• In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
    Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'


    Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
    Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.


    RPG-regels:
    -OOC plaats je tussen haakjes of iets.
    -16+ is toegestaan, maar maak het niet alleen daarom.
    -een minimum aan aantal regels is niet van toepassing, maar zorg wel dat het geen one-liners worden. Als je herhaaldelijk niet weet wat je moet posten, kun je tips vragen aan de rest.
    -Als je op vakantie gaat of langere tijd wegblijft, 'parkeer' je personage of geef iemand duidelijk toestemming om jouw personage te mogen bespelen. En geef dit ook door aan een van ons (MissAlice of Patholoog).
    -Als je wilt stoppen, of je komt langere tijd niet online zonder iets te melden, 'parkeren' wij je personage of verwijderen wij je personage van de RPG.
    Als iemand weg gaat, komt er weer een plaats vrij en kan iemand inspringen.
    -Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.
    -Locatie van je personage altijd naast de naam neerzetten.
    -Alleen MissAlice en ik(Patholoog) openen nieuwe topics.
    -Al mag je zoveel doopnamen hebben, er wordt gebruik gemaakt van één voornaam, tenzij je echt een duidelijke tweeduidige naam hebt, maar dan wordt die naam met een streepje gekoppeld.
    -Vragen of tips (nodig), laat van je horen!


    Regels en gang van zaken binnen het huis:
    (-je spreekt de begeleiders aan met meneer McEwan en mevrouw Sharp.)
    -het is geen vakantie en meneer McEwan en mevrouw Sharp zijn geen beulen, dus ten alle tijden voer je hun opdrachten uit. (Vandaar: 'Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.')
    -je mag een voorkeur aangeven voor een kamer en kamergenoot, maar meneer McEwan en mevrouw Sharp maken uiteindelijk de indeling.
    -de kamers zijn ofwel voor twee personen ofwel voor vier personen, het aantal staat achter de kamer. Er is een badkamer per vier personen.
    -als het niet uitkomt, kunnen er jongens en meisjes samen op een kamer liggen of samen een badkamer delen. Als je personage hier problemen mee heeft, doorgeven. Wij zijn dus ook niet zo flauw om het aantal jongens en meisjes te willen, zorg hier wel zelf voor!
    -Met het komen van een compleet nieuwe groep, hebben meneer McEwan en mevrouw Sharp besloten een nieuw huisdier te kopen, namelijk een puppie. Suggesties voor namen zijn altijd welkom, ook in verhaalvorm. Maak deze dan blauw.


    Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

    Personages: (-/20 vrij)
    Docenten:
    -Gregor McEwan - MissAlice
    -Anna Sharp - Patholoog

    Jongens (9)
    -John Hunter Bell - KiliOfDurin
    -Bryan Cooper - Pom
    -Sam Davis - Sofinite
    -Matt Daniël Johnson - Roww
    -Pete James Johnson - Roww
    -Thomas William 'Loki' Laufreyson- KiliOfDurin
    -Rafael Montrose - HippieDream
    -Bae Shin Wen - xLastKiss
    -James Yaser - MissCastle

    Meisjes (11)
    -Juliet Cile - HippieDream
    -Dena Fields - Patholoog
    -Lizzy Franklyn - MissCastle
    -Delilah Gerson - MissAlice
    -Audrey Felicia Locksley - Unchained
    -Ella Eve Montgomery - Lifeisajoke
    -Laurinda Tiana Pearl - Appelboompje
    -Abigail Narelle Pierce - Appelboompje
    -Lyric Dayana Sage - HippieDream
    -Lilith Stone - Pom
    -Mabel Aurora Winter - Roww

    Diegene die willen meedoen als iemand afvalt.
    1. --Reservering xAlways


    De groepen:
    Groep 1:
    -John Hunter Bell
    -Juliet Cile
    -Matt Daniël Johnson
    -Abigail Narelle Pierce
    -Lilith Stone

    Groep 2:
    -Bryan Cooper
    -Sam Davis
    -Dena Fields
    -Ella Eve Montgomery
    -Mabel Aurora Winter

    Groep 3:
    -Delilah Gerson
    -Pete James Johnson

    -Laurinda Tiana Pearl
    -Bae Shin Wen
    -James Yaser

    Groep 4:
    -Lizzy Franklyn
    -Thomas William 'Loki' Laufreyson
    -Audrey Felicia Locksley
    -Rafael Montrose
    -Lyric Dayana Sage


    Het huis
    Derde verdieping: Slaapkamer begeleiders + badkamer begeleiders.
    *
    Tweede verdieping rechts:
    -slaapkamer (2):
    -slaapkamer (2):
    -badkamer
    Tweede verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer:
    -slaapkamer (4) met badkamer:
    *
    Eerste verdieping rechts:
    -slaapkamer (2):
    -slaapkamer (2):
    -badkamer
    Eerste verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer:
    -bovenste deel bibliotheek
    *
    Begane grond rechts: woonkamer en eetkamer.
    Begane grond links: Bibliotheek en keuken
    *
    Kelder: zwembad.


    Het praattopic
    Het rollentopic [2]

    Veel plezier!

    [ bericht aangepast op 19 juli 2013 - 21:02 ]


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Rafael Montrose.

    Ze schut lachend haar hoofd en ik wenkbrauwwiebel even.
    " Stop met dat cheeky lachje, het laat me denken dat je iets van plan bent. " Zegt Ella.Echt lijkt dat zo? Ik wrijf even over mijn denkbeeldige sikje en grinnik. Ik laat haar hand los en laat mijn rugzak expres vallen. Ik kniel neer om hem op te pakken en ik maak gelijk een kleine sneeuw bal.
    " Wie? ik? Ik ben he-le-maal niets van plan! " Zeg ik verbaasd. Ik sta weer op en hou de hand met een sneeuw bal achter mijn rug. " Ik wou alleen maar dit doen! " Zeg ik terwijl ik de sneeuwbal gooi naar der. Ik gooi hem expres laag zodat hij niet tegen haar hoofd aan komt, Snel doe ik een paar passen naar achter en geef Ella een wenkbrauw wiebel. En ik ontbloot ook even mijn tanden. Maar alsnog kijken mijn ogen naar een groepje. Snel wend ik mijn ogen weer af en kijk Ella nu triomfantelijk aan.


    | 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial


    Ella Eve Montgomery.
    Skilift.

    Die onschuldigheid in zijn gezicht stond me niet aan. Het was zo'n typisch gezicht dat mensen opzetten als ze iets van plan waren, maar zelf beweerden dat -dat niet zo was. Van zodra ik een sneeuwbal tegen me voelde nadat hij 'per ongeluk' zijn rugzak had laten vallen en had ontkent dat hij iets van plan was, was wel bewezen dat hij dus iets van plan was.
    Ik zag hem triomfantelijk naar me kijken en besloot hem te straffen met de ergste straf die iemand kon geven; stilte. Kijk, vrouwen praatten sowieso meer dan mannen, of toch de meeste mannen, dus de man werd nerveus om een bepaalde reden als de vrouw zweeg, dat was het teken dat hij te ver was gegaan. Niet dat -dat bij Rafael het geval was hoor, ik wou hem gewoon laten denken van wel.
    Ik veegde de sneeuw van mijn kleren af en sloeg mijn armen over elkaar waarna ik met een serieus gezicht naar zijn triomfantelijk blik keek. Ik kuchte even en knipperde extra traag met mijn ogen om duidelijk te laten worden dat ik niets ging zeggen en niets ging terugdoen ook.

    Wij zitten echt alleen maar met ze 2tjes te prg'en nu xD ]
    Rafael Montrose

    Ella klopt het sneeuw van haar kleren af en slaat haar armen over elkaar heen. Ze knippert Langzaam met haar wimpers en kijkt me aan. Ik ga op mijn koffer zitten en kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan en een, 'serieus blik'. Ik ken dit gedrag van Steff. Zo wil ze altijd haar zin krijgen in iets. En nu wil Ella waarschijnlijk dat ik nu om vergivenis ga vragen.
    " Ella je weet toch wel dat ik dit herken. " Zeg ik hoof schuddend. " Ik hoor het wel weer als je -je bedacht heb. " Ik kijk haar even aan en glimlach dan even. Ik kijk even rond en zie de blonde jongen met een meisje aan het flirten. Mevrouw chagerijn staat er ook bij. Als ik weer wat verder op kijk zie ik nog een paar groepjes. Zo te zien bijna geen loners. Uit verveling ga ik de macerena doen. Je word dan teminste wat warmer.


    | 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial


    [Ligt aan het uur denk ik, krijg je ervan als je geen sociaal leven hebt en de hele dag dus niets anders doet dan liggen in de zetel :d]
    Ella Eve Montgomery.
    Skilift.

    Ik trok mijn wenkbrauwen op na zijn opmerking. Whatever jij wil Rafael. Ik ging straks zijn achternaam maar eens vragen, want Raf als bijnaam was niets voor mij, ik ging het bijna niet gebruiken.
    Ik likte over mijn lippen en bleef hem aankijken. Ik geef toe, het was moeilijk om niet in de lag te schieten toen hij de macarena begon te doen, de enige dans die ik kon, maar ik hield het uit.
    Ik tuitte mijn lippen lichtjes en checkte zogezegd mijn nagels. Iets wat onmogelijk was aangezien ik wanten aanhad. Ik zuchtte expres extra luid en geeuwde erna even waarna ik het haar zo goed mogelijk uit mijn gezicht probeerde te wrijven.
    Ik kon dit uren volhouden.



    Mabel Winter
    Ik zie vanuit mijn ogen dat Rafael mijn kant op kijkt, een zucht rolt over mijn lippen.
    'daar komt ie laat achter' moppert het stemmetje in mijn hoofd "Yep" zeg ik, hardop, zuchtend. Ik kijk even om me heen, er is al weer een jongen bij gekomen.
    "Ehm, ik ga even bij de nieuwkomer kijken" excuseer ik mezelf bij James waarna ik naar de roodharige jongen loop.
    "Hey, ik ben Mabel, Mabel Winter" stel ik mezelf glimlachend voor als ik voor de roodharige jongen sta.[/grey]

    [Mabel praat met Bae Btw ^^]


    [HELD (:]
    Bae Wen
    Nadat ik een tijdje om me heen had staan kijken, liep een blond meisje weg bij een andere jongen, waarna ze op mij af liep. We waren allebei niet heel erg lang, wat ik fijn vond. Ik had niet zo veel met lange mensen. Of mensen in het algemeen. Maar okay. "Hey, ik ben Mabel Winter" stelde ze zich glimlachend voor. Ze leek me aardig, en was het niet de bedoeling dat ik hier kwam om mensen te leren kennen? Vrienden maken? Werd ik nou rood? Ze stelt zich alleen maar voor man, wat doe je nou? schoot er door me heen, en beet op mijn lip, waarom deed ik ook zo stom? "Hai, ik ben Bae Wen" zei ik voorzichtig, "Maar zeg maar Beau, dat doet iedereen" En met iedereen bedoel ik mijn enige vriend en mijn zusje, oh.


    And right from that moment, you took my breath away.

    Appelboompje schreef:
    Laurinda Tiana Pearl

    De jongen luisterde aandachtig naar mijn verhaal en bood zijn excuses aan voor het vragen die ik met een glimlach aannam, "Maakt niet als ik het niet had willen vertellen dan had ik dat niet gedaan"
    Toen hij zijn verhaal uitlegde leek hij ineens toch wat verlegen en dat kon ik wel begrijpen. Ik heb niet zulke problemen maar ik kan wel heel goed bedenken hoe hij zich voelt.
    "Het is niet erg om mentale problemen te hebben, we mankeren allemaal wel iets, niemand is perfect en we zijn hier allemaal met een reden" vertelde ik hem in de hoop dat hij zich wat betrr zou voelen.


    John Hunter Bell
    Ik knikte kort bij haar woorden. Dat was ook weer zo. Direct toen haar vraag volgde schoten die woorden door mijn hoofd, maar ik moest van mezelf wel antwoord geven. het stond anders wel wat lullig. Toch kwam het er vrij moeilijk uit. Ik had het er best moeilijk mee. Maar gelukkig rende ze niet weg. Ik glimlachte bij haar woorden. "Bedankt voor de peptalk. Ik hoop gewoon dat als je achter mijn problemen komt er nog hetzelfde over denkt." Ik keek even rond en telde. We miste er nog een paar. Ik blies even in mijn handen. Ondanks mijn vingerloze handschoenen waren die echt heel koud. Ik keek even naar haar. "Heb je het niet koud?" vroeg ik om maar op een ander onderwerp over te gaan waar ik me weer comfortabel bij voelde. Ik blies nog eens in mijn handen en wreef ze toen eens goed tegen elkaar. Ik haatte laatkomers, zeker op dit soort momenten. We stonden hier nu allemaal in de kou te wachten... en het was echt heel koud. Hopelijk hadden ze in het huis een kachel of een openhaard ofzo.

    Thomas William Laufreyson
    Ik zuchtte zachtjes en keek om me heen. Iedereen stond wel met iemand te praten... behalve met mij. Het zou ook weer eens niet. Zo liep het altijd. Ik veegde wat plukjes haar uit mijn ogen en begon met het dingetje uit mijn zak te spelen. Niemand had ook echt naar me omgekeken. Zelfs mijn eigen ouders niet, mijn echte ouders dan. Ze hadden me nog geen 3 uur oud achtergelaten in een kerk in de Noorse winter. Ik was gevonden en meegenomen naar een weeshuis en daar hadden mijn ouder, mijn adoptief ouders, me geadopteerd. Zij hadden me ook mijn naam gegeven. 'Loki' naar de Noorse god van de magie omdat ze het een magisch wonder vonden dat ik het had overleeft. Mijn officiele naam was een gevalletje standaard geweest. Mijn achternaam was de naam van het weeshuis. Ik stroopte de mouwen van mijn overhemd op en keek nog eens rond. Ik zag heel veel mensen blauwbekken. Op een meisje na die hier ook zonder jas liep. Misschien was ik niet de enige hier met buitenlands bloed. Maar ze stond bij een groepje met een aantal meisjes rond een jongen. Hmmm. Misschien was het wel slim om me voor te gaan stellen. Als ik met een van hen op de kamer zou komen leek ik dan ten minste niet helemaal een aso. Ik stond op en liep rustig met een hele lichte pas naar het groepje toe. "Hey." zei ik zacht. Mijn toon even licht als mijn voetstappen. Mijn groen blauwe ogen stonden onzeker, maar goedwillig.


    Bowties were never Cooler

    Laurinda Tiana Pearl

    Ik glimlachte en toen hij me bedankte voor mijn peptalk. "Ik weet bijna zeker dat ik er net zo over denk als ik je problemen weet." Het was gewoon zo, ik was vrij makkelijk aangelegd, ik maakte me niet overal druk om.
    John blies even in zijn handen, die met vingerloze handschoenen bedekt waren en keek me aan. "Het je het niet koud?" Waarna hij nogmaals in zijn handen blies. Ik trok mijn jas nog even wat dichter om me heen. "Jawel, eigenlijk wel." Ik lachte en verstopte mijn handen terug in mijn mouwen in de hoop dat ze wat ontdooiden, maar ik wist dat het niet veel nut had, de kou sneed overal doorheen.
    Mijn handen en voeten voelde ik amper nog en dat allemaal omdat mensen niet weten hoe een klok werkt. Een klok mensen! Daar zie je de tijd op, zo weet je dat je anderen niet laat wachten!
    "Als ze ooit nog komen opdagen en we zijn eenmaal in dat huis, dan ga ik ze persoonlijk leren hoe een klok werkt, wanneer je op tijd bent, en wanneer je mensen in de kou laat wachten..."


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    John Hunter Bell
    Ik glimlachte bij haar woorden. Ik hoopte maar dat ze dit meende want dan had ik in ieder geval een vriend in dit huis. "Dank je" zei ik voor ik in mijn handen blies en wreef om ze proberen warm te houden. Het hielp echt voor geen kanten. De wind hier was snijdend en ijskoud. Als die mensen niet snel kwamen zouden we waarschijnlijk een paar onderkoelde kindjes in ons midden hebben. Snapten ze dan echt niet hoe koud het hier boven was. Ja, er stonden hier wel twee mensen zonder jas, maar het merendeel stond te blauwbekken van de kou. Ik moest lachen bij haar opmerking. "En ik help je met plezier. dit is echt niet normaal meer." En toen brak Hunter toch even door mijn muren heen. Mijn stem schoot naar beneden en hij zei: "En dan laten we ze lekker in hun pjama even lang buiten staan als dat we nu op hen hebben moeten wachten." "Ga weg." siste ik zacht tegen hem. Dit keer deed hij wat hem gevraagd werd zonder morren. Gelukkig maar. Ik keek even naar haar om te kijken of ze niet geschrokken was. "Sorry daarvoor." zei ik zacht. "Dat was niet de bedoeling."


    Bowties were never Cooler

    [sorry was even de hond uitlaten]

    Laurinda Tiana Pearl

    Mijn handen stopte ik in mijn jaszakken, hopend dat dat beter hielp, maar de wind sneed overal doorheen en liet me huiveren. Bah, ik haat dit weer. En ik kreeg elke minuut meer de neiging om werkelijk te doen wat ik net gezegd had. "En ik help je met plezier, dit is echt niet normaal meer." Ik glimlachte maar wat er toen gebeurde kon ik niet helemaal plaatsen. Bij de volgende zin was zijn stem anders, lager, hij zei dat hij ze met alle plezier even buiten neer zou zetten in hun pyjama .. Wacht dat is niet mijn bedoeling en ik keek hem aan met een blik die zei; no way!
    Hij zei iets tegen zichzelf, te zacht voor mij om te kunnen horen en keek me aan waarna hij zijn excuses aanbood.. Vreemd...?
    Ik wist niet wat er gebeurde maar ik besloot het van me af te schuiven. Misschien had het wel iets te maken met die mentale problemen en ik was nou niet zo ingesteld dat ik nu mijn woorden van net al ging inslikken. " 't is oké" en ik lachte.

    [ bericht aangepast op 16 juli 2013 - 10:40 ]


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Lilith Stone
    'Maar terugkomend op je verhaal, ze zullen je vast niet haten. Ik denk dat ook wel eens maar het blijven mijn ouders dus ja' zei Abigail. Ik knikte. 'Ergens heb je ook wel gelijk, vind ik, maar toch. Als je ouders je gewoon letterlijk een ongeluk noemen...' mompelde ik bitter. 'Ze zijn vaak wel aardig hoor,' zei ik erachteraan, 'maar soms... Als ze hun buien hebben... Dan maken ze me uit voor ik weet niet wat en dat is niet altijd even leuk.' zei ik een klein beetje hees. Ik kuchte even om mijn stem weer goed te krijgen. 'Daarom ben ik ook hier,' mompelde ik vervolgens, 'om niet altijd dat gedoe met m'n ouders te hoeven hebben' Ik glimlachte even op een bittere manier. Ik beet even op mijn lip. 'Heb jij een goede relatie met je ouders? Ik bedoel, je hebt nu wel al mijn shit aan moeten horen, maar hoe zit 't bij jou?' vroeg ik vriendelijk.


    26 - 02 - '16

    Lizzy Franklyn Skilift.
    Laurinda was weggelopen, omdat ze me niet mag of omdat ze eng vind, of omdat ze gewoon een moordenaar is. Ik pak mijn boekje erbij en begin met schrijven:

    Huis in Bergen:
    Laurinda: Probeert aardig te zijn, kan moordenaar zijn, loopt weg na poging van wurging (of knuffel of zo iets)(waarna ik begin harder te huilen) Praat nu met een jongen.

    Zo dat is al een begin van het boekje, nu de 21 andere mensen in het huis, inclusief begeleiders, als ik ze in de gaten kan houden heb ik het gevoel dat ik ze kan besturen, wat natuurlijk niet zo is, maar ik heb dan een beetje controle over ze, wat ik overigens best prettig vind. Ik duwde mijn controleboekje weer weg en pakte mijn andere boekje, mijn schrijfboekje, ik begon een verhaal te schrijven over mensen die elkaar op een jongerenkamp allemaal uitmoorden tot er een overblijft en de moordenaar, de ene weet te vluchten en de moordenaar wordt opgepakt. Zo ging ongeveer al mijn verhalen.

    James Yaser Skilift.
    Mabel liep weg en ik kijk weer rond met wie ik zou kunnen praten. Bijna iedereen had een gesprekspartner, behalve ik nu. Ik liep naar Matt en een paar meisjes en zei: "Hallo, ik ben James. En jullie zijn?" Ik deed een wenkbrauw omhoog, met de ervaring dat meisjes dat ongelofelijk schattig en knap vinden. Ik keek hen nieuwsgierig aan en bekeek hen van top tot teen. Het ene meisje had bruin lang haar en groene (?) ogen. Het andere meisje had blonde lang haar en had bruine ogen. Ik vond ze wel leuk, maar ik zou ze moeten delen met Matt, waar ik geen probleem mee had.

    (Sorry voor de wat korte reacties)


    ~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

    [mwhahahaa moordenaar laurinda ^^]

    Abigail Narelle Pierce
    Ik luister met volle aandacht naar haar verhaal en knik begrijpend, maar de bittere glimlach was me niet ontgaan. Zal ik ook maar eerlijk zijn dan." Mwah, niet goed, niet slecht, de relatie tussen mij en mijn ouders is erg ingewikkeld, en bevat veel problemen, ze bedoelen het vaak wel goed hoor maar toch.. We kunnen niet met elkaar en niet zonder elkaar laat maar zeggen." En ik glimlachte.
    "Misschien is wat rust en afstand van je ouders wel goed voor jullie allebei."


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    John Hunter Bell
    Ik keek haar aan met grote ogen van spijt. Ik moest Hunter echt beter onder controle houden. Gelukkig vond ze het niet zo erg. Anders was dit nog onplezieriger geweest. Mijn ogen verzachtten wat verder. "Zullen we een rondje gaan lopen?" Het was echt heel koud. Ik hoopte maar dat er ergens wat luwte was. De wind was zo enorm koud. Ik kon me niet voorstellen dat een van de jongens met opgestroopte moiwen in een dun overhemd stond en een ander meisje zonder jas. Ik had moeite niet te gaan klappertanden, ookal had ik een dikke winterjas aan die me normaal wel tegen de kou beschermde, maar nu had ik het gevoel of ik hier in een t-shirtje stond. Ik begon wat op en neer te springen om warm te blijven. Een rilling liep over mijn rug. Waar bleven ze nou?

    [ bericht aangepast op 16 juli 2013 - 11:00 ]


    Bowties were never Cooler

    Lilith Stone
    Ze knikte vriendelijk en begrijpend. Iets dat ik best wel waardeerde. Ik glimlachte even. 'Mwah, niet goed, niet slecht, de relatie tussen mij en mijn ouders is erg ingewikkeld, en bevat veel problemen, ze bedoelen het vaak wel goed hoor maar toch... We kunnen niet met elkaar en zonder elkaar laat maar zeggen' zei Abigail. Ze glimlachte vervolgens. 'Misschien is wat rust en afstand van je ouders goed voor jullie allebei' zei ze daarna. Ik knikte. 'Helemaal mee eens. Wanneer gaan we trouwens eindelijk naar dat huis toe?' vroeg ik. 'Ik verkleum van de kou' mompelde ik erachteraan.


    26 - 02 - '16

    Laurinda Tiana Pearl.

    Ik wist niet goed meer wat te zeggen en keek hem aan. Ik knikte uitbundig ja toen hij voorstelde een rondje te gaan lopen. Lopen betekende bewegen, bewegen betekende hopelijk warm worden. Of nouja, warmer dat dit in ieder geval. Gosh, verderop liepen gewoon mensen zonder jas.. Dan spoor je toch niet!?
    Doe even normaal of zo?
    De wind sloeg mijn lange, blonde haren keer op keer in mijn gezicht dus ik haalde mijn handen uit mijn zakken en haalde een elastiekje van mijn pols waarna ik mijn haar snel in een knot bond en mijn handjes weer veilig opborg in mijn jaszakken waar ze toch beter voelden dan in de koude buitenlucht.


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign