[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Een podium op? Waren ze wel helemaal goed bij hun hoofd? Stelletje huichelaars. Jester beet zijn kiezen op elkaar, zond een schietgebedje naar Idun en kwam overeind. Hij was vrij zeker dat hij daarna stil zat, maar de wereld bleef langzaam verder draaien en golven. Fijn. Heel fijn. Dat werd nog wat.
      "Jij vertrok trouwens geen spier," zei Jester tegen Fire, in een poging zichzelf af te leiden van de draaiende tent. Hij keek even opzij naar de Lion, die er zelf ook niet heel gelukkig uitzag. De normale zelfverzekerdheid ontbrak. "Toen ik mijn gave gebruikte," verduidelijkte hij. Jester pakte de randen van het bed vast, vertelde zichzelf dat hij prima kon blijven staan als hij dat maar hard genoeg wilde en stond op. Tot zijn eigen verbazing slaagde hij er zelfs in om te blijven staan, waar hij best trots op was, want een weekend slapen klonk hem in de oren als het beste idee van de afgelopen eeuw.
      De klappen van Mjölnir waren ondertussen afgezwakt tot een bonkende specht bij zijn slapen. Nog steeds ontzettend naar, maar iets dat hij kon hendelen. Dat had hij al vaker meegemaakt. Hij probeerde niet te kijken naar de blaren op zijn armen en handen, want daar werden ze toch niet beter van.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire was geneigd om Jester te ondersteunen, gewoon om de school te laten zien dat hij het allemaal niet kwaad bedoeld had en geen keuze had gehad, maar hij wist niet of Jester dat op de een of andere manier als vernederend zou beschouwen om hulp bij het lopen te moeten hebben. Daardoor hield hij een klein beetje afstand zodat hij de jongen te hulp kon schieten als hij door zijn benen zakte. Tenslotte had hij amper de tijd gehad om bij te komen.
      Moest hij eerlijk zijn, zeggen dat hij oordopjes had ingedaan? Hij wist nu dat Jester bij machte was om ze uit zijn oren te praten en er bestond een kans dat ze nog een keer tegenover elkaar zouden gaan staan. 'Ik had me voorbereid,' gaf hij alleen ten antwoord.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Zover was ik ook wel gekomen ja, Legolas," snoof Jester. Kijo liep al voor hen uit de tent uit.
      Rechtop achter de anderen aanlopen. Dat kan je best. Ene voet voor de andere, tjop tjop.
      "Normaal zou ik zeggen dat het was alsof ik tegen een muur stond te praten, maar recent heb ik ontdekt dat zelfs die muur nog meer reactie geeft dan jij deed," grijnsde hij. "Het was haast alsof je me gewoon niet kon horen ofzo-" eigenlijk had hij zelfs geen andere uitleg ervoor dan dat. Zeker nadat Fire Jester bezig had gezien en hem had horen praten, leek het hem eigenlijk best voor de hand liggend dat Fire daar een oplossing voor gezocht had. Geen mentale, maar eentje out-of-the-box. Het was alsof Fire hem gewoon niet had gehoord. "Klootzak, je had oordoppen in, of niet?" Als hij er niet zeker van was geweest dat hij de verbrandde huid op zijn knokkels niet de extra pijn aan zou willen doen om met iets anders dan lucht in contact te komen, had hij Fire tegen z'n schouder gestompt. "Volgende keer neem ik een vuurblusser mee in een rugzakje."
      Het praten tegen Fire hielp om hem af te leiden van hoe ongelukkig hij zich momenteel voelde en ze liepen samen in de richting van het podium waar de onderzoekers mee waren gekomen. Ze liepen helemaal niet zo snel als Jester normaal liep (dat hij rechtop bleef betekende niet dat hij het lot moest tarten en een sprintje trekken) en zeker Fire met zijn lange benen liep normaal vast ook een heel stuk sneller, en Jester vond het getuigen van diens persoonlijkheid dat de jongen hem niet gewoon zomaar in de steek liet. Hij had uiteindelijk eerlijk (oké, soort van) gewonnen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was dat dat jong al half verbrand was, anders had het vast gevoeld alsof haar blik gaten in zijn rug brandde. Dat kleine snotjong. Ze wist niet hoe hij het geflikt had, maar hij was de eerste die haar hallucinatie van zich af had gevochten. Het frustreerde haar zo erg dat ze knarsetandde. Zelf had ze slechts één keer een relatie gehad en Onyx had Ednoces en haar dusdanig vaak met nachtmerries geteisterd dat het nergens op uit was gedraaid. Al jaren lang wilde ze hem dat betaald zetten, hij had zich echter nooit meer aan iemand gehecht. Tot die clown voor haar zich ineens om hem ging bekommeren. Maar bij de eerste de beste kans die ze kreeg, gebeurde er niet eens wat. Ze zou echter wel een manier vinden. Eerst moest ze ondervinden hóé hij zich tegen haar gave had verdedigd, daarna zou ze ontdekken wat ze eraan kon doen. En als ze het allemaal niet lukte… Een donkere glimlach speelde om haar mondhoeken. Dan zorgde ze er wel voor dat Onyx opnieuw zijn verstand verloor. Dat kon toch ook weer niet zó moeilijk zijn… Als ze Onyx niet kon treffen via zijn zwakke plek, dan kon ze die clown misschien wel hard raken door zich op zíjn zwakke plek te storten.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 16:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire grijnsde. Dat had hij snel uitgevogeld. 'Ik had toch verwacht dat je wel wat inventiever zou zijn. Kon je geen regenwolken bij elkaar praten?'
      Ze klommen het trappetje op. Dubois keek hen een beetje ongeduldig aan, alsof ze niet net een flinke prestatie hadden neergezet. Ze gingen naar het publiek staan en Fires blik gleed over de menigte. Eigenlijk was het maar een klein publiek.
      ‘Een hartelijk applaus voor de leiders van de vijf afdelingen. We hebben van het spektakel genoten. Ze hebben de spits afgebeten en jullie laten zien hoe je een goed duel neerzet. Aangezien leiderschap meer behelst dan het onder controle hebben van je gave, is het aan hen om de kandidaat voor de volgende ronde aan te wijzen.’
      Er ging een golf van ontzetting door het publiek – en ook door Fire. Hij staarde naar de misselijkmakende grijns op het gezicht van Dubois. Moest hij iemand van zijn afdeling kiezen die ook die arena in moest gaan? Zo maar – zonder enige voorbereiding? Zijn kaak trok zich strak. Wie moest hij daar nou voor aanwijzen? Aan Astreal, Tony, Serena en Heidi had hij niets, om over de Naamloze nog maar te zwijgen. Vera kon vliegen, maar behalve stenen op iemand hoofd droppen zag hij dat nogal somber in. Onna’s huid was ondoordringbaar, dat was nog wel een interessante. Met Emil kon hij ook nog wel wat beginnen – die kon zichzelf dusdanig dupliceren dat hij iedereen zou verwarren. En hij had Fox nog – als die in een jaguar of een beer veranderde kon hij nog best ver komen, maar hij zou die jongen nooit van zijn leven wéér mensen laten aanvallen. Emil of Onna, dus.
      Gelukkig had hij nog even: de eerste afvaller moest eerst een opvolger kiezen. Dat betekende dat hij aan de hand van de anderen kon bepalen of hij Emil of Onna inzette

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Hij zegt wat?!" Ongelovig liep ze iets dichter naar het scherm toen, dat vanaf hier wat lastiger te zien was. Ze zag een Jester, akelig verbrand en onhandig op het podium staan. Fayr en zij waren teruggegaan naar de tribune en stonden beneden naar het scherm te kijken, zodra ze wisten dat Jester daar zou verschijnen. Met grote ogen keek ze naar Fayr. "Er komt een tweede ronde," zei ze ademloos, toen ze eindelijk begreep wat er gezegd was.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Dit was wreed, gemeen gewoon. Er kwam geen einde aan, er kwam geen einde. "Een tweede ronde," zei hij piepend. Hij had gehoopt dat het voorbij was, dat het klaar was. Hij wilde niet nog iemand zien verdwijnen, verbranden of wat er ook kon gebeuren. Hij wist in ieder geval een ding. Jester zou hem nooit in de arena zetten met zijn rolstoel. Hij hoopte dat dat ook voor Adam zou gelden. Opeens hield hij Adam stevig vast, alsof hij hem nooit los zou laten, zelfs niet als Jester hem zou oproepen. "Wie zal voor ons de arena in gaan?" vroeg hij zachtjes.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 17:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

-

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 17:49 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nou wij in elk geval niet,’ zei Adam en hij legde een hand op Michiels knie, al gaf dat hem een ongemakkelijk gevoel toen hij besefte dat de jongen dat niet kon voelen. ‘En Agami ook niet. Vienna heeft pasgeleden per ongeluk bijna een skelet op je laten vallen en tijdens het bal zweefde ze omhoog en moest jij haar vasthouden, dus ik denk dat Jester haar ook niet zal kiezen,’ stelde hij zijn vriend gerust. ‘Waarschijnlijk kiest hij voor Persephone of Yrla. Ik hoop Yrla,’ zei hij toen stilletjes. Stiekem wenste hij dat die net door Fire verbrand was, in plaats van Jester. ‘Die heeft nog wat goed te maken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Regen.
      Natúúrlijk. Jester kon zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij daar zelf niet over had nagedacht. Hoewel hij geen idee had hoe hij dat precies zou moeten klaarspelen, zou hij het op zijn minst eens moeten proberen. En er zat toch eigenlijk altijd wel water in de lucht? Misschien dat hij dat kon overtuigen zich op Fire's fires te storten. Ofzo. Ish.
      Bij de woorden van Dubois veranderde zijn bloed in ijs.
      Nog iemand. Er moest nog iemand door deze hel heen. Waar het eerst nog als een wedstrijd had geklonken, begreep Jester nu pas echt dat de Hongerspelen echt geen grapje waren. En nu moest hij iemand aanwijzen die dit ook moest doorstaan. Jester gooide er een hele rits interne vloeken tegenaan en zijn mond vertrok tot een dunne streep. Stelletje kwakzalvende klootzakken waren het ook.
      Kijo moest als eerste kiezen. Het meisje leek zo mogelijk nog geschokter met de nieuwe wending van de zaken dan hij en het duurde even voordat ze haar stem terughad en uiteindelijk naar een brede jongen uit haar afdeling wees. Dik, zwart haar, olijfbruine huid en zag eruit alsof er drie Jesters tegelijk in pasten. "Goliath," zei ze, over het geroezemoes heen. "Hij is is de volgende kandidaat van de Elephants."
      Goliath. De gozer die letterlijk tot een reus kon uitgroeien. Jester beet op de binnenkant van zijn wang en deed zijn best geen vloek te mompelen.
      Ednoces wees een meisje aan. "Stella zal de tweede kandidaat van Buffalo's zijn."
      Stella. Kon licht buigen, sturen en verblinden. Als de Panthers slim waren lieten ze die twee in ieder geval tegen mekaar opboksen. Derde hond spelen, en de andere twee lekker laten vechten tot ze zo moe waren dat de Panther er met het been vandoor kon. Zou hij dat nog kunnen zeggen, tegen degene die hij koos?
      Maaya's beurt. "Azrael."
      Hij had geen idee. Niets, nada, noppes. Geen afweging die hij kon maken. Precies haar bedoeling, natuurlijk.
tab] Jester slikte. Acht mensen om uit te kiezen.
      Niet Adam. Veel te jong, nog naamloos en met een gave die grensde aan op slot.
      Niet 8102. Veel te jong, geen naam en geen gave die hier echt goed bij paste.
      Niet Merrin. Die had wel genoeg shit te verduren gekregen, zat in een rolstoel en had zijn naam nauwelijks een week.
      Niet Fayr. Dingen repareren was niet van toepassing in een gevecht en hij zou liever zelf nog een keer tegen Fire moeten dan dat hij dat meisje dezelfde ervaring liet ondergaan.
      Waarschijnlijk niet Vienna. Hoewel ze vast dingen naar anderen toe kon slingeren, vergde dat timing, precisie en wel heel harde klappen. Bovendien zouden de anderen haar ook nog proberen aan te vallen en een verdediging had ze niet.
      Waarschijnlijk niet Onyx. Mensen in slaap spelen kostte een minuut en die tijd had hij niet.
      Waarschijnlijk niet Fersephone. Na zelf meegemaakt te hebben welk effect zo'n verwoestende gave had op de andere partij, was die keuze snel gemaakt. Natuurlijk wilde hij winnen. Natuurlijk wilde hij goed voor zijn afdeling zorgen en hen de beste kans geven. Maar hij had morele grenzen en dit wilde hij niemand anders aandoen.
      Wel Yrla. Met zijn snelheid kon hij de anderen te snel af zijn en veilig blijven. Juist door zijn snelheid was hij haast onzichtbaar en kon gemakkelijk dichtbij komen. Met één welgemikte klap op supersnelheid, was het klusje geklaard. Ednoces had tien seconden normale tijd die hij kon verruilen voor tien seconden stilte, maar Yrla kon altijd blijven rennen. Wel móest hij bij de anderen in de buurt komen, maar als die hem niet aan zagen komen of de tijd hadden te reageren, kwam dat misschien nog wel goed.
      De enige wiens keuze hij niet van tevoren wist, was Fire. Jester gokte op Fox, Onna of Emil. Hij hoopte op de laatste. Onna zou wel heel moeilijk buiten westen te krijgen zijn, Fox leek hem niet het soort persoon die graag in een leeuw veranderde om op mensen te kauwen en hij ging er eigenlijk wel vanuit dat Fire ondertussen ongeveer hetzelfde tegenover dit fucking toernooi stond als hij.
      "Voor de Panthers gaat Yrla de strijd aan," zei hij, zijn stem zo standvastig als hij kon. Zijn ogen gleden over de tribune tot hij de jongen gevonden had en hij gaf een klein knikje. De jongen kon dit. Het was geen wraak of iets, Jester dacht oprecht dat hij de beste zou zijn om dit te overleven. Hij vertrouwde erop.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox kon zich niet voorstellen dat hij ergens vandaag en gisteren nog enthousiast was geweest over dit toernooi. Naïef als hij was, had hij gedacht dat men elkaar niet echt pijn zou doen, dat er bepaalde grenzen waren, of bescherming. Nou – niet dus. Wat als Fire hem koos? Hij kón gevaarlijk zijn, zelfs al wilde hij het niet. Hij had nota bene zijn halve afdeling op de ziekenzaal gekregen. Toen was hij onder invloed geweest, maar als hij puur van zijn gave uitging kon hij zelfs dodelijk zijn. Het zorgde voor een knoop in zijn maag. Hij duwde zijn knieën nerveus tegen elkaar aan terwijl hij op een oordeel wachtte.
      ‘Emil zal voor de Lions vechten,’ sprak Fire.
      De opluchting was zo immens dat hij diep uitademde.
      Hij hoefde niet. In elk geval niet deze ronde.

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 18:07 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Ronde 2. Ze waren echt wreed gewoon, verschrikkelijk barbaars. Hoe konden ze dit nog een ronde doen? Hij had net voor zijn neus gezien hoe zijn beste vriend door vlammen verzwelgt werd, hoe hij als een klein kikkertje het podium op kwam hoppen. Yrla keek ernstig toe, terwijl de kandidaten nadachten over hun volgende keuze. Even keek hij ernstig naar Jester. Voor wie zou hun leider gaan? Fayr viel direct af, net als de twee naamlozen en Merrin natuurlijk. Onyx dan misschien? Zijn gave leek Yrla erg nutteloos in de arena om eerlijk te zijn, maar Onyx leek nu zijn grootste vertrouwenspersoon. Hij hoopte maar dat Jester niet de keuze zou maken voor hem, omdat ze nu eenmaal goede vrienden waren. Dat zou Vienna, hemzelf en Fersephone over laten. Fersephone kon zich waarschijnlijk handig uit de voeten maken, maar ze had zich overbelast de afgelopen dagen. Daarnaast was het meisje nog altijd niet gespot op de tribune. Voor het eerst deze ochtend vroeg Yrla zich af waar het meisje eigenlijk gebleven was. Vienna was ook geen optie, ze had al als een stressbal naast hem gezeten, het meisje zou doodsangsten uitstaan. Hij voelde hem al aankomen... En toch.
      "Gloeiende..." Zijn scheldwoorden bleven echter in zijn keel steken. Hij voelde de schok door hem heen gaan, zodra Jester zijn naam noemde. Hij staarde zijn leider geschokt aan, waardoor hij even later Jesters blik ving. Hij hoopte maar dat dit geen straf was en dat dit een manier was om te vertellen dat hij vertrouwen in hem had. Zonder iets te zeggen stond de jongen op, zich opeens heel bewust dat hij daar alleen zat. Dat er geen Vienna of Fayr meer was die hem succes kon wensen. Hij zuchtte een keer, rechtte zijn schouders en liep langs de bank in de richting van de trap. Terwijl hij rustig over de trap naar beneden liep, was hij zich bewust van elke blik die naar hem keek. Hoewel hij zich er nerveus onder voelde, probeerde hij dat niet te laten zien en toverde zijn altijd blijvende grijns op zijn gezicht.
      Met zijn ogen ging hij echter langs de andere deelnemers. Elephants - Vervorming; groeien. Zoiets was het. Stella, voor de Rhinos. Iets met licht buigen, natuurlijk had hij wel eens een van haar shows gezien. En daarbij was Stella niet verkeerd geweest, onder de lakens natuurlijk. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. De kandidaat van de Rhino's kende hij niet en besloot direct dat dat zijn eerste target zou zijn. Hij wilde het niet opnemen tegen iemand waarvan hij de gave niet wist. Dat leek hem nog tien keer gevaarlijker dan Stella die wat lichtstralen om kon buigen.
      Terwijl hij naar het podium liep, hoorde hij Fire de volgende kandidaat oproepen. Emil, Yrla moest even nadenken. De lions hadden een verbond met hen, dus hij verwachtte dat Emil hem in eerste instantie met rust zou laten, maar wat was zijn gave ook alweer?

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Ze was de tribune opgerend - zonder een antwoord op te wachten van Fayr - om nog een glimp van Yrla op te kunnen vangen. Maar al vooraan de tribune was duidelijk dat de jongen via de andere kant zou verlaten en dat ze niet meer met hem kon spreken. Een knoop vestigde zich in haar maag. Ze vond dit maar niets, helemaal niets. Dit hele toernooi mocht van haar geschrapt worden. Ze keek terug naar de tribune, naar hun lege plek. Daar wilde ze nu eigenlijk niet meer gaan zitten. Een paar rijen eerder zag ze echter het gezicht van Fox en van Agami. Misschien moesten ze maar bij elkaar gaan zitten voor de steun. Ze vond het vreemd dat beiden alleen zaten, 8102 van hun afdeling en fox van de andere. Ze had niet het idee dat die twee elkaar echt kenden, behalve van het bal dan natuurlijk.
      Ze zag dat Fayr haar gevolgd was en Vienna stak ongemakkelijk een hand naar haar uit. "Kom, we gaan bij de rest zitten." Ze liep weer terug in de richting van haar plek, maar week uiteindelijk af. "Mogen we erbij komen zitten?" vroeg ze zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hé.’ Fox glimlachte naar de meisjes en hij schoof ietsje op zodat ze er allebei tussen pasten. Hij voelde zich nogal in de steek gelaten door Adam, en Agami was ook maar een stil meisje. Vienna was een stuk gezelliger. Hoopte hij. ‘Ja, kom erbij. Wat een klotestreek hè, dat er nog een ronde is.’
      Wat zou ze ervan vinden dat Yrla nu in de arena stond? Net hadden ze er best close uitgezien. Het gaf hem nog steeds een verongelijkt gevoel – zonder de leugens van Yrla had haar broertje misschien niet eens in een rolstoel gezeten – maar eigenlijk wist hij helemaal niet zeker of ze dat wel wist. Dat was niet het moment om er iets over te zeggen, dus hij besloot maar gewoon er voor haar te zijn.
      Hopelijk wilde zij wél zijn hand vasthouden als ze het spannend vond worden…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Het is verschrikkelijk," zei ze zachtjes. Ze keek even naar Fayr en boog toen naar Fox toe. Ze fluisterde, in de hoop Fayr niet op stang te jagen. Toch wilde ze haar angst voor heel even ergens kwijt. "Ik was voor een moment even bang dat Jester mij in de arena zou zetten. Het is misschien niet eerlijk tegenover Yrla, maar ik ben zo opgelucht dat ik niet daar hoef te staan." Ze gaf Fox een bibberig glimlachje en wendde zich toen tot het scherm, waar Yrla plaats nam op een van de startpunten. Ze nodigde Fayr uit om weer elkaars handen te verstrengelen. Voor een paar luttele seconden twijfelde, maar legde uiteindelijk haar hand open op Fox zijn been om hem ook uit te nodigen om handen vast te houden.

---

It's never gonna happen, Guys.