[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire negeerde zijn suggestie compleet. Niet eens een haartje twijfel. Nada, noppes. Jester gromde en schoot aan de kant voor de zoveelste vlammen die onderhand op hem afkwamen en probeerde te bedenken of hij er nu juist nog banger voor zou moeten zijn dan eerst, of juist niet. Ergens had hij de aandrang gewoon pontificaal te blijven staan waar hij stond. Dan schoot er weer een nieuwe steekvlam uit de grond en veranderde hij weer héél snel van gedachten.
      Hoeveel energie had hij eigenlijk nog over?
      Voor het ontbijt had hij alvast twee paracetamol weggewerkt, die momenteel vast bergen aan werk aan het verzetten waren, want zijn hoofd voelde niet eens zo heel beroerd aan. Er bonkte iets achter zijn slapen, maar de scherpe steken bleven nog even uit. Hoelang dat zou duren was de volgende vraag.
      Waarom had Fire niet eens geaarzeld? Zo'n grote opgave was het nu ook weer niet, maar helemaal níets? Bovendien was Jester ook niet tegen een mentale muur gebotst. Het was eerder alsof hij de woorden uitgesproken had en ze bij Fire gewoon rechtsomkeert gemaakt hadden en mee gewaaid waren met de wind. Dat sloeg natuurlijk nergens op, maar puntje bij paaltje had Jester niet het idee dat zijn woorden gehoord waren. Wat raar was, want de jongen stond helemaal niet zo heel ver weg.
      Geen mentale muur.
      Geen weerstand.
      Gewoon helemaal niks.
      Voordat Jester die gedachte kon afmaken, rees er overal om hem heen een muur van vlammen op, die op een woeste snelheid om hem heen begon te cirkelen. En langzaam steeds dichterbij kwam. Met de herinnering van Maaya's show nog vers in zijn geheugen, klonk dat als iets waar hij eens even heel erg snel een stokje voor ging steken, want een wandelende fakkel zijn had hij wel genoeg ervaring mee voor de rest van zijn natuurlijke leven.
      Happy Hunger Games, Malfoy. I bet you weren't expecting thís."
      Hij kon het bij Onyx beheersen. Bij Maaya. Zelfs echt vuur luisterde naar hem als het moest ,en bij de goden, nu móest het. En het zou, wat hij zei het.
      "Ga weg," beviel hij de tornado van vuur. Nu draaide alles nog woest om hem heen, maar de pijn en hitte van de vlammen bleef hem nog even bespaard. Daar maakte hij maar al te graag gebruik van. "Iemand anders vertelt je dit te doen, iemand anders legt zijn wil aan je op en dat is afschuwelijk. Je weet dat dit geen plek is voor jou, nog even en je raakt me aan en je doet me pijn en zoiets wordt je nooit vergeven. Je verbrandt de natuur en danst nu nog naar andermans pijpen, om dat te stoppen luister je naar wat ik jullie opdraag en je verdwijnt!"
      En het vuur luisterde naar hem en de tornado viel uiteen.
      Jester hief zijn kin op naar Fire (momenteel zou hij eigenlijk een heel stuk liever gaan liggen en zélf slapen, maar dat zou hij puntoor niet vertellen) en grijnsde. "Dat alles wat je in je hebt?" Daar ging hij waarschijnlijk de fout in. Vuur uitdagen had al meerdere keren bewezen een slecht idee te zijn. Jester vermoedde eigenlijk vrijwel direct nadat hij zijn woorden had uitgesproken dat dat bij Fire (de mens) niet heel veel anders zou zijn.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 11:05 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Er waren geen echte vlammen geweest. Maaya had haar hand op Jesters schouder gelegd en diens gezicht was meteen vertrokken van pijn, maar er waren geen echte vlammen die over zijn lichaam waren uitgeslagen zoals in haar visioen. Stijf van de spanning had ze zitten kijken terwijl Jester zijn mentale strijd voerde tegen het roodharige meisje en toen de Rhino eindelijk in elkaar zakte, slaakte ze een luide kreet van opluchting.
      Hij had het gered! Hij had het echt gered! Zie je nou wel, ze had zich niet zulke zorgen moeten maken. Jester had haar gewoon flink in de pan gehakt. Opgelucht maakte ze haar vingers weer los van de stoel die ze zo krampachtig had vastgegrepen, maar seconden nadat Maaya naar de grond was gegaan, klonk Fire's stem weer.
      Maar ze waren bondgenoten. Toch? Fire zou- zou Jester vast niet écht in de fik steken. Zoals- zoals Maaya had geprobeerd. Vast niet. Of althans, dat hoopte ze. Maar de eerste steekvlammen die opschoten bewezen toch het tegendeel en ze schoot verschrikt een eindje achteruit- haast alsof ze zelf de hitte ervan kon voelen.
      Ergens ver weg hoorde ze Fox nog. "Naar Merrin," mompelde ze terug, haar ogen vastgelijmd aan het scherm.
      Ondertussen was Jester opgeslokt door een zee van vlammen en klemden haar vingers zich weer zenuwachtig om het bankje. Het meeste geluid werd nu overstemd door het geraas van de tornado van vuur die Fire had gemaakt. Toch hoorde ze Jesters stem er nog doorheen, halve stukken zinnen en woorden en ze fronste haar wenkbrauwen. Wat was hij aan het doen?
      Tellen later was de tornado verdwenen en stond Jester weer midden in het beeld. Volledig ongeschonden.
      Wacht. Wát?

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 11:04 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik ben onder de indruk, Freckles,’ zei Fire – en daar was geen woord van gelogen. ‘Ik had verwacht dat het spelletje wel met een paar minuten over zou zijn, maar het ziet ernaar uit dat het nog een béétje op een extra wedstrijd lijkt.’
      Een béétje – want hij zag niet in hoe Jester van hem zou moeten winnen. Jester zou eerder uitgeput raken dan hij en zelfs als hij zijn vuur ervan overtuigde om Fire zelf aan te vallen dan zou hij daar alleen maar meer energie van krijgen.
      Zou hij ook goed kunnen multitasken?
      Hij betwijfelde het. Vuur verspreidde zich over de grond en Fire beval het te gaan roken zodat de jongen niets meer zou zien. Zijn eigen zicht kwam dat ook niet ten goede, maar hij had nog steeds een poel van lava om zich heen die verhoedde dat Jester rechtstreeks contact met hem kon maken. Even sloot hij zijn ogen, hij verzamelde energie in zijn handen, creëerde vier bollen en gooide die omhoog, waar ze uit elkaar spatten en er een vurige hagel neerdaalde. Met een vuurtornado rondom de plek waar Jester had gestaan zorgde hij ervoor dat de jongen ingesloten raakte, zodat hij ófwel door de rook zou worden uitgeschakeld, óf door de vurige hagel, óf door het vuur dat over de grond kroop, óf door de brandende lucht die om hem heen wervelde.
      Als hij daar uit kwam, verdiende hij wel een buiging.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 9:25 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij had op zijn beurt Vienna's hand gepakt. Met grote ogen keek hij toe hoe Jester ongeschonden uit het vuur kwam. Ergens was hij opgelucht, aan de andere kant was hij bang. Wat zou het bestuur van hem denken nu hij zo duidelijk liet zien dat hij zijn gave misschien wel meer onder controle had dan zij dachten? Hij kon Jester niet nog een keer kwijtraken, dat mocht niet! Angst overspoelde hem en nestelde zich in zijn buik. Jester kon niet anders nu, hij moest Fire bevechten. Maar hij was zo sterk met alleen zijn stem, dat het bijzonder was. Yrla kreeg zelf zelfs de kriebels bij het idee dat zijn vriend blijkbaar zo krachtig was en zoveel leek in dat opzicht op Zebediah. Ze hadden geluk dat Jester zulke sterke moralen had, want anders...
      "Yr, gaat het wel goed met je?" Geschrokken keek Yrla om naar het meisje naast hem en hij slikte de brok in zijn keel weg. "Ja hoor, gaat wel. Hoezo?" Vienna keek hem met wantrouwen aan. "Je ziet zo bleek," zei ze zachtjes. Yrla lachte zachtjes. Jester was daar in de arena aan het vechten om overeind te blijven staan en Vienna maakte zich zorgen om hem. Waarschijnlijk zat ze zelf ook vol spanning. Hij trok haar in een halve knuffel. "Het gaat echt wel, het is gewoon de spanning." Hij legde zijn hoofd op die van Vienna. Het was lang geleden dat ze zo gezeten hadden, maar voor nu voelde het even goed om elkaar zo te steunen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Hij voelde een kriebel door zijn maag schieten, die nu absoluut verkeerd aanvoelde. Hij had spanningen om Jester, maar tegelijkertijd was hij opeens heel bewust van Adam naast hem. Hij keek even opzij naar de jongen naast hem. Hij zag de spanning op zijn gezicht staan, de ernst. Ergens wilde hij een arm om de jongen heen slaan, maar het werd een beetje onhandig door zijn rolstoel. Adam zou het moeten doen met zijn hand en een glimlach. Hij keek zelf ook weer vol spanning naar het scherm. Fire had voor een groot deel rook laten zakken over het scherm en er was niet duidelijk wat er gebeurde. Kon Jester zich hier ook uit lullen?

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Ze had het koud verschrikkelijk koud. Ze rilde over haar hele lichaam, de kou leek zich onder haar huid gevestigd te hebben. Onyx had haar van de grond gehaald en een beetje ongemakkelijk lag ze nu in zijn armen. Ze wilde protesteren, claimen dat ze best zelf kon lopen, maar Fersephone wist ook wel dat ze zichzelf daar vooral mee voor de gek hield. Ze wilde een bijtende opmerking maken, maar ze had de energie er gewoon niet voor.
      Uiteindelijk werd het donkerder en voelde Fersephone hoe Onyx haar op de bank in de woonkamer neerlegde. Haar hoofd tolde nog steeds en rillingen van kou gingen over haar lichaam heen. Met de rillingen kwam de spierpijn. "Bedankt," zuchtte ze zachtjes. Ondanks dat ze het niet prettig vond had hij haar wel teruggebracht naar de campus.

---

It's never gonna happen, Guys.

Naar Merrin.
      Die twee woorden waren als een klap in zijn gezicht. Hij had het gevoel gehad dat dingen beter tussen hen gingen, dat Adam hem aardig begon te vinden. En nu was hij toch zo maar weggelopen om bij zijn vriend te gaan zitten? Zonder wat te zeggen? Terwijl hij Agami en hem hier achterliet? Hij klemde zijn kiezen op elkaar en staarde naar het scherm. Fire gaf Jester er flink van langs, hoewel Jester beter standhield dan verwacht. Hij kon al helemaal voor zich zien hoe Adam de hand van Merrin zou vasthouden terwijl ze in spanning afwachtten. Hij voelde de neiging om ook naar voren te lopen om weer doodleuk naast Adam te gaan zitten, maar hij zag ook wel in dat dat niet het gewenste resultaat zou hebben. Hij keek even naar zijn tas vol lekkers waarvan hij gedacht had dat ze dat met z'n vieren zouden opeten, maar hij had zijn tas nog niet eens aangeraakt en zoals alles wat hij plande rondom Adam, ging het weer helemaal niet hoe hij gehoopt had. Hij tuurde weer naar het scherm. Hopelijk maakte Fire er gauw een einde aan. Hoe eerder het toernooi voorbij was, hoe beter.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zie, dat kwam er nou van als je zo idioot was om Vuur uit te dagen. Ondertussen was hij al tot de slotsom gekomen dat iedere keer onder Fire's aanvallen vandaan komen hem misschien in leven hield, maar hem ook geen stap verder hielp. Als het aankwam op uithoudingsvermogen, was het heel duidelijk wie dat zou gaan winnen.
      Vlammen kropen sissend over de grond en zette het dorre gras binnen seconden in lichterlaaie. Dikke, grijze rook walmde omhoog van het schokkerige spoor dat het vuur had achtergelaten. Het waaide ook niet weg, maar steeg als een zware muur op tussen hem en Fire. Heel even nog ving hij de blik van de blonde jongen voordat het grijze gordijn tussen hen inschoof en Jester afsneed van de rest van de wereld.
      Hij staarde naar de dikke rook en de moed zonk hem in de schoenen. Dit ging hij niet winnen. Rondom hem heen verrees opnieuw een brullende muur van vlammen, die hem en de rook insloot op dezelfde plek. Gretig vuur vrat zich nog altijd een weg over de grond en de sissende vlammen waarschuwden hem nog net op tijd dat hij écht iets moest gaan doen. Jester schoot achteruit voordat het vuur hem bereikt had en haastig trok hij zijn shirt over zijn mond en neus, met dat de rook over hem heen gleed en hem insloot.
      Hij zag niets meer. De rook prikte in zijn ogen en brandde achterin zijn keel. In zijn ooghoek flikkerde iets en een verzengende pijn trok door zijn arm toen een gloeiende sintel uit de lucht op hem neerviel. Jester vloekte en trok zijn arm weg en keek geschrokken omhoog. Door de dikke rook heen zag hij iets flikkeren, seconden voordat er vuur uit de hemel op hem neerdaalde. Vonken hamerden op hem neer, verschroeiden zijn armen en zijn nek en brandde gaten zijn zijn kleding. Schreeuwend strompelde hij achteruit en werd brullend begroet door de muur van vlammen aan zijn linkerkant.
      Oplossingen- Hij had oplossingen nodig-
      Withete pijn trok door zijn wenkbrauw en hij sloeg paniekerig de sintel aan de kant. Dit- dit was niet één ding wat hij kon bevelen te stoppen zoals bij Maaya. Dit was overal, allemaal tegelijk en hij kon de ene vlam niet stoppen als de andere dan terrein won en- Er trok een steek door zijn voorhoofd heen, zo heftig dat er een kreun aan zijn lippen ontsnapte en Jester wankelde.
      Je kon fucking Maaya aan, zo moeilijk is dit niet! Kom op, vind de muur van vlammen. Daar kan je wat tegen beginnen! Blijf hier niet stilstaan, dan leg je sowieso het loodje. Die muur is je kans, je weg naar buiten. Je kon Maaya verslaan, dit is niet anders. Gebruik je gave en Fire legt het tegen je af. Álles luistert naar jou als jij dat wil!
      Hij kneep zijn ogen samen en beet zijn kiezen op elkaar. Naar de muur. De sintels uit de lucht kon hij niets aan doen, behalve buiten bereik te komen. Verbeten duwde hij zijn shirt beter tegen zijn neus en mond aan en kwam in beweging. De tornado was helemaal niet zo ver weg, dit kon hij wel. Zijn handen trilden ondertussen. Blaren waren op zijn armen ontstaan en de pijn straalde door naar zijn vingers.
      De muur. Daar kon hij doorheen.
      Hij boog af naar links en stak zijn hand al uit naar de wervelende vlammen voor hem. De hitte schroeide zijn vingers. "Je sluit een mens op in het gevaar en je vermoordt de natuur om je heen," schreeuwde hij, zo hard als hij kon. "Dat is afschuwelijk!" Rook brandde achterin zijn keel en hij begon te hoesten. De brullende muur duwde keihard weer terug en aan zijn linkerkant hoorde hij alweer een van de vlammende sporen aan komen sissen."De enige manier om het goed te maken is door me er doorheen te laten. Daarom laat je een gat vallen zodat ik erdoorheen kan stappen en veilig ben!"
      Heel even gebeurde er niets en het sissende vuur likte aan zijn been- en toen viel er een gat. Jester ving een glimp op van de groene bomen en de blauwe lucht voordat hij zichzelf er doorheen gooide en struikelend aan de andere kant van de tornado terecht kwam. Hij wist nog een paar stappen overeind te blijven voordat hij hoestend door zijn knieën zakte.
      Kom overeind! Je bent er nog niet, geef die fucking elf geen kans je opnieuw aan te vallen! Zeg iets, doe íets!
      "Je hebt je gave teveel gebruikt," zei hij schor. Pot verweet de ketel. "Je wil niets anders dan op de grond gaan liggen en gaan slapen want je bent zo moe na dit gevecht. Je weet dat je het goed gedaan hebt, alles is voorbij, ik zit immers op mijn knieën en het is je gelukt, je hoeft niets anders meer te doen dan te gaan liggen. Het is voorbij voor jou. Je zakt door je benen heen, want ze kunnen je gewicht niet meer dragen en je wil je laten meetrekken door de duisternis. Je hebt geen energie meer over. Je knieën kunnen je gewicht niet meer dragen omdat je zo moe bent. Zoveel je gave achter elkaar gebruiken is dom en daarom stopt je lichaam er nu gewoon mee en je geeft je eraan over. Het heeft geen energie meer over om rechtop te blijven staan en daarom zak je door je knieën en slaap je al voordat je de grond raakt!"
      Zijn gave haperde en de grond draaide onder zijn handen. Er trok een nieuwe steek van pijn door zijn voorhoofd, flikkerend achter zijn ogen.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 12:16 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Nee, Jes!!" schreeuwde ze, toen ze zag hoe de jongen uit de muur van vuur tevoorschijn was gekomen. Ze had Yrla en Fayr losgelaten en was met een schreeuw overeind gekomen. Angstig keek ze naar het beeld, terwijl de jongen op zijn knieën lag en Fire steeds dichterbij kwam. Haastig draaide ze zich om en begroef haar neus in de schouder van Yrla. "Ik hoef het niet te zien, ik wil het niet zien. Wil je alsjeblieft vertellen als het klaar is?" Ze voelde hoe Yrla geruststellend een arm om haar schouder heen legde en hoe hij haar iets dichter tegen zich aantrok. Het was fijn om zo even steun van Yrla te kunnen hebben, om even niet te hoeven kijken. Ze wilde niet zien hoe Jester neer ging. Ze hoorde Yrla boven haar Fayrs naam zeggen en Vienna schrok van het feit dat ze haar vriendin in dit moment totaal vergat. Blindelings zocht ze met haar hand naar het been van Fayr en klemde deze uiteindelijk om haar been heen. Ze durfde echter niet te kijken.

---

It's never gonna happen, Guys.

Misschien dat Fire zijn geprevel had kunnen verstaan als de jongen geschreeuwd had, maar daar was hij veel te uitgeput voor. Hij stapte dichterbij, de lava stroomde met hem mee. Hoewel hij wist dat de schoolleiding hem geen keuze liet en dat Jesters verwondingen snel zouden wegtrekken, vond hij het toch naar om te doen. Toen hij zijn tegenstander dichter naderde, gleed de lava om de jongen heen zodat hij geen uitweg meer had. Hij was geneigd om weg te kijken toen de kring om Jester steeds kleiner werd, totdat de jongen zich eraan brandde. Toch wilde hij geen lafaard zijn en hij dwong zichzelf om te blijven kijken hoe Jester begon te schreeuwen. Weldra zou hij door de pijn het bewustzijn verliezen. Misschien was het humaner om hem een dreun te geven, maar in alle eerlijkheid wist hij niet precies waar hij moest slaan om iemand knock-out te krijgen en dat letsel zou dan nog veel langer blijven dan van dit magische vuur. En dus keek hij maar zwijgend en grimmig toe hoe de roodharige jongen met wie hij gisteren dit terrein had verkend lag te spartelen en te schreeuwen totdat hij niet meer bewoog. Daarna doofde hij het vuur, trok de kettingen van Jesters rokende lichamen af en kwam weer overeind. Hij hield een vuist omhoog waar de kettingen langs naar beneden bungelde, maar er zat een nare smaak in zijn mond en de euforie waarop hij gehoopt had bleef uit.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 12:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Ook Fayr had haar ogen stevig dichtgeknepen uiteindelijk. Dit- dit was afschuwelijk. Waarom zou het schoolbestuur zoiets doen en haar leerlingen zoiets door laten maken. Onmenselijk was het haast en ze voelde zich misselijk hoe langer het duurde. Ze kon haar ogen wel dichtdoen, maar dat maakte het geluid niet minder erg. Het leek wel een eeuwigheid voordat het wegstierf en Fayr voorzichtig weer door haar wimpers durfde te kijken.
      De tribunes waren stilgevallen. Ergens aan de kant van de Lions begonnen een paar stemmen te juichen, maar veel waren het er niet. Iedereen staarde geschokt naar het scherm of elkaar en nu pas leek het tot de hele school door te dringen wat de Zuivering precies inhield.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 12:53 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox keek over zijn schouder toen iemand Jesters naam uitschreeuwde. Hij wist bijna zeker dat het Vienna was. Ze stond rechtop, al zakte ze al weer gauw neer. Zijn kaak verstrakte toen Yrla Vienna tegen zich aantrok. Door wat hij Adam en Merrin had aangedaan vond hij het al een walgelijke jongen, het feit dat Vienna überhaupt naast hem wilde zitten maakte hem misselijk, maar het feit dat ze ook nog tegen hem aankroop, en niet tegen haar beste vriendin die aan de andere kant zat, zorgde ervoor dat hij vanbinnen kookte. Hij snapte het niet. Hij snapte het echt niet. Hij richtte zijn blik weer op het scherm en zag hoe Fire Jester uitschakelde. Het was niet fijn om Jester zo ten onder te zien gaan en hij zag aan Fires houding en trillende vuist dat zijn vriend het ook moeilijk vond. Het was doodstil op de tribune geworden – de rest van het toernooi had nog op een wedstrijd geleken maar dit… Hij kreeg er een droge keel van en tastte naar een flesje water in zijn tas.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam had vol afgrijzen toegekeken hoe Jester werd verbrand. Het was afschuwelijk. Hij dacht het brandende vlees zelfs hier te kunnen ruiken. Geen wonder dat Onyx was weg gebeend. Als dat Michiel was geweest die daar lag, terwijl hij hier hulpeloos moest toekijken… Zijn ingewanden bevroren bij die gedachte. Hij had dat ook niet kunnen aanzien.
      ‘Waarom doen ze dit,’ fluisterde hij voor zich uit. Zijn stem trilde. ‘Het lijken de gladiatorengevechten uit de oudheid wel.’ Een traan kroop langs zijn wang. Was Jester dood? Zulk vuur kon je toch niet overleven? Of was het een magisch vuur? Dat moest wel toch? Fox kon toch nooit juichen voor iemand die anderen écht kon verbranden? Hij keek over zijn schouder, probeerde een glimp van de jongen op te vangen zodat hij aan zijn gezicht kon zien of het wel goed zou komen met Jester. Hij kon hem echter niet vinden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij was net zo geschokt als Adam. Het was verschrikkelijk om te zien hoe Jester verbrand werd, hoe hij het uitschreeuwde van de pijn. Die Lion had ook nog eens met een verongelijkte blik in zijn gezicht de hele tijd toegekeken. Zou hij er plezier in hebben gehad? Merrin was wit weggetrokken en had zijn gezicht afgewend naar Adam. Hij kon het na de eerste schreeuwen al niet meer aanzien. Hij mocht Jester dan een enge gozer vinden, door dit toernooi misschien nog wel enger, maar dit had hij niet verdiend. Toen hij de traan over Adam zijn wangen zag lopen, maakte Merrin zich meteen grote zorgen. "Ik weet het niet, Adam. Ik zou niet weten waarom iemand dit zou willen." Hij twijfelde even, maar zei toen: "Kom hier..." Hij spreidde zijn armen voor adam, als uitnodiging voor een knuffel.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het viel niet mee, iemand omhelzen die in een rolstoel zat. Toch aarzelde Adam geen moment en draaide hij zich zo dat hij één arm om Michiels buik heen sloeg en zich zo naar zijn vriend toeboog dat hij met zijn wang tegen zijn borst rustte. De armleuning van de rolstoel drukte tegen zijn ribben, maar alleen Michiels geur was al genoeg om hem niet meer aan dat ongemak te laten denken.
      ‘Ik ben gewoon zo blij dat jij daar niet staat,’ zei hij zachtjes, al besefte hij maar al te goed dat dat in de toekomst misschien nog wel zou komen. Daar wilde hij echter niet aan denken. Het heden was al naar genoeg.

---

Every villain is a hero in his own mind.