Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

Zayn Payne- Malik
Het was hier altijd nog wel met wat moeite als de een de ander wakker moest maken, wat bijna elke dag het geval was, maar eenmaal de ogen geopend verliep het wel wat gemakkelijker. De glimlach was dan snel weer van beide gezichten af te lezen, ondanks het ochtendhumeur dan ook nog wel naar voren kwam. Deze keer was het Liam met het ochtendhumeur, maar wel een glimlach en een eigenwijze man, die zich toch doodleuk dicht tegen hem aannestelde. Niet dat het een probleem leek te zijn, want al snel voelde ik twee vertrouwde armen om me heen en kwamen we tot de conclusie dat je mij ook niet al te vroeg moest wekken. Net als dat je normaal niet aan mijn kapsel moest zitten, maar voor hem maakte ik toch wel weer een uitzonderingen, zoals voor meerdere dingen. Een zachte zucht rolde over mijn lippen toen het moment werd doorbroken en we teruggeroepen werden naar de werkelijk. Toch verscheen een klein lachje op mijn gezicht toen bleek dat Liam vandaag ook vrij was. 'Goed, want ik wil vandaag niet zonder je, al wil ik dat normaal ook niet. Maar misschien heb ik wat in gedachten, misschien ook niet. Ligt eraan of je binnen wilt blijven, of naar buiten wilt?' We zouden sowieso wel wat kunnen verzinnen, dat zou het probleem niet zijn. Het probleem zou zijn dat we morgen uit ons hoofd zouden moeten zetten. Niet iets onmogelijks met degene naast me. Ik knikte langzaam bij zijn woorden over het ontbijt, om een brede glimlach te laten. 'Het beste van het beste voor de liefste,' zei ik, om langzaam omhoog te komen en boven zijn gezicht te hangen. 'Ik leer teveel van jou. Een voordeel voor ons beide,' grinnikte ik zachtjes, om een kusje op zijn lippen te plaatsen. 'En ga jij nu maar genieten van het ontbijt, dan kunnen we erna iets leuks gaan doen. Of je wilt in bed blijden de hele dag?'

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 10:09 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Een opgeluchte zucht rolde over mijn lippen bij de uiteindelijke instemming. Anders had ik deze dag niet overleefd, of in ieder geval niet zonder kleerscheuren doorgekomen. Ik knikte langzaam door hetgene dat er tegenover stond. "Natuurlijk blijf ik dan ook, tenzij je een keertje mee wilt. Dan zie dat het lang niet zo erg is als je denkt." Want dat was ook zo, mensen draafden veel te snel door als ze aan een stripclub dachten. Of ze deden het maar met de beelden die ze in films zagen, wat lang niet altijd juist was, en ik kon het weten. Het was te zien dat iets hem dwarszat, dus wilde ik vragen wat er was, maar om een of andere reden deed ik het toch niet. Niet nu, later misschien. Ik deed een kleine poging tot wat omhoog krabbelen om hem te kunnen kussen, wat mislukte door zijn handen die nog steeds op mijn schouders drukte en ik geen kant op kon. Ik pruilde kort door mijn eigen mislukking, al maakte het kusje op mijn voorhoofd veel goed. Gelukkig kon ik wel iets met mijn hoofd omhoog komen om rond te kijken, en wees vervolgens naar het nachtkastje aan zijn kant van het bed. Nu besefte ik, aangezien hij toch hier bleef, dat hij grotendeels zijn uniform al aanhad en ik hopelijk hem eruit mocht helpen. Met mijn vingers frummelde ik wat aan een van de knoopjes van zijn overhemd, terwijl ik een zachte "Uit" bromde. Al bezig zijnde met de knoopjes besloot ik over een volgend onderwerp te beginnen. "Zijn er de laatste tijd nog spannende dingen gebeurd op het vliegveld? Geen bommen en dergelijke?" vroeg ik plagerig. Ik wist hoe serieus hij zijn werk kon nemen en dat maakte het alleen maar leuker om dit te doen. Andersom was het precies hetzelfde verhaal, al dacht ik dat ik er iets beter tegen kon dan Louis.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik schudde mijn hoofd bij zijn voorstel. Het leek me geen slim idee. Ik werd al jaloers als mensen naar Harry staarden in het zwembad, en dan had hij daar nog minder aan en werd hij ervoor betaalt om mensen te verlijden en zijn lichaam te verkopen. Nee, bedankt. "Nee, we blijven vandaag gewoon lekker samen hier." zei ik. Hij probeerde rechtop te gaan zitten, maar ik hield hem op het bed gepind. Ik zag hem pruilen bij zijn mislukking en drukte een kus op zijn voorhoofd. Toen hij naar het nachtkastje wees probeerde ik het ding te pakken, maar dat ging niet doordat hij nogsteeds mijn das vast had. Ondertussen was Harry begonnen met het uittrekken van mijn uniform. Ik drukte hem wat verder op het bed om hem te stoppen. Harry begon me wat te plagen, maar op dit moment kon ik er wel om lachen. "Eergisteren heeft Scott nog 2 kilo cocaïne in iemand z'n onderbroek gevonden. Misschien moet ik dat bij jou ook wel controleren?" zei ik met een scheve grijns. Toch trok ik mijn das uit zijn handen en kroop van hem af. "Eerst moet ik me ziek melden, liefje. Dan ga ik eens grondig kijken of je verboden middelen of wapens bij je hebt." zei ik speels. Met een hand drukte ik hem zacht op zijn borst om te zorgen dat hij me niet zou uitdagen onder het bellen terwijl ik met mijn andere hand het nummer intoetste. Ik kreeg al snel mijn baas aan de lijn. Ik zei dat ik me niet goed voelde. Hij wenste me beterschap. Ik bedankte hem en hoestte nog even voor ik ophing. Daarna draaide ik me om naar Harry en knoopte mijn overhemd weer dicht. "Dus, wat was je van plan?'' vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. Ik wist vast wel wat hij wilde, want hij wilde het altijd... En ik trouwens ook. Dat was ook eigenlijk de enige reden waarom ik geen frisse wip had gezocht sinds het begin van deze relatie.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Mij maakte het niet heel veel uit of we vanavond wel of niet gingen, en vond het dus ook best dat hij weigerde. Ergens wel logisch als ik mezelf in zijn plaats probeerde voor te stellen, toch was het niet meer dan normaal, alleen zou hij er dan bij zijn. Ik liet een protesterend geluidje horen door zijn actie, wat voorkwam dat ik verder kon met de knopen. Wel was ik blij dat hij mijn geplaag niet verkeerd opvatte, en rolde met mijn ogen om zijn weerwoord. "Dat gaat een beetje lastig als ik die niet aan heb, he?" kaatste ik terug, en keek toe hoe hij van me afging om de telefoon te pakken en ervoor zorgde dat ik nog steeds geen kant op kon. Afwachtend luisterde ik naar het korte gesprek en moest mijn best doen niet te lachen door het ontzettende fake kuchje. Nadat hij zich weer naar me had omgedraaid en het overhemd weer had dichtgemaakt wilde ik heel verontwaardigd gaan doen, want ik vond het heel gemeen, maar ik had wel betere ideeën. Vooral dankzij de vraag die volgde. Ik wist wat hij verwachtte dat ik ging zeggen, en dat was juist de reden waarom ik ook gemeen kon doen. Zuchtend kwam ik iets overeind en steunde op mijn onderarmen. "Nou, omdat ik moest overwerken en mijn baas me wel mag, mocht ik een van de zwepen mee naar huis nemen," begon ik suggestief. "Maar dat wil je vast niet, dus kan ik me beter nog maar eens omdraaien," vervolgde ik grijnzend, om vervolgens onder zijn grip uit te kruipen en met mijn rug naar hem toe te gaan liggen. Wie vals speelde kon ook vals terugkrijgen. En liet het nou net zijn dat het mijn hele baan zijn om op dit vlak vals te zijn. Vooral omdat elke stripper zo zijn eigen imago had, en dit de mijne was. Op dit soort momenten was ik daar heel trots op, al kon ik me er soms dood voor schamen.

Because I love him, do I need another reason?

Liam Malik -Payne.
Er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht toen ik hem vertelde dat ik ook vrij was vandaag. 'Goed, want ik wil vandaag niet zonder je, al wil ik dat normaal ook niet. Maar misschien heb ik wat in gedachten, misschien ook niet. Ligt eraan of je binnen wilt blijven, of naar buiten wilt?' zei hij. Ik glimlachte. 'We kunnen misschien beter naar buiten gaan, dan kunnen we onze gedachten beter verzetten denk ik.' zei ik aangezien hier binnen gewoon veel te gestreste sfeer hangt. Hij knikte langzaam toen ik over het ontbijt begon, gevolgd door een brede glimlach. 'Het beste van het beste voor de liefste,' zei hij en kwam omhoog waardoor hij boven mijn gezicht hing. 'Ik leer teveel van jou. Een voordeel voor ons beide,' grinnikte hij 'Je bent lief' zei ik met een glimlach, en nam zijn kus in ontvangst. 'En ga jij nu maar genieten van het ontbijt, dan kunnen we erna iets leuks gaan doen. Of je wilt in bed blijden de hele dag?' zei hij. 'Dat gaat wel lukken, en nee, nee, ik kom al.' zei ik. De hele dag in bed blijven was wel het laatst waar ik zin in had. Ik kan lang uitslapen, maar de hele dag in bed blijven kan ik echt niet volhouden.

How far is far

Louis Tomlinson
Ik hoorde Harry verontwaardigd grommen en grijnsde. Het leek nu of ik de touwtjes in handen had. Ik vroeg wat hij wilde doen en zag Harry's ogen gevaarlijk glimmen. Wilde ik wel weten wat hij in gedachten had. Bij zijn woorden werden mijn ogen heel groot. Ow, god. Wat deed deze jongen me aan? Hij maakte me alleen al gek met zijn woorden. Ik gromde zacht bij zijn volgende woorden. Wat een pestkop. Waarom had ik ookal weer verliefd moeten worden op een stripper? Hij trok zich uit mijn grip en draaide zich om. Ik legde mijn telefoon weg en trok vast mijn schoenen en sokken uit. Ik stond op en liep zonder iets te zeggen naar beneden. Daar stond Scott nogsteeds bij de deur te blaffen. Ik pakte hem bij zijn halsband en deed hem in zijn bench. Ik vond het altijd heel zielig en we hadden grote problemen straks met zijn energie, maar hij zou ten minste niet iets stuk maken. "Sorry, buddy." zei ik tegen de hond voor ik het met een hangslot op slot deed. Anders kreeg hij hem altijd open. "Tot straks, Scotty." zei ik voor mijn ogen op mijn jas vielen. Ik haalde mijn handboeien van de jas en stopte die in mijn kontzak voor ik terug naar boven liep. Ik deed mijn stropdas iets losser en deed de bovenste twee knoopjes van mijn bloes los. Terug in de slaapkamer ging ik weer naast Harry zitten en drukte hem weer met zijn schouders op zijn rug op het matras. "Ik wil toch graag even checken of je niets bij je hebt, Hazza. Kan je je armen en benen voor me sprijden, schat?" fluisterde ik in zijn oor voor ik mijn lippen in zijn nek drukte en daar het bloed omhoog begon te zuigen. Ja, ik kon ook vals spelen. Al was dit niet echt vals. Ik had er namelijk niet mijn baan van gemaakt om mensen te verlijden, alleen mijn hobby en vaak waren die mensen vaak al opgewonden, dus hoefde je nog maar weinig te doen. Ik verplaatste mijn lippen een stukje en gaf hem een ketting van rood-paarse zuigzoentjes. Dat mocht bij mooi na het weekend gaan uitleggen aan zijn baas. Het maakte me nu niets uit. Ik wilde hem gewoon heel graag nu, maar hij wilde het nog niet geven.

Bowties were never Cooler

Zayn Payne -Malik
De glimlach van de jongen deed me goed en ik knikte langzaam bij zijn woorden over dat we beter naar buiten konden gaan. Misschien was dat de beste oplossing, want hier hing dezelfde spanning als die door mijn lichaam gierde. 'Heb je eigenlijk zelf een idee wat je sowieso wilt doen?' vroeg ik zachtjes, wetende dat ik wel wat kon zeggen, maar wilde dat Liam ook iets in het plan zou brengen. Het volgende wat mijn lippen verliet, was dan ook voor de volle honderd procent naar waarheid. Liam was inderdaad de liefste van ons twee en hij verdiende dan ook het allerbeste, wat op dit moment pannenkoeken met koffie was. Toch kon ik het niet laten om boven hem te gaan hangen en nog een kusje te geven. Nu het kon maakte ik daar ook gretig gebruik van. 'Jij blijft het allerliefste,' zei ik, om me erna toch weer van hem af te laten rollen, zodat het ontbijt niet compleet koud zou worden. 'Eet smakelijk en doe nog maar rustig,' rolde over mijn lippen, om voor de tweede keer het bed uit te rollen en in de richting van de kast te lopen. Aangezien ik nog altijd alleen in mijn boxer rondliep, leek me het handig om ook nog maar iets erover aan te doen als we naar buiten gingen. 'Ging je nog douchen, of dat vanavond?' vroeg ik, om van de bovenste kant een shirt te pakken en daarna even met een vragende blik over mijn schouder te kijken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Zuchtend trok ik alvast de deken weer iets omhoog, zonder was nog steeds te koud voor me. 's Morgens was ik gewoon een koukleum die nergens tegen kon, dit bewees het maar weer eens. Ik grinnikte zachtjes bij de voetstappen die ik naar beneden hoorde gaan, en vroeg me stiekem wel af wat hij van plan was. Dat kon namelijk wel eens verschillen, maar het was nooit slecht. Daarbij kon het wel eens een goede afleiding voor morgen zijn. Afwachtend luisterde ik naar het geklik van metaal, de bench waarschijnlijk, dat werd straks tachtig keer het blok rondrennen met dat beest. Ach ja, dat was het wel waard. De geluiden die aangaven dat Louis de kamer weer binnenkwam negeerde ik compleet, al werd dat moeilijk toen ik voor de zoveelste keer deze ochtend op mijn rug tegen het bed gepind lag. De sidderingen schoten over mijn ruggengraat dankzij zijn woorden, maar ik ging niet toegeven, gelukkig was ik daar ook aardig goed in geworden met de jaren. Daarom verroerde ik geen enkele spier, dus tegen zijn zin in. Ondanks dat moest ik toch hard op mijn lip bijten om geen geluid te laten horen door zijn lippen op mijn huid. Dat plezier gunde ik hem niet. Het was ook zo ontzettend handig met mijn ouders die ik weer na een tijdje zou zien. Fantastische eerste indruk voor Louis dan. Maar dat was nu niet mijn eerste prioriteit. Hij was eventjes afgeleid, dus wist ik in een flink tempo de knoopjes toch los te krijgen en liet mijn handen naar zijn schouders glijden. "Wilde je toch die zweep nog zien?" grijnsde ik lichtjes, wetende wat voor effect zo'n ding op mensen kon hebben. Bij de meesten verschilde dat, maar het uiteindelijke resultaat was altijd hetzelfde. Overgave en onderdanigheid. En als hij dominant wilde blijven moest hij ervoor gaan vechten, dat stond sowieso vast.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik voelde de sidderingen door zijn lichaam gaan bij mijn woorden, waardoor ik een grijs op mijn gezicht kreeg, maar ik wist dat dit nog lang niet over was. Hij was er goed in verlijdingen te weerstaan, dat wist ik maar al te goed. Ik hoefde eigenlijk ook echt niet de dominantie hebben, maar wel graag de zekerheid dat ik wel binnen nu en een half uurtje aan m'n trekken kwam. Ik begon zacht zuigzoenen te zetten in zijn nek, precies laag genoeg dat als hij netjes zijn overhemd helemaal dicht zou knopen en zijn stropdas strak om zou houden niemand het zou zien. Zo kwaadaardig was ik nou ook weer niet. Onder mijn lippen voelde ik de spieren in zijn nek wat aanspannen en grijnsde terwijl ik de halve circel afmaakte en nog een kusje op zijn keel drukte. Onder mijn kusjes had hij mijn overhemd weten los te maken zonder mijn das ook maar een milimeter minder strak te doen. Ik liet het ding van mijn schouders glijden en gooide het in de hoek neer terwijl ik zijn handen naar mijn schouders voelde gaan. Ik zag zijn grijns en de twinkelingen in zijn ogen. Hij wist precies wat hij deed en voor mij was dit nog redelijk onbekend terrein. We hadden er wel eens wat mee gespeeld, net als met mijn handboeien, maar nooit erg veel. "Onder andere" zei ik toch maar met een scheve grijns. Ik had een groot probleem nu, want hij kreeg me zoizo op mijn knieen en het sleuteltje van de handboeien zat nog in mijn jas beneden, net als die van het hangslot van Scott, maar een beetje uitdagen kon nog wel. net genoeg om veilig te stellen dat ik wel een beurt zou krijgen. Mijn hand gleed rustig over zijn borst omlaag en streelde met mijn vingertoppen zacht over de huid boven zijn stam. "Ik heb ook nog wat mee van mijn werk. Als jij nou eens jou speeltje gaat pakken, dan kunnen we ze allebei uitproberen." zei ik zo verlijdelijk mogelijk. Ik wist dat ik me nu op erg dun ijs begaf, maar wie niets riskeerde leefde niet. Zeker niet met een vriendje als Harry en een sexleven als het onze.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Van mezelf vond ik het nog een hele prestatie om zijn kledingstuk uit te krijgen zonder de das ook maar aan te raken, dat ding kon nog van pas komen. Ik beet lichtjes op mijn onderlip terwijl ik toekeek hoe hij het overhemd door de kamer slingerde, waarna ik het kon niet laten om toch even omhoog te komen om een kus op zijn lippen te drukken en weer te gaan liggen. Het idee dat we op deze manier een stap verder gingen, bevestigd door zijn woorden, vond ik prachtig. Dit was echt mijn terrein, dus was het heerlijk om het ook hier een keer te kunnen beoefenen. Gefocused en met onschuldige oogjes volgde ik zijn bewegingen, zodra hij met zijn vingers omlaag ging was ik wel genoodzaakt naar adem te happen. Het enige wat ik kon met zijn woorden was instemmen op het voorstel, wat ik ook deed door middel van een zacht gehum. Volgens mij lag de zweep ergens onder het bed, waar ik hem vannacht had neergegooid omdat ik te moe was geweest om het een normaal plekje te geven. "Dan zul je toch echt van me af moeten, schat," mompelde ik, maar maakte geen enkele aanstalten hem van me af te duwen. Wat ik wel deed was gewoon overeind komen zodat ik enigszins normaal zat en Louis praktisch bij me op schoot zat. Langzaam liet ik mijn ogen nog eens over zijn lichaam gaan, terwijl mijn handen ondertussen weer van zijn schouders naar beneden afdwaalden, tot ze op zijn heupen lagen en ik hem iets dichter tegen me aan kon trekken. Hierdoor had ik een redelijk makkelijke positie om hem tenminste goed te kunnen zoenen, waar ik gretig gebruik van maakte. Met mijn lippen stevig op de zijne liet ik mijn tong kort over zijn onderlip gaan voor toestemming, die ik sowieso kreeg. Het was meer iets van routine geworden, en dat wilde ik toch echt wel hebben voor hij andere dingen in zijn hoofd ging halen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik grijnsde breed en geensinds meer onschuldig toen ik Harry naar adem hoorde en zag happen. Ik kon dus ook nog wel wat te weeg brengen bij deze stripper. Hij stemde in met niet meer dan een gehum, toch wist ik precies wat hij bedoelde. Zijn woorden deden me licht pruilen, maar ik maakte niet eens aanstalte om te bewegen. Ik liet me door hem mee omhoog schuiver zodat ik half bij hem op schoot lag en half zat. Mijn ogen gleden over zijn lichaam, een goddelijk lichaam in adamskostuum. Hij trok me dichterbij, waardoor ik kans zag mijn kruis twgen het zijne aan te schuren. Toch stopte ik daar weer snel mee toen ik zijn tong tegen mijn lippen voelde. Het zoenen was heerlijk en normaal gaf ik hem altijd toestemming, maar wat plagen mocht wel, toch. Daarbij zou ik gaan kreunen als ik mijn lippen van elkaar zou halen. Ik schoot wat van hem af en trok terug voor ik naast hem op het bed ging zitten in kleermakerszit. "Je zei toch dat ik van je af moest gaan?" zei ik heel onschuldig met twee grote blauwe iets minder onschuldig twinkelende ogen op hem en zijn niet zo kleine kleine vriend gericht. In mijn broek was zich inmiddels ook best een bobbel aan het vormen, maar ik had nog een broek en boxer aan. Mijn liefje was poedelnaakt. Mijn eigen hand gleed inmiddels naar mijn kontzak waar de nu redelijk aangenaam warme handboeien in zaten, maar zacht waren ze nogsteeds niet, zoals die pluche die we een avond hadden gebruikt en gebroken. Hiermee zouden we eerder het bed breken, maar ik had niet het gevoel dat, dat ging gebeuren. Ik legde daarna mijn handen weer terug op mijn knieen en wachtte vrij ongeduldig op Harry. Hij was inderdaad iemand die me soms graag lang wilde laten smeken, maar nu deed hij nog zo weinig dat dit gewoon irritant was en niet smekenswaardig. Dat bewaarde ik voor als het echt nut zou hebben, wat niet perse deze keer hoefde te betekenen. Ik smeekte niet snel, maar veel geduld had ik ook echt niet. Al wilde ik dat nu niet laten merken, want dan kon ik nog langer gaan wachten. Wat ik echt niet wou.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik grinnikte zacht bij zijn gepruil door mijn woorden, al wisten we beiden dat het anders niks werd, dus toen we beide geen aanstalten maakte om te bewegen kwam ik maar omhoog. Ik gromde zacht door het gevoel van zijn heupen die tegen de mijne aanschuurden, hij had het recht niet om dat te mogen doen. Toch liet ik hem maar, het voelde iets te goed om het te stoppen. Het verbaasde me wel dat hij weigerde te reageren en dan ook nog eens van me afschoof, waardoor ik gelijk al het contact kwijt was. Mijn ogen vernauwden zich even door zijn woorden en ik wilde iets terugkaatsten, maar rolde toen met mijn ogen om vervolgens van het bed te glijden. Af en toe was hij best vermoeiend. Op de tast ging ik met een hand over de vloer onder het bed, tot ik een handvat te pakken kreeg. Ik trok het ding er onderuit en floot zachtjes toen ik het eenmaal in het licht had. Dit was de eerste keer dat ik het goed kon bekijken, en het was nog een mooi exemplaar ook. Compleet zwart met een stevig handvat, en negen leren strengen eraan vastgemaakt, die fluweelzacht aanvoelden als je ze door je vingers heen liet gaan. Dit was zeker geen kinderspel, en dan moet je nagaan hoeveel zwepen ik al gezien had in die twee jaar. Ik kreeg door dat ik misschien iets te lang afgeleid was en klauterde weer snel op het bed. Al spelend met de strengen keek ik naar Louis op met een opgetrokken wenkbrauw. "Nou, laat maar eens zien wat je had meegesmokkeld," grijnsde ik speels. Ik had wel een vermoeden, en meestal klopten mijn vermoedens redelijk, maar ik kon het altijd fout hebben. Dat was nou het leuke hieraan, op dit vlak waren we zo onvoorspelbaar als mogelijk was. Mij hoorde je in ieder geval niet klagen. Daarbij kwam in principe alles wel van pas, want als je het mij vroeg verdiende de jongen gestraft te worden omdat hij me had afgewezen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik zag zijn ogen wat vernauwen toen ik van hem af schoof en hem heel onschuldig aankeek. Even was voor mij onzeker wat hij ging doen, maar toen hij met zijn ogen rolde, wist ik dat ik nog een paar seconde extra had. Ik voelde even aan de handboeien in mijn kontzak en legde toen mijn handen weer beiden op mijn knieen terwijl ik verlekkerd naar Harry zijn achterwerk kreeg. Daar zei ik zeker nooit nee tegen. Toen hij weer rechtop ging zitten en een glanzend zwarte zweep met lederen strengen in zijn handen hield ging er een rilling door mijn lichaam. Dit werd zo goed, al zou ik morgen ook niet meer normaal kunnen lopen. Misschien als ik straks met Scott zou gaan hardlopen dat ik het er een beetje uit kon rennen voor de spierpijn echt toesloeg. Harry klom al snel weer op het bed en ik keek gebiologeerd naar zijn handen die met de strengen speelden. Strengen die straks waarschijnlijk mijn opgewonden lichaam zouden beroeren. Weer gingen er een paar rillingen door mijn lichaam, voor ik uit mijn opwindende gedachten werd gerukt door zijn vraag. Ik kreeg een speelse grijns op mijn gezicht en viste ze uit mijn kontzak waarna ik ze rustig rond mijn vingers liet draaien. "De sleuteltjes heb ik verstopt, dus ik zou maar uitkijken, Styles." zei ik met een scheve stoute grijns. Zelf had ik al een keer boeien om gehad, toen ik na een wilde nacht met Harry in het kantoortje in slaap was gevallen en mijn collega's me aan de verwarming hadden vastgemaakt. Toch wist ik niet of ik ze liever bij Harry zou om doen of dat ik ze zelf liever om had, want ik had echt geen idee wat ik met dat zweepje aan moest en hij duidelijk wel. Daarbij werd ik alleen al opgewonden bij het idee dat hij de touwtjes echt volledig in handen zou hebben terwijl ik hulpeloos op het bed lag, al boesemde me het ook nog wel lichte angst in omdat hij me ook gewoon zou kunnen laten liggen... Al was dat weer niets voor Harry, mijn Harry, de Harry bij wie sex op nummer een dingen stond die hij deed als we beiden thuis waren. Nee, dat kwam wel goed.Toch zou ik hem nog niet de boeien toewerpen. Hij mocht ze komen halen als hij ze wilde hebben.

Bowties were never Cooler

Liam Malik -Payne.
Hij knikte langzaam bij mijn woorden over dat we misschien beter naar buiten kunnen gaan. 'Heb je eigenlijk zelf een idee wat je sowieso wilt doen?' vroeg hij zacht. Dat was een goede vraag. 'Ehh, het is mooi weer dus misschien kunnen we naar het park gaan en iets eten of zo? Ik heb ook niet echt zin om iets te gaan doen waar het druk is, want ik denk dat we dan alleen maar meer gaan stressen.' zei ik. 'Jij blijft het allerliefste,' zei hij, en liet zich daarna weer van me af rollen. 'Voor mij ben jij toch echt het allerliefste' zei ik met een glimlach. 'Eet smakelijk en doe nog maar rustig,' zei hij, en liet zich nu uit het bed rollen. 'Gaat zeker lukken, maar moet jij niets eten?' vroeg ik. Inmiddels was hij naar de kast gelopen. 'Ging je nog douchen, of dat vanavond?' vroeg hij, waarna hij een shirt pakte, en mij over zijn schouder met een vragende blik aankeek. 'Ik denk dat ik zo even ga douchen.' zei ik, waarna ik aan het ontbijt begon. 'Het smaakt goed Chefkok' zei ik met een glimlach. Het is ontzettend lief van Zayn, maar ik kan momenteel nergens mijn gedachten bij houden. Ik bleef gewoon aan mogen denken, over wat er allemaal mis kan gaan..

How far is far

Harry Styles
Een enigszins schuine grijns verscheen op mijn gezicht door de rillingen die ik door hem heen zag lopen, wat dankzij de zweep was die ik tevoorschijn haalde. Ik beet lichtjes op mijn lip toen de metaalachtige glans van de boeien in het licht blonk, en keek langzaam omhoog door zijn woorden. Afkeurend klikte ik wat met mijn tong. "Toch denk ik echt dat jij degene bent die moet oppassen, waarom zou dat zijn?" vroeg ik met onschuldige, groene oogjes waarmee ik vanonder mijn wimpers opkeek. Toch moest ik eerst die dingen nog in mijn handen zien te krijgen, al vermoedde ik dat het niet al te lastig ging worden. Langzaam schuifelde ik iets dichter naar hem toe, de zweep nog altijd in een van mijn handen geklemd. Net voor hem zette ik mezelf weer op mijn knieën neer en boog een klein beetje naar hem toe. Met mijn vrije hand streelde ik zachtjes over zijn kaak en met de ander zorgde ik ervoor dat de strengen van de zweep lichtjes over zijn rug heen ging. Ik wist precies hoe of wat op dit gebied, en was niet te beschaamd om het te laten merken. Zachtjes, en overdreven vederlicht drukte ik een kusje op zijn lippen, op zo'n manier dat het bijna niet te voelen was. "Die mag ik toch wel even lenen?" sprak ik op gedempte toon. Ik had al precies in gedachten wat ik met hem wilde, en op welke manier, dan moest hij alleen nog even meewerken. Al was het wel zo dat Louis naar mijn smaak teveel genoot van de straf die hij kreeg bij ongehoorzaamheid. Daar moest ik wel nog iets op verzinnen, maar dat kwam nog wel, helemaal als hij wanhopig werd kon het een stuk beter voor mij uitpakken. Dat lukte wel, zelfs als ik de handboeien niet kreeg. Toch probeerde ik ze wel te krijgen, want het bleef heel handig. Het kwam allemaal neer op zijn reactie.

Because I love him, do I need another reason?