[Omg, daar was ik even lang mee bezig... Dat was nog wat om te verzinnen. o.o]
Flynn Donovan.
Aarzelend keek ze me aan. Ik deed er echter niets op en begon al te lopen. Pas na enkele seconde hoorde ik haar voetstappen achter me aankomen. Na de vraag van mij, knikte ze. “Ja,” antwoordde ze. “Altijd…” Ik keek haar even peilend aan voor ik weer begon te lopen. Daar zal ik het dan maar mee moeten doen. De glimlach die ze me gaf, sloeg ik op in mijn geheugen, op de één of andere manier stelde het me gerust. Al wist ik niet precies waarvoor, misschien omdat ik diep vanbinnen gewoon een lafaard hiervoor was. Ze doden kon ik dan wel gemakkelijk zonder angst, maar toch had ik het voor hen ontwikkeld, dat ik in één van hen zou veranderen. Toch zou ik me erover heen proberen te zetten voor Rebecca, deze keer misschien.
“Succes,” zei ze in het voorbij gaan, waarna ze de trapjes beklom. “Hetzelfde voor jou, chick.” Knipoogde ik nonchalant, terwijl ik haar wel volgde toen ze de trap opklom. De Walkers zagen er zoals altijd weer weerzinwekkend uit, maar ik hield de stok zo voor de trap dat ze er tegenaan liepen en haar voor de rest niet meer konden volgen. Al waren er wel een aantal doorgekomen waarmee Rebecca nu aan het vechten was. Een man met een donkere, vale huid kwam direct op me af, samen met nog andere Walkers die ik in mijn ooghoeken zag. Direct liep ik wat achteruit toen ik in de gaten had dat ik nogal wat aandacht had getrokken. Aan de rechterkant kwam het kleine zwembad en twee Walkers vlogen zowat op me af, waardoor ik wel schrok, hoewel ik me nog kalm probeerde te houden. Eentje trapte ik hard weg, terwijl ik de andere met de stok op zijn hoofd sloeg. Hij viel op de grond, maar probeerde weer overeind te krabbelen. Haastig stak ik de stok door zijn hoofd heen en haalde hem er vervolgens snel uit, want de volgende kwamen al op me af. Het was de Walker die ik weggetrapt had, samen met nog wat anderen.
Ik wilde net met het voorwerp uithalen toen er opeens een Walker op hem viel, waardoor ik fronsend naar boven wilde kijken. Toch deed ik dit niet, handelde snel en spietste ze voor de zekerheid beide aan de stok. Precies op dat moment kwam er echter weer een Walker naar mij toe en toen ik doorhad dat ik het niet gelijk loskreeg, raakte ik wat in paniek en keek ik om me heen. Walkers, Walkers… ik raakte er gestoord van. Ik slikte hoorbaar, maar toen hij vlakbij mij kwam en ik nog steeds niet die verdomde stok los kon krijgen, pakte ik een stoel. Deze sloeg ik tegen de Walker aan, wat een vrouw was. Volgens mij was ze in de dertig geweest, maar dat was nu lastig te herkennen doordat haar oog weg was. Bijna het hele rechtergedeelte daarvan. Meerdere kraswonden zaten er op haar gezicht en armen. Onder haar andere oog zaten er donkere wallen en haar tanden waren verkleurd. Haar oogkleur was zelfs bijna weg. Het was me zelfs niet opgevallen dat Rebecca de trap was afgedwaald, zo erg was ik erin opgegaan, ermee bezig.
Toen ik opeens een plons hoorde, keek ik op en merkte pas dat ze bijna beneden was. Ik wilde haar nog wel een vaag glimlachje geven, maar de Walker begon de stoel van zich af te duwen. Bovendien bracht mijn aandacht weer naar de stok die door de hoofden stak. Met een snelle tred liep ik er naartoe, zette mijn voet op hun lichamen en trok het er met mijn kracht uit, waarna ik me op de andere Walkers richtte. Ze bleef maar Walkers naar beneden gooien. Merkte ze niet dat ik hier zo druk bezig probeerde te zijn met hen? Ze maakte het me moeilijker door dat. Dacht ze dat ik superman was of zo? Straks sloten ze me in, en fuck, door mijn gedachten deden ze dat volgens mij ook. De Walkers die ze naar beneden had gegooid, krabbelden overeind en kwamen dit keer op mij af.
Hard beet ik op mijn lip toen ik om me heen keek voor een uitgang of iets dergelijks. Ze hadden me bij de bar gelokt, waardoor ik met glazen tegen hen begon te gooien. Ik klom op de bar en sloeg het hoofd in van een eerste Walker. Het uiteinde van de stok was helemaal rood ondertussen, vies bruin rood-achtig. Toen een paar andere Walkers naar mijn voeten grepen, ging ik bijna onderuit, waardoor ik met mijn kaken klemde en ze tegen hun hoofd op de grond trapten. Ik had hier al meer dan genoeg van. Het waren er nog een paar beneden, waardoor ik mijn pistool snel tevoorschijn haalde en er twee door hun hoofd schoot. Er waren er nog wel over, maar nu kon ik hier in elk geval weg, wat ik dan ook deed. Toen ik boven me doorhad dat Rebecca in de problemen zat, zuchtte ik diep en keek naar de Walkers die weer op me afgestrompeld kwamen. Bepaalde mooierdjes waren het nu niet… De pistool had ik weer opgeborgen terwijl ik de trap op stormde. Toen ik bij haar was, joeg ik het voorwerp door het hoofd van de Walker. Deze viel neer toen ik de stok eruit haalde, waardoor ze de trap afrolde tot ze uiteindelijk stil lag. Daarna keek ik droog, maar nogal buiten adem naar Rebecca. “Je hoort ze te vermoorden slimmerd. Waarom deed je niets?” Toen ik doorhad hoe bot en kortaf het klonk, hoewel er toch wel een bezorgde blik in mijn ogen te vinden was, zuchtte ik even. “Gaat het?” Het klonk ook wel door in mijn stem.
[ bericht aangepast op 26 feb 2013 - 23:39 ]
Quiet the mind, and the soul will speak.
