Pete Johnson
Na een korte stilte vraagt Sam me of het gaat, maar ik schud mijn hoofd.
"Ik.. ik moest denken aan.. Aan mijn vader" zeg ik zacht "Hij is omgekomen toen ik vijftien was, ik was er bij.. we waren opweg naar huis van een geweldige vakantie en zaten in een vliegtuig.. Een vogel vloog in de motoren waardoor ze uitvielen, niet veel later crashte we tegen een huis aan.. Mijn vader bloedde hevig en hij vertelde Matt en mij nog dat hij van ons hield.. maar toen sloot hij zijn ogen" fluister ik met tranen in mijn ogen.
"Ik, ik ben niet op zijn begravenis gekomen.. Ik was te bang, ik wilde niet instorten waar mijn hele familie bij stond. Daar heb ik nu spijt van, en ookal is me vaak toe gefluisterd dat het wel goed zit voel ik me echt schuldig.. De eerste keer dat ik zijn graf bezocht was een half jaar geleden, en dat is anderhalf jaar na zijn begravenis.. Ik heb hem gesmeekt of hij me kon vergeven.." vervolg ik nog zachter met een hese stem vanwege een brok in mijn keel.
"De laatste keer was een paar weken geleden, toen ik hem vertelde dat.. dat ik.." Ik schud mijn hoofd. Ik kan het gewoon niet vertellen, ik krijg dat vreselijke vervloekte woord gewoon niet over mijn lippen.
"Hij en Matt zijn de enige die het weten, zelfs mijn moeder vertel ik het niet.. ze zal me uit huis zetten als ze het weet. Ze is Homofoob, weet je" mompel ik, misschien dat hij nu begrijpt wat ik bedoel.. Ik hoop het echter wel, want ik wil het niet nog uitgebreider uitleggen..
[ik had deze reactie niet moeten schrijven, nu ben ik zelf aan het huilen x'd]
Matt Johnson
"Nee dat hoeft natuurlijk niet. Ik bedoelde het als voorbeeld. Maar als jij wil gaan mag het wel hoor. Ik zou als ik iemand anders was me zelf ook negeren. Niet medelijdend bedoeld hoor! Ow god ik praat echt te veel!" zegt ze waarna ze op haar lip bijt.
Grinnikend haal ik mijn schouders op "Nee, ik ben hier zelf heen gegaan en moet dus maar dealen met de consequenties. En daarbij, ik vind het wel leuk als meiden veel praten, maar dan ook weer niet zoveel dat je er niet tussen kan komen of zo" zeg ik grinnikend.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik een meisje onze kant op komen, ze heeft lang donkerblond haar en draagt enkel een trui.
"Hey, ik ben Felicia." stelt ze zichzelf voor als ze bij ons staat.
"Ik ben Juliet. En die jongen daar is.... Wacht hoe heet jij eigenlijk?" Stelt Juliet zichzelf voor, als ze mij wil
Met mijn gebruikelijke scheve grijns kijk ik beide meiden aan "Mijn naam is Matt, Matt Johnson, aangenaam kennis te maken"
"Dus, Felicia, wat brengt jou hier?" vraag ik haar met een vrolijke grijns die mijn lippen siert. 'Er zijn nieuwe vissen in de fijver mensen. en Matt hier zit al met zijn hengel te vissen naar de mooiste vis die er is' dat is wat Pete altijd zei als er weer een nieuw meisje op school was. Iets waarmee hij eigenlijk wel gelijk heeft. Ik ben altijd één van de eerste jongens die de nieuwelingen probeert te versieren.. Pete vind het echter geen stijl van me, hij vind dat ik de meiden met respect moet behandelen, niet dat ik dat niet doe als ik ze eenmaal heb, maar ik heb nog nooit een meisje horen klagen.
[Jullie hebben me mijn reacties weer langer laten maken dan ze al waren x'D]
[ bericht aangepast op 16 juli 2013 - 0:23 ]
Little do you know
