[RPG] Glamour night clubs and Drag Queens • speeltopic - Speeltopics

25 mei 2016 - 23:04 Cratos is offline

Cratos 37973

"Remember who you really are. Unleash the dragon and let these bitches have it."

Rollen:
• AdoreDelano —— Drag Queen, Aiden Matthew Quinn • 1,3
• AdoreDelano —— Drag Queen, Kellin Brandon Scofield • 1,5
• Flazeda —— Drag Queen, Myles Zane • 1,3
• Daimon —— Drag Queen/Clubeigenaar — Chad Michaels
• PeterMaximoff —— Drag Queen, Evan Hunter James • 1,2
• DandyN —— Drag Queen — Willam Belli
• Morticia —— Drag Queen

• Panix —— Barman, Edward Charles Tremblay • 1,4
• ALDL —— Barvrouw — Sasha Pieterse
• Phillip —— Mannelijke serveerster, Joshua Edin Robbertson • 1,3
• Caprice —— Technicus, Sébastien Gregoire • 1,3

Regels:
• Je mag meerdere personages aanmaken, mits je deze niet verwaarloost.
• Geen ruzies, behalve in de rpg zelf.
• Geen perfecte rollen! Iedereen heeft minpunten.
• Bestuur elkaars personages niet. Alleen die van jezelf.
• 16/18+ is toegestaan, maar zet er een waarschuwing boven.
• In deze RPG moeten de posts 250 woorden bevatten.
• Let op je spelling en grammatica.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 22:52 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

21 juni 2016 - 21:54 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

James McBrian

Mm, dat werkte dus totaal niet. Ik rolde mijn ogen en staarde naar mijn armen met kippenvel erop. Ik slenterde naar achter waar we schone shirts hielden en een wasmachine hadden staan. Ik gooide mijn eigen shirt de was in en trok een ander shirt aan. Ik bleef in de spiegel kijken of alles goed zat. Ik besloot even weg te blijven van de twee jongens aan de bar. Ik hield niet van tegenslagen en liep rustig een rondje door het gebouw. Ik verveelde me. Ik vroeg me af toelaat het was maar had op het moment geen tijd op zak. Ik slenterde terug richting de bar. Ik weet dat ik met schoonmaken misschien liever geen poot uitstak maar op het moment wilde ik graag dat ons werk ging beginnen. Ik wilde dat de club open ging en ik gewoon mijn ding kon doen. Lekker met wel geïnteresseerde jongens flirten. De muziek aan en lekker hard gaan. Eenmaal bij de bar, eiste ik op mijn manier weer alle aandacht op. Een dramatische entree is het halve werk. Ik pakte mijn inmiddels lauwe bier op. "Zeg, hoelaat is het eigelijk?" Ik probeerde te faken dat mijn faal net niet gebeurd was. Na mijn antwoord, bewoog ik mijn lichaam richting de buiten deur. Ik had zin in andere gezichten en een ongemakkelijke situatie. Ik smeet de deur open, in de hoop iets naar een klef stel te kunnen roepen in plaats daarvan werd ik begroet met de twee verwachte jongens geknield bij Evan. Ik trok mijn wenkbrauw op. "Hoi?"

We're all mad here.

21 juni 2016 - 22:55 Villanelle is offline

Villanelle 14555

Aiden "Adore" Matthew Quinn.

Mijn hart brak bijna bij het zien van Evan. De jongen betekende enorm veel voor me en ik wilde absoluut niet dat hij zo huilde en zich ellendig voelde. Eenmaal bij hem kwam ik erachter dat hij aan het telefoneren was. Ik voelde me best een indringer, maar ik wilde alleen maar helpen.
Ik beet hard op mijn lip, en iets wanhopig keek ik Taavi aan die erbij was gekomen. Maar al snel keek ik weer naar Aiden die zei dat het iets goeds was. Verward keek ik hem aan en langzaam trok ik mijn wenkbrauw op. Hij brabbelde nog wat in de telefoon waardoor het duidelijk werd dat hij zijn geliefde aan de lijn had. Uiteindelijk hing hij op en deelde hij mee dat hij een afspraak had in Chicago. Zonder enige toevoeging, waardoor ik het helemaal niet meer begreep. 'En ga je ons ook nog vertellen wat het goede nieuws is en wat je in Chicago te zoeken heb?' Ik wist niet of ik me nu heel dom moest voelen of dat Evan echt onduidelijk was. Al bleken het tranen van geluk te zijn, toch veegde ik met mijn handpalmen zijn wangen droog. Ik ging wat comfortabeler voor hem op de grond zitten en kwam langzaam weer tot rust na de paniek die ik gevoeld had. Het was een hele opluchting dat er niks ergs aan de hand was. Want ten eerste wilde ik het beste voor Evan en ten tweede, was ik totaal geen goede trooster. Bij mij moest je zijn als je stom wilde lachen en niet om ja hart te luchten. Al wilde ik altijd helpen. Ik schok op toen de deur weer open gehooid werd, maar al snel werd ik teleurgesteld door de jongen die naar buiten kwam. Hadden we hem weer. Ik rolde even met mijn ogen en richten me al snel weer op Evan. James was totaal geen aandacht waard.

[ bericht aangepast op 21 juni 2016 - 23:05 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

22 juni 2016 - 20:52 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

Taavi Francuski

Aiden en ik bleven naar elkaar kijken, ik haalde mijn schouders op als teken dat ik het ook niet wist. Ik wilde net vragen of ik iets voor hem kon doen toen hij ineens door de tranen heen een verhaal begon over een geplant bezoek in Chicago. Een opgeluchte ingehouden zucht verliet mijn lippen toen ik merkte dat het niks ergs was. 'En ga je ons ook nog vertellen wat het goede nieuws is en wat je in Chicago te zoeken heb?' Ik sloot me aan bij Aiden's woorden, maar wal allang blij dat het goed nieuws was. Ik zuchtte en liet me naar achter vallen. "Jezus, Evan ik dacht dat ik dood ging man." Mee dat ik naar achter viel staarde ik naar boven. Naar de laatste persoon die ik op dit moment wilde zien, maar goed ik was de grotere person. "Hey James, ben je er allang?" Waarschijnlijk niet. Deze jongen had werk niet als eerste prioriteit. Ik keek naar hoe zijn blik vervormde toen ik iets zei en een gemompelde begroeting kwam terug. Ik hield me in maar van binnen had ik een trots lachje. Hij was nog steeds claimerig over Aiden, na alles. Ik zette me recht en rolde ongemerkt mijn ogen. Ik keek naar Aiden, om te checken hoe hij zich hield. Ik hoopte dat James niks vreemds van plan was, vooral niet nu. Het was allemaal nog kersvers. James gaf ons een niet gemeende felicitatie op "whatever we nu hadden". Ik besloot het risico te nemen en aan te nemen dat het gemeend was. "Thanks James." Ik gaf hem een glimlach. Ook hij hoopte op een antwoord van Evan.

We're all mad here.

23 juni 2016 - 18:48 KIaus is offline

KIaus 21035

Evan Hunter James || Tawni
Ik was echt veel te blij. Dit was echt een enorm bericht, het zou onze levens compleet overhoop gooien, maar het was het beste nieuws wat ik had kunnen krijgen, wat het ook zou betekenen. Het zette mijn hele wereld op z'n kop, en dat zorgde ervoor dat ik verre van duidelijk was voor de buitenwereld. Dat merkte ik voor de vraag van Aiden en de opmerking van Taavi. Iedereen had me proberen op te vrolijken, maar dat was nergens voor nodig. Intussen was James ook bij ons gaan staan. Ik schonk hem een stralende grijns, net als de rest, en richtte mijn grote stralende ogen op Aiden. "In Chicago staat een van de weeshuizen waar Noah en ik contact mee hebben gehad, omdat zij geen problemen hebben met ons als Romani. Dat komt misschien ook omdat Chicago een van de hotspots voor zigeuners in het algemeen is. Maar hij kreeg dus net een belletje, van St. Agnus' Home for Lost Children, dat een radeloze Romani oma haar twee kleinkinderen ter adoptie heeft opgegeven. Dit is echt heel absurd en ongehoord, maar de dame was er gebrand op dat de kinderen wel door hun eigen soort worden opgevoed. En gezien er eigenlijk geen gezinnen zijn zoals wij, die geen kinderen van henzelf kunnen krijgen, belde ze ons, voor een gesprek met het weeshuis en de familie van de kinderen." Ik ratelde maar door, tot ik doorkreeg, dat dit waarschijnlijk veel meer informatie was dan zij wilden hebben. "Kort gezegd: Ik wordt met mijn 27 jaar eindelijk vader." piepte ik dolblij, terwijl de tranen weer begonnen te lopen. Ik kon het gewoon nogsteeds niet geloven. We zouden echt naar Chicago gaan. Hopelijk ging alles goed, en dat zou betekenen dat we over een aanzienlijke tijd twee kleine engeltjes in huis zouden hebben. Het was een droom die uitkwam. Als de familie en het weeshuis ons geschikt zou vinden, wat ook nog een hele kluif zou zijn, maar we konden het aan. Daar was ik zeker van. Hoe vreemd de situatie ook was, want Romani kinderen bleven normaal altijd in de familie, ook als de oudrs kwamen te overlijden, we zouden het tot een goed einde brengen.

Bowties were never Cooler

24 juni 2016 - 2:05 Villanelle is offline

Villanelle 14555

Aiden "Adore" Matthew Quinn.

Ik was echt blij dat er niets ergs met Evan was, maar ik snapte er niet heel veel van. Maar daar kwam langzaam verandering in. Ik had nog nooit zoveel licht in Evan zijn ogen keek en hij begon een heel verhaal over wat er in Chicago was. Automatisch vormde er een lach op mijn gezicht door de enthousiasme in zijn stem. Het ging allemaal wat snel en het was maar goed dat hij met een samenvatting kwam. Lachend veegde ik zijn opkomende tranen weg en sloeg ik mijn armen om zijn nek. 'Ik ben zo blij voor je!' Een dikke kus planten ik op zijn wang. Dit was echt wat hij verdiende. Het was hem zo gegund. Langzaam liet ik hem los en merkte in mijn ooghoek dat James nog steeds buiten stond. Ik probeerde hem te negeren door naar Taavi te kijken en wilde vragen wanneer wij een kindje gingen adopteren. Gewoon als grap. Maar ik bedacht me dag het misschien wel te vroeg in onze realtie was voor kinder grappen. Al hadden we het net nog over baby's gehad. 'je moet ons wel op de hoogte houden he!' Richte ik me weer op Evan. Ik plofte weer goed neer op de grond en uiteindelijk kon ik het toch niet laten. 'Of kom erbij zitten, of ga weg. Want zo als een zoutzak om ons heen hangen is echt enorm vervelend.' Ik probeerde mijn stem zo kalm mogelijk te houden en emotieloos schoot mijn blik naar James. Het liefst natuurlijk weg, maar als ik dat zou zeggen had ik het weer gedaan.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

24 juni 2016 - 2:06 Villanelle is offline

Villanelle 14555

[ bericht aangepast op 24 juni 2016 - 8:42 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

24 juni 2016 - 2:07 Villanelle is offline

Villanelle 14555

[sorry, Q flipte hem.]

[ bericht aangepast op 24 juni 2016 - 8:42 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

24 juni 2016 - 19:47 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

James McBrian

"Of kom erbij zitten, of ga weg. Want zo als een zoutzak om ons heen hangen is echt enorm vervelend." Ik balde mijn handen in vuisten en zette mijn nagels in mijn handpalm, om me er van te weerhouden uit te vallen tegen Aiden. Ik wist precies welk spel ik nu ging spelen. Toch wilde ik diep van binnen niks liever dan tegen hem uitvallen. Wie dacht ie wel dat ie was, om zo tegen mij te praten. Ik wist precies hoe ik Aiden kon alten piepen, sterker nog ik kon hem waarschijnlijk zo laten janken. Ik nam een paar seconden voor mezelf. "Ehm, als ik welkom ben dan graan." Ik zette mij naast de groep en besloot wel aan Taavi's kant te blijven. Niet ineens te dicht willen komen. "Echt mooi Evan!" stemde ik met de rest mee in. "Als iemand het verdient zijn jij en Noah het." Ik gaf hem een gemeende lach. Ik was ook oprecht blij voor hem, al moest ik zelf rillen van de gedachte om vader te zijn op mijn 27e. Kinderen waren maar akelig. Druk, irritant en je had er zo weinig aan. Ik was blij voor Evan maar deel van me hoopte dat het kind niet hier rond ging rennen. Er waren wel eerder collega's geweest met nichtjes en neefjes die door het gebouw rende terwijl iedereen werkte. En wij als barmedewerkers waren dan vaak toch indirect de oppas omdat wij als enige overzicht op de ruimte hebben. Ik rilde even bij de gedachte.

We're all mad here.

24 juni 2016 - 19:56 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

Taavi Francuski

Ik luisterde aandachtig naar Evan, en hing echt bij elk woord aan zijn lippen. Het was een lang verhaal, maar ik volgde het woord voor woord. Ik vond Evan's hele cultuur een interessant iets dus het maakte mij niet uit hoe lang hij door ratelde. Een brede glimlach stond op mijn gezicht. Het zien van een zo erg gelukkige Evan maakte ook mij blij. Evan was zo iemand die je al het geluk in de wereld gunde. Ik moest toegeven dat ik zelfs met het volgen van zijn verhaal toch op een dood eind liep. Daarom was ik ook blij dat hij het nog eens samenvatte. "Kort gezegd: Ik wordt met mijn 27 jaar eindelijk vader." Ik gaf een kleine juich en sloeg mijn arm om Evan heen, dit keer niet troostend maar eerder vierend. "Evan, echt zo leuk! Aw, je wordt echt zo'n leuke pappa!" Ik grinnikte. Ik zou zelf geen kind willen op het moment, maar ooit vast wel. Kinderen zijn leuk. Ze zijn net zo druk en onhandig als ik. Ik ben nog een kind, misschien dat daarom het vaderschap nog niet zo'n goed idee is. "Als jullie het ooit druk hebben zijn ze altijd welkom bij ome Taavi." Ik grinnikte. Een uitbreiding van Evan's gezinnetje betekende indirect ook een uitbreiding van onze familie. Iedereen hier zal waken over de kinderen van Evan. Ik glimlachte en keek content in de zon. Al denkt Evan misschien dat hij geluk heeft met die kinderen, hij moest eens weten hoeveel geluk ze hebben met hem. Ik had alles gegeven voor een vader zoals hij en Noah.

We're all mad here.

25 juni 2016 - 18:01 KIaus is offline

KIaus 21035

Evan Hunter James || Tawni
Ik was echt in de zevende hemel door het nieuws, al wist ik ook wel dat er thuis een hele harde werkelijkheid aan het wachten was over alle consequenties en zorgen die twee kindjes met zich meenamen. Voor nu was ik vooral dolgelukkig, en was blij dat de rest ook blij voor me was. Ik had nu echt geen zin om mezelf en mijn cultuur te verdedigen. James was er inmiddels ook bij komen zitten, waardoor we alleen nog Kellin en Bat misten. Ik schonk ze allemaal een stralende glimlach en liet een welgemeende lach horen bij Taavi's opmerking. "Een echte kraamvisite zal er niet komen, Taavi, gezien ze al iets ouder zijn. Daarbij zullen ze denk ik het grootste deel van de tijd op school en de stoeterij zijn. Maar ik zal eraan denken" Toch zou ik ze echt nooit naar de club meenemen. Een nachtclub is geen plek voor kinderen, zelfs niet als hun vader er werkte en de andere werknemers heel aardig zijn. Ik haalde een hand door mijn haren en sloeg mijn armen zo goed en zo kwaad als het ging om de jongens heen. "Heel erg bedankt, jongens." mompelde ik, voor ik ze weer losliet en de tranen die nog op mijn wangen lagen wegveegde. "Zullen we maar naar binnen gaan? Misschien nog een peuk?" Ik rekte me uit, en probeerde op te staan, wat eigenlijk niet ging met alle jongens om me heen. "Ik moet het Bat en Kellin ook nog vertellen, maar dat wil ik graag zelf doen, okay? Dus nog even mondjes dicht." Hierbij keek ik vooral naar Taavi, die in zijn enthousiasme mogelijk zijn mond voorbij zou praten. Ik wilde namelijk zelf het nieuws brengen, net als dat ik vanavond voor het eerst in jaren mijn moeder zou bellen, om haar in te lichten. Daar was ik wel heel erg bang voor, maar voor nu moest ik het uit mijn hoofd zetten, ander kon ik niets meer doen van de zenuwen voor de rest van de dag.

Bowties were never Cooler

27 juni 2016 - 20:00 Villanelle is offline

Villanelle 14555

Kellin "Alaska" Brandon Scofield.

En toen waren er nog twee. Iets waar ik me niet enorm druk om kon maken, want ik was alleen maar blij dat James naar buiten vertrok. Die jongen kon zich ook geen moment normaal gedragen. 'Laat me maar weer alleen met al die gekke hier.' Grijnsde ik naar Bat, toen hij opmerkte dat hij er nog wel even tussenuit zou gaan straks. Ach, ik ging me straks gewoon op mijn gemakje transformeren en dan kon ik nog even chillen voordat we aan het werk moesten. Ik had nog geen flauw idee wat ik ging doen voor vanavond, dus dat kon ik dan maar meteen rustig gaan bedenken. Ik wist ook nog totaal niet waar ik eigenlijk zin in had. Vaak waren dat dingen die ik op het laatste moment bedacht. En als ik echt afsloot had ik nog tijd zat om me daar druk over te maken. Al lag de planning voor vanavond nog steeds niet vast en leek niemand er echt in geïnteresseerd te zijn. Langzaam dronk ik mijn koffie op en slaakte ik een zucht. 'Echt niet dat ik nog eens zo vroeg op kom dagen hierzo. Wat een aanfluiting.' Ik had nog makkelijk een paar uur in mijn nest kunnen liggen en van slaap kunnen genieten die ik echt hard nodig had. Ik was nog steeds moe en mijn spieren begonnen nu al pijn te doen. Ik ging straks gewoon een dutje doen in de kleedkamer. Niemand die me zou missen en al helemaal niet als Bat straks weg ging.

(sorry, totaal geen inspiratie)

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

27 juni 2016 - 20:24 Villanelle is offline

Villanelle 14555

Aiden "Adore" Matthew Quinn.

Vel bleef ik James aankijken. Heel zijn houding verstrakte na mijn opmerking en ik bereide me voor op de tegenaanval. Een scheldpartij, een klap in mijn gezicht. Je kon het zo gek niet bedenken. Behalve dan een normaal antwoord. Ik kneep achterdochtig mijn ogen samen en keek gespannen toe hoe James naast ons kwam zitten. Dit kon niet. Hij was iets van plan, ik wist het zeker. Normaal kreeg ik al dingen naar me hoofd als ik alleen al langs liep. Toch zei ik niks en keek ik uiteindelijk terug naar Evan, die nog steeds in de zevende hemel was. Hij nam Taavi zijn opmerking veelte serieus en ratelde meteen door over kraamvisite en weet ik het wat. Ik liet me tegen Taavi aanvallen en legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Wat hij bedoeld te zeggen is, is dat hij ze ze ''normaal'' wilt opvoeden, T.' Hij zei het wel niet, maar dat was wel wat hij bedoelde. Dus zei ik het voor hem. Gewoon om het maar meteen uit de lucht te helpen dat we de kinderen ooit te zien zouden krijgen. Ik duwde mijn neus in Taavi wang en drukte een zacht kusje op zijn kaak. 'Ik ga naar binnen ja.' Ik stond op en stak mijn handen uit naar Taavi om hem overeind te kunnen helpen. 'We zijn geen kleuters meer Evan.' Wees ik hem op de feiten, toen hij ons de les begon te lezen over dat we ons mond dicht moesten houden. Ik snapte best dat we af en toe niet de snuggerst waren, maar we waren niet achterlijk. Ik was echt enorm blij voor hem en gunde het hem echt enorm, maar het klonk allemaal zo kleinerend.

[ bericht aangepast op 28 juni 2016 - 9:55 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

27 juni 2016 - 21:49 KIaus is offline

KIaus 21035

Bartholomew 'Bat' Lucian Velasquez
Ik grinnikte zacht bij Kellin's woorden en streelde speels met de rug van mijn hand over zijn kaak. "Ik ben een van de gekken hier en je lijkt geen probleem te hebben met mij." Ik haalde Vis uit mijn haar en zette die samen met Kip op de bar, zodat ik ze zo in mijn tas kon stoppen. Ik haalde een hand door mijn krullen en pakte een van de prikkers voor martini's. Snel trok ik de olijfjes eraf en at die op, voor ik het stokje tussen mijn tanden stopte, zodat ik iets had om op te knagen. Ik wiebelde het stokje wat heen en weer en lachte schamel bij zijn woorden. "Welkom in mijn leven, schatje. School begint altijd vroeg en stage nog veel eerder." Ik zuchtte en wachtte tot er iets zou gebeuren, wat niet zo was, behalve dat Vis weer in mijn haren probeerde te kruipen. "Maar als je wil mag je wel mee naar mijn dorm als je wil. Het is niet veel, maar je kan er liggen en dan ben je niet alleen met deze mafkezen." Ik haalde het stokje even uit mijn mond en drukte een kus op zijn wang, voor ik het stokje weer terugstopte en er weer wat op kauwde. Ik pakte mijn tas en stopte daar rustig aan de dieren weer terug in. Hierna pakte ik voorzichtig Poes uit Kellin's armen en stopte die ook in de tas. "We kunnen ook gewoon gaan voor de kudde weer terugkomt. En pas over een tijdje weer terug komen als het tijd wordt om jezelf te gaan optuigen." mompelde ik met een scheve grijns. Het klaarmaken duurde voor de jongens altijd enorm lang, maar tot dan zou dit een stuk rustiger voor ons zijn, en zou het betekenen dat ik ook niet alleen thuis zou zijn. Twee vliegen in een klap dus.

[same]

Bowties were never Cooler

28 juni 2016 - 0:06 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

Taavi Francuski

Een zucht van kalmte verliet mijn lippen toen ik Aiden tegen me aan voelde. Ik glimlachte naar hem en drukte een kusje op zijn voorhoofd. "'Wat hij bedoeld te zeggen is, is dat hij ze ze ''normaal'' wilt opvoeden, T." Aiden's woorden deden me fronsen. Ik dacht na over wat Aiden bedoelde en wilde iets inbrengen, maar raakte afgeleid door Aiden die zijn neus tegen mijn wang drukte gevolg door zijn lippen. "'Ik ga naar binnen ja.' Aiden stak zijn hand naar me uit, ik twijfelde of ik hem aan moest nemen terwijl ik aandachtig luisterde naar zijn stem. 'We zijn geen kleuters meer Evan." Ik keek naar Aiden en pakte zijn hand en gaf hem een bemoedigende kneep, maar bleef zitten. Ik glimlachte, "ik kom zo lief." ik gaf hem een luchtkus en wachtte tot hij zijn woorden waar maakte. Mijn aandacht ging terug naar Evan. Ik probeerde te onderzoeken naar hoe hij nu dacht maar zijn blik hielp me niet verder. Ik zuchtte even. "Denk er niet te veel over na joh, het zijn jouw kinderen en die keuze is aan jou. Ik ben hoe dan ook super blij voor je! Je hebt het verdient." Ik grinnikte even. "Je wordt een topvader Evan, echt waar." Ik zette me recht. Ik sloeg mijn hand even achter in me nek en wreef over mijn achterhoofd. "Maar, aangezien ik ons toch als een soort familie zie hoop ik dat je weet dat mijn eh uitnodiging altijd blijft staan. En mocht je willen is elk deel van je familie hier altijd welkom. " Ik slikte na de woorden denkend aan mijn verloren familie, de mensen hier was ik gaan zien als de enige familie die ik had. En ik was blij dat ik het voordeel in het leven had dat ik mijn familie uit heb mogen kiezen in plaats van opgegeven heb gekregen. "Ik ga mijn... Ik ga Aiden achterna." Ik glimlachte en liep naar binnen toe.

We're all mad here.

28 juni 2016 - 0:14 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

James McBrian

Ik keek heel de discussie een beetje toe. Aiden was op zijn tenen getrapt. Een vlaag van misselijkheid kwam naar boven toen ik hem zo close met Taavi bezig zag. Mijn ogen verlieten hem niet. Woede kookte in me en het liefste gooide ik de laatste van de twee op de grond. Ik bleef in mijn vuist knijpen terwijl ik de twee bezig zag. Ineens stond Aiden op en reikte zijn hand naar Taavi. "'Ik ga naar binnen ja.' Ik rolde mijn ogen en wachtte tot zijn schoothondje zou volgen, echter bleek dit niet het geval. Een verrassing die voor mij goed kon uitpakken, ik keek afwachtend naar een twijfelde Taavi. Ik wilde iets zeggen als "kom op het baasje roept" of "moet je niet mee met je vriend?" , maar ik besloot wijselijk mijn mond te houden. Aiden ging door tegen Evan over dat we geen kleuters waren en Taavi bleef zitten in stilte. Hij zou zo achter Aiden aangaan. Dit beloofde goed te worden. Taavi gaf een hele speech over hoe blij hij was voor Evan maar dat hij wel wilde dat Evan wist dat het aanbod bleef staan en balblabla. Iets over dat we familie waren. Ik rolde mijn ogen en probeerde zijn stem te muten. Ik wachtte tot Taavi zijn neukertje achterna liep. Ik zuchtte en sloeg mijn hand om Evan. "Ik daarin tegen vind het een wijselijk besluit. " Grotendeels voor mezelf maar ik ging dat natuurlijk niet als reden geven. "Een nachtclub is geen plek voor kinderen, zeker niet eentje gevuld met homoseksuele jongens die elkaar in het kantoor nemen. Daarnaast lijkt het me ook vreemd als je je vader ineens als een vrouw ziet." Ik lachte. "Let niet op die twee joh, gewoon egoïstisch gedrag."

We're all mad here.

Index RPG Actieve Topics Zoek