[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Hij stond nerveus op de startstip. Dit had hij niet verwacht, hij was vanmorgen nog zijn bed uitgerold denkende dat hij zich alleen zorgen zou maken voor Jester, maar voor de rest rustig de dag door zou komen. Hij had niet verwacht hierzelf te staan.
      10
      Zijn ogen gleden over de andere deelnemers. Emil stond naast hem. Gelukkig had hij zijn gave kunnen bedenken; duplicatie.
      9
      De rhino stond aan de andere kant, maar dat was beter voor zijn looppad.
      8
      Er lagen geen takken op zijn pad...
      7
      Hij mocht iemand slaan met zijn gave..
      6
      Hij wist niet of hij dat wel wilde, iemand slaan met zijn gave.
      5
      Hij moest wel, hij moest deze ronde winnen.
      4
      Nu kon hij iets betekenen voor zijn team.
      3
      Hij moest iets betekenen voor zijn team.
      2
      Hij zette zich schrap, ging alvast in een fijne start positie staan.
      1
      Hij grijnsde, in de richting van de Rhino. Alsof hij daarmee wilde zeggen; jij bent mijn prooi.
      Zodra het signaal klonk, zette Yrla af. Hij voelde zijn snelheid zich opbouwen en was sneller bij de Rhino dan hij verwachtte. Hij stak zijn vuist naar voren en haalde vol uit, de jongen rakend in zijn maag. Hij voelde het lichaam indeuken onder zijn klap en wist zeker dat hij wat hoorde kraken. Door zijn snelheid en de kracht van de klap sloeg de Rhino naar achteren, sloeg tegen de boom achter hem aan en zakte bewusteloos onderuit. Yrla stal de tag van zijn borst af en gooide hem in de lucht om hem weer op te vangen. 1-0 voor hem!

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

Fayr was naast 8102 gaan zitten, die ondertussen wit weggetrokken naar de schermen zat te staren. Voor de eerste keer in een tijdje herinnerde Fayr zich dat het meisje de jongste van de hele groep was en eigenlijk nog helemaal niet zo lang hier op school zat. En toch moest ze dit gelijk al zo meemaken.
      "Yrla redt zich wel," zei ze vol vertrouwen tegen het meisje. "Maak je geen zorgen."
      "Ik had ze moeten waarschuwen," fluisterde ze.
      Fayr keek bezorgd opzij. "Wat, omdat je de toekomst kan zien? Je hebt je naamexamen nog niet eens gehaald, niemand verwacht dat van je," zei ze sussend. "Niemand neemt je dat kwalijk."
      8102 schudde haar hoofd en bleef strak naar voren kijken, waar ondertussen het startsein had geklonken. Fayr gaf Vienna even een geruststellend kneepje in haar hand. Haar vriendin zat aan de andere kant en Fayr wist maar al te goed hoeveel zorgen ze zich af en toe kon maken. Met het kneepje wilde ze haar zoveel mogelijk laten weten dat ze er voor Vienna was. Alles zou helemaal goedkomen. Fayr zou Jester gewoon helen en Yrla ook als dat moest en dan kwam alles helemaal goed. Daar moest ze wel in geloven.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Er ging precies hetzelfde door mijn hoofd,’ gaf Fox toe. ‘Ik was bang dat het tussen Emil en mij zou gaan.’
      Onna had ook een gave die handig was in een arena, maar het meisje was ondanks de standaardbescherming bang aangelegd en zou niet heel veel initiatief nemen. Emil was een betere keus. De jongen was met zijn achttien jaar de jongste van de jongens, maar hij was na Fire zijn favoriet. Hij was wat aan de stille kant, maar hij was niet zo vervelend als de meeste anderen. Wel was hij gedreven en gefocust, dus Fox zette zijn kansen wel aardig hoog in.
      Al vlak nadat het startsein geklonken had, lag er al iemand op de grond. Hij had slechts even een glimp van iemand opgevangen – dat kon alleen Yrla maar zijn.       Eens temeer was hij blij met hun bondgenootschap. Via het scherm zag hij dat Emil zichzelf vertienvoudigd had en de zwartharige Rhino insloot, die niet leek te weten wie van de tien hij moest aanvallen. Hij zette zijn handen aan zijn mond en riep zijn afdelingsgenoot aanmoedigend toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Nou, je hebt je zin gekregen," zei Merrin zachtjes. Hij wist niet zo goed of hij moest juichen, zodra Yrla de eerste meteen had neergemept, in de eerste vijf seconden. Het was gruwelijk om te zien en het viel hem mee dat er geen grijns te zien was op Yrla zijn gezicht, in plaats daarvan keek hij ernstig. Yrla volgen was lastig via het scherm. Hij was zo snel dat de camera's hem niet konden volgen en hij af en toe gewoon uit beeld verdween. "Wel, ondanks dat dit gruwelijk is. Ik hoopt dat het hem lukt."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Er ging precies hetzelfde door mijn hoofd,’ gaf Fox toe. ‘Ik was bang dat het tussen Emil en mij zou gaan.’
      Onna had ook een gave die handig was in een arena, maar het meisje was ondanks de standaardbescherming bang aangelegd en zou niet heel veel initiatief nemen. Emil was een betere keus. De jongen was met zijn achttien jaar de jongste van de jongens, maar hij was na Fire zijn favoriet. Hij was wat aan de stille kant, maar hij was niet zo vervelend als de meeste anderen. Wel was hij gedreven en gefocust, dus Fox zette zijn kansen wel aardig hoog in.
      Al vlak nadat het startsein geklonken had, lag er al iemand op de grond. Hij had slechts even een glimp van iemand opgevangen – dat kon alleen Yrla maar zijn. Eens temeer was hij blij met hun bondgenootschap. Via het scherm zag hij dat Emil zichzelf vertienvoudigd had en de Buffalo insloot, die niet leek te weten wie van de tien hij moest aanvallen. Hij zette zijn handen aan zijn mond en riep zijn afdelingsgenoot aanmoedigend toe. Daarna legde hij zijn hand in die van Vienna en gaf een kneepje.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 20:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er waren nauwelijks instructies geweest, het zag ernaar uit dat alles geoorloofd was. Emil had al snel ingezien dat hij de anderen vooral met zijn aanwezigheid kon verwarren, maar hij had wel een hulpmiddel nodig om iemand uit te schakelen. Vlak nadat hij was weggerend had hij dan ook de grond afgespeurd totdat hij een flinke kei had gevonden. Deze hield hij in zijn hand. De Buffalo was een paar passen voor hem, hij vermoedde dat ze naar een open plek zocht waar haar gave beter tot zijn recht zou komen. Voor die tijd moest hij haar dus te pakken krijgen. Hij dupliceerde zichzelf tien keer en liet de anderen harder rennen dan normaal. Hij was nog niet zo heel erg goed met meerdere duplicaties, maar het scheelde dat ze nu allemaal hetzelfde doel hadden. Hij liet de buitenste harder redden en sloot het meisje in. Zodra de kring rond was, rende hij naar voren toe en liet zijn kopieën volgen. Het meisje spon om zich heen, leek in paniek te raken en hoewel er even een lichtflits was vlak over het hoofd van degene naast hem schoot, raakte hij haar ongedeerd en sloeg haar met de steen tegen het hoofd. Ze ging meteen onderuit en hij griste de ketting van haar nek. Op naar de volgende.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij had zich achter een van de bomen verscholen. Een enorme dreun klonk naast hem, terwijl er een enorme voet terecht kwam. Oke, hoe ging hij dat aanpakken?! Die jongen was serieus gigantisch. Yrla nam even de tijd om de omgeving in zich op te nemen. Emil had Stella ingesloten tussen allemaal andere Emils - dat ging later nog echt een probleem worden - en mister Goliath probeerde een aantal Emils te pletten onder zijn voet. Yrla zag een aantal in rook opgaan, maar vermoedde dat Emil zelf slim opgesteld stond. Even keek hij naar de andere drie, hij kon flitsen en dan zo snel mogelijk erop af rennen, maar dat was tegelijkertijd roekeloos. En zou Goliath onderuit gaan van een kleine tik tegen zijn slaap van een Yrla, hij kon het zich niet voorstellen. Hij had iets groters nodig om de reus uit te schakelen. Hij mocht dan wel reusachtig zijn, maar ook een makkelijk doelwit. Zeker voor Stella.
      Hij moest iets met die reus! Hij zag Goliath dichterbij komen met zijn voet en Yrla maakte zich dat hij wegkwam bij de boom, die eronder als een minuscuul takje verbroken werd. In zijn run bleef Yrla echter haken achter een boomwortel, waardoor hij flink onderuit ging en pijnlijk terecht kwam op de grond. Goed blijven kijken waar je rent, Yrla. Jij idioot!. Hoe schakelde je een fucking reus uit. Onder zijn hand voelde Yrla een grote steen. Hij pakte het ding op. Zouden de verhalen waar zijn? David versloeg Goliath met een steen tegen zijn slaap. Maar hoe kreeg Yrla zijn fucking steen tegen de slaap van een immens grote reus. Hij keek even omhoog, daarna naar de open vlakte en kreeg toen een waanzinnig idee. "Jester vermoordt me," zei hij tegen zichzelf. "Sorry Jes!" schreeuwde hij maar vast. Als het dit keer fout ging, had hij in ieder geval al sorry gezegd.
      Yrla ging op zoek naar zijn bondgenoot. "Emil! Emil, denk je dat je Goliath zo kan draaien dat hij met zijn rug naar de open plek staat? Kun je hem even voor me bezig houden? Ik ga een verhaaltje uittesten," zei hij met een grijns. Hij gooide de steen in zijn hand omhoog en wees met zijn vinger naar zijn slaap. Zelf maakte hij zich snel uit de voeten, naar de andere kant van de open plek, waar hij alle ruimte had om een goede aanloop te kunnen maken.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 20:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam keek ongemakkelijk weg toen een donkere jongen een meisje met vlechtjes tegen het hoofd sloeg met een steen. Haar hoofd begon meteen te bloeden, maar de jongen sprintte ervandoor zonder zich erom te bekommeren. Zou hij dat ook kunnen? Hij betwijfelde het. Hij begreep niet eens waarom hij hier nog zat te kijken. Waarom ging hij niet weg, net als Onyx? Waarschijnlijk omdat niemand zin had in een bloedstollende nachtmerrie en hij daarom niet tegengehouden werd. Hij betwijfelde sterk of ze hem en Merrin erdoor zouden laten.
      ’Als er straks nog een ronde komt gaan we weg hoor,’ zei hij zachtjes tegen zijn vriend. ‘Dan zeggen we maar dat ik me ziek voel. Wat niet eens ongelogen is.’
      Hij wierp weer een blik op het scherm, waar Yrla het nu tegen een reus moest opnemen. Hij wist eerlijk gezegd even niet meer aan wiens kant hij stond. Hij legde zijn hoofd tegen Michiels schouder en probeerde te vergeten wat hier allemaal aan de hand was. Hij wachtte gewoon tot het voorbij was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Oke, het was nu of nooit. Voor heel even flitste er een muur voor zijn ogen langs, maar hij schudde dat beeld direct van hem af. Dat was twee maanden geleden. Dit keer zou het beter gaan. Hij zag hoe Emil zijn best deed Goliath af te leiden en uiteindelijk stond de jongen met de rug naar hem toe. "Op hoop van zege dan maar," zei hij tegen zichzelf. Hij verzamelde zijn snelheid en ging in volle glorie op de reus af. Hij had zijn voet net neergezet, waardoor Yrla schatte dat hij de seconde wel had om omhoog te klimmen.
      Vlak voor het moment te springen nam Yrla zijn gave terug, waardoor hij opeens zag hoe de wereld om hem heen vertraagde. Het gaf hem die paar seconden om zijn voeten omhoog te gooien en deze tegen de been van de reus aan te zetten. Alsof hij op zijn dooie gemakje omhoog kon lopen. Zodra hij het been onder zijn voeten voelde, zette Yrla zijn snelheid weer in. De jongen racete langs het been, met een sprong over naar het shirt en wist uiteindelijk via de nek bovenop het hoofd te komen. Hij was echter zo snel dat hij wankelend op het hoofd tot stilstand kwam en een van de haren van de jongen vast moest grijpen om niet te vallen.
      "Woooow!" Hij gilde het uit, omdat het hem dit keer wel gelukt was. Hij hoorde de jongen onder hem brullen en direct was Yrla terug in zijn serieuze staat. Goed, een klap met een steen, op de slaap. Hij krioelde tussen het haar door en probeerde zich goed vast te houden, ondanks de bewegingen van het hoofd van Goliath. Hij moest opschieten. Yrla zou niet weten wat hij moest doen, als de jongen jeuk op zijn hoofd kreeg van zijn gestamp. Uiteindelijk had hij de voorkant van het hoofd van Goliath gevonden. Hij gaf met zijn snelheid extra kracht achter zijn zwaai en ramde de steen tegen de slaap van de jongen. Yrla voelde het lichaam onder hem schokken en besefte zich toen dat hij een ding was vergeten. Goliaths hoofd was heel hoog van de grond en als Yrla zou vallen, was hij ook uitgeschakeld. Yrla liep gehaast over het hoofd van Goliath heen en schoot over zijn rug langs naar beneden, zodat hij uiteindelijk voorzichtig bij de voeten terecht kwam. Goliath kwam met een enorme plof neer en Yrla stond hijgend naast zijn lichaam. Nu de jongen knock out was, groeide hij terug naar zijn eigen formaat, waardoor Yrla de kans kreeg zijn badge te pakken.
      Nu was er nog maar een te gaan...

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Ze zullen ons vast wel doorlaten toch? Ik in mijn rolstoel en na wat er gisteren gebeurd is? Ze zullen ons toch niet verplichten te blijven toekijken." Hij keek toe hoe Yrla flitste. Het beeld was hem weer even kwijt, maar uiteindelijk vond hij hem bovenop het hoofd van Goliath. "Hoe de fuck is hij daar gekomen," vroeg Merrin zich hardop af. Hij zag hoe Yrla slim een steen tegen de slaap van de jongen botste en uiteindelijk ging de reus neer. Hoewel het verkeerd voelde om te juichen, kon hij toch niet een kreetje onderdrukken. Yrla was slim...

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Hell yeah," riep Jester, toen Yrla recht omhoog de rug van Goliath op rende. Hij kon zich nog net beheersen om niet omhoog te springen, maar de kreet had hij echt niet tegen kunnen houden. De specht in zijn kop vond zijn vreugde een minder goed idee en hij pakte de paal naast hem even vast om zijn evenwicht te bewaren. "Ik zei toch dat je het kon," zei hij er op normaal volume achteraan, zijn ogen gefixeerd op het scherm. De jongen had een steen meegenomen en sloeg de reus tegen de slaap. Jesters gezicht vertrok en zijn grijns verdween weer.
      Nu was het alleen nog Emil tegen Yrla. Hij moest ervoor zorgen dat hij nu niet ingesloten werd. De echte Lion tussen alle neppe eruit vissen. Zoveel klonen rond laten wandelen moest toch mieters energie vreten, dus misschien kon Yrla gewoon wachten tot de jongen uitgeput was. Af en toe nog een rondje rennen om hem bezig te houden. Dat had voor Fire immers ook gewerkt.
      Heel even draaide hij zijn hoofd naar de tribunes toe. Hij had Vienna en Fayr (goden zij dank) ondertussen al gespot, net als 8102 en Adam en Michiel. Maar de lange gestalte van Onyx was nergens te bekennen. Er trok een donker gevoel door zijn maar en hij keerde zich weer terug door het scherm. Het was een rare mengelmoes tussen bezorgd of alles wel goed ging, opgelucht dat hij hopelijk ook niet had hoeven zien hoe Fire het ruim van hem gewonnen had en teleurgesteld dat Onyx dan ook niet had gezien dat hij Maaya wél verslagen had. En goed ook.
      Ondanks de luguberheid van deze opdracht, kon hij het ergens toch niet helpen zich niet zo schuldig te voelen dat hij Maaya met haar eigen vlammen had aangevallen. Het voelde als een soort payback, voor alles wat ze Onyx geflikt had. Dat kon de jongen natuurlijk ook prima zelf en dat hád hij ook gedaan, maar niet op haar eigen fucking terrein. Take that, bitch.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Het was lastig Yrla te volgen, waardoor ze dit spelletje om een of andere reden minder spannend vond dan met Jester. Yrla kon gewoon wegrennen van het gevaar als hij wilde. Hij was te snel voor anderen. Het idee luchtte haar even op. Ze kon een kreet van opwinding niet onderdrukken, toen ze zag dat de reus onderuit ging. En Yrla gelukkig ongeschonden aan de voeten van de reus stond, alleen hijgend van het rennen. Dat had ze hem werkelijk nog nooit zien doen. Pas toen ze nog een keer goed naar het scherm keek, besefte ze wat dit betekende.
      Lions tegen Panthers. "We zijn weer alleen over, onze houses. We zijn de sterkste, dus goed bondgenootschap toch?" zei ze met een knipoog tegen Fox. "Nu wordt het alleen wel spannend."

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 21:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Zijn ogen gingen naar de blonde jongen verderop. Nog maar eentje. Hij zou gehaast op hem af kunnen rennen en hem een tik kunnen geven, dat zou hem direct uitschakelen. Yrla wist hoe het moest. Was het niet dat Emil voor de zekerheid al een aantal duplicaties had klaarstaan, had hij hem met vijf seconden uit kunnen schakelen. Nu wist hij echter niet wat wie de echte Emil was.
      Goed, twee dingen. Een; laat je niet insluiten. En twee; Hoeveel energie zou het kosten om duplicaties overeind te houden?
Ylra hijgde zelf wel van het rennen, iets wat hij lang niet gedaan had. Maar hij was getraind op een lang uithoudingsvermogen. Misschien moest hij de jongen maar gewoon uitdagen en kijken wie de langste adem had. Hij daagde de jongen uit dichterbij te komen, althans - een Emil die daar stond. Zijn snelle reflexen zouden hem moeten waarschuwen als het de echte Emil was, zolang Emil hem maar niet vanuit de rug aanviel.

---

It's never gonna happen, Guys.

Emil was drie projecties kwijtgeraakt doordat Goliath erbovenop viel, maar hij had nog genoeg energie over. Hij had het opgespaard, was ervan uitgegaan dat hij de meeste kopieën voor Yrla nodig zou hebben. De rat kon sneller bewegen dan hij kon knipperen. Met nog steeds een steen in zijn hand verdubbelde hij zich tot er zo'n vijftig kopieën van hem stonden. Waarschijnlijk zouden ze niet allemaal doen wat hij wilde, maar het maakte niet uit als er af en toe een afviel. Hij liet ze zich verspreiden, daarna besloot hij maar gewoon frontaal in de aanval te gaan en de kant op te rennen waar Yrla stond. Natuurlijk zou die straks wegsprinten, maar hij zou in ieder geval voelen wanneer hij door een van zijn projecties rende en zo kon hij nog een beetje inschatten waar hij was. Wat hij verder kon doen, wist hij namelijk ook niet; hij hoopte nog op een geniale ingeving.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik vrees dat we zo op gelijkspel terechtkomen,' mompelde Fox. 'Als dat maar niet betekent dat we nog een duel moeten uitvechten.' Hij zag de bui al hangen dat hij straks tegenover Vienna zou staan. Een rilling kroop langs zijn rug. Hij slikte even moeizaam, gaf toen een kneepje in haar hand. 'Als wij er straks wel samen staan... wil je mij dan als eerste uitschakelen?' vroeg hij zacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.