[RPG] Dimension Travel O5 - Speeltopics

Wezens:
• Assassin - James.
• Nychta - Athan Romanescu
• Tortura | Hidan - Andrei Shade Vaughn / Lilith.

Meisjes:
• Neiva - Willow Nastya Reyes.
• Nychta - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark

Jongens:
• Exasperated - Jack Rush.
• Oromis - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Tortura | Hidan. - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 18 dec 2012 - 19:59 ]

---

†

Willow Nastya Reyes
James fronst en zucht. 'Ik weet het, het leek alleen leuk te worden en toen verpeste jij het,' mompelt hij en hij zucht weer. 'Ik wacht op de kant tot je klaar bent met zwemmen,' zegt hij dan. Hij draait zich om en in een paar seconden is hij het water al uit. Hij laat zich op het gras vallen, veegt wat waterdruppels uit zijn haar en houdt zijn blik op mij gericht.
Fronsend kijk ik hem aan. Heb ik hem soms beledigd? 'Het spijt me als ik je beledigd heb,' mompel ik, terwijl ik ook richting de kant begin te zwemmen, maar dan wel veel langzamer dan James, zwemmen in je eentje is niks aan. 'Het was maar een grapje,' voeg ik er aan toe waarna ik zachtjes zucht. Ik dacht dat hij zo'n type was die wel tegen grapjes kon. Toen ik zei dat hij "ijsbeervet" heeft, reageerde hij ook niet zo, maar blijkbaar is dit anders.
Ik loop het water uit, en begin haast meteen lichtjes te rillen omdat ik het koud krijg. Mijn armen sla ik wat beschermend over elkaar heen en ik wrijf er even over heen met mijn handen om ze warmer te krijgen. 'Waarom vond je dit wel erg wat ik zei, en niet van dat ijsbeervet?' vraag ik aarzelend.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Willow kijkt me fronsend aan vanuit het water. "Het spijt me als ik je beledigd heb." mompelt ze, iets wat ik alleen maar kan verstaan door mijn goede gehoor, terwijl ze ook richting de kant begin te zwemmen, maar dan wel veel langzamer dan ik natuurlijk. "Het was maar een grapje." voegt ze er aan toe waarna ze zachtjes zucht. Ik hou wijseling mijn mond terwijl ik gewoon naar haar en haar bewegingen blijf kijken. Ze loopt het water uit, ik laat me gewillig afleiden door haar lichaam en rode ondergoed, als ze haast meteen lichtjes begint te rillen. Haar armen slaat ze wat beschermend over elkaar heen en ze wrijft er even over heen met haar handen om ze warmer te krijgen.
"Waarom vond je dit wel erg wat ik zei, en niet van dat ijsbeervet?" vraagt ze aarzelend. Ik hou nog steeds mijn mond, eigenlijk heb ik geen zin om uit te gaan leggen dat het gewoon te veel werd. In diezelfde stilte sta ik op, pak ik iets verderop mijn leren jas op en loop ik terug, om het ding over de schouders van Willow te leggen, dit keer zonder mijn ogen schaamteloos over haar lichaam te laten gaan. "Soms zijn dingen gewoon niet meer grappig, je kan niet alles hebben." geef ik dan plotseling antwoord, zo uit het niets. Dat is ook het enige wat ik ga zeggen. Hierna plof ik namelijk weer op het gras neer en kijk ik omhoog naar Willow, afwachtend op wat zij gaat doen.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
James blijft stilt en antwoordt niet op mijn vraag waardoor er een ongemakkelijke stilte ontstond. Als hij opstaat, naar zijn leren jas loopt en die op pakt denk ik even dat hij weggaat, maar dan loopt hij terug en legt hij zijn jas over mijn schouders. Ik glimlach dankbaar naar hem en trek de jas wat dichter om me heen. 'Dank je, James,' glimlach ik.
'Soms zijn dingen gewoon niet meer grappig, je kan niet alles hebben,' zegt hij dan ineens. Daarna zwijgt hij echter weer, gaat hij weer op het gras zitten en kijkt hij me afwachtend aan. Wat schuldbewust bijt ik op mijn lip en sla ik mijn ogen neer. 'Het spijt me echt James, als ik wist dat je het niet meer leuk vond dan had ik het niet gezegd...' Hierna kijk ik hem pas aan. 'Ben je boos?' vraag ik aarzelend. 'En wil je dat ik weg ga?' vraag ik er gelijk op een zachte toon achteraan.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Willow glimlacht dankbaar naar me als ik de jas over haar schouders heen leg en trekt hem wat dichter om zich heen. "Dank je, James." glimlacht ze. Ik glimlach wat vaag terug, maar zeg er niets van. Enkele seconden later antwoord ik echter wel op haar vorige vragen. Ik weet zelf niet eens waarom, eerst was ik namelijk van plan om er helemaal niets op te zeggen.
Ze bijt wat schuldbewust op haar lip als ik haar afwachtend aan kijk vanaf het gras, waarna ze haar ogen neer slaat. "Het spijt me echt James, als ik wist dat je het niet meer leuk vond dan had ik het niet gezegd..." Hierna kijkt ze me pas weer aan. "Ben je boos?" vraagt ze aarzelend. "En wil je dat ik weg ga?" vraagt ze er gelijk op een zachte toon achteraan. Ik grijns lichtjes, het zou me niet zo goed moeten doen om haar zo aarzelend te zien en te zien stuntelen, maar het is gewoon vermakelijk.
"Nee, ik ben niet boos, arm kind." grinnik ik en mijn blik verzacht ook gelijk."Blijf maar, als je dat wilt tenminste." Nu klinkt mijn stem ook iets aarzelend, wat ik eigenlijk niet wil. Dit alleen omdat ik niet weet of ze wilt blijven of niet. "Je bent leuk als je zo aarzelt en onzeker doet." grijns ik vervolgens om mijn eigen aarzeling te verbergen en haar te plagen. Dat is de beste afleidmanouvre voor vrouwen, geloof ik.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
James grijnst lichtjes. 'Nee, ik ben niet boos, arm kind,' grinnikt hij en zijn blik verzacht. 'Blijf maar, als je dat wilt tenminste'. Nu klinkt het wat aarzelend. Wil hij soms wel dat ik weg ga? Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb toch niet echt ergens anders waar ik heen kan gaan,' mompel ik twijfelend.
'Je bent leuk als je zo aarzelt en onzeker doet,' grijnst James dan. Ik kijk hem verward aan. Ik snap niet dat zijn humeur zo snel kan veranderen. Net was hij nog beledigd, en nu gedraagt hij zich weer zoals hij zich altijd gedraagt. Of hij moet het faken, dat kan ook nog. 'Ik doe niet onzeker!' protesteer ik dan waarbij ik mijn armen over elkaar sla. 'Jij doet gewoon zo...zo...' ik denk even na over het goede woord. 'zo weet ik veel,' zucht ik. 'Je bent gewoon vaag'. Ik zeg het of het een enorme belediging is, maar ik irriteer me meer aan het feit dat zijn gedrag me nogal verward maakt.
Als het iets harder begint te waaien steek ik mijn armen door de mouwen van James' jas. Zijn jas is veel te groot. Ik moet de mouwen een behoorlijk stuk opstropen wil ik mijn handen kunnen gebruiken. Zijn jas valt tot halverwege mijn bovenbenen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

WIllow haalt haar schouders op. "Ik heb toch niet echt ergens anders waar ik heen kan gaan." mompelt ze twijfelend. Ik besluit dat maar niet verkeerd op te vatten, dat ze wel weg wilt. Nou, ze kan toch niet weg want dan verdwaalt ze gelijk. Het verbaasd me eigenlijk zeer dat niemand haar schijnt te missen en haar komt zoeken, nu ze zo enorm lang weg blijft. Ik had Xavier daar toch wel iets anders over in geschat.
"Ik doe niet onzeker!" protesteert ze dan waarbij ze haar armen over elkaar heen slaat. "Jij doet gewoon zo...zo..." Ze lijkt even na te denken over het goede woord. "zo weet ik veel." zucht ze. "Je bent gewoon vaag." Ze zegt het of het een enorme belediging is, maar ik besluit me om er niet meer op te reageren zoals daarnet. Dit keer grinnik ik zacht en kijkik haar wat onderzoekend aan. "Ik vind het leuk om zo zo zo weet ik veel en vaag te zijn, Willow. Is dat ook weer helder." antwoord ik vermakelijk.
Als het iets harder begint te waaien steekt ze haar armen door de mouwen van mijn jas, volgens mij heeft ze het echt koud. Mijn jas is dan wel veel te groot. Ze moet de mouwen een behoorlijk stuk opstropen wilt ze haar handen kunnen gebruiken en hij valt tot halverwege haar bovenbenen. Ik bekijk het even. "Die jas staat je goed hoor, zonder kleding." grijns ik plagerig. "Maar Willow, heb je het echt zo goed? Moet ik je helpen om warm te worden?" Nu klinkt er niets dubbelzinnigs door in mijn stem.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
James grinnikt zacht en kijkt me onderzoekend aan. 'Ik vind het leuk om zo zo zo weet ik veel en vaag te zijn, Willow. Is dat ook weer helder,' zegt hij geamuseerd. Ik rol met mijn ogen, steek mijn tong naar hem uit en sla daarna mijn armen weer over elkaar. 'Niet zo bijdehand doen jij,' brom ik.
'Die jas staat je goed hoor, zonder kleding,' grijnst hij plagerig als ik mijn armen door de mouwen heb gestoken. 'Mocht je willen zonder kleding, ik heb nog altijd mijn ondergoed aan en ben niet van die uit te trekken waar jij bij bent,' meld ik hem. Ook al is hij misschien gay, hij hoeft me niet naakt te zien. Bovendien zal ik het dan alleen nog maar kouder krijgen.
'Maar Willow, heb je het echt zo koud? Moet ik je helpen om warm te worden?' vraagt hij dan, dit keer zonder enige dubbelzinnigheid in zijn stem. Ik haal lichtjes mijn schouders op. 'Ik heb het eigenlijk altijd wel wat koud,' mompel ik. 'Maar goed, dat zou fijn zijn, als je het niet erg vindt tenminste'.
Ik glimlach lichtjes naar James, hij is gelukkig niet meer boos.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Willow rolt met haar ogen, steekt haar tong naar me uit en slaat daarna weer haar armen over elkaar heen. "Niet zo bijdehand doen jij." bromt ze, waar ik kort op lach. Daarna ga ik vrolijk verder over hoe ze er uit ziet. "Mocht je willen zonder kleding, ik heb nog altijd mijn ondergoed aan en ben niet van die uit te trekken waar jij bij bent." meld ze me en ik trek een pruillipje. "Dat is nou nog eens jammer..." murmel ik terwijl ik haar teleurgesteld aan kijk.
Als ik vraag of ze het zo koud heeft en of ik haar moet opwarmen, haalt ze lichtjes haar schouders op. "Ik heb het eigenlijk altijd wel wat koud." mompelt ze. "Maar goed, dat zou fijn zijn, als je het niet erg vindt tenminste." Hierna glimlacht ze lichtjes en grijns ik. "Dat zou ik nou nooit erg vinden hoor." antwoord ik.
Ik spreid me benen iets, pak Willows hand en trek haar naar benenden, tussen mijn benen in. Hierna trek ik haar tegen mij aan, haar rug tegen mijn blote borstkas waardoor ik het leer tegen me aan voel plakken. Mijn warme benen druk ik zacht tegen die van haar aan en ik sla mijn armen om haar middel heen, dit allemaal in een paar seconden. "Al beter?" fluister ik in haar oor.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
James trekt een pruillipje. 'Dat is nou nog eens jammer...' mompelt hij terwijl hij me teleurgesteld aankijkt. 'Voor jou misschien ja,' grinnik ik. 'Als ik dat ook uit trek dan krijg ik het nog kouder dan ik het nu al op.
'Dat zou ik nou nooit erg vinden hoor,' antwoordt hij, als ik heb gevraagd of hij het niet erg vindt. Hij spreidt zijn benen wat, pakt mijn hand vast en trekt me tussen zijn benen. Vervolgens trekt hij mij tegen zich aan. Ik voel zijn warmte zelfs door de leren jas heen. Hij drukt zijn benen tegen de mijne en slaat zijn armen rond mijn middel. 'Al beter?' fluistert hij dan in mijn oor. Ik draai mijn hoofd iets opzij, zodat ik hem aan kan kijken. 'Daar moet ik nog even over nadenken,' grijns ik. Ik merk dat onze lippen zich zo erg dicht bij elkaar bevinden en snel kijk ik weer voor me uit.
'Je bent warm,' mompel ik tevreden terwijl ik me onbewust iets meer tegen hem aan nestel.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

"Voor jou misschien ja." grinnikt ze. "Als ik dat ook uit trek dan krijg ik het nog kouder dan ik het nu al heb." Ik grijns even. "Natuurlijk niet, je mag de jas aanhouden." grijns ik plagerig, hoewel ik weet dat zoiets toch niet gaat gebeuren. Helaas, volgens mij is Willow naakt nog mooier dan met kleding aan, zelfs dan met dat verleidelijke, rode ondergoed. Waarom heeft ze dat nou net nu aangetrokken? Ik moet er maar niet op letten, voor dingen op gaan spelen.
Willow draait haar hoofd iets opzij na mijn vraag, zodat ze me aan kan kijken. "Daar moet ik nog even over nadenken." grijnst ze. Als ze zo dichtbij is, kan ik haar meisjesachtige geur ruiken, met de frisheid van het water er in. Hierna draait ze snel haar hoofd weer terug. "Je bent warm." mompelt ze tevreden terwijl ze zich iets meer tegen me aan nestelt.
Ik krijg opnieuw een grijnsje op mijn lippen en trek haar nog wat dichter tegen mijn gespierde lichaam aan. "Dat moest ook, weet je nog?" vraag ik dan aan haar. "Het zou trouwens warmer zijn als je die jas uit zou doen en over je heen zou leggen... " opper ik daarna. Natuurlijk is dat ook zo, maar het is nog leuker om haar albasten huid tegen mijn huid te kunnen drukken.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
'Natuurlijk niet, je mag de jas aanhouden,' grijnst James plagerig. 'Goh, ik mag de jas aanhouden? Wat is dat ontzettend lief van je, James,' zeg ik sarcastisch.
Als ik tevreden mompel dat hij warm is trekt hij mij nog wat dichter tegen zich aan. 'Dat moest ook, weet je nog vraagt?' hij. Ik knik. 'Tuurlijk weet ik dat nog, zo vergeetachtig ben ik nu ook weer niet,' grinnik ik.
'Het zou trouwens warmer zijn als je die jas uit zou doen en over je heen zou leggen... ' oppert James dan. Ik trek een bedenkelijk gezicht en denk even na. Daar heeft hij gelijk in. 'Dat is waar,' geef ik toe waarna ik wat naar voren schuif, zodat ik de leren jas uit kan doen zonder James voor zijn hoofd te slaan. Als ik de jas uit heb schuif ik weer naar achteren en leg ik de jas over mijn benen. 'Ik krijg het al wat warmer,' glimlach ik breed.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

"Goh, ik mag de jas aanhouden? Wat is dat ontzettend lief van je, James." zegt ze sarcastisch en ik grijns erom. "Tsja, ik sta er niet om bekend dat ik zo lief ben, dus heb je geluk." plaag ik haar gewoon verder. De manier waarop zij erop reageert is gewoon zo leuk, daarom wil ik het blijven doen.
Willow knikt. "Tuurlijk weet ik dat nog, zo vergeetachtig ben ik nu ook weer niet." grinnikt ze. "Oh, echt niet? Dat is nieuw." Wauw, oké. Misschien moet het toch maar eens wat minder want nu word het geplaag toch wel wat... teveel van hetzelfde.
"Dat is waar." geeft ze toe waarna ze wat naar voren schuift, waardoor ik mijn handen om haar vandaan moet halen en de leren jas uit doet, wat ik knap vind omdat ze me niet voor mijn hoofd slaat. Als ze de jas uit heeft schuift ze weer naar achteren en legt ze de jas over haar benen. Ik leg haar armen weer om haar middel heen en trek haar dichter naar mij toe. Precies wat ik wilde, haar koude huid op mijn warme huid. De achterkant van haar bh bandje kriebelt wat tegen mijn borst.
"Ik krijg het al wat warmer." glimlacht ze breed. "Dat is mooi... " mompel ik en steek mijn neus onbewust en voorzichtig in haar haren, waar ik zacht haar geur opsnuif. De geur van het menselijke vlees brand in mijn neus. Dat word nog wat als ze echt hier blijft en ik honger krijg. Ik vraag me al af hoelang het duurt tot we ons aan elkaar gaan irriteren. Ik kan meestal wel iets hebben, zeker van meisjes, maar zij volgens mij niet. In ieder geval niet van mij en Xavier.
"Nu zit je alsnog bijna naakt tegen mij aan, ik ben nog veel naakter." grijns ik vervolgens met een fluweelzachte stem.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
'Tsja, ik sta er niet om bekend dat ik zo lief ben, dus heb je geluk,' plaagt hij. Ik grinnik kort. 'Ik ben zo leuk, dat je wel gewoon lief tegen mij moet doen. Het is onmogelijk niet lief tegen mij te doen,' zeg ik quasi-arrogant.
'Oh, echt niet? Dat is nieuw'. Ik haal mijn schouders op. 'Dan had je mijn gebruiksaanwijzing maar beter moeten lezen,' grinnik ik.
Als ik James' jas heb uitgetrokken en die over mijn benen heb gelegd slaat hij zijn gespierde armen weer rond mijn middel en trekt hij mij dichter naar zich toe. 'Dat is mooi... ' mompelt James als ik zeg dat ik het al warmer krijg. Ik frons lichtjes als ik merk dat hij zijn neus tussen mijn donkere lokken steekt. 'James, wat doe je?' vraag ik. 'Zeg alsjeblieft niet dat je je snotneus afveegt aan mijn haar'.
'Nu zit je alsnog bijna naakt tegen mij aan, ik ben nog veel naakter,' hoor ik James dan zeggen met een fluwelenstem. Hoewel ik zijn gezicht niet zie weet ik gewoon dat er een grijns op staat. Ik rol met mijn ogen. 'Verder dan dit zal het niet gaan, ik krijg het alleen maar meer koud als ik meer uittrek,' zeg ik. 'En goh, ben jij ook halfnaakt, dat had ik nog niet eens door,' vervolg ik op een droge toon.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Willow grinnikt kort. "Ik ben zo leuk, dat je wel gewoon lief tegen mij moet doen. Het is onmogelijk niet lief tegen mij te doen." zegt ze op een quasi-arrogant manier. Ik lach haar zeer kort uit. "Laten we dat nog maar eens zien, Willow." grijns ik vervolgens.
Hierna haalt ze haar schouders op. "Dan had je mijn gebruiksaanwijzing maar beter moeten lezen." grinnikt ze. Hierbij trek ik een pruillipje. "Ik heb hem niet ontvangen, weet je zeker dat je die naar het goede adres gestuurd heb?" vraag ik plagerig.
"James, wat doe je?" vraagt ze. "Zeg alsjeblieft niet dat je je snotneus afveegt aan mijn haar." Dan pas heb ik echt door wat ik aan het doen ben en grinnik ik zacht. "Nee, natuurlijk niet. Ik ben je menselijke geur aan het opsnuiven." vertel ik haar. "Mensen ruiken gewoon lekker. Net als jullie... etensgeuren." vervolg ik, al weet ik niet of het wel een goede vergelijking is. Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen.
"Verder dan dit zal het niet gaan, ik krijg het alleen maar meer koud als ik meer uittrek." zegt ze. "En goh, jij bent ook halfnaakt, dat had ik nog niet eens door." vervolgt ze op een droge toon. "Nou, het kan zijn dat je het niet echt opmerkte hoor." murmel ik wat beledigt. "Je krijgt het niet kouder want ik kan dingen doen waar je het behoorlijk heet van krijgt hoor, Willow." grijns ik vervolgens, weer met die fluwelen, lichtelijk hese stem.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
Ik kijk James wat beledigd aan als hij me uitlacht. 'Laten we dat nog maar eens zien, Willow,' grijnst hij. Ik steek mijn tong naar hem uit. 'Als jij niet lief tegen mij doet, dan doe ik ook niet lief tegen jou,' brom ik koppig, goed wetend dat ik zo net als een klein kind klink.
Als ik zeg dat hij mijn gebruiksaanwijzing had moeten lezen trekt hij een pruillip. 'Ik heb hem niet ontvangen, weet je zeker dat je die naar het goede adres gestuurd heb?' vraagt hij plagerig. Ik haal mijn schouders op. 'Ik had het verstuurd met de postduif, misschien is die verdwaald,' grinnik ik.
James grinnikt zacht. 'Nee, natuurlijk niet. Ik ben je menselijke geur aan het opsnuiven,' meldt hij. Ik frons lichtjes. 'Mensen ruiken gewoon lekker. Net als jullie... etensgeuren,' vervolgt hij. Ik heb nog steeds de lichte frons op mijn gezicht staan. 'Maar, je zou me toch niet meer opeten?' vraag ik aarzelend en ik schuif ietsjes van hem af.
'Nou, het kan zijn dat je het niet echt opmerkte hoor,' murmelt James beledigd na mijn droge opmerking. 'Je krijgt het niet kouder want ik kan dingen doen waar je het behoorlijk heet van krijgt hoor, Willow,' grijnst hij daarna, met dezelfde fluwelen, lichtelijke hese stem van net. Ik trek mijn wenkbrauw een stukje op en draai mijn hoofd wat opzij zodat ik hem aan kan kijken. 'Als je dingen bedoelt, waarvan ik denk dat jij ze bedoelt dan kan je dat mooi vergeten'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered