[RPG] Between life and death - O4 - Speeltopics

By Lizor and Demustachana.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

New Topic

Regels:
-Minimaal acht regels.
Het is niet erg als je een keer geen inspiratie hebt en een paar regels minder hebt, maar gelieve je hier ongeveer aan te houden. Wij appreciëren geen one-liners. We hebben expres zo'n hoog minimum, i.v.m eventuele gebrek aan tijd en om het spammen te voorkomen.
-16+ mag.
Hieronder valt roken en/of alcoholgebruik, seksueel getinte teksten, schelden e.d.
-Gelieve ruzies buiten deze RPG te houden.
Breng andere RPG-ers niet tot last met ruzies, aanvallende bedoelingen, prikkelende opmerkingen o.i.d.
- Gelieve OOC in het speciale praat topic te houden!
Het praat topic
-Maximaal één rol per persoon.
Alleen als we rollen te kort komen op het einde, kan dit aantal worden verhoogd naar twee. Verder geen uitzonderingen.
-Pas weer posten als er 2 á 3 mensen na jou gepost hebben.


Wij zoeken zeven vrouwelijke personages en zeven mannelijke. We accepteren alleen RPG-ers die enthousiast meedoen, en niet stoppen na enkele dagen. Het liefst mensen die een beetje ervaren zijn en ook echt in staat zijn om minimaal acht regels te schrijven en die absoluut niemand buitensluiten.

Meisjes: VOL
- Camille Yare Rae Roux - Lizor
- Caitlin 'Cathy' Lilith Samantha Petrone - Demustachana
- Eleanor Bethany Hunt - N4I5
- Hayden Noralie Everett - Jaimyhoi
- Amelia Helen Keaver - Overexposed
- Josey Elizabeth Willows - Dysis
- Aurore Noëlle Maréchal - Winchesterr

Jongens: VOL
- Ian Alexander MacGreggor - WillNotLearn
- Rory Williams - Sylvesti
- Noah Ackles - Soubi
- Riley WIlliams - MakeMeIrish
- David Daniel Casper Mason - Montmartre
- Twaïn Mayras - Wolffire
- Blaine Anderson - Quin98

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 20:39 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Camille Yare Rae Roux
'Of we blijven gewoon zo lang weg totdat ze vanzelf schuld gevoelens krijgen,' grijns ik.
'David was toch je beste vriend, die gaat echt een schuldgevoel krijgen als je niet terug komt. Misschien denken ze wel dat er iets met ons gebeurt is,' ik haal mijn schouders op.
'Zullen we onze spullen pakken en verder lopen over het strand, als we willen dat ze ons niet gaan vinden moeten we nog een stukje verder lopen,' stel ik voor.
Ik duik nog een keer onder water en haal mijn hand door mijn natte haren.
'Gelukkig heb ik altijd een borstel in mijn tas,' zeg ik, 'ik hou niet van allemaal knopen in mijn haar.'
Ik vraag me af of ze ons al missen, of hij me al mist. Waarschijnlijk niet, waarom zou hij? Hij heeft Cathy toch.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Hayden Noralie Everett
Ik voel Rory's armen om mijn heen en hij trekt me dicht tegen zich aan, nog dichter dan straks. En het voelt zo verschrikkelijk goed. Ik voel zijn hart kloppen aangezien mijn andere hand op zijn borstkas ligt, precies op die plek. Ik voel dat Rory me terug kust.
En het verbaasd me gewoon heel erg dat ik me zó gelukkig kan voelen. Camille had gelijk. Er was dus wel degelijk iets. Maar hoe lang al?
Ik weet het niet, ik weet alleen dat het hier en nu nog nooit zo goed heeft gevoeld. Ik ga nog iets dichter tegen Rory aanzitten en streel zachtjes met mijn hand over zijn borstkas. Ik heb nog nooit met een jongen gezoend, en ik sta er helemaal versteld van dat ik het initatief heb genomen.
Ik heb altijd wel van Rory gehouden, maar op de beste-vrienden-manier. Maar dit is meer dan dat. Zoveel meer.
En misschien werkt het juist wel, omdat we ook beste vrienden zijn. Ik hoop maar dat ik goed kan zoenen. Die lippiercing van hem zit trouwens totaal niet in de weg.
Ik verbreek de kus dan en kijk hem aan. Ik ben er stil van geworden en ik heb kleine blosjes op mijn wangen. Ik open mijn mond om iets te zeggen maar sluit die dan weer. Er komt toch niets zinnigs uit. Maar als vanzelf spreek ik.
'Dat voelde zo goed,' fluister ik tegen hem en kijk hem aan.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

David Daniel Casper Mason
Lachend kijk ik naar Riley die de tekst op ons tentje veranderd.
'Zullen we de tent dan maar rechtop zetten en mijn spullen overleggen?' Ik knik gretig bij deze woorden, waarna ik ineens word meegezogen in een kus die naar mijn mening te kort duurt. Ik neem de tentdoek van Riley over.
'Kan jij tenten opzetten?' vraag ik dan vertwijfeld, aangezien ik niet zo'n held ben in dit soort dingen. Ik bekijk de tent nog eens goed.
'Zo te zien moeten we eerst de stokken er weer goed inschuiven, dan zien we wel weer verder,' zeg ik dan. Ik heb geen idee of dit een goede aanpak is, ik doe ook maar wat. Voorzichtig begin ik met de eerste stok terwijl ik weer zachtjes een liedje van the Beatles aan het neuriën ben. Vrolijk kijk ik naar het resultaat van de eerste tentstok die weer heel is. De tent lijkt meer op de klokkenluider van de Notre Dame dan op een tent, maar dat komt nog wel. Vast wel, alles komt goed.

---

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Eleanor Bethany Hunt.

Ik nam mijn kleren op en mijn rugzak aangezien ik gewoon zo ging lopen en rilde even. "Was ja, was, nu is het nog lucht voor mij" zei ik beslist, "Nee, zelfs dat niet, want dan moet ik hem inademen, ugh, nee, hij is een vreemdeling, zo een persoon die je ziet en dan direct denkt; Jou haat ik om geen enkele reden !". Ik was trots om mijn antwoord. Ze had gelijk. Ik was niet zo'n persoon dat aan wraak deed. Hij dacht vast dat ik wel zou terugkomen, maar tegen de tijd dat hij hier was, was ik allang weg omdat iemand ons gevonden had of omdat we zo'n goede plaats hadden gevonden dat het onmogelijk was.
"Eigenlijk kan het me niet schelen als die 4 ook worden gered, ik kan teminste verder met mijn leven zonder hen".

Riley WIlliams

"Kan jij tenten opzetten? Zo te zien moeten we eerst de stokken er weer goed inschuiven, dan zien we wel weer verder," zegt David en begint een stok goed te schuiven. Wanneer hij begint te neuriën doe ik me, ik ken het liedje ook. Als David de stok goed gemaakt heeft kijk ik naar het resultaat, hij doet hetzelfde. Ik grinnik even.
"Zal Riley even helpen?" vraag ik met een wenkbrauwwiebel. Ik ga achter David staan en sla mijn armen om zijn middel. Dan leg ik mijn kin op zijn schouder.
"Hmm, het ziet er eigenlijk wel goed uit." zeg ik grijnzend. Ik kan gewoon niet ontkennen dat ik hem aan wilde raken. Ik trek David wat meer naar me toe, zodat zijn ruk helemaal tegen mijn buik gedrukt is.
"Well... Ik sta wel lekker. Jij?" vraag ik met een grotere grijns en ik druk een kusje in zijn hals. Ik kan niet vertellen hoe blij ik nu ben, maar tegelijkertijd heb ik ook een schuldgevoel die niet te omschrijven valt, zo groot is hij. Eleanor is nu weg, door mij... Of wilde ze het zelf? Nu weet ik het niet meer. Zij heeft dat 'Fuck you' op de tent geschreven, natuurlijk wilde ze zelf weg. Wat bazel ik nou, ze heeft er zelf voor gekozen weg te gaan. Ik probeer het schuldgevoel weg te pushen en richt mijn volledige aandacht weer op David.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Rory Williams
De kus breekt eigenlijk veels te vroeg naar mijn zin. Toch glimlach ik breed naar haar. De blosjes op haar wangen zijn echt super schattig. Ze probeert een paar keer een zin te beginnen. Het enige zinnege waar ik aan denk om te doen is een plukje haar uit haar gezicht te vegen. Ik knikte als reactie op haar statement. "Dat voelde fantastisch" zeg ik misschien een beetje te hard. Nu leun ik wat naar beneden en kus haar zacht op haar lippen. Ik ben eigenlijk de breekbare van ons tweeen, maar toch ben ik voorzichtig met haar. Ze is het kostbaarste in mijn hart, dat wilde ik zeker niet verliezen. Ook zat ruw zijn nou eenmaal niet in mijn aard. Die genen had Riley gekregen, ik niet... Wat vreemd was want we waren een een-eiige-tweeling. Mijn handen lagen weer op haar rug en gingen zacht weer op en neer over haar rug. Als iemand nu in onze tent zou kijken zou het er waarschijnlijk veel verder gevordert uitzien dan dat het eigenlijk was, omdat mijn shirt ergens random in de tent lag... of misschien wel buiten. Dat was nou niet iets waar ik nu aan dacht. Het voelde alsof het hele universum nu alleen om ons draaide... En dat was het geweldigste gevoel ooit! Alsof de wereld kon vergaan en wij niks zouden merken. Alsof WW III buiten ons tentje uitgevochten kon worden en wij zouden niks merken. AMAZING!

---

Bowties were never Cooler

Camille Yare Rae Roux
Ik knik.
'Inderdaad,' ik begin ook boos te worden op Riley en David terwijl zij mij niks gedaan hebben, maar dat komt omdat ze Eleanor iets gedaan hebben en aangezien Eleanor een van mijn beste vriendinnen is word ik daar boos om.
'Ik snap het niet,' zucht ik terwijl ik mijn short en mijn hemdje weer aan trek, who cares about the natte vlekken die ontstaan door mijn natte ondergoed.
'Ik snap niet hoe David en Riley dit konden doen, ik dacht dat ze niet zo waren,' ik haal mijn hand door mijn haar.
'Van Cathy had ik het verwacht en van Ian... geen idee, die had volgens mij niet eens wat in de gaten,' ik bijt op mijn lip en kijk haar aan.
'Zouden ze ons missen?'

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Wat een stlite ineens haha]

---

Ich liebe dich 27.12.23

VICTTOOORRRYYYY!

Ein-de-lijk is de SA af. Ik heb weer tijd om te reageren

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

David Daniel Casper Mason
Ietwat verrast kijk ik naar Riley die ineens zijn armen om mijn middel slaat. Ik ga helemaal op in zijn omhelzing en vergeet alles om me heen. Langzaam laat ik ons naar beneden zakken en voor de tweede keer liggen we samen op de grond. Ik laat mijn handen over het onbekende landschap van zijn borst dalen, verken ieder plekje, iedere porie van zijn lichaam. Ik zoen hem terwijl ik met mijn handen door zijn haren woel. Zachtjes bijt ik op zijn lip die smaakt naar de zoete geur van liefde. Ik geef overal op zijn gezicht kleine kusjes. En zet mijn lippen dan op zijn sleutelbeenderen, ik begin heel zachtjes te zuigen, maar besluit dat ik mijn merkteken wil achterlaten en plaats een mooie zuigzoen op zijn linker sleutelbeen. Ik geef er nog een kusje op en vervolg dan mijn kusjesspoor over zijn buik naar zijn navel waar ik een kusje op druk. Daarna zet ik heel plagerig een spoor kusjes langs zijn broeksband, waarna ik mijn weg weer naar boven vervolg. Ik stop bij zijn oor en geef kusjes op zijn oorlel.
'Je bent betoverend,' zeg ik zachtjes, mijn stem is hees.

---

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Sylvesti schreef:
Rory Williams
De kus breekt eigenlijk veels te vroeg naar mijn zin. Toch glimlach ik breed naar haar. De blosjes op haar wangen zijn echt super schattig. Ze probeert een paar keer een zin te beginnen. Het enige zinnege waar ik aan denk om te doen is een plukje haar uit haar gezicht te vegen. Ik knikte als reactie op haar statement. "Dat voelde fantastisch" zeg ik misschien een beetje te hard. Nu leun ik wat naar beneden en kus haar zacht op haar lippen. Ik ben eigenlijk de breekbare van ons tweeen, maar toch ben ik voorzichtig met haar. Ze is het kostbaarste in mijn hart, dat wilde ik zeker niet verliezen. Ook zat ruw zijn nou eenmaal niet in mijn aard. Die genen had Riley gekregen, ik niet... Wat vreemd was want we waren een een-eiige-tweeling. Mijn handen lagen weer op haar rug en gingen zacht weer op en neer over haar rug. Als iemand nu in onze tent zou kijken zou het er waarschijnlijk veel verder gevordert uitzien dan dat het eigenlijk was, omdat mijn shirt ergens random in de tent lag... of misschien wel buiten. Dat was nou niet iets waar ik nu aan dacht. Het voelde alsof het hele universum nu alleen om ons draaide... En dat was het geweldigste gevoel ooit! Alsof de wereld kon vergaan en wij niks zouden merken. Alsof WW III buiten ons tentje uitgevochten kon worden en wij zouden niks merken. AMAZING!

Hayden Noralie Everett
Hij glimlacht breed naar me en de blosjes blijven aanhouden. Ik kan er gewoon niets aan doen, en dat vind ik zo ergerlijk. Maar het is niet erg in het bijzijn van Rory, hij ziet me namelijk zo vaak blozen. Hij zegt dat het fantastisch voelde. Hij kust dan weer zachtjes mijn lippen en mijn lippen gaan als vanzelf mee met die van hem gewoon omdat ik zo lang mogelijk wil genieten van dit geweldige gevoel. Van dit gevoel dat er voor zorgt dat ik even aan helemaal niets anders denk dan aan Rory. En ik vind dat totaal niet erg. Zijn handen liggen weer op mijn rug en hij streelt mijn rug. Mijn handen liggen nu beiden op zijn borstkas maar glijden omhoog en plaatsen zich vast in zijn haar. Ik ga op Rory's schoot zitten, gewoon als een ingeving, want ik laat me op dit moment leiden door mijn gevoel.
Dit moment hoeft van mij echt nooit meer te stoppen, helemaal nooit meer.
Ik had nooit gedacht dat dit voor mij zou zijn weggelegd. Ik zag het altijd als voor iemand anders, niet voor mij.
Want ik ben niemands type. Maar blijkbaar toch wel iemands type. En ik ben blij dat ik Rory's type ben.
Ondanks dat Rory en Riley er hetzelfde uitzien vind ik Riley knapper, schattiger. En dat komt doordat zijn gezichtsuitdrukkingen vaak veel rustiger zijn, liever. Alsof hij een zachte steen is en Riley een ruwe steen.
En ik voel me zo blij op dit moment.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[
Ik reageer morgen weer X
]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Eleanor Bethany Hunt.

Dat was mijn breekpunt. Uit het niets. Ik zakte neer en barstte in tranen uit. De warme zon straalde op mijn blote huid en de tranen die uit mijn ogen kwamen waren even zout als de zee waar ik een paar minuten geleden nog in had gezwommen. "Wat is er mis met me Cam ? Ik ben 18 en ik heb 1 vriendje gehad, het enige wat er gebeurd in mijn leven is dat mijn vriendschappen kapotgaan en dat ik langs de kant wordt geschoven, niemand mist me daar, niemand" zei ik wanhopig. Ik wou gewoon gemist worden door iemand. Ik wou iemand die zei dat ik het wel waard was om te leven en dat ik iets betekende iets op deze wereld. Gewoon iemand die van me hield, echt houden dan en me niet zomaar gebruikt om me dan te laten vallen voor een jongen. Ik begroef mijn gezicht in mijn handen en sloot mijn ogen. "Soms ben ik het zo beu om hier rond te lopen" zuchtte ik vermoeid.

Camille Yare Rae Roux
Ik zak naast haar neer en sla mijn armen om haar heen.
'Rustig maar Ellie,' zeg ik zacht, 'er is niks mis met je, ik heb ook nog maar een keer een vriendje gehad en onze vriendschap zal niet kapot gaan. Ik weet zeker dat iedereen je daar mist, zelfs Riley. Hij kan niet zó gemeen zijn, daar ken ik hem te goed voor,' zeg ik tegen haar. Ik vraag me zelf af of iemand me mist. Eleanor heeft een duidelijk teken achter gelaten, die missen ze waarschijnlijk al lang. Maar ik ben gewoon... Camille. Waarom zou iemand mij missen? Misschien Hayden, maar die is waarschijnlijk te druk bezig met Rory om mijn op te merken en verder geeft niemand echt zoveel om me dat ze mij zouden missen. Ian? Die al helemaal niet, die zal me waarschijnlijk niet eens missen als hij weet dat ik weg ben, net zoals Cathy trouwens. Ik ben hier veel beter af.
'Zou iemand mij missen?' vraag ik zachtjes.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Eleanor Bethany Hunt.

Ik veegde mijn tranen af, "Als jij het zegt" mompelde ik zachtjes. Tja, ik zei het enkel om haar gerust te stellen. Ik ging dus echt niet geloven dat Riley me miste. Hij kon wel zo gemeen zijn en dat had hij bewezen. David zou me ook niet missen, waarom zou hij ? Het was niet alsof hij me gebruikt had en me daarna had weggegooid alsof ik niets was. Ian en Cathy zouden me zeker niet missen, zo'n goede band had ik nooit gehad met hen en Hayden, tja, Hayden was het meisje dat volgens mij iedereen zou missen. Rory, uh, ik wist het niet. Rory misschien wel, soms hadden we wel eens wat lol. Ik had Rory altijd al leuker gevonden dan Riley, geen idee waarom eigenlijk. Misschien omdat Rory meer het rustige type persoon was en mensen niet ging kapotmaken om iemand te krijgen. Just saying. Blaine had je ook nog. Misschien zou hij me wel nog missen. Ik bedoelde maar dat hij nog altijd 1 van mijn beste vrienden was. Ik keek verbaasd naar Camille.
"Tuurlijk missen ze je daar" zei ik verontwaardigd, "Misschien nu nog niet, omdat niemand doorheeft dat we weg zijn, maar tegen morgen wel, dan gaan ze de persoon missen die niet kan vervangen worden, jij dus, wie gaat er nu roodharig zitten wezen daar ? Juist ja, niemand".