[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      "Romeo!" Fayr scheurde haar blik los van de twee naamlozen beneden bij de tribune en keek omhoog naar de Rhino. Ze was eigenlijk heel blij om hem hier te zien, dat ondanks deze afschuwelijke opdracht en de dingen die hun afdelingen elkaar aandeden, hij nog steeds gewoon naar hen toe kwam. Naar haar toekwam. Ze liet Vienna's hand even los en stond op om hem een knuffel te geven.
      Daar had ze van te voren niet echt over nagedacht en ze hoopte maar dat niemand het zou zien als verraad, maar gisteren was hij ook al zo lief geweest toen ze zich zoveel zorgen had gemaakt en zo gestrest was. Ze had echt even behoefte aan wat geruststelling dat dit hele ding niets zou veranderen. Want als dat wel zo was... daar wilde ze niet over nadenken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

De hand van Yrla voelde vreemd op haar schouder. De jongen was nooit aardig tegen haar geweest en al helemaal niet tegen Adam en ze vond het eigenlijk maar niets. Hij had dan misschien wel woord gehouden en haar niets aangedaan toen hij een nacht bij haar was blijven slapen, maar dat zou niet eens gezegd hoeven te worden en hij had wél haar ondergoed gejat. Deze nieuwe Yrla die haar moed insprak vond ze een beetje eng.
      "Wat zijn de gaven van de anderen?" vroeg ze aan Jester. Haar handen waren klam van het zweet en ze onderdrukte de neiging ze aan haar broek af te vegen. Ze kon dit. Ze hoefde ze niet allemaal te verslaan. Gewoon in leven blijven en het zo lang mogelijk volhouden. Slaan tegen de onderkant van de kaak. Duim buiten haar vuist."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Romeo

Hij beantwoordde haar knuffel en wachtte tot Vienna iets voor hem opgeschoven was, voor hij ging zitten. Zo kon hij beiden dames in de gaten houden, en als het moest ook nog eens allebei hun gevoelens meten wanneer hij wilde. "Houden jullie dames het een beetje vol? Wat een baggerzooi dit he?" Hij glimlachte even naar Fayr en keek toen naar Vienna naast hem, die met argusogen naar beneden keek. Romeo volgde haar blik en spotte Fox samen met de naamloze Panther die zich als een idioot gedroeg.
      Voor heel even tikte hij zijn hand op haar arm. Direct voelde hij de schrik door zijn vingers gaan, met een vleugje onzekerheid eronder. Hij moest de neiging weerstaan om terug naar Fox te kijken, maar hij had het gevoel dat er iets nog niet goed zat. "Hee, gaat het wel?" vroeg hij zachtjes. Het meisje knikte alleen maar en hoewel hij dolgraag in haar psyche wilde worstelen, draaide hij zich om naar Fayr. Hij legde zijn hand op haar been en boog zachtjes naar haar toe. "Dit gaat misschien heel gemeen klinken, maar ik ben absoluut opgelucht dat jij daar niet staat," zei hij zachtjes tegen haar.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      De jongen was tussen haar en Vienna in gaan zitten. Het was zo natuurlijk gegaan dat Fayr het eigenlijk pas doorhad toen ze allebei alweer zaten. Nu zat zij niet meer naast Vienna en kon ze haar vriendin niet meer geruststellen als dat nodig was. Waarom was hij niet gewoon aan haar andere kant gaan zitten? Dan had ze Vienna's hand weer opnieuw vast kunnen pakken.
      Fayr schudde die gedachte uit haar hoofd. Wat zat ze zich nu weer in haar hoofd te halen, dat deed die jongen toch ook niet expres? Een tikje onzeker wierp ze weer een blik naar beneden, waar Jester en Yrla tegen 8102 aan het praten waren. Het meisje zag er vanaf hier nog kleiner uit.
      Romeo's hand op haar been leidde haar weer iets af van de zorgen om haar afdelingsgenote. Ze legde de hare erover heen en wist een kleine glimlach om haar lippen te krijgen. Zijn bezorgdheid was lief en spoelde de twijfelachtige gedachten van net gelukkig weer helemaal weg. "Ik ben blij dat Maaya jou niet koos," zei ze terug. "Met mijn gave kan je hier helemaal niks- gelukkig niet, maar de jouwe zou je nog... anders in kunnen zetten." Ze beet op de binnenkant van haar wang bij die gedachte. "Toch verdient 8102 dit niet, niemand niet. Gaat alles goed met Azrael?" Yrla had hem wel flink geslagen, dacht ze gezien te hebben.

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 13:49 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was net als gisteren in de klas – er kwam een woede in hem omhoog die zo sterk was dat hij op knappen stond. Waar bemoeide deze eikel zich mee? Ze hadden elkaar nog nooit gesproken, wie de fuck dacht hij dat hij was dat hij hem kon vertellen wat hij moest gaan doen?
      ‘Bemoei je met je eigen afdeling,’ snauwde hij. Hij rukte aan zijn arm, maar de greep van de jongen was sterk.
      ‘Jouw afdeling vormt een bondgenootschap met de mijne,’ antwoordde Fire kalm. ‘En ik vertrouw het oordeel van jouw leider meer dan dat van een Naamloze die nauwelijks een week op school is, dus ik laat je onze posities niet in gevaar brengen.’
      ‘Ze onderschatten me,’ gromde Adam. ‘Ik kan dit heus en ik sta niet toe dat mijn vriendin…’
      ‘Je bent onderdeel van een team, 8175,’ onderbrak Fire hem. ‘Dat betekent dat je je soms bij besluiten moet neerleggen die je niet leuk vindt.’
      Maar Fire snapte het niet.
      Hij was het niet gewoon oneens, dit was gewoon wéér een manier van Yrla om hem voor schut te zetten, om hem te kleineren. Door de hele school aan te tonen dat een klein meisje het beter tegen vier anderen kon opnemen dan hij. Agami was een hartstikke lieve meid, maar hij zag haar nog geen klap uitdelen en ze was zo licht dat ze haar zo op de grond wierpen.
      Hij keek naar de ingang, probeerde zich weer los te rukken. De anderen waren nog aan het praten, hij kon er heen rennen…
      ‘Adam…’ klonk het zacht naast hem. Een hand wreef bijna troostend over zijn rug. ‘Je moet even rustig worden. Kom.’ Fox’ hand gleed in die van hem. Hij zag dat de jongen een knikje naar zijn klasgenoot gaf.
      Dat was het moment. Adam wilde zich lostrekken, maar Fox hield zijn hand steviger vast dan verwacht en hij trok Adam naar zich toe zodat ze opeens heel dicht bij elkaar stonden.
      ‘Heb een beetje vertrouwen in Agami,’ zei Fox. Zijn blik was warm, zijn glimlach ook. Fox’ duim streek langs die van hem en Adam voelde iets anders omhoog komen wat die woede iets opzij duwde.
      ‘Ze hadden mij moeten sturen,’ fluisterde hij. ‘Ik zou kunnen winnen. Ik kan ergens een wapen vandaan halen en…’
      ‘Je bent een paar uur geleden uit de ziekenboeg ontslagen, Adam. Je was gisteren bijna dood.’
      ‘Maar ik voel me nu prima!’
      ‘Zo voelde Merrin zich vast ook gisteren, toen zijn gave losbarstte en zelfs zijn zus zich niet meer veilig bij hem voelde. Je lichaam mag dan wel vanbuiten geheeld zijn, maar het heeft een harde klap gehad. Je bent er nog niet.’
      Adam liet zijn schouders hangen en tuurde naar zijn schoenen. ‘Maar zo denkt Yrla niet,’ zei hij zacht. ‘Jester en hij vinden me zwak en…’
      ‘Nou en?’ Fox legde een vinger onder Adams kin en dwong zijn blik weer omhoog. ‘Waarom zou jij je iets aantrekken van wat Yrla van je vindt? Die jongen is geen enkele gedachte waard. Laat hem geloven wat hij wil, jij en ik weten beter toch?’
      Adam trok zijn schouders op. Er zat een naar gevoel in zijn maag. Zelfs als Dezi hem gisteren niet aangevallen had, dacht hij niet dat Jester het vertrouwen in hem had gehad. Tenslotte was hij te zwak geweest om het tegen een meisje op te nemen. Hij was vast de enige op de hele school die door een meisje was verkracht. Hij wilde laten zien dat hij niet zwak was, hij moest aan zichzelf bewijzen dat hij niet zwak was. Dat hij een man was. Nu voelde het alsof die kans hem ontnomen was.
      Tranen prikten in zijn ogen.
      Fox sloeg voorzichtig zijn armen om hem heen en trok hem in een knuffel.
      Het was fijn – een paar seconden was hij fijn. Toen kreeg hij het gevoel dat hij wéér zwakte toonde en hij stapte bij hem weg. Hij haalde diep adem en rechtte zijn schouders.
      ‘Dank je,’ zei hij. ‘Het gaat wel weer.’
      Fox glimlachte. ‘Goed zo. Kom, dan gaan we de wedstrijd verder kijken. Waarom was je eigenlijk weggegaan?’
      ‘Sorry daarvoor,’ zei Adam, die nauwelijks gedacht had aan hoe dat op Fox zou overkomen. ‘Merrin belde – Onyx was weggestormd en Michiel was uit zijn rolstoel geduwd, dus ik hielp hem daarop.’
      Fox knikte langzaam. ‘Gelukkig lag het niet aan mij.’
      De manier waarop hij hem aankeek maakte Adam verlegen en hij voelde dat hij een blos kreeg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze had geknikt en Fox in zijn spoor gevolgd. Hij was bij Fire gaan staan, die met 8175 aan het worstelen was. Meteen knauwde haar onzekerheid in zijn buik. Opnieuw zocht Fox 8175 zijn aandacht. Fox was daar nu, 8175 aan het geruststellen en ze stonden wel heel dicht op elkaar... Ze hadden het vaker over hem gehad, zou hij... Nee, Vienna. Hij heeft je net gekust, hij is er net voor je geweest op het moment dat je hem nodig had. Hij zou echt niet achter je rug om... Dat is gewoon nog het idee dat Thor je heeft aangedaan. Hij is op date met jou. Vienna probeerde zichzelf gerust te stellen, maar dat knauwende gevoel was opeens verschenen.
      Vienna schrok van de jongen naast haar. Ze was Romeo al totaal vergeten dat hij naar haar kwam zitten, maar knikte op zijn vraag. Hij had haar gedachtegang onderbroken, net als haar oogcontact. Vienna besloot gewoon niet op Fox te letten, dan zouden haar gevoelens vast weggaan. Ze had niet verwacht zo snel te vallen voor iemand weer en ze was blijkbaar toch weer in die valkuil getrapt. Maar misschien moest ze gewoon wachten tot hun date donderdag. Ze moest gewoon wachten. Terwijl ze naar Romeo en Fayr keek, kreeg ze toch een kleine glimlach op haar gezicht. Ze was eindelijk blij dat Fayr iemand gevonden had, die volledig voor haar leek te gaan.

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 13:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox’ hart klopte in zijn keel nu Adam zo dicht bij hem stond. Hij wilde zijn hand tegen zijn wang leggen en met zijn duim langs zijn onderlip strijken waar hij nu zachtjes in beet. Zijn lippen waren vast zacht, zijn tong vurig. Zijn ademhaling haperde in zijn keel en hij voelde nu ook een blos op zijn wangen verschijnen. Misschien dat er dan toch –
      ‘Ehm, ik ga weer terug naar Michiel.’
      Juist ja. Michiel. Merrin.
      Fox slikte een zucht weg.
      Zijn blik gleed naar het bankje waar hij zelf had gezeten. Zijn gezicht betrok toen hij zag dat Romeo daar zat. Wat moest die nou weer? Er kwam een donker gevoel in hem naar boven. Vlug probeerde hij er een positieve draai aan te geven; nu had hij in elk geval een excuus om weer bij Adam te zitten.
      ‘Mijn plek is ingenomen,’ zei hij. ‘Vind je het goed als ik met jou meekom?’
      ‘Oh… Ja hoor. Ik weet alleen niet hoeveel plek er is.’
      Nou daar wist hij wel wat op.
      ‘Ach dat past vast wel.’ Hij gaf de jongen een knipoog, stapte hem voorbij en ging hem voor naar de voorste rij. ‘Hé,’ zei hij tegen Merrin. ‘Mijn plek is bezet, dus ik kom jullie weer gezelschap houden.’ Hij ging naast de jongen zitten. Adam stond een beetje aarzelend voor hem.
      ‘Het is wel heel krap,’ mompelde hij. ‘Anders ga ik wel op de grond zitten.’
      ‘Nee joh.’ Hij pakte Adam bij de pols en trok hem naar zich toe. ‘Je kan best op mijn schoot. Wat geeft dat nou.’ Grinnikend pakte hij de jongen bij zijn middel en trok hem op zijn schoot, waarna hij één arm om hem heen sloeg. ‘Zie je? Dit gaat toch prima? Die beenspieren van mij kunnen best wat hebben hoor.’
      ‘Oh… oké,’ mompelde Adam. Zijn rugspieren waren echter gespannen en hij keek opgelaten naar het scherm. De naamloze kandidaten hadden zich verzameld en wachtten op het startsignaal.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

'Niet zoenen, niet zoenen, alsjeblieft niet zoenen,' dacht hij in paniek. Hij durfde niet te kijken, wendde zijn gezicht af. Hij wilde niet zien dat de jongen zijn hart in duizenden stukjes brak. Adam zette Merrin terug op zijn plek langs de tribune en de jongen durfde niet om te kijken naar zijn vriend. Was het gebeurd, had hij een glimlach op zijn gezicht? Waren die twee een setje? Moest hij nu altijd toekijken? Een traan ontsnapte aan zijn ogen. Onyx had makkelijk praten die ochtend, hij had erin willen geloven. Maar als Adam ook op Fox viel, dan kon Merrin geen kant op. zojuist was zijn binnenste bevroren en was zijn gevoel tot stilstand gekomen. De vlinders leken te sterven en lieten niet meer dan een knauwend gevoel achter. Hij wilde heel hard huilen, maar wilde tegelijkertijd niet aan Adam laten zien dat het hem wat deed. En dus verbeet hij de pijn. Hij beet zo hard op zijn lip dat die begon te bloeden.
      Hij hoorde meer dat Fox Adam op schoot trok dan dat hij het zag en keek niet meer naar hen. Ze waren hier gewoon om hem te pesten, om hem te kwellen met zijn verdriet. Zijn blik ging naar het scherm, waar Agami zich op de startplaats zette. Hij vreesde voor haar en kneep met alle macht in de leuning van de rolstoel. Hij wilde niet aan de twee jongens naast hem denken, hij wilde niet denken aan de tranen die over zijn wangen rolde en die hij probeerde te verbergen door zijn gezicht iets af te wenden. Als hij zich nu focuste op Agami kon hij zich misschien bij elkaar rapen.

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 14:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

Haar hart klopte in haar keel en haar knieën voelden als pudding.
      De Lion praatte met dieren.
      De Rhino kon objecten transformeren.
      De Buffalo kon objecten traceren, wat iets anders was en net zo nutteloos als de gave van de Elephants die juist kon helen.
      Agami wist eigenlijk niet wie wie was. Wel was ze ondertussen tot de slotsom gekomen dat de Rhino en de Lion eigenlijk de beste kans hadden om te winnen, en zij misschien ook wel. Zij had tenminste nog een gave die ze kon gebruiken. In plaats van tien seconden, zou ze hoogstens één of twee vooruit kijken. Zodra ze haar ogen open deed zou het dan precies zo lang duren voordat wat ze gezien had, werkelijkheid werd. Misschien was dat net genoeg om nog iets langer in leven te blijven dan meteen afgemaakt te worden. De Panthers en de Lions stonden immers eersten en de Rhino zou waarschijnlijk wel voor hen gaan.
      Ze zou gewoon keihard wegrennen en zich in het bos verstoppen. Kon het haar schelen dat de rest dat ook zou doen. De Rhino mocht lekker stad en land naar iedereen gaan afzoeken en als hij voor haar kwam zou ze het van te voren weten. Recht voor haar was niets, maar als ze met een boogje rende, kwam ze in hetzelfde bos als waar Jester en Fire waren geweest. Daar kon ze zich vast goed genoeg verstoppen.
      Agami deed haar ogen dicht.

Een schel geluid door de lucht en iedereen kwam in beweging. De jongen naast haar draaide zich direct om naar het tengere meisje aan zijn andere kant en rende op haar af. Het meisje aan Agami's andere kant sprintte naar achteren en de jongen aan het verste einde van de rij rende dezelfde kant op als zij, naar het bos. Doordat Agami verderop gestart was dan hij was er genoeg afstand tussen hen dat hij haar niet direct kon aanvallen en beiden renden ze ergens anders het bos-

      Ze deed haar ogen weer open. Tien seconden, dan zou het startsein gaan. Agami haalde diep adem, ging lichtjes door haar knieën en begon te tellen.

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 15:23 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam voelde zich nogal opgelaten, zo op Fox zijn schoot. Hij had al wel gemerkt dat Fox een aanhankelijk type was die waarschijnlijk wel vaker bij iemand op schoot neerplofte en hier dus ook geen kwaad in zag, maar Adam zat nou ook weer niet elke dag op de schoot van een knappe jongen. Hij probeerde zijn ongemak van zich af te schudden en zich voor te houden dat Fox hem gewoon aardig vond en niet wilde dat hij op de grond moest zitten, waar hij niet eens wat zou kunnen zien. Hij draaide zijn hoofd opzij naar Michiel. Zijn vriend staarde stug naar het scherm, maar Adam zag de glimmer van een traan op zijn wang. Vlug pakte hij de hand die zich om de armleuning geklemd had. Hij maakte Michiels verkrampte vingers los, vlocht die van hem ertussendoor en tilde daarna hun handen op zodat hij een kus op de rug van Michiels hand kon drukken. Hij bloosde zodra zijn lippen de warme huid raakten. Dit was nog raarder dan iemand op schoot trekken – zelfs als je beste vrienden was. Toch?
      ‘Het komt wel goed met Agami,’ zei hij bemoedigend tegen Michiel, in een poging de aandacht van zijn rare actie af te leiden. ‘Haar tegenstanders zijn lang niet zo gevaarlijk als die uit de vorige rondes.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Romeo

"Hij heeft de volle laag gekregen," zei hij zachtjes. "We wisten dat alles mocht, maar Yrla heeft hem wel hard geslagen. Ze hebben hem naar de ziekenzaal binnen gebracht, vandaar dat hij ook niet op het podium stond." Het kon hem werkelijk waar niet bommen dat Azrael gewond was geraakt, de jongen was een doorn in het oog. Een keertje zijn verdiende loon zeg maar. Hij zuchtte. "Maar je hebt gelijk, niemand verdient dit. Dit is gewoon barbaars om te zien." Hij boog naar Fayr toe om tegen haar te fluisteren. "Het komt vast wel goed, dit is de laatste ronde. Je hebt gelijk. De arena zou voor mij geen pretje zijn, maar hier op de tribune is niet heel veel beter met al die spanning." Hij gunde haar even een glimlach. "We gaan gewoon iets doen om echt even afleiding te zoeken, oke?" Hij drukte een kus op haar slaap en keek toen om naar Vienna naast hem, die hem met een grote grijns aankeek. Hij wist niet zo goed hoe hij op haar moest reageren, was ze net als Fayr of anders? Hij zou dat moeten onderzoeken. "Waar kijk jij naar?" zei hij met dezelfde grijns terug. "Nergens naar.." Vienna's grijns vervaagde, terwijl ze haar gezicht terugdraaide naar de arena. Dit spel had meer effect op haar dan hij in eerste instantie verwacht had... Hm...
      Het startsignaal klonk. Deze ronde zag er nog het meest rooskleurig uit, hun naamloze had de minst waardeloze gave van hen allemaal.
      "Laatste ronde dames,"

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 15:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Adam dacht dat hij zich zorgen maakte om Agami. Dat was in ieder geval prettig. Hij had niet in de gaten dat de tranen om hem waren. De kus op zijn hand voelde echter vreemd aan. Wat was Adam aan het doen? Was dit er om hem er nog meer in te wrijven dat hij opeens onbereikbaar was geworden? Waren zijn woorden van gisteren gelogen? Hij keek even naar Adam, maar zijn hoofd tolde van de gedachten. Wel, niet, wel, niet..Had hij verteld dat hij verliefd was op Fox in plaats van op hem? Misschien had hij de woorden verkeerd gehoord, had hij gehoord wat hij wilde horen... Hij wendde zijn gezicht af van de jongen, veegde de traan van zijn wang en rommelde trillend met zijn handen in de zak aan zijn rolstoel. Uiteindelijk viste hij zijn iNet eruit en opende een bericht naar Marisse.

"Hi sis.. Hoe is het bij jou? Kunnen we straks wat doen met zijn twee? Ik.. Zijn handen bleven even trillend hangen boven het scherm, maar uiteindelijk maakte hij de zin af. ... heb je nodig.

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 15:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox kon het niet helpen – een dierlijke grom verliet zijn keel toen Adam de hand van zijn vriend vastpakte en er een kus op drukte. De jaloezie flitste witheet door hem heen. Ondanks het aanmoedigende geroep had Adam het gehoord, want hij keek verschrikt over zijn schouder. Zijn gezicht was bleek geworden.
      ‘Sorry,’ zei Fox vlug terwijl het schaamrood op zijn wangen verscheen. ‘Het komt door de spanning,’ mompelde hij.
      Misschien was het ook wat overdreven geweest, want hij zag dat Merrin zijn hand alweer had losgetrokken en blijkbaar liever op zijn iNet bezig was dan Adams hand vasthield. Nou, dan was het ook zijn eigen schuld.
      De schrik in Adams ogen ebde weer weg en hij glimlachte aarzelend. ‘Voor jouw klasgenoot geldt vast hetzelfde.’
      Fox besloot het erop te wagen. Hij bewoog zijn hand opzij en pakte die van Adam vast. De jongen gaf hem een bemoedigend kneepje. Toen hij zich weer omdraaide keek hij een beetje beteuterd naar zijn vriend, maar zei verder niets meer en keek weer naar het scherm. Fox deed hetzelfde 8226 rende door de struiken heen terwijl ze alle kanten opkeek alsof ze ergens naar op zoek was. Het was een schuw meisje. Gezien ze allebei een gave hadden met dieren was hij heel enthousiast geweest over haar komst, maar ze leek zich nooit een houding weten te geven rondom hem.
      Fox voelde zich tevreden nu Adam zijn hand vasthield en hij ging iets rechter op zitten, zodat zijn borst Adams rug raakte. Even werd zijn blik naar zijn hals getrokken en hij beeldde zich in hoe de jongen naar adem zou snakken als hij hem daar kuste.
      Voordat hij zich mee liet sleuren door andere fantasieën en Adam daar iets van zou merken nu die op zijn schoot zat, richtte ook hij zijn aandacht weer op het scherm.

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 15:35 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

Zodra het startsein geklonken had, begon ze te rennen. Zo snel ze maar kon. De dekking van de bomen zouden haar wat meer veiligheid brengen en daar kon ze het wel een tijdje volhouden, toch? De donkerharige jongen die ze in haar visioen gezien had, verdween eerder tussen de bomen dan zij en ze kon hem niet meer zien. Na nog een paar extra meters haalde ook zij de beschutting van het bos en ze liep nog een klein stukje verder voordat ze bij een grote boom hijgend stilhield. Ze zou één seconde vooruitkijken, wat betekende dat alles wat ze zou zien een seconde later ook precies zo zou gebeuren en dat zij ook maar één seconde totaal van de wereld was. Huiverig haalde ze adem en deed toen haar ogen dicht.

De donkerharige jongen kwam uit het niets op haar afgestormd, een vuist opgeheven-

Agami deed haar ogen met een ruk weer open en stapte vliegensvlug naar rechts. De jongen stormde vlak langs haar heen en ze voelde de wind in haar gezicht toen zijn vuist rakelings langs haar neus langs ging. Gelukt! Het was gelukt! Ze had haar gave gebruikt en kon zich voorbereiden! Voordat de jongen een kans had om zich te beseffen dat hij haar gemist had, deed ze haar ogen weer dicht.

Nog voordat hij zich goed en wel had omgedraaid, haalde hij meteen weer uit en kwam zijn vuist met een rotvaart van links aanvlieg-

Haar ogen schoten open en ze bukte zich meteen, terwijl ze haar hoofd in een reflex met haar handen beschermde tegen de aanval die zou komen. Maar de jongen deed het precies zoals ze had gezien en de vuist vloog alweer rakelings over haar hoofd heen. Heel even was er een moment dat de arm van de jongen nog verder naar achteren werd getrokken door de vaart van zijn uithaal en hij helemaal met open armen voor haar stond.
      Het was nu of nooit. Sneller dan ze ooit had gedacht te kunnen kwam ze overeind en plantte haar voeten stevig in de grond. Ze trok haar arm terug terwijl ze een vuist maakte en haalde toen zo hard als ze kon uit naar de kin van de jongen. Van onderen, precies zoals Jester gezegd had. Haar vuist raakte de jongen vol in zijn gezicht en er trok een felle pijnscheut door haar hand heen. Met een kreetje trok ze haar hand terug en sprong zelf ook wat stappen achteruit, terwijl de jongen wankelde.
      Moest ze nu nog iets doen? Ze wilde eigenlijk niet nog eens slaan, want het had veel meer pijn gedaan dan ze had gedacht. Misschien was Yrla daarom met die steen was komen aanzetten. Voor haar neus zakte de jongen die haar had aangevallen door zijn knieën op de grond.
      En nu?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam leunde iets meer tegen Fox aan terwijl hij naar het toernooi keek. Hij baalde van zijn stomme actie bij Michiel, die er nauwelijks op gereageerd had en al vrij snel daarna zijn hand had weggetrokken. Hij durfde hem niet meer aan te kijken. Het was fijn dat Fox wel zijn hand had vastgepakt, op de een of andere manier had hij daar steun aan. Alsof hij het niet erg vond om op zo’n spannend moment elkaars hand vast te houden.
      Maar hem heb je dan ook geen kus op zijn hánd gegeven, idioot. Als je gewoon alleen als vrienden Michiels hand had vastgepakt had hij dat ook niet erg gevonden.
      Hij zuchtte, volgde Agami met zijn ogen op het scherm en liet zich daardoor afleiden. Toen ze iemand op de knieën dwong, juichte hij. Een vlammetje trots wakkerde aan, vermengd met schuldgevoel omdat hij had gedacht dat ze dit niet aankon. Hij had het Jester en Yrla kwalijk genomen dat ze niet geloofden dat hij het tot een goed einde had kunnen brengen, maar op zijn beurt had hij zelf ook zijn vriendin onderschat.

[ bericht aangepast op 22 april 2020 - 15:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.