[RPG] Between life and death - O4 - Speeltopics

By Lizor and Demustachana.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 20:39 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[David? ]

Ich liebe dich 27.12.23

David Daniel Casper Mason
"Ik heb geen idee, David. Heel eerlijk..." zegt Riley zacht waarna hij tegen me aan gaat staan.
"Je- Je hebt je hart toch gevolg?" Zijn stem klinkt wat onzeker en ik knik wat.
"Wat Eleanor betreft... Ze- Ze zal maar moeten accepteren hoe jij erover denkt en wie je kiest." Ik knik weer en terwijl ik over deze woorden nadenk laat ik me gedwee meeslepen naar het kamp. Het eerste dat ik zie is mijn tentje, dat als een zielig hoopje in elkaar gezakt ligt te zijn. Ik trek een wenkbrauw op. Eleanor, serieus? Is dit alles dat je kan bedenken? Gewoon een beetje spullen slopen en that's it? Ik loop achter Riley aan naar het tentje toe en lees de woorden die zichtbaar worden als hij het tentdoek wat uit elkaar trekt. "Fuck you" staat er in grote zwarte letters. Well fuck you too, is het eerste dat in me op komt, maar dat is natuurlijk niet eerlijk. Ik ben degene die haar gekwetst heeft en als dit mijn straf daarvoor is, laat het dan maar komen. Ik moet de gevolgen onder ogen zien, dat is nu eenmaal zo. Maar ik ben niet van plan om werkeloos toe te zien hoe Elleanor boos op mij is, ze moet niet het slachtoffer gaan spelen. Ik heb niet alles fout gedaan, ik ben gewoon verliefd geworden. Ik knik tegen mezelf terwijl ik toekijk hoe Riley tamelijk wanhopig naar Eleanor zoekt.
"Stop maar!" roep ik naar hem, "Ze komt wel weer terug! Ze moet nog wraak nemen op mij!" Ik glimlach een beetje bij deze woorden, ze klinken niet boos, verdrietig, verontwaardigd of verbitterd. Niet eens berustend. Ik zeg het gewoon als een voldongen feit, als iets dat net zo logisch is als het feit dat de bladeren van kleur veranderen in de herfst of de zon die overdag schijnt en 's nachts plaats maakt voor de maan.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Montmartre schreef:
David Daniel Casper Mason
"Ik heb geen idee, David. Heel eerlijk..." zegt Riley zacht waarna hij tegen me aan gaat staan.
"Je- Je hebt je hart toch gevolg?" Zijn stem klinkt wat onzeker en ik knik wat.
"Wat Eleanor betreft... Ze- Ze zal maar moeten accepteren hoe jij erover denkt en wie je kiest." Ik knik weer en terwijl ik over deze woorden nadenk laat ik me gedwee meeslepen naar het kamp. Het eerste dat ik zie is mijn tentje, dat als een zielig hoopje in elkaar gezakt ligt te zijn. Ik trek een wenkbrauw op. Eleanor, serieus? Is dit alles dat je kan bedenken? Gewoon een beetje spullen slopen en that's it? Ik loop achter Riley aan naar het tentje toe en lees de woorden die zichtbaar worden als hij het tentdoek wat uit elkaar trekt. "Fuck you" staat er in grote zwarte letters. Well fuck you too, is het eerste dat in me op komt, maar dat is natuurlijk niet eerlijk. Ik ben degene die haar gekwetst heeft en als dit mijn straf daarvoor is, laat het dan maar komen. Ik moet de gevolgen onder ogen zien, dat is nu eenmaal zo. Maar ik ben niet van plan om werkeloos toe te zien hoe Elleanor boos op mij is, ze moet niet het slachtoffer gaan spelen. Ik heb niet alles fout gedaan, ik ben gewoon verliefd geworden. Ik knik tegen mezelf terwijl ik toekijk hoe Riley tamelijk wanhopig naar Eleanor zoekt.
"Stop maar!" roep ik naar hem, "Ze komt wel weer terug! Ze moet nog wraak nemen op mij!" Ik glimlach een beetje bij deze woorden, ze klinken niet boos, verdrietig, verontwaardigd of verbitterd. Niet eens berustend. Ik zeg het gewoon als een voldongen feit, als iets dat net zo logisch is als het feit dat de bladeren van kleur veranderen in de herfst of de zon die overdag schijnt en 's nachts plaats maakt voor de maan.

{Meh,dat vind David niet ^^ Hij vind zichzelf een beetje heilig ^^
Klootzak ^^}

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 20:39 ]

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Riley Williams

"Stop maar! Ze komt wel weer terug! Ze moet nog wraak nemen op mij!" Hoor ik David roepen en ik stop meteen, ik loop naar hem toe.
"Denk je echt dat ze terug komt?" vraag ik dan maar ik druk het weg. "We zien het wel..." zeg ik en ik loop naar het tentje toe. Ik kijk naar het 'Fuck you' en er komt iets in mij op. Ik loop naar het busje en kijk rond, ik zie een zwarte stift en begin te lachen. Dan loop ik terug naar het tentje en ga op mijn knieën zitten. Ik streep het 'You' gedeelte door en schrijf er 'Me' boven. Lachend draai ik mij naar David toe.
"Fuck me, dat klinkt toch even wat leuker. Ons tentje..." zeg ik dan en sta op. Ik laat de stift los en loop naar David toe. Dan pak ik zijn handen vast. "Zullenb we de tent dan maar rechtop zetten en mijn spullen overleggen?" Ik kijk hem vragend aan. Eigenlijk weet ik niet of David het wel wil dat de andere het zien, maar dat moet hij mij duidelijk maken. Ik breng mijn gezicht dicht naar het zijne en druk mijn lippen even kort op de zijne. Ik denk ook wel dat de andere wel een vermoeden hebben, want het is niet helemaal geheim gebleven.
Ik heb moeite mijn ogen van David af te scheuren, maar uiteindelijk lukt het toch. Ik draai me om en stap op het tentje af, dan buig ik voorover en pak het tentdoek vast, die trek ik omhoog en vragend kijk ik naar David voor hulp.

Ich liebe dich 27.12.23

[Haha, mensen typ nu maar door Ik ga nu naar huis, daar kom ik wel weer online x]

Ich liebe dich 27.12.23

Eleanor Bethany Hunt.

Ik begon te lachen, "You look so sexy Cam !" gilde ik vrolijk uit. Dus hier zwommen we dan. 2 meisjes die wegliepen van hun problemen met die kutjongens. Ugh, waarom bestaat liefde ? We hadden dit helemaal niet nodig. Kijk naar ons ! We zwommen in de warme zee met weet ik veel wat voor dieren in ons ondergoed, de 1 als een panda en de ander als een verzopen kip. Ik begon te lachen om mijn gedachten. Langzaam zwom ik het water weer uit en liet me neerzakken op het zand. Nu werd ik vast helemaal zanderig, maar dat was wel het laatste van mijn zorgen. "Hé, Cam, wat nou als ze ons vinden ? Gaan we dan vertellen over de andere of laten we hun ook lijden onder het feit dat we nu 4 mensen grondig haten ?" vroeg ik met een fronsende blik. Ik zou nu toch zweren dat ik daarnet iets van mijn naam had gehoord. Wel, i don't give a single fuck.

Camille Yare Rae Roux
'Wat is er?' vraag ik als ze lacht, 'zijn je gedachten grappig?' grinnik ik.
Ik duik onderwater en kom weer boven.
'Hé, Cam, wat nou als ze ons vinden? Gaan we dan vertellen over de andere of laten we hun ook lijden onder het feit dat we nu 4 mensen grondig haten?' ik haal mijn schouders op.
'Ik vind dat die vier mogen leiden, de andere zijn nog steeds onze vrienden. Ik denk dat we het ze gewoon moeten vertellen,' zeg ik tegen haar.
'Maar we moeten wel iets bedenken om de levens van die vier goed zuur te maken, vind je niet?' vraag ik met een geamuseerde grijns. Ik kijk naar de lucht, de zon schijnt fel. Misschien word ik eindelijk eens een keer wat bruiner. Dat zou wel fijn zijn, dan ben ik niet zo'n spook meer als ik nu ben.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Ik heb echt zo'n voorgevoel dat Cam en Ellie ineens gaan zoenen ofzo ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Ellie, lovely, ik reageer morgen want ik ben kapot en meur naar chinees voedsel van die kennissen waar ik net was. :'D Dus ik ga zo douchen en slapen]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Mitshy schreef:
[Ellie, lovely, ik reageer morgen want ik ben kapot en meur naar chinees voedsel van die kennissen waar ik net was. :'D Dus ik ga zo douchen en slapen]

{Lol Is goed my love. <3}

Don't be like the rest of them, darling

jaimyhoi schreef:
[Ik heb echt zo'n voorgevoel dat Cam en Ellie ineens gaan zoenen ofzo ]

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 21:03 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Eleanor Bethany Hunt.

Ik knikte, "Je hebt gelijk, de andere zijn nog steeds onze vrienden". Ik beet zacht op mijn lip en keek nadenkend voor me uit, "We sluiten ze op in het busje" stelde ik grijnzend voor, "Wacht nee, dan kunnen ze de ramen uitslaan". Ik zuchtte en fronste mijn wenkbrauwen, "We proberen alle anderen hier zo subtiel mogelijk heen te brengen". Waar zat het lijden deel voor de anderen dan in ? "Nee, niet erg genoeg". Ik zuchtte en liet me achterover vallen, "Waarom ben ik zo slecht in wraak verzinnen ?" zuchtte ik vermoeid. Ik wou dat ze leden en spijt gingen krijgen van alles. Ik wist nu al dat David dacht dat hij niets had verkeerd gedaan want meneer met zijn grote ego vond zichzelf toch o zo heilig. Ja, ik irriteerde me aan alles dat hij nu deed of zei, maar dan ook echt aan alles. Dat ik hem ooit als beste vriend had, walgelijk gewoon.
"Hé, we hebben nog genoeg tijd ! Iedereen is te bang om naar hier te komen, zeker grasspriet Riley". Het voelde goed om mensen te beledigen, iets wat ik al veel had gedaan met Cam, dus ze was het gewend van mij.

jaimyhoi schreef:
Hayden Noralie Everett
Ik voel dat hij verstard en me dan los laat na mijn vraag. Ik trek me terug en kijk hem dan met vragende ogen aan. Hij zegt zacht sorry en ik zie dan een blik in zijn ogen die me aan pijn doet denken... waarom? Ik vond het niet erg wat hij deed. Ik bijt op mijn lip en haal dan een hand door mijn haar. De woorden van Cam schieten weer door mijn hoofd. Hoe gaat het met Rory? Jullie zijn echt schattig samen. Hoe ver ben je al bij hem gekomen? En ik die verward terug keek in eerste instantie en er toen over na ging denken. Was er dan toch meer tussen mij en Rory? Die lieve kleine kusjes gisteren op mijn wang keer op keer. Het feit dat hij breed glimlacht als hij me ziet. Me vaak knuffelt. En tot twee keer aan toe zijn lippen in mijn nek drukt tijdens een knufel. Een heel zacht zuchtje verlaat mijn mond en ik kijk dan naar Rory.
Zou ik het moeten doen? Iets proberen? Ik zie dat soort dingen altijd bij anderen, maar zelf heb ik het nog nooit echt meegemaakt.
Ik ben eigenlijk voornamelijk altijd bezig met mama te verzorgen.
Dan buig ik me langzaam in de richting van Rory en leg mijn hand op zijn wang.
Dit kan ik zó erg verpesten, straks dan zie ik het helemaal verkeerd, maar dat maakt nu even niets uit.
Ik kijk hem heel even aan en dan naar zijn lippen en weer terug naar hem.
Zachtjes druk ik mijn lippen op die van hem en een bom van vlinders explodeert in mijn buik.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Rory Williams
Het verbaast me een beetje dat haar blik niet boos of verbaast is, maar vooral warrig. Als ze naar me toe buigt ben ik alleen nog maar verbaasder, maar ik dwing mezelf mijn eerste reactie van naar haar buigen om haar te zoenen terug te drukken. Wat als ze me in mijn gezicht wil slaan. Als ze haar ene hand op mijn wang leg voelt het alsof die in de fik staat, ookal zijn haar handen koel. De vlinders in mijn buik worden nu al helemaal gek, maar niks kan me voorbereiden op het gevoel wat ik zo'n 3 seconde later over me heen krijg. Het was zo'n intens geluk dat het pijn doet als ik haar lippen op de mijnen voel. Ik sla mijn armen weer om haar heen en trek haar dichter tegen me aan dan eerst. Mijn hart klopt als een bezetene met rare sprongetjes. Waarschijnlijk kan ze het voelen, en misschien zelfs zien, omdat ik geen shirt aan heb. Het kan me nu alleen echt geen zak meer schelen. Het meisje waar ik nooit goed genoeg voor was bleek mij toch te kiezen boven al die anderen. Ik was nu echt de gelukkigste van de hele wereld. Niemand kon me iets anders wijs maken. Dat gevoel dat zich op lichtsnelheid door mijn aderen verspreidde was gewoon onbeschrijfelijk fijn. Ik had het meisje van mijn dromen in mijn armen en ze hield ook nog eens van mij! Het kon echt niet beter worden.

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 21:27 ]

Bowties were never Cooler