[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Alleen-" Jester schudde even zijn hoofd. "Gozer, wat is er aan de hand?"
      So close. So fúcking close.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fires smeulende ogen vertelden Onyx al waar dit over ging.
      Tony.
      Had de jongen opgebiecht wat er was gebeurd? Onyx had er geen spijt van, zou ook niet gaan doen alsof. Hij gaf een knikje naar Jester om aan te geven dat hij dit wel alleen kon. Als het even kon, wilde hij zijn vriend hier buiten laten.
      Fire was een redelijke jongen. Misschien dat hij nog ergens een greintje begrip vandaan kon schrapen.
      'Het is oké,' zei hij tegen Jester. 'Ga jij maar met Yrla praten, dan doe ik dit.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester klemde zijn kiezen op elkaar, maar wist ook wel dat dit tegenspreken een gevecht was dat hij zou verliezen.
      Ze waren bondgenoten. Er zou niets aan de hand moeten zijn. Hij kon prima in zijn eentje met Yrla gaan praten en Onyx bij Fire achterlaten.
      "You better not be barbequed when you're done[/i]," zei Jester uiteindelijk langzaam, als een soort verkapte waarschuwing naar beiden. "Fire," groette hij de jongen, met nog een laatste argwanende blik zijn kant op voordat hij langs de jongen heen stapte en de trap op liep. Hij vond het maar niks dat hij Onyx-wandelende-bom bij Fire-wandelende-aansteker moest achterlaten en al helemaal niet omdat hij ergens een donker vermoeden had waar dit over ging.
      Tony.
      Fucking Tony.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi had een flinke dosis kalmeringsmiddelen toegediend gekregen waardoor ze nauwelijks aanspreekbaar was. Even had ze een adrenalineshot gekregen toen Maxwell was verschenen, die haar uitgebreid verhoord had. Er was geen weerstand meer, Dezi had alles verteld over de woorden van Zebediah, haar plan om 8175 mentaal te breken en de dingen die ze had gedaan om dat te bereiken. In schaamte had Safira zich van haar afgedraaid. Zelf had ze alleen flarden meegekregen. Af en toe had ze een gesprek opgevangen tussen Yrla en Dezi – hoewel ze het altijd moeilijk vond om haar hoofd erbij te houden als Yrla in de buurt was – en ze had ook wel gemerkt dat er wat tussen 8175 en Dezi had gespeeld. Ze wist dat de jongen met Dezi naar bed was gegaan – niet iets wat ze had willen zien – maar er waren ook een hoop gaten in die herinnering en ze wist dat dat betekende dat Dezi haar dingen had opgedragen.
      Haar gedachten raakten afgeleid toen er opeens twee mensen in de ruimte verschenen. Ze hadden bekende gezichten, toch kon Safira er geen namen aan koppelen. De jongen stapte naar voren en ging aan Dezi’s bed staan. Met vlakke hand gaf hij een klapje tegen haar wang.
      ‘Dezi… meisje toch… Zijn we wakker?’
      Safira schoot naar voren in haar kooi en ontblootte haar tanden.
      Die jongen wilde Dezi kwaad doen, ze voelde het.
      Hij keek echter niet naar haar om, het meisje evenmin.
      Dezi’s ogen schoten open. De jongen hing boven haar met zijn gezicht, ze kon Dezi nu niet goed meer zien.
      ‘Je zal terugkeren naar de school,’ klonk het uit de mond van de zwartharige jongen. ‘Ze zullen je herinneringen weghalen. Je krijgt slechts één opdracht mee. Dood je roodharige klasgenoot. Jester. Het maakt niet uit hoe, maar je zult hem doden.’
      Safira wilde brullen, wilde wild worden – maar wat ze nog veel liever wilde was niet de indruk wekken dat ze de jongen kon verstaan. Hij kon haar gedachten beheersen, was het niet? Er liep een rilling langs haar rug. Als Dezi iemand zou doden, zou ze Safira daarvoor gebruiken. Het zorgde ervoor dat ze het ijskoud kreeg.
      Ze wilde niemand doden.
      Zeker Jester niet. Hij was Yrla’s beste vriend, het zou hem immens veel verdriet doen als hij stierf. Ze moest hier iets op verzinnen! Waarschijnlijk was ze de enige die dit wist. Onrustig klapperde ze met haar vleugels. Hopelijk was dit niet een van de vele herinneringen die wegglipte. Nee – ze moest dit onthouden.
      Iemand wilde Dezi brainwashen, wilde haar Jester laten doden.
      Iemand wilde Dezi brainwashen, wilde haar Jester laten doden.
      Ze bleef de zin voor zichzelf herhalen en vergrootte daarmee de kans dat ze het zou onthouden.
      Dat was stap één.
      Een manier vinden om het aan iemand te vertellen… Tja, dat was een ander verhaal.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het kostte moeite om niet bovenaan de trap te blijven staan en te proberen om mee te luisteren, maar Fire was echt niet achterlijk. Dus Jester deed zijn best om het onheilspellende gevoel van Fire's aanwezigheid beneden van zich af te zetten en liep naar Yrla's kamer. Net als de vorige keer roffelde hij twee keer kort op de deur voordat hij de klink naar beneden duwde.
      Toen ze nog vrienden waren deed hij zelfs dat niet eens, maar het leek hem nog een beetje vroeg om meteen weet als mates rond te gaan hangen. Yrla was Maaya niet. Was ook niet zo over de grens gegaan als Dezi. Maar Onyx had wel een punt. Het wás Yrla's idee geweest om op deze manier met de twee jongens te lopen fucken en mensen laten denken dat hun geaardheid een reden was waardoor ze omgelegd zouden kunnen worden... Het bleef een geniepige en achterbakse streek. Zelfs als Yrla het uiteindelijk had gedaan om hen te beschermen.
      Voordat Jester überhaupt kon gaan beginnen om na te denken over hun vriendschap, moest die jongen eerst nog even bewijzen aan welke kant hij stond. Ze hadden niet heel veel gehoord, maar genoeg om een paar conclusies te kunnen trekken. Zebediah had niet geweten dat ze er waren en Yrla al helemaal niet. Nu hing het er vanaf welk verhaal Yrla zou ophangen. Of het waar was, of niet.
      Yrla zat op zijn bed met een boek.
      "Hé, sorry dat ik weg was. Onyx-" Jester gebaarde vaag met zijn hand, "deed moeilijk." Hij duwde de deur achter zich dicht en liet zich tegen de deurpost aanleunen, met zijn handen in zijn zakken. "Je had vanavond een gesprek met- Jeweetwel, toch? Wanneer? Is het al geweest? Ben je nog steeds jezelf of een brainwashed monkey? Wat zei hij?"
      ... Yrla was voor twee jaar (of langer?) zijn vriend geweest. Hij kon een vragenwatervalletje best hebben.
      Goden, wat hoopte hij dat Yrla nu de waarheid zou vertellen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx liet zijn handen in zijn zakken glijden. Zijn ogen waren rustiger dan eerder op de dag, maar hij zag er evengoed vermoeid uit.
      ‘Binnen? Buiten?’
      ‘Buiten.’
      Hij vond de huiskamer nou eenmaal geen plaats om over een verkrachting te spreken. Ze liepen naar buiten toe. Onyx slenterde naast hem en ze liepen een eindje bij de campus vandaan.
      ‘Tony heeft het je verteld hè?’
      Fire was overrompeld toen Onyx het onderwerp zelf aansneed. Hij liet zijn blik over de jongen glijden. Het was wel een slimme zet om er zelf over te beginnen. ‘Tony heeft me iets verteld, ja.’
      ‘Ah. En nu?’ Onyx bleef stilstaan. Hij ging zijn blik niet uit de weg.
      Fire voelde zich er ongemakkelijk door. Hij was niet bang voor Onyx, maar echt lekker op z’n gemak voelde hij zich ook niet bij iemand die zijn afdelingsgenoot had verkracht.
      ‘Hij wil geen bondgenootschap.’
      ‘Had hij dat niet eerder kunnen zeggen?’
      Fire had het hem niet eerder gevraagd. Maar hoe had hij iets als dit kunnen vermoeden?
      ‘Je snapt toch wel dat ik geen samenwerking kan aangaan met een verkrachter?’ vroeg Fire. Hij klonk gefrustreerder dan de bedoeling was – Onyx deed er zo luchtig over!
      ‘Je ligt anders ook niet wakker van het feit dat je er zelf twee in je team hebt zitten.’
      Fire trok zijn wenkbrauwen op. Wat was dit nou weer voor onzin?
      Onyx snoof. ‘Oh, dat heeft hij er niet bij verteld? Hij heeft gewoon gezegd dat ik hem besprongen heb? Ja – zo’n smiecht is hij wel.’
      Fire voelde de neiging om een stapje achteruit te doen. Toch bleef hij staan. ‘Ik ben hier gekomen om naar jouw kant van het verhaal te luisteren.’
      Onyx hield zijn blik even vast voor hij in de verte tuurde. ‘Vienna kwam in tranen naar Jester en mij toe. Fox had haar verteld dat twee van zijn afdelingsgenoten Vienna wilden betasten en verkrachten nadat ze yoghurt over hen heen had gekieperd. Fox had gezegd dat ze van kamer moest wisselen met Jester en mij zodat de jongens zich zouden doodschrikken. Nou – dat deden ze.’ Onyx keek hem weer aan, zijn ogen zagen er kil uit in het maanlicht. ‘Dus we ruilden van kamer. Rond middernacht slopen de twee onze kamer binnen. Ze schrokken zich de pleuris toen ze ons zagen. Ik overmeesterde er eentje, Jester hield de ander met zijn gave onder bedwang. Daarna heb ik een bezem gepakt en die in Tony’s hol geramd zodat ie het voortaan zou vertikken om een van onze meisjes – of welk meisje dan ook – aan te randen. Astreal mocht van het spektakel genieten. Uiteindelijk mocht hij kiezen: zelf ook door een bezem ontmaagd worden of zijn vriend nog een rondje gunnen. Hij ging voor dat laatste .We hebben Tony daarna ook laten gaan.’
      Fire wreef een hand over zijn gezicht. Dit was wel een hele andere versie dan die van Tony – maar hij zag ook wel in waarom Tony dít allemaal niet had verteld. Hij was dus bij lange na niet zo onschuldig als hij hem had willen laten geloven.
      ‘Iemand met een bezem verkrachten…’ mompelde hij. ‘Dat gaat echt veel te ver man. Dan ben je toch geen haar beter als Tony en Astreal?’
      Onyx haalde zijn schouders op. ‘Misschien niet. Maar Vienna – en de andere meiden – lieten ze met rust. Daar was het me om te doen. Als ze een van jouw afdelingsgenoten wilden verkrachten had je hen toch ook niet hun gang laten gaan.’
      ‘Natuurlijk niet,’ reageerde hij gepikeerd. ‘Maar ik zou me niet tot hetzelfde niveau verlagen. Zoiets kan ook op een minder barbaarse manier worden opgelost.’
      ‘Ik deed wat ik moest doen,’ hield Onyx vol. ‘Moest ik ze dan maar met een vermaninkje wegsturen? Ik wil dat mijn klasgenoten zich veilig in hun eigen bed voelen. Of het gevaar nou bij een andere afdeling of bij die van onszelf vandaan komt dat kan me niet schelen.’ Onyx’ kaak verstrakte. ‘Denk niet dat ik mijn eigen afdelingsgenoten anders behandel. De enige reden dat ik Dezi’s gezicht heb verminkt, is omdat ze een bezem in d’r reet veel te lekker zou vinden.’ Onyx’s ogen priemden zich in die van hem. ‘Doe met je afdelingsgenoten wat je wilt, maar als ze zich op ónze slaapkamers bevinden dan is dat met risico voor hun eigen leven. Vertel ze dat maar.’
      Dezi? Bedoelde hij nou dat Dezi óók iemand had willen verkrachten?
      Hij slaakte een zucht. Wat had hij in Onyx’ geval gedaan? Hij wist het niet. Hij zou niet met een bezem aan de slag zijn gegaan, dat wist hij wel.
      ‘Je had naar mij moeten komen.’
      ‘Fóx had naar jou toe moeten komen,’ antwoordde Onyx. ‘En het feit dat hij dat niet gedaan heeft, zegt ook iets over het gebrek aan vertrouwen tussen jouw en je second in command.’
      Het was als een klap in zijn gezicht.
      Waarom had Fox het hem niet verteld? Hij begreep het niet – het was niets voor Fox om zoiets achter te houden. Als zulk soort dingen achter zijn rug om werden gedaan – wat was hij dan voor leider? Wat een figuur sloeg hij zo; hij had commentaar op de Panthers gehad en nu bleek zijn eigen afdeling een zooitje. Hij schaamde zich rot en hij wist dan ook niet meer wat hij moest zeggen.
      ‘Met Fox zal ik nog een hartig woordje spreken,’ antwoordde hij uiteindelijk. ‘Maar dit is niet oké, Onyx. Je kan zo boos zijn als je wil, maar je weet niet hoe ver die jongens gegaan waren. Misschien waren ze wel teruggekrabbeld zodra ze die meid hadden aangeraakt. Jíj bent verder gegaan dan die jongens. Zij zijn geen verkrachters, jij wel.’
      ‘Dus ik had ze maar gewoon hun gang moeten laten gaan?’ Hij hoorde aan Onyx’ stem dat hij zijn temperament weer aan het verliezen was.
      ‘Nee. Maar ik ken die jongens. Een dreigement was genoeg geweest, een goed pak slaag had ook gekund. Maar dít… Ik zit nu met een leerling die zo getraumatiseerd is dat zijn gave op slot zit. Waarschijnlijk wordt hij voor het weekend van school verwijderd. Ík zit met een verzwakt team en júllie zitten ook met een verzwakt team – want ik twijfel er niet aan dat jouw wraak op Dezi haar door het lint hebt helpen gaan. Jij neemt geen wraak op personen, Onyx, jij laat er een hele afdeling voor opdraaien.
      Onyx zweeg.
      ‘Ik keur het niet goed wat Astreal en Tony hebben gedaan, maar dit was niet de manier om dat op te lossen. Ik heb nu twee jongens die nog nauwelijks functioneren – en die alleen maar gevaarlijker worden als dit trauma niet verwerkt wordt. Als jij nog wilt dat er sprake van een bondgenootschap is, zorg je ervoor dat die jongens weer hun gave kunnen gebruiken. Je hebt geluk dat je vriend héél overtuigend kan zijn – overtuig de jongens er maar van dat het nooit heeft plaatsgevonden.’ Hij keek Onyx recht aan. ‘Je hebt een hoop in je mars, Onyx, en je bent een slimme jongen. Maar stop met voor eigen rechter te spelen. Je bent geen solo-speler meer, je hebt een team achter je staan. Twéé teams. Met elkaar hadden jullie tot een betere oplossing kunnen komen dan dit.’
      Onyx keek weg, hij sprak verder geen woord.
      Fire was ook uitgepraat. Hij was teleurgesteld in zijn team, teleurgesteld in Astreal en Tony, teleurgesteld in Fox, teleurgesteld in zijn nieuwe bondgenoten. Zonder verder nog wat te zeggen, beende hij langs Onyx heen. Er zat een hol gevoel in zijn maag – en opeens voelde hij zich heel alleen, nu hij niemand had aan wie hij dit kwijt kon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Wauw, nou komt hij opeens opdagen," mompelde hij voor zichzelf. Yrla legde zijn boek weg en gebaarde Jester te gaan zitten. Hij was Jesters ratelen gelukkig gewend, maar gaf veel rustiger antwoord dan Jester. "Je bent te laat, ik heb mijn gesprek met Zeb al gehad. En relax, ik ben nog steeds mezelf." Hij wachtte tot Jester ging zitten. Hij gunde zijn vriend een kleine lach, voor hij van wal stak. "Wel, het gesprek met Zeb was interessant. Zijn verhaal komt in enige mate over met die van Maxwell. Samengevat: De nieuwe lichting is er om de oude lichting eruit te werken, Jada Jada. Hij zegt dat de naamlozen die van school gehaald worden, worden gestopt in een werkkamp - een soort slavenkamp. Voor de oude garde geldt dit ook, behalve als hun gave te gevaarlijk is. Hij wil de wetenschappers laten inzien dat de oude garde net zo goed werkt als de nieuwe. Maar ik denk dat zijn uiteindelijke doel is om de school neer te halen, net als die werkkampen." Yrla schudde even zijn hoofd. "Hij boodt me een escape aan, ik kon weglopen van de deal met mijn herinneringen gewist. Gewoon lekker studentje zijn. Het probleem echter daarvan was dat ik niets van het gesprek aan jullie kon vertellen en daarbij ik zou de rust niet hebben gehad, want Maxwells herinneringen zouden blijven bestaan. Maar aan de andere kant vroeg hij van me wat ik wilde doen. Ik heb tegen Zebediah verteld dat ik een plan ga verzinnen om de Naamlozen weg te pesten van de school." Hij keek Jester even recht aan. "Neem me alsjeblieft niet verkeerd, ik wil dat absoluut niet meer. Maar de informatie die hij vertelde, was voor mijn gevoel belangrijk. Ik kon niet anders dan het met je delen."
      "Oh! En hij was natuurlijk geïnteresseerd in Dezi. Je had hem eens moeten horen praten Jester, zo overtuigend. Ik was er bijna opnieuw ingetrapt en dat terwijl hij niet eens zijn gave gebruikte. Althans, ik denk van niet."

[ bericht aangepast op 19 april 2020 - 0:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

First things first, dat kwam volledig overeen met alles wat hij en Onyx hadden meegekregen vanuit hun toren. Jester knikte langzaam en voelde een last van zijn schouders afvallen. Fouten gemaakt — en hoe — maar het leek erop dat Yrla weer scherp had wie hier de helden waren in het verhaal en aan welke kant hij stond. Dat was één probleem uit de weg.
      "Maak je geen zorgen. Zelfs Onyx was ervan overtuigd dat Zebediah naar de mond te praten de enige manier was waarop je heelhuids uit die situatie kwam." Jester vond Yrla's blik en zond hem een lichte grijns. "Onyx en ik waren er misschien per ongeluk bij. We zaten in de wachttoren. We hebben ongeveer de helft meegekregen en zover we weten heb je constant je zonnebril opgehad. Dus je vrije wil is nog precies dat. Van jou."
      Jester ging verzitten. "Welkom terug, Yr."
      Dit betekende niet dat ze weer vrienden waren. Dat wist Yrla vast ook best. Maar het was een begin.
      Hij liep het verhaal van Yrla nog eens langs in zijn hoofd en koppelde het aan de flarden die zijzelf hadden opgevangen. "Als hij de naamlozen alleen de school uit wil hebben, waarom viel Dezi dan Merrin en 8175 aan? Onyx snap ik — hij schoot hen te hulp en Dezi heeft sowieso een hekel aan hem nu — maar waarom de jongens? En nog altijd vraag ik me af waarom Zebediah zo ontzettend begaan is met het lot van de oude garde, zoals hij het noemt." Jester trok een gezicht. "En iedereen die van school verwijderd wordt, komt in zo'n kamp, behalve als hun gave te gevaarlijk is? Zoals die van Fire bijvoorbeeld, of die van Phone?"
      Of die van jezelf.
      Dat beviel hem maar niets.
      "Je hebt tegen Zeb gezegd dat je een plan gaat verzinnen om nieuwe naamloosjes te pesten, toch?" Jester keek de blonde jongen even peilend aan. "Hoeveel tijd heb je?" Hij beet even op zijn tong. "En tegen Zeb vertellen dat je het wel hebt gedaan zonder het werkelijk te doen, gaat niet werken. Er zijn meer mensen op school die van zijn plannen afweten. Eentje luisterde jullie gesprek ook af."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Dank je?" Hij vond het wel een vervelend idee dat Jester blijkbaar zo dicht in de buurt was geweest, maar zo niet bereikbaar. Hij besloot er geen opmerking over te maken. "Zebediah zegt dat hij niets te maken had met het gedrag van Dezi. Die zegt dat ze zelf een wrok had gevormd tegenover 8175." Hij haalde zijn schouders op. Meer kon hij er niet over zeggen. "Ja, iedereen met een gave die gevaarlijk is, en hij noemde vrijwel bijna iedereen uit ons house. Jij, Onyx, Phone, Dezi en zelfs Vienna. Hij zei dat ze liever 8102, 8175 en Merrin hadden, die rustigere gave hadden. Hij vergat alleen in welke fase ik hoor."
      Hij keek Jester verbaasd aan. "Afgeluisterd zeg je? Dan moet ik inderdaad met een goed plan komen." Zijn wenkbrauwen zakten toen hij zijn hersens kraakten over wat hij moest doen. "Ik ben in ieder geval van plan om even niet meer in ons eigen house te rommelen. Misschien kunnen jullie helpen bedenken van een idee? Ik heb tot het weekend."

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Onyx? Vienna?" Jester fronste zijn wenkbrauwen. "Hebben we het over dezelfde mensen? Onyx stuurt dromen en Vienna kan dingen laten zweven. Dat Onyx daarbuiten ronduit eng is daargelaten, dat is geen geváárlijke gave."
      Of in ieder geval niet op de korte termijn. Nachtmerries waren kut, zeker, en als die aanhielden kreeg je inderdaad een probleem. Toch zag Jester moeilijk in hoe je de gave van Onyx kon veranderen in een wapen, zoals Fersephone wel ingezet zou kunnen worden. Natuurlijk kon hij ondertussen mensen in slaap spelen, maar dat was nu ook nog maar één tegelijk en het duurde een minuut. Onyx wilde je echt niet tegen je hebben want je deed 's nachts geen oog meer dicht, maar de jongen was uiteindelijk een flink stuk enger als iedereen wakker was.
      "En hoe kan Vienna gevaarlijk doen? Natuurlijk kan ze een mes laten zweven, maar ik kan ook een mes gooien als ik mijn best doe." Hij vond het wel heel toevallig dat het overgrote deel van hun house precies onder die gevaarlijke gaven viel. En dat precies de nieuwen dat niet deden. Merrin kon in iedereen veranderen. De president, directeur van de FBI, Dubois... Adam kon terug in de tijd en de gang van zaken veranderen. Dat was nog eens gevaarlijk voor het schoolbestuur en hun plannen.
      Zebediah loog. Fire hoorde in dat rijtje thuis. Dezi, Fersephone, Kijo, hijzelf... niet alle Panthers behalve Fayr.
      "Tot het weekend en dan moet je begonnen zijn, of dan zie je hem weer en presenteer je je plan, of?" Jester haalde een hand door zijn haren. De enige leider die hij genoeg zou kunnen vertrouwen om dit allemaal aan te vertellen, was Fire. Dezelfde Fire die waarschijnlijk op dit precieze moment ruzie had met Onyx vanwege wat er met Tony gebeurd was. No way in hell dat hij akkoord ging met een gedurfd plan naamloosje-pesten-en-achter-de-schermen-weer-oplappen.
      "Blij dat je inziet dat de Panthers een adempauze verdienen," mompelde Jes. "We moeten iets verzinnen waardoor de pesterijen echt lijken voor iedereen die voor Zeb werkt, maar dat de Naamlozen niet écht gepest worden. Ofzo."
      Dit was een van de redenen dat hij Onyx hier graag bij had.

[ bericht aangepast op 19 april 2020 - 1:24 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Ja, hij heeft hun namen ook genoemd," zei Yrla rustig. Hij twijfelde of hij wilde vertellen wat hij Vienna had zien doen op de schietbaan, het voelde als een geheim verraden van Vienna. "Ik denk dat Vienna blijkbaar gevaarlijker kan zijn met haar gave dan we denken." Daar hield hij het bij.
      "Ik heb tot het weekend om een plan te presenteren. Dus ik heb nu vier dagen om met een plan te komen."

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester trok een wenkbrauw op. "Hoe dan?" Met dat hij het zei herinnerde hij zich ineens het gesprek dat hij met het meisje had gehad op de eerste dag van het nieuwe schooljaar. Hij had iets gezegd over het feit dat als het meisje haar gave goed genoeg zou kunnen beheersen en alle saaie oefeningen deed die volgens Sogat moesten, dat ze uiteindelijk genoeg controle zou hebben om als een soort pistool bezig te kunnen. "Sogat is haar mentor, toch?" mompelde hij. Die man was niet echt de belichaming van snelle reflexen en al helemaal niet van gevaar. Hij zag de gast niet eens een normaal pistool hanteren, laat staan Vienna leren hoe zij dat wel zou kunnen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Nee, Jes. Vienna heeft een wisseling van mentor gehad, want ze kreeg mijn mentor. En ik de hare. Ik kreeg Williams en drie maal raden wie Vienna kreeg." Hij had hier niet eerder echt bij stilgestaan. Ja, hij had het verdacht gevonden. Maar blijkbaar niet zo verdacht dat hij in zijn eerste verhaal besloot dit te delen met Jester. Hij wist dat Maxwell interesse had in Vienna, maar misschien moest hij dit toch iets serieuzer gaan nemen.

[ bericht aangepast op 19 april 2020 - 2:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Williams! Dat was het. Was Sogat dan die van Fayr- nee, dat was Navkar. Hier mocht hij ook nog wel eens wat extra aandacht aan besteden, hij wist niet eens dat Vienna van mentor was gewisseld.
      Een seconde later viel het kwartje pas en realiseerde Jester echt zich wat Yrla had gezegd. "Maxwell," zei hij ontzet. "Jóuw mentor is Maxwell."
      Het volledige essay dat vervolgens door zijn hoofd ging over waarom dat een ontzettend nare ontwikkeling was, kon samengevat worden met één woord: Fúck.

[ bericht aangepast op 19 april 2020 - 2:09 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Mijn mentor wàs Maxwell," benadrukte Yrla. Hij keek Jester even vol twijfel aan. Hij moest dit spelen zonder Vienna haar vertrouwen te beschamen. "Ik had al een vaag vermoeden dat Maxwell extra interesse had in Vienna. Hij heeft een aantal keer naar haar gevraagd. En nu Zebediah ook specifiek haar naam genoemd heeft... Maar ik wist niet zo goed wat ik kon doen om haar te beschermen. Hij is haar mentor."
      Hij dacht even na. "Ik heb echter niet het idee dat Vienna ook maar van iets op de hoogte is, anders had ik dat vast wel geweten."

[ bericht aangepast op 19 april 2020 - 2:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.