[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Begon hij nou alweer? Gelukkig liet hij de verliefd-zijn-onzin nu achterwege.
      ‘We zijn gewoon vrienden,’ antwoordde hij. ‘Die toevallig allebei van zoenen houden. Maar als je daar nog één keer een opmerking over maakt dan heb je straks ook geen armen meer.’
      Even staarde Merrin hem met grote ogen aan, toen begon hij te grijnzen.
      Onyx grijnsde terug. Het was wel vermakelijk dat de jongen nu niet wit wegtrok.
      ‘Als Fox nou heel vervelend wordt, dan zeg je dat gewoon tegen hem. Of je pakt Adam voor zijn neus op z'n bek. Tenzij hij alleen vrienden wil zijn, dan helpt dat waarschijnlijk niet heel erg.’

[ bericht aangepast op 20 april 2020 - 18:10 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Gespannen kneep hij zijn handen een paar keer tot vuisten en nam de Arena zo grondig mogelijk in zich op. Nog even en het startsein klonk en hij zou iedereen te snel af zijn en Kijo uitschakelen voordat ze ook maar de kans had om haar alter ego naar boven te laten komen. Zij zou de eerste zijn die het plaatje om haar nek zou verliezen en hij nam die eer graag op zich.
      Alles kwam nu neer op timing.
      Ednoces was praktisch ingesteld. Van de vijf leiders, was Fire met uitstek de meest gevaarlijke. Met zijn gave om vuur te sturen en op te roepen en zelfs nog een extra jaar voorsprong op zelfs Maaya en hemzelf, was Fire hier in alle opzichten in het voordeel. Des te meer reden om die lijzige gozer in de eerste seconde al meteen te vloeren en het plaatje van zijn nek te rukken.
      Maar de Lion stond meer dan dertig meter verderop en Ednoces zou er liever niet op de verkeerde manier achter komen hoe hard een Oni nu precies kon rennen om hem in zijn rug neer te steken.
      Alles was geoorloofd. Ed had zo het idee dat die regel specifiek voor die twee freaks was bedacht. Met zijn huidige positie – tussen die vuurtoren en die Aziaat in – was de conclusie gauw gemaakt. Als hij probeerde Fire om te leggen, zou Kijo hem vervolgens neermaaien voordat hij de tijd had eens goed dekking te zoeken.
      Dus dat betekende dat hij helaas genoegen moest nemen met de nummer twee op het gevaarlijke lijstje. Maaya was best stellig geweest over haar favoriete doelwit, die aan zijn linkerhand stond. De roodharige Panther en een soort Zebediah 2.0. Hoe ze het ging klaarspelen die jongen te bereiken was weer een volgende vraag, maar hij vond het prima de vuurtoren voor haar achter te laten.
      Maaya moest vooral doen wat ze niet laten kon, Ed vond zelf dat hij niet heel veel te vrezen had van het joch. Drie jaar jonger, net zo groot als de eerste de beste naamloze en met een reputatie van likmevestje. Hij kon zijn mentale shit gebruiken zoveel hij wilde, niemand ontsnapte aan Ed’s gave. De tijd stilzetten was genoeg om iedereen machteloos achter te laten. Als Maaya hem niet zou omleggen, deed hij dat zelf wel.
      Niet dat hij echt aan zijn herwonnen bondgenote twijfelde. Haar visioenen kenden hun gelijke niet en de vuurtoren zag er niet uit alsof hij zich echt ertegen kon verweren. Hij leunde even naar voren om een glimp van de Rhino op te vangen. Ze was best sexy als ze zo grimmig deed, maar hij moest er niet aan denken om weer een relatie met haar te beginnen. Knappe chicks waren leuk en de seks hoorde je hem ook echt niet over klagen, maar een woeste psychopaat op zijn hielen wilde Ednoces liever voorkomen als de wereld hem die mogelijkheid gaf. Onyx was heel duidelijk geweest.
      Hij was geen lafaard, verre van. Hij was alleen ook niet dom.
      Het was wachten op het sein. Het verlossende moment waarna de strijd zou losbarsten. Een onheilspellende glimlach krulde om zijn lippen en hij boog losjes zijn knieën. Eén keer keek hij nog opzij naar Kijo. Ja, leek hij met die blik te zeggen. Dat heb je goed. Jij gaat er als eerste aan.
      Het snerpende geluid van het startsein sneed door de lucht en Ednoces voelde hoe de wereld om hem heen in beweging schoot-
      Tot hij de tijd stopte en alles ter plekke bevroor. De wind, het geluid, de vogels halverwege een vleugelslag en zelfs Kijo mid-transformatie. Ednoces zette zich af en sprintte naar het Aziatische meisje toe. Haar ogen gloeiden rood op en haar handen waren al zwart verkleurd, voordat hij zijn gave had ingezet.
      Nog zes seconden.
      Ednoces balde zijn vuist terwijl hij aan kwam rennen en ramde hem zo hard mogelijk tegen de kaak van de Elephant. Met zijn vrije had trok hij de ketting met een ruk van haar nek en boog acuut af naar links, naar de rotsen achter de rij waar ze gestart waren.
      Drie seconden.
      Sneller, sneller, sneller.
      Hij wilde er echt niet bij zijn als Fire zijn eerste schot zou lossen. Veel succes, Maaya. Hem niet gezien.
      Eén seconde.
      Hij sprong over de rots en drukte zich er met een bonkend hart tegenaan, toen het geluid weer terugkeerde en de tijd weer begon te lopen. De volgende tien seconden waren voor de andere drie, daarna zou hij wel eens kijken hoe de boel er ondertussen bijstond. Zijn blik gleed naar het de metalen ketting in zijn vuist en hij grijnsde.
      Eén-nul voor hem.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het geluid van het sein gaf hem haast vleugels. Jester draaide zich van de andere vijf af en zette het op een rennen. Ergens achter zich hoorde hij een kreun van Kijo en vervolgens een gedempte bonk. Een grimmige trek vormde zich om zijn lippen en hij versnelde zijn pas.
      Daar ging Kijo.
      Ednoces tegen Fire.
      Maaya die vast achter hem aan vloog.
      Hij verdween tussen de bomen, zo snel als zijn voeten hem maar dragen konden. Verderop zou hij een grote rots tegen komen en daar zou hij wachten tot Maaya hem onherroepelijk vond. En dan zouden ze eens zien of Creepy Chick wist tegen wie ze het op probeerde te nemen. Hij zou het vuur laten doven, haar dwingen hem los te laten en in slaap te vallen en het symbool van haar nek rukken.
      De bitch.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Dan zal ik heel snel mijn mond houden. KuchOntkenningsfaseKuch." Hij lachte om Onyx raad. "Wauw, dat moet heel dreigend overkomen. Als je nog een keer aan mijn vriendje zit, sla ik op je bek. Ik zal zo snel mogelijk achter je aanrollen in mijn rolstoel. Heuh!" Het klonk vet kneuzig, maar het was wel grappig het idee. Hij keek naar het scherm, waar het startsein klonk. Hij wist niet zo goed waar het vandaan kwam - hij kreeg nog steeds de kriebels van Jester - maar om een of andere reden wist hij dat het hier om meer ging. "Hup, Jester!" schreeuwde hij.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Op de achtergrond hoorde ze de luidsprekers van de arena, waar die ook mocht wezen. Fersephone was totaal niet in de stemming om de eerste opdracht te gaan kijken. Woest keek ze naar de stapel auto's die voor haar neus op haar lag te wachten. Ze was boos, boos op Yrla, boos op Fire, boos op Dezi, maar vooral woest op zichzelf. Het meisje verzamelde haar adem en liet een hele harde gil horen, in de hoop dat het haar woede zou loslaten. Verderop op het spullenkerkhof kwamen dingen spontaan tot ontploffing bij het horen van haar gil.
      Ze zette haar hand op de auto en liet scheur naar scheur erin komen. Ze sloeg op de auto's, sloeg ruitjes in, liet de buitenkant helemaal tot gruis vergaan tot alleen de banden nog stonden. Maar niets daarvan luchtte op, zoals het normaal deed. Bloed stroomde over haar handen van het glas, maar zelfs de pijn aan haar hand kon haar niet helpen. Uiteindelijk begonnen de tranen te stromen en liet Fersephone zich machteloos en uitgeput op haar knieën zakken. Nu ze alleen was, durfde ze de tranen te laten gaan.
      Een huivering liep over haar huid, terwijl de tranen achter elkaar bleven stromen. "Kut Dezi... Ik haat je, weet je dat. Ik haat je." Maar niets was daar van minder waar. De hele nacht hadden gedachten over haar vriendin achter haar aan gespookt. Ze had haar achtervolgd in haar dromen. Ze veroordeelde wat Dezi had gedaan, maar Fersephone kon het gevoel dat ze Dezi miste niet wegkrijgen. Ze was die nacht niet thuisgekomen met wilde verhalen en toen haar kamer vanmorgen zo leeg was geweest, besefte Phone zich dat ze echt niet meer zou komen. Ze poetste opeens alleen haar tanden, had alleen aan de ontbijttafel gezeten. Het gemis naar haar vriendin maakte dat ze zich tegelijkertijd schuldig voelde tegenover de jongens die Dezi had aangevallen, maar ze kon er niets aan doen. Ze miste de sneer bij het ontbijt, de wilde verhalen over jongens - wat Phone normaal gezegd niet boeide, maar waar ze nu bijna een moord voor zou plegen als ze er maar eentje kon horen. Ze miste het feit dat er altijd iemand voor haar was op haar manier, maar dat diegene nu onbereikbaar was. Bij de gedachte dat ze haar vriendin nooit meer zou zien of dat die misschien wel dood was, begon ze nog harder te huilen. En dat maakte haar deels weer kwaad. Tranen waren voor de zwakken.
      En toch haatte ze haar vriendin. Ze haatte Dezi om het feit dat ze haar alleen achter had gelaten! Er was niemand voor haar zonder Dezi. Ja, Fayr - maar die was een wereld van verschil met Phone, daar kon ze niet even lekker ruzie mee staan maken als met Dezi. Ze had niemand die haar terecht wees voor haar stommiteiten, maar tegelijkertijd altijd vergevingsgezind was. De stunt die ze Fire had geflikt, wreef dat er nog eens lekker in. Fersephone was gewoon lekker in haar oude gedrag doorgegaan, alsof Fire de plek van Dezi kon innemen. En dus had ze zonder na te denken roekeloos een gerucht verspreid. Dezi had er wel om kunnen lachen, die had haar een flinke knal gegeven of misschien hadden ze er zelfs ruzie om gemaakt. Had Dezi haar er zelfs om geplaagd, maar het was altijd goed gekomen tussen hun twee. De teleurgestelde blik die ze bij Fire had gezien, was haar echter al meteen duidelijk. Ze had een nieuwe vriendschap alweer verpest voor ze er überhaupt een gemaakt had.
      Ze was er slecht in, vrienden maken. Vaak verknalde ze de vriendschap wel op een of andere manier. Fersephone had meerdere pogingen gedaan in de eerdere jaren, maar geen van die vriendschappen was ooit blijven plakken. Of ze moesten haar niet meer of ze had iets stoms gedaan om ze weg te jagen. Vaak al binnen een maand was de vriendschap voorbij. Op gegeven moment had Fersephone besloten dat vriendschappen misschien niet iets voor haar waren en dat was het moment dat Dezi in de picture kwam, bijna drie jaar geleden inmiddels. Dezi liet zich niet zomaar wegjagen. Daarnaast hadden ze veel dezelfde interesses en leek Dezi het net als Phone leuk om soms gewoon rotzooi te trappen. Phone had volledig iedereen laten vallen en in plaats daarvan altijd met Dezi een duo gevormd. En van dat Duo was nu niets meer over.
      Ze wist niet hoe lang ze daar had zitten huilen, maar uiteindelijk gaf haar gave het op. Ze voelde de kracht onder haar vingers. Ze veegde de tranen van haar gezicht en liep naar het dichtstbijzijnde stuk troep. Voor zover dat mogelijk was, Phone haar hoofd duizelde al enorm en er was een enorme hoofdpijn bij komen kijken. Toch liet ze in een laatste snik haar gave gaan, voor ze uitgeput naar de grond ging.

---

It's never gonna happen, Guys.

Van het ene op het andere moment lag Kijo uitgeteld op de grond en was ze haar ketting kwijt. Iets waar Fire al rekening mee had gehouden, maar wat evengoed een vreemde gewaarwording was. Voordat het startschot was gegeven, had hij de omgeving al in zich opgenomen, de afstand ingeschat die Ednoces nog in een paar seconden zou kunnen afleggen en er waren twee mogelijke verstopplekken: achter een grote rots en in een greppel even rechts daarvan. Een greppel vond hij tricky – dan lag de jongen languit en kon hij niet wegvluchten, dus Fire zette in op het rotsblok, vormde een vuurbal in zijn handen en smeet die tegen de rots aan zodat hij explodeerde. Direct daarna creëerde hij een poel lava om zich heen van een paar meter breed die met hem meeging wanneer hij bewoog, zodat Ednoces tijdens de volgende tien seconden niet al te makkelijk bij hem kon komen. Ook vormde hij alvast een tornado van vuur in zijn hand die hij achter de jongen aan zou slingeren, maar hij wist dat zijn tijd voorbij was voordat hij die gevormd en losgelaten had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Oh Jester...' riep Maaya op zangerige toon. 'Waar bèèèn je?' Eerst had ze gerend, maar dat was puur omdat ze Ednoces ver achter zich wilde laten. Helemaal vertrouwde ze hem toch niet. Nu stapte ze niet onvoorzichtig door het struikgewas heen. 'Het is lang geleden dat ik verstoppertje heb gespeeld, maar je liefje weet hoe goed ik ben.' Ze lachte, de gedachte dat Onyx toekeek was nog het mooiste aan dit alles. Er was nooit iemand geweest om wie hij genoeg had gegeven dat zij diegene kon kwellen, terwijl dat andersom wel was gebeurd. Het was heerlijk dat de rollen nu eens omgedraaid waren. 'De stoere, oh zo angstaanjagende Onyx... Die nu nagelbijtend toekijkt hoe ik me straks in het hoofd van zijn mooie vriendje wurm — juist nu hij hem niet kan beschermen. Hoe voelt dat nou, Onyx? Die machteloosheid? Wat zal ik doen hmm? Hem levend begraven? Hem laten verdrinken in een bad vol met jouw bloed? Zal ik hem aan een kruis nagelen, hem op een brandstapel zetten?' Haar stem echode door het woud, maar ze wist zeker dat hij haar hoorde. Zowel Onyx als Jester.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx verkrampte vanbinnen toen Maaya zich rechtstreeks tot hem wendde en ten overstaan van de hele school de beelden beschreef die hem al jarenlang teisterden. Hij voelde de ader op zijn slaap kloppen. Hij kon hier niet naar kijken, hij kón hier gewoon niet naar kijken. Hij voelde zich weer aan een houten paal hangen, terwijl hij gilde omdat de vlammen het hout onder zijn voeten opslokten. De hele school keek toe en iedereen lachte. Het gejoel kwam van alle kanten. Hij probeerde zich los te wurmen, maar hoe hard hij ook worstelde, hij kon er niets aan doen.
      Met een ruk kwam hij overeind. Iemand naast hem zei wat, raakte zijn arm aan. In een golf van woede duwde hij Merrin met rolstoel en al om zonder het echt te zien, daarna beende hij voor iedereen langs en hij begon te rennen, wilde hier zo ver mogelijk vandaan. Jester kon het, daarvan bleef hij zichzelf overtuigen, maar hij kon het niet aanzien, hij kon het niet herbeleven, hij kon daar niet blijven zitten terwijl Maaya van alles over hem vertelde en hij helemaal niks terug kon doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het linker scherm liet Fire zien, die omringd door een lavapoel was. Dat was waar Fox zijn blik op had gericht. Adam keek samen met Agami naar het andere scherm. Het roodharige meisje had hij nog nooit gezien, maar het werd al snel duidelijk dat Onyx en zij een verleden hadden. Hij werd spontaan bang voor haar – iemand die Onyx zo openlijk durfde te tartte moest wel heel gevaarlijk zijn. Toen ze naar hun plek liepen had Adam gezien dat Onyx en Michiel ergens vooraan zaten, maar de twee mensen voor hem waren vrij lang waardoor hij niet naar beneden kon kijken, en alleen naar de grote schermen als hij naar Agami of Fox toe leunde.
      Er prikkelde iets onaangenaams in zijn buik. Als iemand zo over zijn beste vriend zou spreken, zou hij direct al zijn concentratie verloren zijn. Hoe zou Jester zich voelen? Was hij hierop bedacht geweest? Hij vond het hele toernooi spannender dan verwacht en merkte dat Agami en hij elkaars hand hadden vastgepakt.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij zou het kreng vermóórden.
      Een keertje tegen haar zeggen dat de wereld beter af was zonder haar erbij, in plaats van tegen een kampvuurtje. De fucking bitch. Het kostte alles wat hij in zich had om niet opmerkingen terug te gooien en zijn kiezen op elkaar te bijten en alles wat ze zei van zich af te laten glijden. Ze probeerde hem uit de tent te lokken en dat wist hij best. Zij had evengoed een mentale gave als hij en haar mentale muren zouden net als die van hem torenhoog zijn. Als hij zich daar een weg doorheen moest lullen, dan kon hij Fire net zo goed zijn symbool op een zilveren dienblaadje geven.
      Nee, hij moest wachten. Zelfs als dat betekende dat hij moest doen alsof hij helemaal niet doorhad dat ze ondertussen schuin voor hem zat en ze hem gemakkelijk kon zien als ze dadelijk de juiste kant op keek. Ze zou denken dat ze hem te slim af was. En zodra ze die fucking hallucinatie zou sturen, zou ze er eens achter komen hoe eng hij kon zijn.
      De plannen van wraak hielpen iets om zich te beheersen.
      Als ze hem levend begroef, overtuigde hij de kist om weer omhoog te komen en hem eruit te laten.
      Als ze hem aan een kruis nagelde, zou hij de spijkers zover krijgen dat ze naar Maaya toe zouden vliegen.
      Als ze hem liet verdrinken, zou hij zichzelf overtuigen dat hij onder water — bloed, voor de creeps daarzo — kon ademen.
      Dat zou ze niet doen. Ze zou aankomen met vuur en hij zou het vuur bevelen een heel eind op te tiefen.
      Fucking bitch.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

In alle eerlijkheid, het ging niet zo lekker als hij had gehoopt. Een poel van lava. Natuurlijk kwam de fucking idioot met een póél van lava om zich heen. Hoe zou hij daar in vredesnaam tegenop moeten boksen? Over lava heen rennen? Echt niet. Hij was misschien stom, zo nu en dan, maar echt niet zo stom.
      De rots explodeerde en Ednoces kwam vloekend overeind. Maaya en Jester waren de andere kant uit verdwenen en hij kwam liever geen van beiden met zijn rug toegekeerd tegemoet. Dus in plaats daarvan stopte hij de tijd zodra hij dat weer kon en begon te rennen. Sommige mensen konden honderd meter rennen in tien seconden. Ednoces was niet één van die mensen. Verderop zag hij alweer nieuwe rotsen opduiken en vond dat wel een mooi moment om zich weer als de wiedeweerga achter te verstoppen. Een poel van fucking lava. Wie verzón dat überhaupt?
      Hij durfde niet over de rand naar de Lion te gluren en probeerde zo stil mogelijk weer wat op adem te komen. Liet Fire hem maar eens vinden. Met z'n lava zwembadje. Klootzak.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Au... Dat deed zeer. Merrin hief zijn bovenlichaam op en keek de zwartharige jongen na hoe hij wegrende van het veld. Waar had hij last van? De achtervolging inzetten werd echter onmogelijk, waardoor Merrin terug schuifelde naar zijn rolstoel en deze met moeite weer overeind kreeg. Het tweede ding was echter weer terug te komen in zijn rolstoel, maar Merrin had geen flauw benul hoe. Misschien kon hij zijn zus bellen om hem te helpen, of... Hij kreeg een grijns op zijn gezicht. Een punch in Fox zijn gezicht toch? Merrin viste zijn iNet uit zijn rolstoel en keek tussen de cijfers of hij het nummer van Adam kon vinden. Nu maar hopen dat de jongen zijn ding bij zich had en anders probeerde hij Agami.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam raakte van de wedstrijd afgeleid toen hij zijn iNet in zijn zak voelde trillen. Kreeg hij een berichtje? Hij kreeg bijna nooit berichtjes – en het ding bleef nu maar trillen. Hij trok zijn hand los uit die van Agami om het toestel vast te houden en zag toen dat hij een inkomende oproep van Michiel kreeg. Die zou alleen bellen als er wat aan de hand was, dat wist hij zeker. Door het gejuich en geroep om hem heen kon hij echter amper wat horen, dus hij stootte Agami aan, wees op zijn trillende scherm en riep: ‘Ik ga even naar hem toe!’
      Michiel zat immers vooraan, dus die zou hij wel vinden. Hij kwam overeind, dacht er niet aan om iets tegen Fox te zeggen en schuifelde voor de mensen langs naar de trap. Onmiddellijk holde hij naar beneden. Onyx zag hij nergens meer en Michiel… Hij zag alleen nog een lege rolstoel.
      Een paar tellen later had hij de eerste rij bereikt, waar hij zijn vriend op de grond zag zitten. Ergens was het een komisch gezicht, ware het niet dat het Adam boos maakte dat niemand een hand had uitgestoken om een invalide persoon in zijn rolstoel te helpen.
      ‘Hé!’ Hij knielde bij zijn vriend neer. ‘Wat is er gebeurd? Heb je je bezeerd?’ Bezorgd keek hij de jongen aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

Ze knikte afwezig naar Adam en hield haar ogen op het scherm gericht. Tot nu toe was alles uitgekomen wat ze had gezien...
      Er groeide een naar gevoel in haar maag.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze zag hem. Verscholen als een lafaard. Hij was al net zo'n lafaard als Onyx, die alleen 's nachts de confrontatie opzocht, als iemand lag te slapen en zich absoluut niet kon verdedigen. Ze deed alsof ze hem niet zag, bleef dingen roepen om hem uit de tent te lokken. Midden in de zin zette ze zich af en rende naar hem toe. Hij draaide zich weg, zette een paar stappen een open plek op... Maaya greep hem bij zijn schouder vast en vuurde direct een hallucinatie af waar hij omringd werd door ziedende vlammen — een situatie waarin iedereen doodsangsten uitstond. Het was verleidelijk om de verbinding open te laten, om te zien hoe Jester gilde van de pijn, hoe het vuur het vlees van zijn botten vrat... Maar daarmee verzwakte ze ook haar eigen mentale barrières en dus deed ze het niet, bleef ze geduldig wachten tot hij ineen zakte in de overtuiging dat zijn lichaam verbrand was zodat zij de ketting van zijn nek kon trekken.

---

Every villain is a hero in his own mind.