn borst, alsof hij haar hart had gebroken terwijl hij het gewoon te vroeg voor een echte kus had gevonden. Ergens vond hij het ook vervelend dat ze zo stomdronken was op een feest dat ze samen aan het organiseren waren. Ze moesten nog een paar uur en hoewel ze niet echte taken hadden dan af en toe wat andere hapjes neer te zetten vond hij het toch niet zo leuk.
      Let it go, Fox. Dit kan nog steeds een topfeest worden.
      Al wist hij niet zo goed hoe, zijn gebruikelijke vrolijkheid leek ver weg en hij was het moe om de hele tijd maar de vrolijke Fox te zijn terwijl hij eigenlijk zin had om ergens een potje te zitten janken.
      Hij haalde een paar keer adem, keek om zich heen naar alle vrolijke gezichten.
      Daar deed hij het voor.
      Hij klom op de tafel, floot op zijn vingers.
      ‘Het is tijd voor de uitslag van de kostuumwedstrijd! Er zijn er twee die de jury – Vienna en mij – meteen in het oog sprongen en die óók nog eens heel goed bij elkaar passen. Jullie winnen hele mooie voor de gelegenheid geschikte sokken! Die…’ Hij keek om zich heen. ‘Nog ergens in een tas zitten. Maakt niet uit. Veel spannender is natuurlijk een echte slowdance die bij de prinses en haar Prince Charming hoort, dus ik wil nu naar voren vragen…’ Hij wachtte het muisstil werd. ‘Onze allerliefste Tink… en de beruchte Captain Hook!’
      Hij sprong van de tafel af en toen hij neerkwam, werd er al gejuicht.
      Hij grijnsde naar Fire. ‘Dus, dame en heer. Aan jullie de eer om de volgende dans te openen.’
      Hij gaf een knikje aan Astreal, die achter de geluidstafel was gaan staan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Waarom heb ik het idee dat we in de val gelokt worden?" vroeg Fersephone met een grijns. Maar ze pakte Fire wel vast voor de dans, net zoals ze de eerste keer gedaan hadden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was dat hij inderdaad het belachelijkste kostuum van iedereen droeg, maar evengoed had Fire het gevoel dat het doorgestoken kaart was. Hij had echter al aan Fox’ ogen gezien dat er van alles door zijn hoofd raasde en dat hij zijn best deed om zichzelf bij elkaar te houden, dus hij schonk de jongen een scheve glimlach en trok Fersephone toen naar zich toe.
      ‘Wou je dan zeggen dat wij niet de mooiste kostuums hebben?’ vroeg hij Fersephone met een grijns.

[ bericht aangepast op 7 juni 2020 - 19:25 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox keek met een flauwe glimlach naar Fire en Fersephone. De manier waarop ze naar elkaar keken zei hem al genoeg: die vonden elkaar echt wel leuk. Om de aandacht wat van hen af te leiden zodat ze gewoon van hun dans konden genieten, keek Fox ook rond op zoek naar een danspartner.
      ‘Wat zeg je van een dans, Foxie?’ vroeg Serena, die zijn blik blijkbaar had gevangen.
      Hij aarzelde, keek even opzij naar Vienna die nog steeds op een stoel zat.
      Hij wilde al toegeven toen hij een zelfingenomen grijns op haar gezicht zag.
      ‘Je kunt toch veel leuker krijgen dan haar?’ zei ze. Blijkbaar had ze zijn blik gevolgd. ‘Ze zat alleen maar over je te klagen.’
      Er ging een vlaag van irritatie door hem heen. Hij kende Serena goed genoeg om te weten hoe ze daarmee was omgegaan. Ze had vast geen leuke dingen over hem gezegd. ‘Jij deed anders vast lekker mee.’ Hij keek om zich heen om te zien met wie hij wél wilde dansen. Adam stond een paar stappen bij hem vandaan, een beetje aan de zijkant terwijl hij met een halve glimlach naar de twee winnaars keek.
      Het leek de eerste keer te zijn dat hij de jongen zonder Merrin zag. Zou hij met hem willen dansen? Ze konden ook gewoon als vrienden dansen, toch? Net zoals hij met Fayr had gedaan?
      Hij stapte op de jongen af. ‘Hé! Als we toch beiden geen danspartner hebben kunnen we net zo goed met elkaar dansen toch?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek even om zich heen, en grijnsde. "Ah, misschien hebben ze ook wel gelijk." Opnieuw kwam het gevoel los wat ze eerder die avond ontdekt had, maar ze negeerde het compleet. Ze wilde gewoon van deze dans genieten zonder dat er teveel aan de hand was. Gewoon genieten van het feest en van hem. Wat maar een raar gevoel was.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam aarzelde even. Wat zou Merrin ervan vinden als hij nu met Fox ging dansen? Hij zag echter Fox’ mondhoek trillen. Zijn ogen stonden droevig.
      ‘Ja, tuurlijk,’ zei hij.
      Het was tenslotte maar een dans. Misschien had hij gewoon een knuffel nodig, twee armen om hem heen. Hij schonk de jongen een glimlach. Even glom er een traan in zijn ooghoek, vlug knipperde Fox die weg.
      Fox sloeg zijn armen om zijn hals en Adam vouwde die van hem om zijn middel. Zachtjes bewogen ze op de muziek, zonder wat te zeggen. Het voelde meer als een knuffel dan een echte dans, maar dat vond Adam niet erg.
      Na een tijdje maakte Fox zich ietsje van hem los en Adam verplaatste zijn handen naar Fox’ heupen. Hij werd zich weer bewust van hoe weinig kleding zijn vriend aanhad en voelde zich een beetje ongemakkelijk.
      ‘Gaat het een beetje?’ vroeg hij zachtjes om zichzelf van dat gevoel af te leiden. Het was immers kinderachtig – er was slechts een stuk borst en zijn schouder die ontbloot waren.
      Fox glimlachte vlug, al vond Adam het er triest uitzien. ‘Ja hoor. Maak je niet druk om mij.’
      Adam aarzelde. Toen vroeg hij: ‘Komt het door mij? Doet het zeer als je Merrin en mij ziet? Die kus… Die was niet bedoeling. Ik wilde je niet kwetsen. Maar ik was zo blij toen hij opstond…’
      ‘Dat snap ik. Het geeft niet, jullie moeten je niet voor mij inhouden. Voor je het weet…’ Hij zuchtte.
      Adam sloeg zijn ogen neer. Voor je het weet is het over.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Wat een lieverd was het toch. Hij was zo rustig, zo begaan met anderen, zo ontzettend lief. Hij kreeg het zo warm van die jongen. Op de een of andere manier kon hij met één blik zo veel zeggen. Hij leunde in de omhelzing. Een tijdje dansten ze in stilte. Zijn gedachten dwaalden af naar de keren dat hij zo met Kris had gedanst, ergens waar ze alleen waren. Hoe hij zijn hoofd boog zodat hun voorhoofden elkaar raakten, hoe ze dan diep in elkaars ogen waren en hij zich vredig voelde…
      Hij merkte dat hij zijn hoofd iets laten zakken zodat zijn voorhoofd ook tegen dat van Adam leunde. De ogen van de jongen schoten naar die van hem. Deze keer zag hij geen angst, hij merkte dat Adam zijn adem inhield.
      ‘Je bent zo lief…’
      ‘Fox…’ Adam zuchtte zachtjes.
      Was het een zucht van genoegen? Van verlangen?
      Hij hief zijn hand, streelde zijn zachte wang, wilde zijn duim naar die perfecte lippen laten glijden.
      ‘Fox,’ klonk het opnieuw. Strenger nu. De jongen keek hem recht aan met zijn mooie groenbruine ogen. ‘Stop.’
      Zijn hand bevroor. Beschaamd liet hij hem zakken en trok zijn hand terug.
      ‘Shit. Sorry.’
      Adam keek hem aarzelend aan. ‘Kom,’ zei hij toen zacht. Losjes pakte hij hem bij zijn pols. ‘Ik denk dat we even moeten praten.’
      Fox kreeg het koud. Met hangende schouders volgde hij hem. Hij kon wel raden waar dat gesprek naartoe zou gaan – en het was zijn eigen stomme schuld.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nenya wist niet wat het precies geweest was, maar toen Vienna giechelend had voorgesteld dat er best verandering in kon komen dat Emil nog nooit met iemand uit een ander house gezoend had, vond ze dat geen leuke opmerking. Ze snapte zelf ook niet echt waarom, maar dat ze het echt niet leuk vond, werd haar wel duidelijk toen geen van beiden de uitdaging uit de weg gingen en Emil en Vienna elkaar uitgebreid zoenden.
      Misschien omdat ze hem zelf ook wel heel erg aardig vond? Kom op, Nenya, sprak ze zichzelf streng toe. Hij heeft je letterlijk één keer gevraagd om te dansen en dat was het wel. Dat was waar. Het meisje nam nog maar een slokje van haar drankje en probeerde het te laten gaan. Bovendien had ze ook heus geen behoefte aan een vriendje, of alle drama die daarbij hoorde. Eigenlijk was het juist goed, want nu bleef ze niet langer met haar hoofd bij dit vreemde idee hangen.
      De rest van het spelletje bleef heel leuk en hoewel Nenya enkel meedeed met frisdrank, werd het alsnog een gezellige bedoening en had ze het prima naar haar zin.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij was weer naar binnen gelopen, had de twee buiten laten zitten, toen die naar zijn idee te klef werden. Eenmaal terug binnen vond hij Fire en Fersephone weer samen op de dansvloer en hij zuchtte diep. Zijn ogen scanden de kamer door en hij voor Nenya op de bank, vol in Jasmine kostuum. Hoe had hij dit kunnen missen?! Grijnzend liep hij op het meisje af. "Mag ik deze dans van mijn Princess Jasmine?" vroeg hij grijnzend.

---

It's never gonna happen, Guys.

De avond was ondertussen al ietsje rustiger geworden en de suggestie van Jester om iedere ochtend aan haar toekomstige zelf te vragen of alles goed zou komen die dag, klonk haar wel goed in de oren. Zeker als ze het verstandig aanpakte en zoveel mogelijk zoektermen voor zichzelf bedacht. Door op dezelfde plek te gaan zitten. Op dezelfde tijd. Met de kaars altijd aan. Dat zou als een soort rode vlag tussen al het grijs moeten uitsteken, of niet? Een vast moment in de tijd.
      Nenya knipperde weer met haar ogen en kwam terug in het hier en nu. Yrla stond naast haar, met uitgestoken hand en nog altijd in zijn Alladin-kostuum. Ze grinnikte. "Sure." Ze kwam overeind van de bank en legde haar hand in die van hem. "Zelfs Abu is erbij, zie ik?" glimlachte ze.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze was blij toen ze een hand op haar knie voelde. Was Fox voor haar teruggekomen? Ze was in eerste instantie een beetje teleurgesteld dat het Emil naast haar was komen zitten, maar de glimlach op zijn gezicht wakkerde haar eigen glimlach iets aan. Ze wist niet waarom maar ze had het gevoel dat ze Fox teleurgesteld had. Ze had de verdrietige blik in zijn ogen gezien, ze had hem geraakt. Maar hoe dan? Dit was toch wat hij wilde? Hij wilde toch vrienden zijn? Hij wilde niets met haar te maken hebben. Elke keer dat ze dacht dat er iets tussen hen groeide, wist hij dat te verpesten door een Adam of Kris ertegenaan te gooien. Ze liep altijd tegen de plank aan. En ze was het gewoon zat om elke keer maar als laatste aan de beurt te zijn, zo voelde het althans.
      Ze keek op en grijnsde naar Emil. "Ik ben wel een zielig figuur zo niet, alleen in de keuken en totaal de weg kwijt. Die drankjes gingen er harder in dan ik dacht." Emil naast haar lachte zachtjes, maar voor ze zijn antwoord kon horen, voelde ze hoe haar maaginhoud al een malle zich omhoog werkte. Vienna gebruikte Emil zijn schouder om overeind te komen, en rende zo snel ze kon naar de gootsteen, waar ze haar volledige maaginhoud eruit gooide. Het was vooral drank wat eruit kwam, aangezien ze absoluut te weinig gegeten had deze avond. Ze voelde hoe iemand naast haar kwam te staan, die haar haren naar achter veegde en ze uit haar gezicht trok. Normaal was het Fayr die haar haren uit haar gezicht hield. Maar deze handen waren anders, waren vreemd. Het bezorgde haar ergens een rilling over haar rug, die ze niet zeker van wist of ze hem aangenaam vond of niet. Een nieuwe golf volgde, leek vanuit haar tenen te komen. En niet veel later volgde de tranen. In eerste instantie stille tranen, die kwamen door het overgeven. Maar Vienna kon ze niet meer stoppen. Het meisje leunde met haar hoofd tegen een van de bovenste keukenkastjes en keek even met een glimlach opzij. "Het spijt me," zei ze zachtjes. "Het spijt me verschrikkelijk. Wat een eerste indruk moet ik maken," zei ze zacht. Ze wist niet zeker of ze echt spijt had tegenover Emil. Misschien was het wel Fox, misschien was het wel dit gedoe rondom die zoen. Voelde ze zich schuldig? Na zijn blik gezien te hebben? Ze wist het niet. Ze wist dat ze zichzelf niet schuldig hoefde te voelen. Het was gewoon allemaal teveel, het was allemaal teveel. Ze wilde heel hard huilen, wilde schreeuwen dat iedereen haar met rust moest laten. Maar dit was ergens haar feestje en nu faalde ze ook nog eens om dat netjes te organiseren. Omdat ze zelf te hard gezopen had. "Ik ben waardeloos," zei ze hardop.
      Ze voelde hoe Emil haar haren losliet en in plaats daarvan een arm om haar heen sloeg. "Maak je geen zorgen om die eerste indruk. Het spelletje was gezellig toch?" Ze ving nog net zijn knipoog op, die haar tussen het huilen door liet lachen. Emil pakte voor haar een glas tevoorschijn, vulde het met water en liet het haar dat opdrinken. Ze knipperde met haar ogen, haar lenzen irriteerden nog erger door het huilen. "Ik heb mijn bril nodig." Ze wankelde, zodra ze een stap zette, waardoor Emil haar moest opvangen voor ze naar de grond ging. "Waar kunnen we die vinden?" vroeg hij met een grijns. Vienna keek even naar hem op. "Mijn slaapkamer, ligt in het nachtkastje." Emil sloeg haar arm om zijn schouder heen en grijnsde naar haar. "Oke, Princess. Lead the way!" Vienna schudde lachend haar hoofd heen, maar liet zich door Emil naar haar kamer begeleiden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Wauw, dat ging makkelijk. "Ja, Abu hoort erbij natuurlijk. Is mijn grootste vriend," zei hij met een grijns. Nenya was een stuk kleiner dan hem, waardoor hij iets door zijn knieën moest om het haar gemakkelijk te maken. Het stond voor hemzelf niet zo heel makkelijk, maar hij wilde het meisje het niet te moeilijk maken. Hij kon nog altijd voorstellen dat ze op zijn tenen ging staan, maar dat gingen zijn tenen ook niet leuk vinden. "Heb je een beetje leuke avond," vroeg hij met een grijns, terwijl hij zijn armen om het meisje heen sloeg.

---

It's never gonna happen, Guys.