[RPG] Between life and death - O4 - Speeltopics

By Lizor and Demustachana.

Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
Halverwege horen ze een raar geluid.
Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 20:39 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Na het eten geef ik normaal weer een reactie x]

[Ik reageer zo ^^]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Rorrrry? (:]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[komt er nu aan!]

Bowties were never Cooler

Eleanor Bethany Hunt.

Ik liep achter Cam aan. Toen ik naast haar liep vertraagde ik mijn pas zodat we op hetzelfde tempo zaten. "Wie zou er achter ons aankomen denk je ?" vroeg ik. Ik wou niet dat onze tocht ook nog eens zonder enige gespreksstof verliep. We hadden allebei hetzelfde probleem, alleen wist Ian niet dat Camille hem leuk vond. David wist dat wel daar-. Een geïrriteerde schreeuw verliet mijn mond waarna ik mijn handen balde tot vuisten. Ik moest iemand of iets slaan. Het liefst van al nog 1 van die 2 aangezien Riley met 1 slag toch al bewusteloos op de grond neerlag. Het talent van jaren kickboksen, danku. Ik sloot mijn ogen en telde langzaam tot 10. Cliché, ik wist het, maar het viel te proberen. Het hielp dus niet. Ik beet hard op mijn tanden doordat mijn handen zo stevig dicht waren gevouwen dat de snee in mijn hand begon te branden. "Zodra ik hier weg ben dan negeer ik David en Riley voor de rest van hun levens, en om jou een plezier te doen Ian en Cathy ook". Ik had het nooit uitgesproken maar sommige mensen in onze vriendengroep vond ik nu eenmaal doodirritant. Zoals Cathy die de helft van de tijd met een gezicht tot op de grond rondliep. Ik was niet het soort meisje dat dat zomaar zei, ik probeerde altijd de vrede te bewaren. Wel, net zoals alle andere dingen behoorde dat nu tot het verleden. Ik ging mezelf niet meer zijn tot ik weg was van alle mensen die ik haatte.

Camille Yare Rae Roux
'Hayden denk ik en om eerlijk te zijn denk ik dat David ook achter je aan gaat komen, tenzij Riley hem tegen houd,' ik zucht, 'verder.... geen idee. We zullen zien hoeveel ze echt om ons geven.'
'Zodra ik hier weg ben dan negeer ik David en Riley voor de rest van hun levens, en om jou een plezier te doen Ian en Cathy ook,' zegt ze.
'Klinkt goed,' zeg ik terug, 'ik doe mee.'
Ik zucht en speel een beetje met mijn haren.
'Dit is een stuk beter,' zeg ik, 'zo hier rond lopen, zonder last te hebben van iemand.'
Ik zucht en mijn gedachten gaan automatisch naar Ian, ik bijt op mijn lip.
'Ugh, is het nou zo moeilijk om er gewoon NIET aan te denken,' mompel ik geërgerd.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Rory Williams
Ik glimlachte. "Ik bedank je omdat je me hebt gered van tijden ondragelijke pijn." fluister ik zacht in haar oor voor ik mijn gezicht weer in haar haren en net verberg. Dit is zo prettig. Ik laat mijn handen zacht over haar rug gaan. Ik zou zo wel voor altijd kunnen blijven zitten. Ik vond haar echt leuk. Nu in ieder geval nog niet in het gebied van sex, dat ging me nog veels te ver. Maar haar kunnen knuffelen zoal dit en haar lippen kunnen beroeren met de mijnen: Daar droomde ik over. Dromen die ik van mezelf niet eens mocht hebben. Ze bleef mijn beste vriendin en ze kon zo gigantisch veel beter krijgen dan ik. Ik drukte nog een kus voorzichtig in haar nek. Mijn wangen werden knal rood door wat ik weer aan het doen was, maar ik liet haar niet los. Ik trok haar juist wat dichter naar me toe. Ik wilde haar niet kwijt, zelfs al was het voor een minuutje dat ze haar haar ging doen in de spiegel van het busje. Ik wilde gewoon niet dat ik haar zou verliezen aan een of andere zuiplap van de straat die haar zou slaan en daarna haar hart zou breken nadat ze door zijn schuld zwanger was geraakt. Dat zou ik mezelf nooit kunnen vergeven.

Bowties were never Cooler

Hayden Noralie Everett
Hij fluistert in mijn oor dat hij me bedankt omdat ik hem gered heb in tijden van ondragelijke pijn en ik lach zachtjes. 'Zoveel heb ik nou ook weer niet gedaan,' zeg ik met een klein glimlachje terwijl ik zo blijf zitten met Rory. Het is wel warm, maar nu nog dragelijk warm. Ik heb zo het idee dat wanneer het echt midden op de dag is, dat het ondraaglijk warm zal zijn. Gisteren in het busje was het namelijk ook zo verziekend heet. Dan voel ik ineens Rory's lippen weer in mijn nek wat mijn hart een slag doet missen en mijn mond gaat een klein stukje open om wat te zeggen en ik wil hem aan kijken maar hij trekt me dan dichter naar zich toe waardoor dat niet kan. Ik bijt op mijn lip en denk aan Camille's woorden. Hier moet ik haar dadelijk echt naar gaan vragen. Door dat gevoel wat nu onrustig door mijn buik heen en weer gaat en waarvan ik niet weet wat ik ermee aan moet.
'Waarom deed je dat?' fluister ik dan heel zachtjes tegen hem.
Bang dat ik misschien iets verkeerds vraag. Ik blijf zo dicht bij Rory zitten, want het gevoel dat in mijn buik rommelt voelt niet onprettig. Eerder prettig en iets wat je heel de dag door wel zou willen voelen. Zijn handen strelen over mijn rug en zijn gezicht zit in mijn haren. En zonder dat ik het echt doorheb kriebelen mijn handen zachtjes door zijn halflange haar.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

{Lol, it would be fun als je het een soort spookbos maakt Ik kijk te veel supernatural}

Don't be like the rest of them, darling

WillNotLearn schreef:
{Lol, it would be fun als je het een soort spookbos maakt Ik kijk te veel supernatural}

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lizor schreef:
(...)
[ " Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. " Is dit niet genoeg? x'D]

{Neeee.. Wat dacht je van 'Omringt door bomen met verschillende enge wezens die niet horen te bestaan' Klinkt beter toch? -wbw- }

Don't be like the rest of them, darling

WillNotLearn schreef:
(...)

{Neeee.. Wat dacht je van 'Omringt door bomen met verschillende enge wezens die niet horen te bestaan' Klinkt beter toch? -wbw- }

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Riley Williams

David draait ons om en ik voel zijn lippen in mijn hals en op mijn sleutelbeenderen. Ik voel hoe hij zacht in mijn oor bijt, het doet me rillen. Ineens hoor ik een schreeuw en David schiet overeind, het gewicht dat zich op mijn buik drukt laat de lucht even uit mijn lijf geperst. Wanneer David van me af gaat krijg ik weer wat lucht.
"Sorry. Wat was dat?" vraagt David geschrokken. Zijn vinger gaat van mijn keel omlaag, wanneer hij bij mijn broekrand is hap ik even naar adem.
"Zullen we maar terug gaan?" Ik voel zijn hand onder mijn shirt gaan. Zijn vinger maakt rondjes om mijn navel en opnieuw moet ik lucht happen.
Ik krijg het warm, ik weet niet of het door de warmte buiten komt of door David. Ik denk beiden. "J- Ja, dat lijkt me beter..." stotter ik en ik blijf nog even liggen, niet helemaal wetend wat te doen, en genietend van zijn aanrakingen. Uiteindelijk weet ik overeind te komen en zweet me te pletter, de warmte drukt op mijn lijf. Nu weet ik dat het, doordat David zo aan mij zat heb ik het warm gekregen. Daardoor is de warmte van de temperatuur buiten op mijn lichaam geslagen. Ik pak de onderkant van mijn shirt vast en trek hem omhoog, ik kijk naar mezelf. Ik ben nog altijd zo mager als wat, gelukkig niet zo mager als Rory.
Ik leg mijn shirt om mijn schouders en kijk naar David, ik strek mijn hand naar hem uit om hem omhoog te helpen.

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 19:19 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Eleanor Bethany Hunt.

Ik trok mijn wenkbrauwen op, "Hayden vind ik nog leuk, ze is 1 van de mensen die ik echt leuk vind, maar dat David het maar laat, tenzij hij wilt weten waar het op staat, dan zal hij dat antwoord krijgen ook, het kan me niet schelen hoeveel pijn ik hem dan zogezegd ga doen, hij zal nooit weten hoe hard het mij breekt". Ik praatte in de tegenwoordige tijd met een reden. Ik kon me wel zo harteloos voordoen als ik wou, de drukkende pijn op mijn borstkas bleef. Soms leek het alsof alle lucht uit mijn longen werd geperst als ik dacht aan het idee van Riley en David. Niet dat ik iets tegen homo's had, integendeel, ik hield van die mensen, alleen die 2 niet. Niet als in haten vanuit het diepste punt van mijn hart. Ja zoiets.
"Weet je, ik dacht nog voordat alles helemaal fucked up werd, dat er hier misschien een houthakkeshutje staat of zo een huisje van de boswachter, als we dat nu vinden dan zal er ooit toch nog wel eens iemand denken dat er misschien mensen kunnen zitten ? Misschien komt die man of vrouw wel regelmatig ?" vroeg ik aan haar, "Of het is een moordenaar en we worden vermoord, dat is ook een kans".

Rory Williams
Ik blijf zo gelukzalig zitten tot ik haar vraag hoor. Mijn lichaam verstard vanzelf en ik laat haar met tegenzin los. "Sorry" zei ik zacht met pijn in mijn ogen. Ze zag me dus alleen als een vriend. Dat deed echt heel erg veel pijn in mijn hart, maar ik hield me toch vast aan het kleine uiterst pijnlijke stukje hoop dat ze in ieder geval een vriendin van me kon blijven. Ik wist vrij zeker dat ik nooit meer zo'n geweldige meid als Hayden zou tegenkomen, maar een apartement met 5 konijnen, 3 honden, 7 katten en een komodovaraan was toch ook leuk? Als Hayden dan in ieder geval met iemand zou eindigen die goed genoeg was voor haar dan zou ik er zeker mee kunnen leven. Zolang zij gelukkig was kon ik elke vorm van pijn doorstaan. Voor haar. Nu voelde het niet zo, helemaal niet. Nu voelde het alsof iemand mijn hart in tig triljoen kleine stukjes had gescheurt, maar dat zou ik zelfs kunnen doorstaan als zij gelukkig was, daar was ik vrij zeker van. Ik keek voorzichtig op om te kijken hoe ze reageerde op mijn verontschuldeging.

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 19:38 ]

Bowties were never Cooler