[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx zag wel dat ze rilde. Maar ach — van een beetje kou ging niemand dood, toch? Ze zou het vast wel redden. Hij liep de kamer uit, maar toen hij bij de trap kwam aarzelde hij. Hij moest een teamplayer worden. Waarschijnlijk hield dat ook in dat je wat voor elkaar deed, ofzo. In plaats van naar zijn eigen kamer te lopen, liep hij naar de kamer van de meisjes. Hij wist niet op welke kamer Persephone sliep en heel veel kon het hem ook niet schelen; hij trok het dekbed van het eerste bed af dat hij tegenkwam, keerde terug naar de woonkamer en legde het een beetje onbeholpen over haar heen. Zoiets? Moest ie nog meer doen? Thee zetten?
      Thee zetten.
      Ja dat ging hij dus echt niet doen.
      Hij zakte op de andere bank neer, zette zijn mondharmonica aan zijn mond en begon Persephone in slaap te spelen zodat ze sneller zou herstellen. Veel energie om erover te zeuren had ze waarschijnlijk toch niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Alles was zwart.

      “Ga opzoek naar dat ene stukje van je gave dat pijn doet,” zei een stem. Een korte aarzeling. “Je bijwerking. Voel je gave af en zoom er op in als je het vindt. Stel je voor dat je verschillende touwtjes volgt. Aan één van die touwtjes, zit je bijwerking.”
      “Als aan een prikbord?” zei een tweede persoon.
      “Zoiets.”
      “Hoe weet jij dat ik met mentale prikborden werk?”
      “Ik ben je mentor.”
      “Dat is geen reden.”
      “Zoeken, 4814. Anders houden we maar op met deze les.”
      “Goed, goed…”
      Stilte.
      “Ik… volgens mij heb ik het. Het voelt anders dan de rest.”
      Gekraak van een stoel. “Goedzo. Stel je maar voor dat het stukje dat zorgt voor de hoofdpijn aan het einde van het touwtje is geknoopt.”
      “Gelukt.”
      “Mooi. De controle ligt bij jou, onthoudt dat.”
      “Reken maar. King of the world…”
      “Nu gaan we de bijwerking isoleren van de rest. Net als in je eerste jaar gaan we werken met een doosje waar je het in kan stoppen, afgezonderd van de rest.”
      “Oké.”
      “Deze keer is het geen doosje, maar een kluis. Zie je het voor je? Een dikke, zware kluis, met metalen staven en een stevig slot.”
      “Ik zie hem.”
      “Daar stop je de bijwerking in. Laat het er maar aan het touwtje inzakken. Je kan niet het hele touwtje erachter aan gooien, want dat zit vast aan de rest van je gave. Alleen het stukje van de bijwerking. Daarna doe je de deur van de kluis dicht en op slot. De rest van het touwtje komt dus nog onder de deur door.”
      “Lekt er dan ook niet hoofdpijn uit straks?”
      “Een beetje, maar niet meer zo erg als eerst.”
      Stilte.
      “Is het gelukt?”
      “Ik... ik denk het. De extra usb-stick aan het touwtje in de kluis, alleen stick erin, touwtje onder de deur door, deur dicht, slot erop en klaar.”
      “Goedzo. Zet de kluis netjes neer en zoom maar weer uit en doe je ogen weer open.”
      “Je bent wel lekker visueel ingesteld, of niet?”
      “Het werkt, daar gaat het om.”
      “Uh-huh.”
      “Goed gedaan, Jester. Maar pas erop.” De stem klonk duisterder nu, waarschuwend. “Ga niet over je grenzen heen nu de waarschuwing uitblijft. De hoofdpijn is er nog altijd, je hebt het alleen ver weggestopt. Als je je gave overbelast, loop je het risico dat alles er in één keer uit knalt.”
      Stilte.
      “Je gebruikte mijn naam.”
      “Wen er niet aan, 4184.”
      Gegrinnik. “Ik houd ook van jou, Cackle.”

Bij Odin’s baard, wat had hij een koppijn. Zijn hoofd leek haast in tweeën gespleten te worden, bonkend alsof Thor zelf hoogstpersoonlijk met Mjölnir bezig was. Messcherpe steken flitsten op achter zijn slapen tegelijk met zijn hartslag.
      Jester kreunde zacht. Dus dit had Cackle bedoeld. Grote goden wat was dit afschuwelijk. Zelfs nadenken leek pijn te doen. Wat had hij zich ook in zijn hoofd gehaald? Het tegen fucking Fire opnemen? Een recept voor zelfmoord zal je bedoelen.
      Moeizaam pelde Jester zijn ogen een stukje open. Hij dacht vrij zeker te weten dat hij lag. Ergens op. Het laatste wat hij kon herinneren was dat hij uit de tweede vuurtornado was gestrompeld en nog een halve poging gedaan had om Fire te overtuigen in slaap te vallen. Daarna was er alleen nog maar pijn geweest. Anders dan die in zijn hoofd.
      Op de achtergrond gonsde het geroezemoes van de rest van de school nog door het tentdoek heen. Hij lag inderdaad op een bed, op zijn rug. Vaag registreerde hij dat eigenlijk op nog heel wat plekken er vanalles pijn deed, maar die nogal verbleekten bij de blikseminslagen aan de binnenkant van zijn hoofd. Tijd om die bijwerking weer eens in een catacombe op te gaan sluiten. Als hij weer kon nadenken. Hadden die lui nog ergens paracetamol liggen ofzo? Of morfine... Goden. It was in that moment he knew, he fucked up.
      Jester kneep zijn ogen een beetje samen tegen het licht en wierp eens een voorzichtige blik om zich heen. Hij lag in een witte tent, in één van de meerdere veldbedden die er stonden. Een paar meter bij hem vandaan stond een lang figuur tegen een paal aangeleund. Fire, bedacht Jester zich, terwijl zijn ogen hun best deden om te focussen op de lange jongen.
      "Een poel lava?" mompelde Jester moeizaam. Zijn stem klonk schor en ruwer dan hij gewend was, maar er krulde toch nog even een vage grijns om zijn lippen. "Dramaqueen."

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 15:00 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Ik ben ook blij dat ik daar niet hoef te staan of jij." Hij keek even naar de uitgang van de tribune waar Onyx was verdwenen. "Ik kan ook wel begrijpen nu dat Onyx niet toe kon kijken," zei hij zachtjes. Hij maakte zich los uit de omhelzing en legde zijn hand op Adam zijn wang. "Het is nu in ieder geval voorbij. We kunnen zo gaan en dan gaan we lekker op onze kamer film kijken oke? Of gewoon liggen kletsen. Of een spelletje spelen, dan kan Agami ook meedoen," zei hij met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Het was voorbij... Ze had het einde niet gezien, al had ze gezien hoe Jester van het veld getild werd door een aantal mannen. "Kom," ze stootte Fayr naast haar aan. "We moeten hem gaan helpen. Denk je dat je alweer in staat bent om hem te helpen?" Ze was al bijna opgestaan, maar twijfelde uiteindelijk. Fayr had gisteren veel kracht verbruikt, ze wist niet of haar vriendin wel in staat was om Jester al te helpen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire voelde zich opgelucht toen Jester weer bijkwam en hij stapte wat dichterbij. ‘Je liet me dan ook alles uit de kast halen.’ Op Jesters armen borrelde zijn huid op sommige plaatsen nog steeds. Hij kon zich niet herinneren dat hij woekervuur had gebruikt, wat onder de huid bleef woekeren, maar Jester had hem gedwongen om inventief te zijn.
      ‘Ik kan de ergste hitte wel weer terugnemen.’ Hij wreef even in zijn vingers tot ze warm werden en streek ermee over de brandwonden op Jesters huid zodat in elk geval het heftigste branden moest weggaan. De andere wonden zouden met een paar uur wel wegtrekken

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 15:18 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

      "Ik- ik denk het wel, eigenlijk." Ze keek even fronsend om zich heen, maar zag Fersephone nergens. De vermoeidheid was weg en als ze even heel goed zich concentreerde, was zelfs die krioelende energie weer terug, gonzend onder haar huid. Wat had haar zus gedaan? Dit kon niet zonder dat Fersephone haar gave weer gebruikt had. Had ze voorzien dat Jester hulp nodig zou hebben? Maar ze was al voor het bekendmaken van de opdracht verdwenen en Fayr kon zich niet heugen dat het meisje daarna nog wel was opgedoken.
      Het zou vast wel goed gaan. Goed genoeg. Ofzo. Ze zou meteen zoeken als ze hier wegmochten. "Ja," zei ze een stuk vastberadener. "Laten we gaan."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De hand tegen zijn wang zorgde ervoor dat hij even dacht dat Fire nu tegenover hem stond — een gedachte waar hij zich meteen voor schaamde, aangezien Jester pijn had geleden door die jongen en hij het gewoon heel erg warm kreeg. Hij glimlachte naar Michiel, zelfs al voelde hij zich schuldig vanwege het fladderende gevoel in zijn buik. Ja — dat wilde hij wel. Samen kletsen of een film kijken, net als voor het ongeluk. Al betekende het noemen van Agami's naam waarschijnlijk dat hij niet per se alleen wilde zijn.
      'Ja — dat lijkt me leuk.' Hij dacht even aan Fox. Hoorden ze die dan ook niet mee te vragen? Aangezien hij tot nu toe vandaag met hen was opgetrokken? Of ging die straks weer terug naar de Lions? Die gingen vast een feestje bouwen... 'Je wilt liever zonder Fox een spelletje doen? Ik ehm — ik kan ook wel vragen of hij kan proberen wat minder te praten?' Michiel en hij waren tenslotte vrienden... Michiel was een geweldige vriend, hij twijfelde er niet aan dat Fox het heel jammer vond dat de jongen hem zich niet meer herinnerde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Ai, daar had hij niet op gerekend. Hij moest iets verzinnen, vlug. Hoorde Fox nu echt bij zijn vriendengroep? Hij kon het niet zo goed voorstellen. Hij wilde hem er inderdaad niet bijhebben. Maar hij had zo'n vaag vermoeden dat Adam dat wel graag wilde. Maar misschien kon hij beter eerlijk zijn, dit was Adam ten slotte. "Misschien wel," zei hij zachtjes, terwijl hij Adam niet aankeek. "Ik heb het gevoel dat ik jullie allemaal weer opnieuw moet leren kennen. En Fox praat zoveel dat jullie of ik niet eens aan de beurt komen om iets te zeggen." Dat was waar, niet de reden waarom hij er Fox niet bij wilde hebben, maar waar. "Maar misschien kunnen we anders iets met zijn tweeën gaan doen? Dan vraag ik dat ook wel aan Agami en doen we een andere keer iets met zijn allen?" Hij vond het een verschrikkelijk aanbod, hij wilde Fox niet in zijn buurt. Niet op dit moment. Hij leek hem te confronteren met alles wat hij niet had. Hij wilde het liefst gewoon met agami en Adam op stap, met zijn drie. Gewoon de rust van Adam en Agami hebben, zonder stuiterbal idioot de hele tijd om zich heen. Ergens had hij het gevoel dat dat al langer zo was.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Je dacht toch niet dat ik je zomaar zou laten winnen," mompelde Jester terug. Vaag was hij zich ervan bewust dat Fire dichterbij kwam. Hij vroeg zich af hoelang het zou duren voordat hij de Grote Boze usb-stick weer terug in de kluis kon opsluiten. Waarschijnlijk als hij deze pijn had uitgezeten en het er weer in paste. Jippie. Jester knipperde weer en realiseerde zich dat Fire weer wat gezegd had.
      "Klinkt als een plan waar ik achter kan staan," zei hij en trok zijn lippen weer even in een grijns. Grimas. Iets in die richting. Nu hij first-hand had mogen meemaken dat Fire toch wel een heel gevaarlijke dude kon zijn, voelde het ergens niet helemaal lekker om zo ontzettend kwetsbaar te zijn. Maar tegelijkertijd, zo moesten een aantal mensen zich vast ook bij hem voelen, met z'n creepy gave. Zoals Fox gisteren. Bovendien had de jongen weinig keus gehad. Natuurlijk was gewoon een vuist tegen z'n kaak een heel stuk chiller geweest, maar Jester kon het de jongen eigenlijk niet kwalijk nemen wat hij had gedaan. Dit waren de risico's, zoals Dubois had gezegd.
      De Lion stak zijn hand uit. Fire's aanraking was... raar. Aan de ene kant werd Jester zich er plotseling van bewust hoe ontzettendmokertjefuckingveel pijn het daar deed, voordat het soort van weer verdween. Alsof je een gasvlam terugdraaide naar een heel zacht vuurtje. Het maakte de wereld er wel een stukje mooier op.
      "Thanks," zei hij zacht, toen Fire klaar was. Hij draaide zijn hoofd een beetje om de andere kant op te kunnen kijken en werd beloond met een nieuwe klap van Mjölnir. Slecht idee, zijn hoofd bewegen. Do not try this at home. "Zie je toevallig ook nog ergens paracetamol liggen ofzo? Ibuprofen, morfine weetikhet."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze zei haastig Yrla gedag, legde uit dat ze even bij Jester gingen kijken en rende toen de trappen van de tribune af, met Fayr in haar voetstappen. Eenmaal beneden keek Vienna een beetje verward om zich heen. Waar zouden ze heen moeten? Ze keek Fayr even aan en begonnen toen samen een richting uit te lopen. In de verte zagen ze een witte tent staan. "Die moet het zijn!" Opgelucht rende Vienna in de richting van de tent, maar voor ze er überhaupt naar binnen konden worden gelaten, werden ze tegengehouden door een van de docenten.
      "Jullie mogen niet naar binnen." Vienna keek de man verbaasd aan en reageerde daarna een beetje gepikeerd. "Hoe bedoel je we mogen niet naar binnen?! Het toernooi is afgelopen en we willen onze leider zien!" zei ze beledigd.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 15:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      "Wat mijn vriendin bedoelt, is dat ze erg bezorgd is," zei Fayr sussend. Ze kwam een stukje voor Vienna staan en keek de docent glimlachend aan. "We zullen echt niet lang blijven, alleen even kijken hoe het gaat. Voor u het weet staan we weer buiten."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze glimlachte liefjes en zette een stap terug om Fayr de ruimte te geven. Maar hoe vriendelijk Fayr ook was, Vienna en zij werden er niet langs gelaten. Het frustreerde Vienna enorm. "Wat nu?" vroeg ze haar vriendin. Ze namen iets afstand van de docent. Ze keek even bezorgd naar de tent en voelde zich machteloos dat ze nu niets voor Jester kon betekenen.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Wat jij fijn vindt,' zei Adam. 'Jij moet inderdaad maar zeggen wat goed voelt. Als je liever niet hebt dat Fox erbij is omdat hij zo aanwezig is dan snap ik dat wel en het is goed dat je dat eerlijk aangeeft.' Hij glimlachte naar zijn vriend om hem te laten weten dat hij zijn eerlijkheid waardeerde. 'Jij moet het tempo aangeven. Ik kan het straks wel tegen hem zeggen, dat je wat meer ruimte nodig hebt voor je mensen van andere afdelingen opnieuw wil leren kennen? Dat begrijpt hij vast wel.' Er krulde een grijnsje om zijn lippen. 'Als hij het niet begrijpt heeft hij pech, want jij bent mijn beste vriend.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire liep naar een verpleger toe en vertelde haar dat Jester een dosis pijnstillers nodig had. Deze werd door middel van een injectie ingebracht zodat het snel zou werken. De vrouw was nauwelijks weg of er kwam iemand aan die mededeelde dat ze allemaal het podium op moesten. Fire probeerde het doffe gevoel in zijn binnenste te negeren. Kreeg hij nu een beloning omdat hij zijn schoolgenoot had verbrand? Hij deed zijn best er niet aan te denken. Hij had geen keuze gehad, dit had hij voor zijn hele afdeling gedaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Adam was zo lief, zo lief. Merrin voelde een blos op zijn wangen zakken bij die gedachten en kon nog net voorkomen dat hij die gedachte hardop uitsprak. "Bedankt Adam. Ik vind het echt superfijn dat je me begrijpt," zei hij met een glimlachje. En hij voelde zich al stukken beter bij het zien van Adam zijn grijns. Merrin kreeg het warm van binnen dat Adam zo overtuigd zei dat hij zijn beste vriend was. Een kleine overwinning ging door hem heen, toen hij van Adam zelf hoorde dat hij Merrin over Fox verkoos. Al knauwde hem het iets dat hij zei, beste vriend en geen vriendje. Merrin moest daar maar eens werk van gaan maken deze week. Adam had zelf gezegd dat hij verliefd was op Merrin toch? Hij zou het vast niet erg vinden als ze op date gingen, al was dit niet de beste timing om dat te vragen. "We doen het morgen wel, oke?" zei Merrin. "Ik wil niet Fox zijn dag verpesten, en zo te zien heeft hij wat te vieren vandaag."
      Merrin wees naar achteren naar het scherm, waar de leiders weer terug het podium opkwamen. Jester kwam niet heel vlekkeloos het podium op, maar hij leefde in ieder geval nog. Merrin kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht bij het zien van het feit dat hun leider nog overeind stond.

---

It's never gonna happen, Guys.