[RPG] Glamour night clubs and Drag Queens • speeltopic - Speeltopics

"Remember who you really are. Unleash the dragon and let these bitches have it." Rollen: • AdoreDelano —— Drag Queen, Aiden Matthew Quinn • 1,3 • AdoreDelano —— Drag Queen, Kellin Brandon Scofield • 1,5 • Flazeda —— Drag Queen, Myles Zane • 1,3 • Daimon —— Drag Queen/Clubeigenaar — Chad Michaels • PeterMaximoff —— Drag Queen, Evan Hunter James • 1,2 • DandyN —— Drag Queen — Willam Belli • Morticia —— Drag Queen • Panix —— Barman, Edward Charles Tremblay • 1,4 • ALDL —— Barvrouw — Sasha Pieterse • Phillip —— Mannelijke serveerster, Joshua Edin Robbertson • 1,3 • Caprice —— Technicus, Sébastien Gregoire • 1,3 Regels: • Je mag meerdere personages aanmaken, mits je deze niet verwaarloost. • Geen ruzies, behalve in de rpg zelf. • Geen perfecte rollen! Iedereen heeft minpunten. • Bestuur elkaars personages niet. Alleen die van jezelf. • 16/18+ is toegestaan, maar zet er een waarschuwing boven. • In deze RPG moeten de posts 250 woorden bevatten. • Let op je spelling en grammatica.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 22:52 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

---

We're all mad here.

Ik wist niet wat ik moest verwachten. Ergens had ik een klap na verwacht. Gewoon omdat ik deze wel verdient had. Maar daar leek Taavi niet voor te zijn gekomen. Ik leunde met mijn hoofd tegen de deur en mijn mondhoeken trokken iets omhoog. 'Ik heb altijd honger voor pizza.' Ik was opgelucht dat het gesprek even aan de oppervlakte bleef. Taavi niet meteen met de deur in huis viel en het vooral niet over gevoelens en gedachtes ging. Want ik wist niet of ik dat nu wel aan zou kunnen. Mijn hoofd was nog steeds troebel en ik mijn oogleden dik en moe. Toch werd ik weer wakker geschud. Natuurlijk was het niet in een keer goed. Ik legde mijn hand even op die van Taavi, maar ook deze gleed snel om zijn lichaam zodra hij me in een knuffel trok. Ik sloot mijn ogen en besloot al mijn dubbele gevoelens uit te schakelen en gewoon even van dit moment te genieten. Taavi zijn lichaam was warm en vertrouwd. Alles wat ik op dit moment wilde. 'Die extra salami klonk wel goed.' Glimlachte ik klein, terwijl ik me terug mijn apartement liet induwen, maar weigerde Taavi los te laten. Al werd ik hier later door gedwongen omdat Taavi zijn aandacht verloor aan Vodka. Ik leunde tegen de uur aan, met mijn armen over elkaar een keek glimlachend toe hoe hij Vodka alle aandacht gaf. Ik wilde een opmerking maken over wie hier nou niet goed genoeg voor wie was, maar besloot dat het daar nog te vroeg voor was. Ik wilde het niet weer verpesten. 'Kijk maar uit, want je komt nu niet meer van haar af.' Als je Vodka eenmaal aandacht gaf, bleef ze er om zuren. Een beetje zoals ik dus.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

We're all mad here.

Ik rolde even met mijn ogen en ging absoluut niet verder in op de topping van mijn pizza.Ik genoot van mijn uitzicht en moest toegeven dat Vodka, Taavi nog een stuk schattiger maakte. Ik schudden even glimlachend mijn hoofd toen hij haar uiteindelijk oppakten. 'Vodka.' ik aaide even over kopje en keek de rest van de kamer rond om te kijken of ik de andere twee ook ergens zag. Maar deze waren nog nergens te bekennen. 'Malibu en Jack Daniels moten hier ook nog ergens rondlopen.' Ze kwamen vanzelf wel tevoorschijn. Ik sloeg mijn armen rond Taavi zijn nek, maar keek naar Vodka die tussen ons in zat. Genietend van alle aandacht die ze kreeg. aandachtig keek ik Taavi aan nadat hij de poes weer had neergezet en langzaam trok ik mijn wenkbrauw op. Het was opeens alsof er nooit iets gebeurd was en het maakte me zenuwachtig. Al kon ik mijn geluk niet op, ik was er toch iets wantrouwig onder. Het was iets te groots om zo te vergeten. Gelukkig leiden Taavi me af over katten en hun baasjes gepraat. Mijn adem bleef in mijn keel hangen toen hij steeds dichterbij kwam en zijn aanrakingen steeds intiemer werden. Mijn handen plaatste ik op zijn borstkas en langzaam sloeg ik mijn ogen nar hem op. 'Je word besmet waarmee je omgaat.' Zei ik onschuldig. Mijn vingers tekende over zijn borstkas en ik kauwde zachtjes op mijn onderlip. 'Daarbij kan ze dus ook zo met jou mee naar huis.' Wees ik hem op het feit dat meneer niet veel beter was dan ik met dat soort dingen. Ik bracht een hand naar zijn wang en streelde deze zachtjes. Mijn vingertoppen raakte maar net zijn huid. De glimlach op mijn gezicht was nog maar piep klein en zo bleef ik hem aanstaren. Totaal niet meer wetend hoe we nu tegenover elkaar stonden en wat er in Taavi zijn hoofd omging. Waarom hij eerst nog afstand van me wilde doen en nu opeens zonder enige ruimte ertussen voor mijn neus stond.

[ bericht aangepast op 10 juli 2016 - 1:28 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

We're all mad here.

Ik was zo verzonken in het moment dat ik bijna een hartverzakking kreeg bij de deurbel die plots ging. Ik had nog niet met mijn ogen geknipperd of Taavi stond al bij de deur en van een afstandje bleef ik kijken. De twee leken elkaar te kennen en ik glimlachte klein naar de man toen deze me aankeek. Ondertussen was Malibu ook opgedoken en hing deze vrijwel meteen in mijn boekspijp. Voorzichtig maakte ik zijn nageltjes los en hield ik hem in mijn armen om met hem te kroelen. Wel luisterde ik met gespitste oortje naar het gesprek wat zich bij de deur voordeed en werden langzaam mijn wangen rood, maar besloot er niet op in te gaan, toen de deur weer dicht was. 'Geweldig.' Taavi maakte het zichzelf gemakkelijk op de bank en ik liep nog snel langs de keuken om twee biertjes te pakken. De neveusiteit was er terug ingeslopen, omdat het zo stil was en iets wat gespannen ging ik naast Taavi op de bank zitten. Malibu hield ik dicht tegen me aan en het beestje krulde helemaal tegen me op. De reden waarom ik zo van katten hield. Ze hielden me rustig. Ik had de twee flesjes neergezet en volgde Taavi zijn voorbeeld en ging in kleermakerszit zitten. Ik wist niets zinnigs te zeggen en vond het ongemakkelijk om Taavi aan te kijken, waardoor ik me op de kitten op mijn schoot richten. Ik zuchten zachtjes en wist niet zo goed waar te beginnen, dus besloot ik het aan Taavi over te laten. Hij had een reden gehad om hier te komen, dus mocht hij nu ook het voortouw nemen. Er was niet aan te ontkomen en aan Taavi zijn serieuse gezicht te zien was het moment nu echt daar. Geen stom gepraat meer over pizza en poesjes om het uit te stellen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

We're all mad here.

Ongemakkelijk zater we daar. Beide wetend wat er ging komen. Ik was alleen niet degene die de bal zou aftrappen. heel even leek Taavi een aanloop te nemen, maar viel al snel stil. Ik probeerde afleiding te zoeken bij Malibu en al snel voelde Vodka zich buitengesloten en deze sprong bij Taavi op zijn schoot. Ik had hem gewaarschuwd. Het bleef nog lang stil, maar eenmaal Taavi begon te praten, kwam er een hele woordenstroom. We keken elkaar niet aan en ik beet hard op mijn onderlip. Uiteindelijk durfde ik hem aan te kijken en keek ik meteen recht in zijn ogen. Mijn lichaam voelde week aan en mijn buik leek op ontploffen te staan. Ik zuchten zachtjes en wreef over mijn slaap tegen de hoofdpijn. 'Ik vind je leuk Taavi. Meer dan leuk.' Ik wende mijn blik weer af. 'Ik hou ook van jou en het enige wat ik echt weet is dat ik dat gevoel dat je me geeft niet kwijt wil.' En ik wist dat als ik wilde dat het bleef, ik James achter me moest laten. 'Ik wil hier echt mijn best voor doen, maar ik ben gewoon bang dat ik je teleur zal stellen.' Ik keek hem van onder mijn wimper aan en slikte moeilijk. Ik kon James gewoon niet zomaar vergeten. Hoe graag ik dat misschien ook wel wilde. Het was alsof ik door hem vervloekt was. Alsof hij ergens een voodoo doll van me had liggen en er af en toe een dikke naald in stook en me liet doen wat hij wilde. Ik kon er niks aan doen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

PeterMaximoff schreef:

Bartholomew 'Bat' Lucian Velasquez
Ik liep rustig arm in arm met Kellin. Ik had een flinke tijd gehad waarin ik hier enorm zenuwachtig van was geworden, en heel paranoïde. Nu kon het me echt geen klap schelen. Zoizo waren mensen over het algemeen te druk met hun eigen leven om zich zorgen te maken over die van een ander. Daarbij was ik uit de kast, gelukkig met mijn leven, en comfortabel in mijn eigen huid. Als mensen wilden kijken, konden ze dat lekker doen. Ik schaamde me niet en genoot van mijn leven. Dat kon zeker niet iedereen zeggen. De zon op mijn huid zou een zeer zichtbare verandering met zich mee brengen, de latino in me omhoog halen, en ik genoot ervan. Ik schonk de jongen naast me een glimlach bij zijn vraag. "Je weet dat je er altijd geweldig uitziet in roze, maar zoizo kan niemand ooit dat knappe koppie van je weerstaan." Ik drukte een kus op zijn wang en liep rustig door. Het was een stukje lopen, maar de zon was heerlijk warm op mijn huid en het was fijn om even weg te zijn van de drama. Na een rustige wandeling, kwamen we bij het complex aan, waar ik de deur voor hem openhield. "We moeten wel even traplopen, want de lift is stuk." Ik woonde op de zevende etage en de lift was al een maand stuk, waardoor mijn conditie een stuk beter was geworden, puur door het vele traplopen. Toch hield ik mijn snelheid in, om hem niet uit te putten, terwijl ik mijn sleutels uit een van de zijvakken van mijn rugzak viste. Mijn flatje was niet veel, maar meer dan genoeg voor een jongen met zijn ratten. Na alle trappen stonden we uiteindelijk voor mijn deur, die met een paar simpele bewegingen open ging en het kleine flatje liet zien. Ik zag nu pas goed dat ik had moeten opruimen, want er lagen een aantal kledingstukken en scrubs door de flat, er stond afwas op het aanrecht en op de tafel, er slingerden boeken en papieren rond, en alles was duidelijk een aantal dagen al niet schoongemaakt. Opruimen of schoonmaken had nu ook geen zin meer, want hij had het al gezien, waardoor het schaamrood nu toch naar mijn kaken kwam.

Evan Hunter James || Tawni
Ik voelde me echt heel ongemakkelijk zo tussen de echtelijke ruzie van James en Aiden. Ik wilde een paar keer ingrijpen, maar het werd nooit zo erg dat het echt nodig was. Uiteindelijk stormde Aiden, gevolgd doot Taavi de kleedkamers uit. Ik zuchtte en keek ze even na, maar ging er niet achteraan. Die twee hadden meer dan genoeg aan elkaar, dat was ook wel duidelijk geweest net in het kantoor. Voortaan moesten ze echt leren dingen op slot te draaien. Alleen Aiden's laatste opmerking was wel vrij onverwacht. James en Aiden hadden al tijden slaande ruzie, en hij leek heel blij te zijn met zijn nieuwe twink, dus dit had ik niet verwacht. Ik stond langzaam op en voegde me bij James. Hij had nu wel gehoord wat hij waarschijnlijk had willen horen, maar dat was zeker niet altijd een goed ding. Ik pakte hem bij zijn hand en nam hem mee naar de bar, die er nu erg uitgestorven bij lag. "Dan zal ik nu een keer voor jou iets inschenken. Weet je wat je wil? Of wil je een specialiteit van het huis?" Misschien was het niet slim om hem nu te laten drinken, maar het zou in elk geval zijn gedachten van Aiden afhalen, en hopelijk kwam dat goed. Ik haalde een hand door mijn haren en drukte mijn bril nog iets terug op mijn neus. Ik hoopte zo dat het goed kwam met James. Ik wist niet zo goed hoe ik hem hieruit kon krijgen. Zoizo had ik weinig met James en zijn ronduit vulgaire omgangsvormen, maar om hem nu hier te laten kniezen was ook niets. Zo zou ik nog wel even het kantoor nalopen en de kleedkamers schoonmaken, dan kon niemand op ons zeuren dat we half werk hadden geleverd. Zo schoon als thuis zou het nooit worden, maar een stuk schoner dan dat het was zeker wel. Toch ging ik eerst proberen James rustig te krijgen, dan kwam alles hopelijk vanavond op z'n pootjes terecht.

[ bericht aangepast op 11 juli 2016 - 21:30 ]

---

Bowties were never Cooler

---

We're all mad here.

---

We're all mad here.

Evan Hunter James || Tawni
Ik knikte met zijn woorden over een drankje en begon de drank die ik ervoor nodig had op te snorren en in de juiste verhoudingen in de shaker te doen. Eerst twee delen Vodka, dan een deel Benedictine, en afgemaakt met een flinke scheur Angostura bitters. Het verbaasde me dat we alles hadden voor het drankje wat al generaties in mijn familie, en eigenlijk elke zigeunerfamilie, gemaakt werd. Ik wilde net gaan schudden, toen hij begon te spreken. Hij had het er duidelijk moeilijk mee, en de vraag die ik uiteindelijk kreeg vond ik ook niets voor hem. Aiden en vooral Taavi leken graag naar mijn zoetsappige verhalen te willen luisteren, maar James eigenlijk nooit. Ook leek hij me echt geen jongen om binnenkort te settelen, maar een liefdesverklaring als die van Aiden, breekbaar en oprecht, kon je niet in de koude kleren gaan zitten, zelfs James niet. Misschien had de jongen ergens wel diepere gevoelens dan hij normaal liet merken, maar deze ideeën hield ik voor nu maar even voor mezelf. "Dat is heel moeilijk, James." zei ik terwijl ik zijn drankje begon te schudden, zoals ik als we thuiskwamen van Chicago waarschijnlijk thuis zou doen. "Het is het gevoel wat je krijgt als je diegene ziet, je wordt warm van binnen, wil ze gelukkig zien. Het voelt of hun geluk belangrijker is voor je dan die van jou. Dat je hun geluk nodig hebt om te leven. Het is veel meer dan een gewone crush of verliefdheid. Ik heb gewoon heel veel geluk gehad dat Noah hetzelfde voelt." Ik schonk het drankje in een glas wat ik uit de koeling trok en schoof het naar hem toe. "Een oud zigeunermiddeltje tegen van alles." zei ik met een glimlach, voor ik de rest i een tweede glas schonk voor mezelf. Ik liep om de bar heen en ging naast James zitten. "Het is niet altijd makkelijk, rozengeur en maneschijn. Een relatie, en zeker een huwelijk, is keihard werken, maar het is het allemaal meer dan waard. Als je na een lange dag thuiskomt en hij nog wakker is gebleven, zodat je samen nog wat kan doen, ookal moet hij de volgende ochtend met zonsopgang zijn bed uit, weet je weer precies waarom je zo hard knokt om de dalen weer uit te komen, waarom je niet opgeeft." Ik zuchtte en nam een slok. De drank brandde fel in mijn keel, maar de smaak bracht me een gevoel van thuis.

---

Bowties were never Cooler

Ik wist niet precies hoe dit verder moest, maar ik wist wel dat ik Taavi absoluut niet kwijt wilde. Hij was het beste wat me in lange tijd was overkomen. Ik pakte voorzichtig zijn uitgestoken handen beet en verstrengelde onze vingers.
Ik bleef even stil en probeerde de warboel in mijn hoofd op een rijtje te krijgen. Ik was zo bang dat ik Taavi niet kon bieden wat hij nodig had. Dat ik toch zou vallen in Jason zijn val. Maar ik kon hem niet zomaar laten gaan. Ik wist dat Taavi degene was die goed voor me was. Ik moest Jason gewoon uit mijn hoofd zetten. Niet meer alleen met hem zijn en hem proberen te ontlopen. Dan moest het goedkomen. 'We moeten het proberen.' Bevestigde ik zachtjes. Ik sloeg mijn ogen naar hem toe en glimlachte klein naar hem. 'Ik hou van je Taavi. Echt waar. Je moet me gewoon een beetje helpen.' Ik wist niet of ik het recht had om dat van hem te vragen. Maar als we er echt helemaal voor wilde gaan moest het toch. Ik kon dit niet alleen. Ik had hem nodig. Ik had hem sowieso nodig. Of dit nu echt wat ging worden of niet. Ik zou niet meer zonder deze jongen kunnen. Hoe egoïstisch het misschien ook was. Ik zetten Malibi naast me en kroop bij Taavi op schoot om zelf als een kat tegen hem op te krullen. Ik wilde gewoon dat dit over was. Dat we er niet meer verder over na hoefde te denken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

We're all mad here.

Alle zorgen leken even mijn mijn schouders af te vallen. Al wist ik dat het hier vast niet mee gedaan was en Jason nog altijd bestond. Toch wilde ik er nu even niet meer aan denken. Ik zat hier veilig in Taavi zijn armen, die moeizaam een stuk pizza naar binnen werkte. Glimlachend bleef ik hem aanstaren en wa bijna gefacineert. Ik giechelde zachtjes en pakte op zijn verzoek ook een stuk. Met veel kleinere hapjes, begon ik ervan te eten, met mijn hoofd op Taavi zijn schouder rustend. Ik kon niks anders toegeven dat ik even heel gelukkig was op dit moment. En dat kwam alleen al door Taavi en pizza. Wat had een jongen nog meer nodig? Ik genoot van mijn pizza en tegelijkertijd van Taavi zijn strelingen, al had ik ergens kunnen weten dat het niet heel onschuldig zou blijven. Het bleef immers wel Taavi. Uit schik hopte ik wat omhoog en ik sloeg zachtjes tegen zijn borstkas aan. 'Gemeen.' Mompelde ik, waarna ik de laatste hap pizza naar binnen werkte. En aangezien ik geen moeite wilde doen om me naar de doos te buigen, jatten ik het overgebleven stuk pizza van Taavi uit zijn handen. Onschuldig keek ik hem aan, terwijl ik een hapje nam. Had hij maar niet in mijn kont moeten knijpen. Al kon hij er vast niet veel aan doen, want op de een of andere manier leek mijn achterste een magneet. Waar ik dan ook behoorlijk trots op was.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''